Το ιστορικό της Χρεοδουλοπαροικίας μας
Η χρεοδουλοπαροικία της Ελλάδας έχει ιστορικές ρίζες στο εγχώριο ολιγαρχικό καθεστώς και στην αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και δη της ευρωζώνης). Η απόδραση από αυτήν δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Είναι όμως προαπαιτούμενο για την αξιοπρέπεια και ευημερία της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Το μεταπολεμικό οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης εφαρμόστηκε στο πλαίσιο του ολοκληρωτικού μετεμφυλιακού καθεστώτος υπό έναν αραχνοΰφαντο κοινοβουλευτικό μανδύα. Οι βιομηχανίες που στήθηκαν τη δεκαετία του 1950, προστατεύομενες από το αυταρχικό, πατερναλιστικό κράτος, απλά δεν μπορούσαν να σταθούν όρθιες μετά το 1973 μπροστά στο ωστικό κύμα της αύξησης της τιμής του πετρελαίου, της διεθνούς κρίσης που ακολούθησε, και της κατάργησης των προστατευτικών δασμών που απαιτούσε η είσοδος στην τότε ΕΟΚ. Αποτέλεσμα της κατάρρευσής τους ήταν τεράστιες ιδιωτικές ζημίες – και ορδές ανέργων – που μεταφέρθηκαν σταδιακά στο Δημόσιο πυροδοτώντας το δημόσιο χρέος. Η είσοδος στην ΕΟΚ, και ιδίως στην ευρωζώνη, δημιούργησε νέο πεδίο δόξας για την ολιγαρχία-δίχως-σύνορα: Η πολιτική επιρροή του κατεστημένου βοήθησε τη μεγαλοεπιχειρηματική τάξη στη μετατροπή τους από προστατευόμενους κεφαλαιοκράτες σε διαπλεκόμενους προσοδοθήρες, στοχεύοντας την πρόσοδο από τη διασπάθιση των κοινοτικών κονδυλίων. Κι όταν ήρθε το ευρώ, και άνοιξαν οι κάνουλες ιδιωτικών δανείων από τις ανόητες γαλλο‐γερμανικές τράπεζες, η χώρα μπήκε στη φάση της πυραμιδικής μεγέθυνσης και του ξεφαντώματος του Τριγώνου της Αμαρτίας: Εργολάβοι-Τραπεζίτες-ΜΜΕ. Ενώ οι αδύναμοι πολίτες τα έβγαζαν όλο και πιο δύσκολα πέρα, τα «νέα τζάκια» βίωναν τον μύθο της «ισχυρής Ελλάδας» που ανήκε πλέον στον… «σκληρό πυρήνα» της Ευρώπης. Όταν έσκασε η φούσκα της θεμελιωμένης σε δανεικά «ισχυρής Ελλάδας», αρχής γενομένης στη Γουόλ Στριτ, παρενέβησαν οι «Μεγάλες Δυνάμεις» ώστε να εξασφαλιστούν οι (υπό χρεοκοπία) γαλλογερμανικές τράπεζες επιβάλλοντας στο χρεοκοπημένο πλέον ελληνικό κράτος το μεγαλύτερο δάνειο της Ιστορίας– υπό όρους που εξασφάλιζαν, παράλληλα, την καθίζηση της ελληνικής οικονομίας και τη μετατροπή της χώρας σε αποικία χρέους. Έτσι ήρθε η τετραπλή πτώχευση και γεννήθηκε η Μνημονιακή Ελλάς: χρεοκοπημένο κράτος, πτωχευμένες τράπεζες, μη βιώσιμες επιχειρήσεις, οικογένειες σε απόγνωση: Όλοι χρωστούν σε όλους και κανείς δεν μπορεί να πληρώσει. Μια τραγωδία για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων αντιμετωπίστηκε ως εξαιρετική ευκαιρία για τους ολιγάρχες. Οι εγχώριοι κλεπτοκράτες αναγνώρισαν τα Μνημονιακά δάνεια ως μάννα εξ ουρανού. Οι ξένοι «επενδυτές» ενθουσιάστηκαν με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Οι ευρωγραφειοκράτες είδαν την τρόικα ως ευκαιρία να χτίσουν νέες εξουσίες, νέες αρμοδιότητες, νέες προσόδους. Όποιος τόλμησε να τους πει ΟΧΙ δαιμονοποιείται. Το ψέμα κι η διαστρέβλωση αναδείχτηκαν σε υψηλή τέχνη, όχι τόσο για να κρύψουν την αλήθεια (που δεν κρύβεται πια) αλλά για να επιβάλουν το δικαίωμά τους στο γενικευμένο ψέμα που πνίγει τον δημόσιο διάλογο και βοηθά την αναπαραγωγή της χρεοδουλοπαροικίας.
