Ζερβουδάκης για την υποψηφιότητα με το ΜέΡΑ25 και την Θεσσαλονίκη: «Δεν κατεβαίνω στην πολιτική ως επαγγελματίας της»

Αναδημοσιεύσεις
22 Ιαν, 2023

Ο γνωστός τραγουδοποιός μιλάει στη Voria.gr για την ένταξή του στην Αριστερά, τον Σύλλογο Μουσικών Βορείου Ελλάδος και την υποψηφιότητά του με το ΜέΡΑ25 – «Στοχαστής οικονομολόγος ο Γιάνης Βαρουφάκης».

του Πάνου Τσίκαλα

Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης είναι ένας από τους πιο γνωστούς τραγουδοποιούς που μεγάλωσαν, σπούδασαν και ζουν στη Θεσσαλονίκη και σίγουρα αποτελεί ένα πολιτισμικό κεφάλαιο για αυτήν. Πλέον διεκδικεί μια θέση στο κοινοβούλιο, κατεβαίνοντας υποψήφιος στη Β’ εκλογική περιφέρεια με το ΜέΡΑ25, όπως ανακοινώθηκε πριν λίγο διάστημα από τον Γιάνη Βαρουφάκη.

Ο καλλιτέχνης, σε συνέντευξή του στη Voria.gr, επισημαίνει πως δεν κατεβαίνει στην πολιτική ως επαγγελματίας της, αλλά ως ένας άνθρωπος που το ζητούμενό του είναι η ώσμωση με την κοινωνία και μέσα από την ανάγκη για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.

Παίρνοντας όμως τα πράγματα από την αρχή, θα πρέπει να επισημανθεί ότι ο Δημήτρης Ζερβουδάκης δεν ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την πολιτική ξαφνικά. Ως μαθητής, περίπου στα μέσα της ταραχώδους δεκαετίας του 1970, εντάχθηκε στο μαθητικό τμήμα της ΑΑΣΠΕ, που επρόσκειτο πολιτικά στο ΕΚΚΕ, τη μεγαλύτερη τότε οργάνωση της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Στα φοιτητικά του χρόνια στο ΑΠΘ κινήθηκε στον χώρο της «αυτονομίας» και των «συσπειρώσεων» ως ανένταχτος, καθώς, όπως αναφέρει, «ουδέποτε αισθάνθηκα στρατευμένος».

«Ανήκω στη γενιά της Μεταπολίτευσης. Από την περίοδο της χούντας είχα την τύχη να δεχτώ άμεσα τα ερεθίσματα των νέων, οι οποίοι τότε έκαναν την υπέρβασή τους και κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο το 1973. Όσοι από εμάς είχαμε μεγαλύτερα αδέρφια, δεχτήκαμε με δέος αυτό το άρωμα του μέλλοντος που έφτασε στις μέρες μας. Έφτασε ως ελπίδα, με μια νέα δυναμική αισθητική, αλλά κυρίως με το αεράκι της εξέγερσης, απέναντι στο άδικο και την εξάρτηση της χώρας από τους ξένους», τονίζει ο Δημήτρης Ζερβουδάκης και επισημαίνει πως η εξάρτηση αυτή, ειδικά πέραν του ατλαντικού παράγοντα, δημιούργησε και την εύθραυστη ισορροπία της Μεταπολίτευσης.

Ο κ. Ζερβουδάκης αναφέρει ότι εκείνο το διάστημα υπήρξε ο ενθουσιασμός με την εγκαθίδρυση της αβασίλευτης Δημοκρατίας με το δημοψήφισμα του 1974, κάτι που αναζωπύρωσε το αίτημα για θεσμικές αλλαγές στο πολίτευμα και την κοινωνία.