Μέτωπο Αντροπής της Χρεοδουλοπαροικίας
Ποτέ στην Ιστορία μια πτώχευση δεν ξεπεράστηκε ούτε με νέα δανεικά ούτε με επιμήκυνση των παλαιότερων δανείων. Για τον απεγκλωβισμό της χώρας από την τετραπλή χρεοκοπία προαπαιτούμενο είναι η ριζική αναδιάρθρωση των ιδιωτικών και δημόσιων χρεών. Μόνον έτσι θα τερματιστεί η ανατροφοδοτούμενη λιτότητα και θα ανασάνουν άνθρωποι κι επιχειρήσεις. Βέβαια, η αναδιάρθρωση χρεών που είναι αναγκαία για την υπέρβαση της χρεοδουλοπαροικίας δεν αρκεί: Απαιτούνται, ταυτόχρονα, τομές οι οποίες:
• προστατεύουν τη μισθωτή εργασία από τον ανελέητο ταξικό πόλεμο που εξαπέλυσε εναντίον της η ολιγαρχία, με μέγα αρωγό την τρόικα
• ενισχύουν τη δημιουργική επιχειρηματικότητα απέναντι στην αρπακτική προσοδοφορία του ολιγαρχικού κατεστημένου
• εκμεταλλεύονται τη δημόσια περιουσία με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον
• μετατρέπουν το κράτος-αρπακτικό σε κράτο-αρωγό.
Η απόδραση από τη Χρεοδουλοπαροικία απαιτεί τη δημιουργία μετώπου ενεργών πολιτών και κινήσεων προερχόμενων από διαφορετικές (και ίσως συγκρουόμενες) ιδεολογικές αφετηρίες. Κρατώντας τις μεταξύ μας διαφορές, ξεκινάμε κοινό αγώνα στη βάση ενός ελάχιστου κοινού προγράμματος ΕΠΤΑ ΤΟΜΩΝ που απαιτούνται σήμερα.
Επτά Τομές
- Αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους με ύψος και ρυθμό αποπληρωμών που εξαρτώνται άμεσα από το ύψος και ρυθμό αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ.
- Στόχος πρωτογενούς πλεονάσματος (0% – 1,5%) που καταργεί τη λιτότητα.
- Αναδιάρθρωση «κόκκινων δανείων» από Δημόσια Εταιρεία Διαχείρισης Μη Βιώσιμων Ιδιωτικών Χρεών, με 5ετές (ανανεώσιμο) μορατόριουμ πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
- Μεγάλες μειώσεις φορολογικών συντελεστών: 15 -18% μέγιστος συντελεστής ΦΠΑ & φόρου μικρομεσαίων επιχειρήσεων, κατάργηση της προπληρωμής φόρου & του φόρου «αλληλεγγύης» για εισοδήματα έως 30 χιλιάδες ευρώ.
- Δημιουργία Δημόσιου Εξωτραπεζικού Συστήματος Πληρωμών που επιτρέπει την πολύπλευρη ακύρωση ληξιπρόθεσμων οφειλών, τις δωρεάν συναλλαγές, και τη χρηματοδότηση νέου προγράμματος καταπολέμησης της φτώχειας.
- Σεβασμός σε μισθωτή εργασία και δημιουργική επιχειρηματικότητα: Τέλος το «μπλοκάκι» για μισθωτούς, ευέλικτες συλλογικές διαπραγματεύσεις, 5χρονη απαλλαγή εισφορών για νέες επιχειρήσεις, ταβάνι το 50% των κερδών για το σύνολο ασφαλιστικών εισφορών & φόρων των επιχειρήσεων.
- Μετατροπή ΤΑΙΠΕΔ σε αναπτυξιακή τράπεζα με εχέγγυο τη δημόσια περιουσία, οι μετοχές της οποίας θα εκχωρηθούν στα ασφαλιστικά ταμεία.
Υπεύθυνη Ανυπακοή
Το ΟΧΙ δεν αρκεί. Απαιτείται συγκροτημένο, έγκυρο και πειστικό Αντι-Μνημόνιο – η ολοκληρωμένη, μινιμαλιστική πρόταση οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής που έχει ανάγκη ο τόπος. Οι ΕΠΤΑ ΤΟΜΕΣ που προτείνει το ΜέΡΑ25 είναι το απαραίτητο θεμέλιο κάθε υπεύθυνης πρότασης για το μέλλον της χώρας είτε εντός είτε εκτός της ευρωζώνης – καθώς η εφαρμογή τους θα εξοπλίσει την Ελλάδα με τα ελάχιστα που απαιτούνται ώστε να πάψει να ασφυκτιά. Οι υπεύθυνες προτάσεις δεν αρκούν. Καμία λελογισμένη πρόταση οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής (π.χ. μείωση φορολογικών συντελεστών) δεν θα έχει τύχη εφόσον προϋποθέτει την πρότερη σύμφωνη γνώμη του Eurogroup. Όποια κυβέρνηση κι αν προσέλθει στο Eurogroup με λογικές, υπεύθυνες προτάσεις θα έρθει αντιμέτωπη με το γνωστό Τείχος της Άρνησης δανειστών που δεν ενδιαφέρονται για την ανάκαμψη της χώρας (ούτε καν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους), καθώς το ενδιαφέρον τους επικεντρώνεται στη διαιώνιση του συμπλέγματος εξουσίας και προσοδοφορίας που οικοδόμησαν την τελευταία δεκαετία σε πανευρωπαϊκή κλίμακα με επίκεντρο την τρόικα και το Eurogroup.
Το 2015 δεν θα επαναληφθεί. Οι ΕΠΤΑ ΤΟΜΕΣ θα εφαρμοστούν άνευ διαπραγμάτευσης. Κι όταν αρχίσουν να έρχονται κατά ριπάς εντολές κι απειλές από Βρυξέλλες-Βερολίνο-Φραγκφούρτη, η απάντηση που θα λάβουν θα είναι η ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ.
- Άμεση νομοθέτηση κι εφαρμογή των ΕΠΤΑ ΤΟΜΩΝ.
- Όσο τα EuroWorkingGroup & Eurogroup αρνούνται να δεχθούν τις ΕΠΤΑ ΤΟΜΕΣ ως το νέο αναπτυξιακό πλαίσιο της χώρας, η ελληνική κυβέρνηση θα ακολουθεί στα EuroWorkingGroup, Eurogroup και Συνόδους Κορυφής την τακτική της «κενής καρέκλας» του στρατηγού Ντε Γκωλ. Εφόσον οι δανειστές επιδοθούν στην πολιτική Ενισχυμένης Ασφυξίας, Αναβάλλονται μονομερώς οι αποπληρωμές σε ΕΚΤ, ΔΝΤ και ESM-EFSF o Οι εγχώριες συναλλαγές συνεχίζονται απρόσκοπτα μέσω των ηλεκτρονικών συναλλαγών του τραπεζικού συστήματος (POS, χρεωστικές κάρτες, web- banking) καθώς και με την πλήρη ανάπτυξη και ενεργοποίηση του Δημόσιου Εξωτραπεζικού Συστήματος Πληρωμών (βλ. Τομή 5). Η υπάρχουσα-διαθέσιμη ρευστότητα στρέφεται προς τις επιλεκτικές εισαγωγές που έχει ανάγκη η χώρα και προς την ενίσχυση των εξαγωγικών τομέων και επιχειρήσεων.
- Η χώρα θα διατηρηθεί έτσι εντός της ευρωζώνης για όσο χρειάζεται έως ότου η «επίσημη» Ευρώπη επιλέξει μεταξύ:
(α) του τεράστιου κόστους του Grexit ή
(β) την αποδοχή των ΕΠΤΑ ΤΟΜΩΝ που θα μεγιστοποιήσουν την ικανότητά μας να ανακάμψουμε και, έτσι, να τους αποπληρώσουμε μεγαλύτερο ποσοστό του χρέους.