«Σύντομα και μέσα από την επιθυμία για τη συλλογική χειραφέτηση της κοινωνίας αποκτήσαμε και τα πρώτα ιδεολογικά εφόδια, τα οποία οφείλω να πω πως είχαν (και έχουν) σαφέστατο ταξικό πρόσημο. Εκεί ακριβώς αντιληφθήκαμε πολλοί από εμάς και την ολοκλήρωση της προσωπικής μας εξέλιξης φιλοσοφικά, άρα ιδεολογικά και κατ΄ επέκταση πολιτικά», υπογραμμίζει στη Voria.gr ενθυμούμενος μια στιγμή που το κίνημα της αριστεράς είχε αρκετά κυρίαρχα χαρακτηριστικά στην κοινωνία.

«Η μάχη υπέρ των αδυνάτων, στους οποίους νιώθαμε πως ανήκουμε και εμείς, μας ώθησε σε ό,τι πιο ουμανιστικό είχε γεννηθεί στη σύγχρονη ιστορία», τονίζει ο Δημήτρης Ζερβουδάκης και επισημαίνει στιγμές σημαντικές για τον ίδιο, που ζύμωσαν πολιτικά εκείνη τη γενιά: Από τις επαναστάσεις του 1917 στη Ρωσία και του 1949 στην Κίνα, της Κούβας το 1959. Τον Γαλλικό Μάη του 1968. Την αντίσταση των Τσέχων, επίσης το 1968, στην άνοιξη της Πράγας. Τη νίκη του Βιετναμέζικου λαού το 1975, στον πόλεμο με τους Αμερικανούς, και με την Κύπρο, που όμως αναφέρει «παραμένει αδικαίωτη και διχοτομημένη».

«Αυτό ήταν το πλαίσιο μέσα στο οποίο ωρίμασε η πολιτικοποίησή μου, αποτελώντας κατά τη γνώμη μου ένα μοναδικό “δώρο” στην προσπάθεια εξέλιξής μου ως άνθρωπος. Η στράτευση την οποία αναφέρετε, όμως, είναι μια έννοια την οποία δεν κατάφερα ακόμη και σήμερα να κατατάξω μέσα μου. Τοποθετήθηκα από πολύ νωρίς στον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που δεν φοβάται την αυτοκριτική και ήρθε ακριβώς να καλύψει το ιδεολογικό κενό, το οποίο δημιουργήθηκε μετά τη γραφειοκρατική εκτροπή τού μέχρι τότε υπαρκτού σοσιαλιστικού μπλοκ», καταλήγει.

«Χαίρομαι την κινηματική ζωή νιώθοντας πως ακόμη εξελίσσομαι μέσα από αυτήν»

Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης τοποθετεί τον εαυτό του όμως εντός και εκτός της βουλευτικής ζωής. «Χαίρομαι την κινηματική ζωή, νιώθοντας πως ακόμη εξελίσσομαι μέσα από αυτήν. Αναπνέω ελεύθερα στην αγκαλιά της άμεσης δημοκρατίας», υπογραμμίζει αλλά χωρίς να διαχωρίζει το πώς αντιλαμβάνεται ο κάθε καλλιτέχνης την ίδια την ουσία της τέχνης του.

Για τον ίδιο, από την αρχή της καλλιτεχνικής του προσπάθειας, ζητούμενο ήταν η ώσμωση με την κοινωνία και την ανάγκη για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Τον ελκύει, όμως αναφέρει, μια πιο ελευθεριακή προσέγγιση στην ίδια την ουσία της πολιτικής του άποψης, όπως και της τέχνης του από την κοινωνική διεκδίκηση.

Είναι γεγονός πως τα κόμματα θέλουν δημοφιλείς καλλιτέχνες στα ψηφοδέλτιά τους για περισσότερες ψήφους. Ο ίδιος, πάντως, τονίζει ότι υπάρχουν πολλά παραδείγματα καλλιτεχνών που λειτούργησαν το ίδιο δημιουργικά και στην πολιτική, προς όφελος της κοινωνίας. «Έχουμε πολλά παραδείγματα καλλιτεχνών, οι οποίοι λειτούργησαν το ίδιο δημιουργικά και στην πολιτική, προς ωφέλεια της κοινωνίας. Η θεσμική παρουσία των ανθρώπων αυτών, σε συνδυασμό με την αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό τους, μέσω του καλλιτεχνικού τους έργου. Η προσφορά τους στην αναβάθμιση του μέσου όρου της κοινωνίας μας. Η συνέπεια με την οποία το έπραξαν ευτυχώς μέσα στα χρόνια θεωρώ πως άφησε θετικότατο αποτύπωμα στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Πώς ήρθε το ΜέΡΑ25 στην πολιτική ζωή του Δημήτρη Ζερβουδάκη