Η θέση μας για το Ευρώ
Η Ελλάδα δεν έπρεπε να έχει εισέλθει στην ευρωζώνη. Η ευρωζώνη (όπως σχεδιάστηκε και όπως εξακολουθεί να λειτουργεί) ήταν καταδικασμένη να πυροδοτήσει τραπεζικές κρίσεις που μετατρέπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε σιδερένιο κλουβί αυτο-τροφοδοτούμενης, ταξικά ανάλγητης, λιτότητας με αποτέλεσμα την πολιτική και ηθική της απαξίωση. Όμως, μετά τη δημιουργία της ευρωζώνης, το κόστος εξόδου είναι μεγάλο τόσο για τη χώρα που εξέρχεται όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη – η οποία κινδυνεύει, στην περίπτωση της αποδόμησης του ευρώ, να συρθεί σε μια μεταμοντέρνα έκδοση της δεκαετίας του 1930. Αυτός είναι ο λόγος που το DiEM25 εκπόνησε το πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (European New Deal): Στόχος της ΝΕΑΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ είναι να υποδείξει τις τομές που δύνανται να λειτουργήσουν άμεσα και θεραπευτικά στην ευρωζώνη μετατρέποντάς την από Σιδερένιο Κλουβί Λιτότητας σε περιοχή κοινής ευημερίας. Τη ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ το DiEM25 θα την καταθέσει πανευρωπαϊκά στην κρίση των ευρωπαίων πολιτών στις επόμενες ευρωεκλογές. Όμως, στο μεταξύ, όσον αφορά την πλέον χειμαζόμενη και καταρρακωμένη χώρα της ευρωζώνης – την Ελλάδα – η θέση μας είναι απλή: Η επέκταση της χρεοδουλοπαροικίας έως το 2060 (και… βλέπουμε!) αποτελεί για τον ελληνισμό απειλή κατά πολύ μεγαλύτερη από την απειλή του Grexit. Τα κόμματα του Μνημονιακού Τόξου (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΣΥΡΙΖΑ) μπορεί να διαφωνούν μεταξύ τους για το πόσο επιθυμητές είναι οι Μνημονιακές πολιτικές όμως συμφωνούν ότι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στη χώρα («καταστροφή» την ονομάζουν) είναι η έξοδος (ή αποπομπή) από το ευρώ. Άλλοι (π.χ. η ΛΑΕ) θεωρούν μια τέτοια έξοδο (Grexit) τη βέλτιστη λύση. Το ΜέΡΑ25 διαφωνεί και με τις δύο αυτές ιεραρχήσεις: Το Grexit δεν είναι ούτε η χείριστη ούτε η βέλτιστη εξέλιξη! Πιο συγκεκριμένα, ιεραρχούμε τις τρεις πιθανές εξελίξεις ως εξής:
- Προκρίνουμε ως βέλτιστη εξέλιξη την εφαρμογή των ΕΠΤΑ ΤΟΜΩΝ εντός της ευρωζώνης (με τις προοδευτικές ευρωπαϊκές δυνάμεις να συνεργάζονται στο πλαίσιο της ΝΕΑΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ).
- Αποδεχόμαστε ως δεύτερη καλή (και κακή!) εξέλιξη την αποπομπή της χώρας από το ευρώ μετά τη μονομερή εφαρμογή των ΕΠΤΑ ΤΟΜΩΝ.
- Θεωρούμε χείριστη εξέλιξη την αέναη αναπαραγωγή της χρεοδουλοπαροικίας μας εντός του ευρώ (κάτι που εγγυάται η μη εφαρμογή των ΕΠΤΑ ΤΟΜΩΝ και οι πολιτικές του σημερινού Μνημονιακού Τόξου).
Το αφήγημα-προπαγάνδα του Μνημονιακού Τόξου
«Νάτους πάλι», τους ακούμε ήδη να χλευάζουν, «θέλουν να μας φέρουν πίσω στο 2015. Πάλι Κούγκι και Ζάλογγο. Πάλι περήφανη διαπραγμάτευση που διακινδυνεύει την θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη.» Θα μας πουν αφελείς, αν όχι εθνοπροδότες, κατηγορώντας μας ότι θα βάλουμε την χώρα «ξανά σε περιπέτεια». Ξεχνούν όμως ότι:
- Περιπέτεια δεν ήταν το Κούγκι και το Μεσολλόγγι, ο Γοργοπόταμος ή το Πολυτεχνείο. Περιπέτεια ήταν η Τουρκοκρατία, η Κατοχή κι η Χούντα!
- Περιπέτεια δεν είναι η σύγκρουση με την τρόικα και την ολιγαρχία. Περιπέτεια είναι η τήρηση των Μνημονιακών δεσμεύσεων, οι φαιδροί φορολογικοί συντελεστές, οι ακόμα φαιδρότεροι δημοσιονομικοί στόχοι, η θεσμική κατάργηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, το συνεχιζόμενο καθεστώς της Πτωχοτραπεζοκρατίας, και το «ανέκδοτο» για έξοδο από τα Μνημόνια επειδή εξαντλήθηκε το 3ο Μνημονιακό δάνειο κι η τρόικα μετονομάζεται σε… «Ενισχυμένη Επιτήρηση». Περιπέτεια, εν κατακλείδι, είναι η μονιμοποίηση της Χρεοδουλοπαροικίας!
Το μένος που μας επιφυλάσσει το Τρίγωνο της Αμαρτίας (εργολάβοι-τραπεζίτες-ΜΜΕ), και το Μνημονιακό Τόξο που το εκφράζει πολιτικά, θα είναι τεράστιο, προβλέψιμο και, εν τέλει, ενισχυτικό για το εγχείρημά μας.
- Κατανοούμε ότι τα Μνημονιακά δάνεια (από την τρόικα ή τις «αγορές» με την επιτήρηση της τρόικας) τους είναι απαραίτητα, καθώς αντλούν την εξουσία τους από αυτά.
- Αναγνωρίζουμε ότι η Μνημονιακή διαδικασία στηρίζει τους μηχανισμούς της εξουσίας τους που οικοδομήθηκαν στην βάση της χρεοδουλοπαροικίας μας.
- Καταλαβαίνουμε ότι νιώθουν την ανάγκη να δαιμονοποιούν την ΥΠΕΘΥΝΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ για να διασωθούν οι ίδιοι βουλιάζοντας την χώρα – σαν ανόητοι ιοί που σκοτώνουν τον οργανισμό στον οποίο ζουν.
- Βλέπουμε με συμπόνια την ψυχολογική ανάγκη των υποταγμένων να μισούν λυσσασμένα όσους δεν υποτάσσονται. Για αυτό τον λόγο, στωϊκά και χωρίς πάθος, καλωσορίζουμε το μένος, το μίσος και την χλεύη τους, θεωρώντας τα οιωνούς που δείχνουν ότι είμαστε στον σωστό δρόμο.
Εμείς δεν μένουμε Ευρώπη, είμαστε η Προοδευτική Ευρώπη!
Το ΜέΡΑ25, ως σαρξ εκ της σαρκός του αυθεντικά πανευρωπαϊκού, διεθνιστικού προοδευτικού κινήματος DiEM25, επισημαίνει τον άκρατο αντι-‐ευρωπαϊσμό όσων ταυτίζουν την Ευρώπη με την Ανίερη Συμμαχία (του βαθέως βορειο-‐ευρωπαϊκού Κατεστημένου και των ολιγαρχών του Νότου) που την καταστρέφει. Οι δήθεν ευρωπαϊστές που φοβερίζουν τους Έλληνες ότι η «Ευρώπη» θα τους τιμωρήσει αν τολμήσουν τις ΕΠΤΑ ΤΟΜΕΣ που απαιτεί ο κοινός νους, έχουν προφανώς πολύ κακή άποψη για την Ευρώπη! Η Ευρώπη, για την οποία μάχεται το DiEM25, είναι ένα με εμάς και παλεύει εναντίον της Ανίερης Συμμαχίας που καταστρέφει την Ευρώπη σήμερα. Το ΜέΡΑ25 δεν θα αποδεχθεί πολιτικές που καταδικάζουν τους έλληνες προς όφελος δήθεν ευρωπαϊκών συμφερόντων. Ούτε όμως θα προτείνει ποτέ πολιτικές που στόχο έχουν να ωφελήσουν τους έλληνες εις βάρος άλλων λαών της Ευρώπης ή άλλων συνανθρώπων μας όπου κι αν ζουν, απ’ όπου κι αν προέρχονται.