Η ανακοίνωση ένταξης του Δημήτρη Ζερβουδάκη στα ψηφοδέλτια του ΜέΡΑ25 έγινε σε συνέντευξη Τύπου του Γιάνη Βαρουφάκη στη Θεσσαλονίκη στις 15 Δεκεμβρίου.

Εκεί ανακοινώθηκε ότι θα βρίσκεται υποψήφιος στη Β’ Θεσσαλονίκης, με τον ίδιο σήμερα να εξηγεί πώς έγινε η πολιτική προσέγγιση που οδήγησε στη συστράτευσή του με το ΜέΡΑ25.

Αναφέρεται στο «όχι» του δημοψηφίσματος του 2015 που για τον ίδιο αποτέλεσε τομή, ειδικότερα με τη συμφωνία που υπέγραψε η τότε κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. «Ένα βασικό πολιτικό κριτήριο με βάση το οποίο επέλεξα το συγκεκριμένο κόμμα εδράζεται στο γεγονός ότι θεωρώ πως το “όχι” του δημοψηφίσματος του 2015 σηματοδοτεί μια μεγαλειώδη στιγμή στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία. Ο μικρός αυτός λαός βροντοφώναξε για άλλη μια φορά ένα τεράστιο “όχι” απέναντι στην υποταγή -τη μνημονιακή αυτή τη φορά- τελώντας εν πλήρη γνώσει των επιπτώσεων που θα επέφεραν τα αντίποινα των ολιγαρχών», υπογραμμίζει.

Παράλληλα τονίζει ότι το «όχι», που ψήφισε σε ποσοστό 62% ο ελληνικός λαός, «μεταλλάχτηκε σε ένα κυνικό “ναι”». «Από τον ενθουσιασμό μας πέρασε στην παγωμάρα της απογοήτευσης και της πολιτικής ανυποληψίας. Το “όχι” του 2015 αποτέλεσε για μένα μια ιστορικά κομβική στιγμή. Μέσα από τη μετάλλαξή του σε “ναι” η Αριστερά χρεώθηκε τη διαχείριση όλων των μνημονιακών δεσμεύσεων, χάνοντας το ηθικό της πλεονέκτημα, ακόμη και ως εργαλείο πολιτικής σκέψης και δράσης στη συνείδηση των συμπατριωτών μας», επισημαίνει.

Όσον αφορά τον Γιάνη Βαρουφάκη τονίζει ότι τον γνώρισε ως «στοχαστή» οικονομολόγο, πριν την κυβερνητική του εμπλοκή. Για τον ίδιο, η στάση του κ. Βαρουφάκη στο δημοψήφισμα του 2015 και η αποχώρησή του από τη μνημονιακή διαπραγμάτευση στη συνέχεια, τον έφερε πιο κοντά του πολιτικά.

Η απεύθυνση του Γιάνη Βαρουφάκη στον κόσμο της Αριστεράς, η άποψή του για την ανάγκη δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού κινήματος ρεαλιστικής ανυπακοής (DiEM25) και «η πίστη, το πείσμα του αλλά και η αλληλεπίδρασή του με σημαντικές προσωπικότητες της Αριστεράς και μη, όπως οι Jeremy Corbyn, Roger Waters, Νoam Chomsky, Brian Eno, Naomi Klein, Ken Loach, Julian Assange, Jean-Michell Jarre και άλλοι», όπως αναφέρει, τεκμηρίωσε για τον Δημήτρη Ζερβουδάκη «τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ως εχέγγυα, ενός υπεύθυνου πολιτικού, ο οποίος μπορεί να εκπροσωπεί τη χώρα στην προσπάθειά της να ξεφύγει από τη μέγγενη της ολιγαρχίας και των ξένων συμφερόντων που τη στηρίζουν».