- Οι πολιτικές που προτείνουμε θα εναρμονίζονται πάντα με εκείνες που προτείνει το DiEM25 προς όφελος όλων των ευρωπαϊκών λαών ταυτόχρονα – πολιτικές που θα επιτρέψουν στους έλληνες να αναπνεύσουν σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που ανακάμπτει ηθικά, και ως πηγή λύσεων, στα μάτια και στο νου των ευρωπαίων δημοκρατών.
- Το ΜέΡΑ25, ως διεθνιστικό μέτωπο, βλέπει τα συμφέροντα του ελληνισμού ως πλήρως εναρμονισμένα με τις ανάγκες των κατατρεγμένων συνανθρώπων μας απ’ όλη την Υφήλιο. Δεν θα αποδεχθεί ποτέ ευρωπαϊκές πολιτικές – όπως η σκανδαλώδης συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας – που πλήττουν τον ανθρωπισμό της Ευρώπης και την ψυχή των ελλήνων. Πολλοί λένε ότι η αποδόμηση αυτής της αυταρχικής ΕΕ ίσως είναι η λύση. Δεν είναι! Όσο σαθρά κι αν είναι τα θεμέλια της ΕΕ, όσο κι αν θεμελιώθηκε ως καρτέλ βιομήχανων και τραπεζιτών, όσο αυταρχική κι αν είναι, η αποδόμησή της ΕΕ γιγαντώνει την μισαλλοδοξία, ενισχύει τον αποπληθωρισμό, και πριμοδοτεί τις πιο μισανθρωπικές πολιτικές δυνάμεις της ηπείρου μας. Αυτός είναι ο λόγος που, σήμερα περισσότερο από ποτέ, απαιτείται από τους προοδευτικούς δημοκράτες να λειτουργούμε ως ριζοσπάστες ευρωπαϊστές. Άλλοι επιμένουν ότι η αποδόμηση αυτής της αυταρχικής ΕΕ είναι αναπόφευκτη. Μπορεί να έχουν δίκιο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είτε θα εκδημοκρατιστεί είτε θα διαλυθεί. Και στις δύο περιπτώσεις, η Ελλάδα πρέπει να πάψει να ασφυκτιά. Οι έλληνες δημοκράτες θα αγωνιστούμε χέρι-χέρι με τους δημοκράτες της υπόλοιπης Ευρώπης, είτε η Ευρωπαϊκή Ένωση διαλυθεί είτε όχι. Αυτό είναι το εγχείρημα στο οποίο συσστρατεύεται το ΜέΡΑ25 επιλέγοντας την στρατηγική ΕΝΤΟΣ & ΕΝΑΝΤΙΟΝ: Εντός της ΕΕ. Εναντίον αυτής της ΕΕ!
Το τρίπτυχό μας
Ευρωπαϊκός Διεθνισμός |Οικονομικός Ορθολογισμός | Κοινωνική Απελευθέρωση
Ο πατριωτισμός των Ελλήνων και ο ευρωπαϊκός διεθνισμός αποτελούν το εξ αδιαιρέτου προαπαιτούμενο για τον οικονομικό ορθολογισμό που λείπει τόσο από την Ελλάδα όσο κι από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ως έλληνες, πρέπει να συνειδητοποήσουμε ότι κανείς δεν μας χρωστά τίποτα. Ο υπόλοιπος κόσμος, η υπόλοιπη Ευρώπη δεν έχει καμία υποχρέωση να καλύπτει δικά μας ελλείμματα, ιδίως όταν αυτά δίνουν τροφή στην ολιγαρχία μας. Αλλά, παράλληλα, κανείς δεν δικαιούται να κρατά τον ελληνικό λαό σε φυλακή χρέους όπου τα παιδιά μας αδυνατούν να ονειρευτούν και να δημιουργήσουν, πιασμένα στις ατσάλινες δαγκάνες της χρεοδουλοπαροικίας. Με την σειρά του, ο οικονομικός ορθολογισμός καθιστά εφικτή την δημοκρατική κυριαρχία χωρίς την οποία είναι αδύνατη η κοινωνική απελευθέρωση από:
- Το θέαμα των νέων μας που ολοένα εγκαταλείπουν την πατρίδα.