«Η αντίληψή του περί πολιτικής εδράζεται στη βαθιά του γνώση περί της οικονομίας, της οποίας βέβαια η πολιτική αποτελεί “συμπυκνωμένη έκφραση”. Δηλώνει θαρρετά Μαρξιστής, κρατώντας όμως το δικαίωμα του απρόβλεπτου, σε μια εποχή που η θεώρηση χρειάζεται προσαρμογή και ανανέωση. Στην κατεύθυνση αυτή τολμά να αγγίξει ακόμη και την ξύλινη γλώσσα, την οποία χρεώνουν οι πολέμιοι της την Αριστερά. Εισάγει πεισματικά και με εφευρετικότητα νέους όρους, αλλά και νέους τρόπους, ακόμη και εσωκομματικής έκφρασης, μα κυρίως λειτουργίας. Σε αντιπαραβολή με τον “συγκεντρωτισμό” που βασανίζει χρόνια την Αριστερά. Πάντα με όρους δημιουργικής, συμμετοχικής πολιτικής», τονίζει χαρακτηριστικά για τον κ. Βαρουφάκη ο υποψήφιος βουλευτής.

Όσον αφορά το ΜέΡΑ25, δηλώνει ότι είναι το κόμμα που κρατάει ζωντανό το «όχι» του δημοψηφίσματος και καλύπτει τον κόσμο που «βούλιαξε στην απογοήτευση της ήττας». «Μιας ήττας», όπως τονίζει ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, «η οποία επί της ουσίας όμως ήταν μια “χαμένη”, μια “κλεμμένη” νίκη του Ελληνικού λαού, ο οποίος τελικά όχι μόνον δεν φοβήθηκε να ορθώσει το ανάστημά του στους τροϊκανούς, τα τσιράκια και τις απαιτήσεις τους, αλλά το τεκμηρίωσε και με την ψήφο του».

«Θα είναι στην επόμενη Βουλή το ΜέΡΑ25 με αυξημένα ποσοστά»

Ο τραγουδοποιός στέκεται επίσης στα 7+1 σημεία-τομές που αποφάσισε το συνέδριο του ΜέΡΑ25 και αποτέλεσαν μια ελάχιστη συμφωνία για τη συστράτευσή του. «Ο Γιάνης Βαρουφάκης ουδέποτε μου ζήτησε να γίνω μέλος του ΜέΡΑ25 ως προαπαιτούμενο για να κατέβω στις εκλογές. Η βαθιά δημοκρατική του αντίληψη κατατέθηκε σε μένα μέσα από την απόφασή του να είμαι συνεργαζόμενος τυπικά αλλά και στην ουσία της κοινής μας πολιτικής προσπάθειας», υπογραμμίζει και επισημαίνει ότι «ένας νεότευκτος πολιτικός οργανισμός, όπως το ΜέΡΑ25, το μόνο σίγουρο είναι πως θα υποπέσει σε σφάλματα. Θα βιώσει αστοχίες ακόμη και ως διορθωτικές κινήσεις. Ιδίως στην προσπάθεια δόμησης της οργανωτικής διεύρυνσής του. Εδώ όμως κρύβεται και το ενδιαφέρον. Κάποιος συμμετέχοντας στο ΜέΡΑ25 έχει την αίσθηση ότι συνδιαμορφώνει την τελική ιδεολογική και πολιτική συγκρότηση του κόμματος».

Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης επισημαίνει πως το ΜέΡΑ25 παρακινεί τους πολίτες να θυμηθούν και να αγαπήσουν την πολιτική. «Η αίσθηση αυτή γίνεται πεποίθηση στο μέτρο που ο πολιτικός αυτός οργανισμός στήνεται πλέον πανελλαδικά-πανευρωπαϊκά και μάλιστα με σαφή ταξικό, αντιφασιστικό, αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό. Το ΜέΡΑ25 μάς παρακινεί να θυμηθούμε και να αγαπήσουμε και πάλι την πολιτική, με τα λάθη και τις αδυναμίες μας. Γίνεται μεγάλη προσπάθεια να πεισθούν οι πολίτες στο να παράξουν και πάλι πολιτική. Να ξεφύγουν από τη στείρα ίντριγκα και το ανέξοδο μα κυρίως ανώφελο πολιτικάντικο “κουτσομπολιό” της τηλεόρασης. Να ασκήσουν τη “συνευθύνη” τους».