- Την πεποίθηση ότι δεν υπάρχει εναλλακτική σε μια πορεία που μας καταστρέφει.
- Την έλλειψη προοπτικής ανεξάρτητα προσπάθειας ή ταλέντου.
- Την στυγνή εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας.
- Την φοροεπιδρομή που σκοτώνει την δημιουργική επιχειρηματικότητα.
- Τις χαμηλές προσδοκίες για τον εαυτό μας, για την Ελλάδα, για την Ευρώπη.
- Το όνειδος της μονιμοποιημένης χρεοκοπίας απέναντι σε αρπακτικούς δανειστές.
- Το κράτος που απομονώνει και καταρρακώνει τους δημιουργικούς δημόσιους λειτουργούς.
- Το βόλεμα με καταστάσεις που μπορεί να φανούν βολικές μόνο μετά με την πλήρη αποξένωσή μας από τις εν δυνάμει αρετές μας.
- Την κατάργηση της ισηγορίας στον δημόσιο διάλογο.
- Την απαξίωση του Κοινοβουλίου και των δημοκρατικών θεσμών.
- Την αναπόφευκτη, σε καιρούς κρίσης, άνοδο της μισαλλοδοξίας.
- Την γενικευμένη αναξιοπρέπεια.
Η Δημοκρατία αρχίζει στο σπίτι μας: Εσωτερική οργάνωση
Το ΜέΡΑ25 είναι μέρος του πανευρωπαϊκού κινήματος ριζοσπαστών δημοκρατών DiEM25. Στόχος του είναι όχι μόνο η επεξεργασία των θέσεων και πολιτικών που απαιτεί η ιστορική συγκυρία αλλά και η εκπαίδευση‐οργάνωση δρώντων μελών που, με τις παρεμβάσεις τους σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, θα εκφράσουν έμπρακτα τις ανάγκες της πλειοψηφίας των πολιτών που βρίσκονται σε απόγνωση. Τα εθνικά, περιφερειακά και τοπικά όργανα του ΜέΡΑ25 εκλέγονται από τα μέλη του DiEM25 σύμφωνα με τις Οργανωτικές Αρχές του κινήματος και το Καταστατικό του ΜέΡΑ25 το οποίο εγκρίνουν και αναθεωρούν τα μέλη του DiEM25 μέσω καθολικής, πανευρωπαϊκής ψηφοφορίας. Παράλληλα, τα μέλη του ΜέΡΑ25 υπόκεινται στον Κώδικα Συντροφικότητας που εγκρίνεται με τον ίδιο τρόπο.
Το όραμά μας για την Ελλάδα και την Ευρώπη
Οραματιζόμαστε μια Ελλάδα και μια Ευρώπη, Δημοκρατική, όπου η πολιτική και οικονομική εξουσία εκπορεύεται από τους πολλούς (που είναι οι φτωχότεροι), κι όχι από τους διαπλεκόμενους ολιγάρχες. Ισηγορίας, με την κάθε άποψη να κρίνεται στην βάση της αξίας της κι όχι του ποιός την εξέφρασε ή την προωθεί. Κοινωνική, που αναγνωρίζει ότι ο πολιτισμός μιας κοινωνίας αντανακλάται στον τρόπο που αντιμετωπίζει τα πιο αδύναμα μέλη της, τον «άλλο», τον «διαφορετικό». Ελεύθερων Πολιτών, με την ελευθερία τους να μην περιορίζεται στην απουσία καταστολής και την αποτροπή έξωθεν παρεμβάσεων αλλά, συγχρόνως, να προσφέρει (α) προστασία από την εκμετάλλευση που δημιουργεί η ταξική κοινωνία, και (β) την ισότιμη πρόσβαση στην υγεία, παιδεία και πρόνοια, που είναι απαραίτητη για την καλλιέργεια της προσωπικότητας των πολιτών. Ρεαλιστική, που θέτει εφικτούς οικονομικούς, κοινωνικούς, πολιτισμικούς στόχους. Καινοτόμα, προσηλωμένη στην ανοικτή έρευνα και την ελεύθερη πρόσβαση στα αποτελέσματά της προς όφελος της επιστήμης, της διάχυσης των εφαρμογών, του περιβάλλοντος και της συλλογικής γνώσης.