Παράλληλα, προσθέτει πως «το ΜέΡΑ25 έχει τη δυναμική να είναι παρόν στην επόμενη Βουλή και μάλιστα με αισθητή αύξηση των ποσοστών του. Αυτή η ευοίωνη προοπτική βαραίνει πάνω στους ώμους των μελών, των στελεχών και των βουλευτών του, καθώς και του ίδιου του γραμματέα».

Ο Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος και το νέο Προεδρικό Διάταγμα για τους καλλιτέχνες

Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης σήμερα είναι ο πρόεδρος του Συλλόγου Μουσικών Βορείου Ελλάδος, ο οποίος παίρνει το τελευταίο διάστημα αρκετές εξωστρεφείς συνδικαλιστικές δράσεις και δεν αποτελεί απλά ένα σωματείο-σφραγίδα.

Πλέον ο σύλλογος βρίσκεται στο επίκεντρο με τις συλλογικές διεκδικήσεις του, ειδικότερα μετά το προεδρικό διάταγμα 85/2022, που σύμφωνα με τους καλλιτέχνες υποβαθμίζει τα πτυχία τους. Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης υπογραμμίζει ότι «το προεδρικό διάταγμα που δημιουργεί το νέο κανονιστικό πλαίσιο σχετικά με το “προσοντολόγιο” των επαγγελματιών της Τέχνης και του Πολιτισμού, αφορά, πέρα από εμάς, πάνω από 500 ειδικότητες και επαγγέλματα. Έχω την αίσθηση λοιπόν πως οι καλλιτέχνες εν δυνάμει είμαστε παράπλευρες απώλειες μιας πολιτικής, η οποία μας καθιστά για μια ακόμη φορά αόρατους ανθρώπους. Υποβαθμίζοντας χρόνια σπουδών και ασκητείας επάνω στην Τέχνη της Μουσικής, της Υποκριτικής, των παραστατικών Τεχνών. Δυστυχώς το υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο κατά βάση αποτελεί προϊσταμένη μας αρχή -ανεξάρτητα που δεν το αναγνωρίζει τελικά το ίδιο-, όπως και στην περίπτωση του στησίματος του Μητρώου Καλλιτεχνών, ουδέποτε προχώρησε σε μια σοβαρή δημόσια διαβούλευση με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, κυρίως τα εργασιακά θεσμικά όργανα (σωματεία, ομοσπονδίες)», σημειώνει ο κ. Ζερβουδάκης και τονίζει ότι πρέπει να αποσυρθεί το επίμαχο ΠΔ, αλλά και να ξεκινήσει η δημόσια διαβούλευση με βάση το άρθρο 16 του Συντάγματος, μαζί με σειρά άλλων αιτημάτων που διατυπώθηκαν και στην πρόσφατη πορεία στη Θεσσαλονίκη που συμμετείχε ο ΣΜΒΕ.

Ερωτηθείς για το εάν θα παραιτηθεί από τη θέση του προέδρου σε περίπτωση εκλογής του στο Κοινοβούλιο, ο Δημήτρης Ζερβουδάκης τονίζει πως αυτές είναι συλλογικές και όχι ατομικές αποφάσεις. «Αν το σωματείο μας αποφασίσει διαφορετικά, εννοείται πως θα παραδώσω την προεδρία. Αυτά γίνονται με δημοκρατικές διαδικασίες, στο πλαίσιο του καταστατικού μας, το οποίο δεν απαγορεύει την πολιτική δράση και συμμετοχή. Το δικαίωμα του πολιτεύεσθαι είναι ένα δημοκρατικό δικαίωμα και σε κάθε περίπτωση δεν είναι ασυμβίβαστο με τη θέση μου στο εργασιακό μας σωματείο», υπογραμμίζει, ενώ επισημαίνει ότι πήρε την απόφαση για να κατέβει στις εκλογές αφότου απευθύνθηκε στους συναδέλφους του στο σωματείο. «Απευθύνθηκα σε αυτούς όχι για να τους χρησιμοποιήσω ως εφαλτήριο αλλά γιατί ένιωσα ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι ο φυσικός μου χώρος, η οικογένειά μου. Σε αυτή τη βάση ζητώ και δημόσια τη στήριξή τους».

Τι πρέπει να αλλάξει στη Θεσσαλονίκη

Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης θα κατέβει στην εκλογική περιφέρεια της Β’ Θεσσαλονίκης, με το όνομά του σίγουρα να αποτελεί φαβορί για εκλογή σε περίπτωση που το ΜέΡΑ25 εκλέξει βουλευτή.

Όπως λέει, γνωρίζει καλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοί της, έξω από τον πολεοδομικό ιστό της Θεσσαλονίκης. «Η ευρύτατη Β΄ εκλογική περιφέρεια της Θεσσαλονίκης στην οποία ζω βασανίζεται από τεράστια, δυσεπίλυτα προβλήματα υποδομών», τονίζει ο τραγουδοποιός και υποψήφιος βουλευτής ο οποίος εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες διαμένει στο δημοτικό διαμέρισμα Μεσημερίου, του δήμου Θερμαϊκού.

Θέτει σειρά ζητημάτων που, όπως λέει, είναι μέχρι στιγμής δυσεπίλυτα. «Απομακρυσμένα χωριά σε πλήρη εγκατάλειψη. Κατεστραμμένα οδικά δίκτυα. Ασυντήρητα δίκτυα αγροτικών δρόμων. Ρέματα μπαζωμένα. Κοινοτικά κτήματα καταπατημένα. Ανυπαρξία δικτύων αποχέτευσης και βέβαια σύνδεσης των οικισμών με τους δύο βιολογικούς σταθμούς στο Αγγελοχώρι ανατολικά και το Καλοχώρι δυτικά. Ξεπούλημα δημόσιων εκτάσεων σε ιδιώτες, όπως το κάμπινγκ Αγίας Τριάδας, μέσω ΤΑΙΠΕΔ-Υπερταμείου. Δίκτυα υδροδότησης στο συντριπτικό ποσοστό τους απολύτως σάπια, με σωλήνες αμιάντου, να σπέρνουν καρκίνο. Πρωτιά στην ατμοσφαιρική ρύπανση, λόγω γειτνίασης με την ήδη επιβαρυμένη βιομηχανική περιοχή, και την ίδια ώρα υιοθέτηση της ιδιαίτερα μολυσματικής επιλογής, της καύσης σκουπιδιών, για την παραγωγή ενέργειας στον “Τιτάνα”. Απροσδιοριστία, λάθη και παρανομίες στις χρήσεις Γης. Ανυπέρβλητες ελλείψεις στα σχολεία. Απουσία δημόσιων παιδικών σταθμών. Ανυπαρξία υποδομών παραγωγής πολιτισμού. Υποβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας. Παθογένεια στην οργάνωση της διάθεσης της αγροτικής παραγωγής, με παράδειγμα τη ζημία που υπέστησαν πρόσφατα εκατοντάδες αγρότες από το “πιστόλι” που “έφαγαν”, μένοντας απλήρωτοι από επιχειρήσεις διακίνησης της παραγωγής τους, οι οποίες βάρεσαν ανεξήγητα “κανόνια”. Εγκαταλελειμμένοι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί με τις υποδομές τους να ρημάζουν», είναι μερικά από τα προβλήματα που θέτει ο Δημήτρης Ζερβουδάκης.

Σύμφωνα με τον ίδιο, βρισκόμαστε μπροστά από ιστορικές αποφάσεις για το μέλλον της Θεσσαλονίκης. Για τη διαχείριση της έκτασης της ΔΕΘ, του παραλιακού μετώπου, του συγκοινωνιακού, του αποχετευτικού αλλά και της επίδρασης της κλιματικής αλλαγής στην πόλη. Μια νέα συνθήκη, που όπως αναφέρει, έχει ως αποτέλεσμα και τα έντονα πλημμυρικά φαινόμενα που παρατηρούνται με ιδιαίτερη συχνότητα, τις αντιπαραγωγικές και «άθλιες», όπως τις χαρακτηρίζει, αστικές συγκοινωνίες, την ποιότητα του νερού, την απουσία πρασίνου αλλά και την κατάπτωση των υποδομών.

Σχετικά με το κυκλοφοριακό και συγκοινωνιακό, τονίζει ότι είναι λάθος που εγκαταλείφθηκε τόσο άδοξα η σκέψη για την επαναφορά του τραμ στη Θεσσαλονίκη, ενώ για τις αρχαιότητες του μετρό υπογραμμίζει ότι «έγινε ανεπανόρθωτη ζημιά με την καταστροφή των αρχαιοτήτων της Βενιζέλου, στην ιστορική διαδρομή της πόλης άρα και στη συλλογική της μνήμη και συνείδηση».

Εκτιμά πως επιτηδευμένα δεν υφίσταται ουσιαστική δημόσια διαβούλευση με τους πολίτες. «Μας στερείται η δυνατότητα να ονειρευτούμε το μέλλον των παιδιών μας και αυτό πρέπει να το ανατρέψουμε», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Ζερβουδάκης και αναρωτιέται τι θα γίνει με τα κλειστά της εγκαταλελειμμένα νοσοκομεία, όπως το «Λοιμωδών» ή το παλιό στρατιωτικό «424».

«Η Θεσσαλονίκη ήταν από καταβολής της, και πρέπει να παραμείνει, μια πολυπολιτισμική μητροπολιτική μεγαλούπολη. Είναι ανεκτική στην πράξη ως φτωχομάνα. Είναι συντηρητική, από τη φτώχεια την οποία είναι αναγκασμένη να υπομένει χρόνια και χρόνια. Αποτελεί σημαντικότατο γεωστρατηγικό σημείο και αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους για τον οποίο υφίσταται το μένος της καταστολής», επισημαίνει ο υποψήφιος βουλευτής με το ΜέΡΑ25 και προσθέτει ότι ταυτόχρονα είναι ιδιαίτερα εξωστρεφής στο γλέντι και στη χαρά της. «Είναι μια πανέμορφη κούκλα που σε νικάει με τη συναρπαστική Ιστορία μα και τη Γεωγραφία της. Επιθυμούμε βαθιά ως πολίτες της μια αντιστροφή στο πολιτιστικό της ισοζύγιο υπέρ του ντόπιου καλλιτεχνικού της δυναμικού», υπογραμμίζει και προσθέτει ότι στη Θεσσαλονίκη χρειαζόμαστε καινοτόμες θεσμικές αλλαγές στη διαχείριση των δημόσιων χώρων και μνημείων της, υπέρ των καλλιτεχνών της, υπέρ των δημιουργικών της δυνάμεων. «Η επί χρόνια πολυέξοδη εισαγωγή πολιτιστικού – καλλιτεχνικού προϊόντος επιτρέπει να δημιουργούνται τεράστια ελλείμματα Δημοκρατίας ανάμεσα στα παιδιά της, που φλέγονται να ζήσουν από την Τέχνη τους. Και αυτό, από τις ίδιες τις τοπικές αρχές της. Ως τιμωρία…», τονίζει και προσθέτει καταληκτικά ότι «το ταλέντο αναβλύζει στη Θεσσαλονίκη. Δεν είναι δυνατόν να μην το αντιλαμβανόμαστε καν. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Συνολικά η αντίληψή μας για την πολιτική αλλά και τον πολιτισμό».

Πηγή: voria.gr

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.

Μετάβαση στο περιεχόμενο