Αντιμονοπωλιακή, που γνωρίζει ότι η συγκέντρωση οικονομικής ισχύος υπονομεύει όχι μόνο την δημοκρατία αλλά και την ευημερία. Ανεκτική, όπου όλοι έχουν τους μέγιστους βαθμούς ελευθερίας ως προς τις δράσεις και την επιλογή εταίρων και συντρόφων τους στην δουλειά και στην προσωπική τους ζωή. Ισότητας των ευκαιριών που απαιτεί πολυεπίπεδο, συνεχή αγώνα εναντίον των κοινωνικών, εθνικών, φυλετικών, σεξουαλικών διακρίσεων. Αποκεντρωμένη & Πλουραλιστική – μια Ελλάδα και μια Ευρώπη των περιφερειών, των εθνοτήτων, των διαφορετικών φιλοσοφικών πεποιθήσεων, των διαφορετικών γλωσσών και πολιτισμών, του αυτο-προσδιορισμού ατόμων και ομάδων. ΤουΠολιτισμού, που εμπλουτίζεται από την πολιτισμική πολυμορφία και περηφανεύεται όχι μόνο για τα επιτεύγματα της μακραίωνης παράδοσής μας αλλά και για την δημιουργικότητα σύγχρονων, ακόμα και «αιρετικών», δημιουργών.Συμμετοχική, που χρησιμοποιεί την κεντρική εξουσία για να διασφαλίζει την δημοκρατική, συμμετοχική διοίκηση στους χώρους εργασίας, στις πόλεις, στις περιφέρειες. Ανοικτή, επειδή ξέρει ότι τα τείχη, τα συρματοπλέγματα και οι φράκτες στα σύνορα δεν ταιριάζουν σε περήφανους λαούς με αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια. Βιώσιμη, που αναγνωρίζει τα όρια της Φύσης, ελαχιστοποιώντας τις οικολογικές συνέπειες των εγχώριων δραστηριοτήτων της.Οικολογική, που θέτει ως στόχο της εξωτερικής της πολιτικής τον σεβασμό στα οικοσυστήματα του πλανήτη, την προστασία της βιοποικιλότητας, και την παγκόσμια μετάβαση σε πράσινες μορφές ενέργειας, μεταφορών και παραγωγής. Ειρηνική, που αποκλιμακώνει τις εντάσεις, προβάλει τον κοινό πολιτισμό ως γεωπολιτικό εργαλείο επίλυσης διαφορών, και λειτουργεί ως ανάχωμα απέναντι στις δυνάμεις αποσταθεροποίησης, στις τάσεις επεκτατισμού, σε κάθε είδος αλυτρωτισμού επί ευρωπαϊκού εδάφους, καθώς και στις σειρήνες των μιλιταριστικών «λύσεων».
Επίλογος
Σε μια «κανονική» χώρα, ο καταμερισμός οφελών και ζημιών προκύπτει από την πάλη των τάξεων, την διελκυστίνδα μεταξύ μισθών-κερδών, κεφαλαίου-εργασίας. Όμως η Ελλάδα, εδώ και χρόνια, δεν είναι μια «κανονική» χώρα. Από τότε που μετατραπήκαμε σε χρεοδουλοπαροικία, πτωχεύουν ταυτόχρονα εργοδότες και εργαζόμενοι, ιδιοκτήτες και ενοικιαστές, εισαγωγείς και εξαγωγείς. Σε αυτό το νέο, ιδιότυπο, καθεστώς ο μόνος ωφελημένος είναι η παρασιτική, παρεοκρατική εγχώρια ολιγαρχία που ταυτίζεται με τους δανειστές, εκμεταλλεύεται στο έπακρο την Μνημονιακή διαδικασία και, έτσι, διατηρεί την εξουσία της επί ενός λαού τον οποίο λοιδωρεί στην βάση των νέων δανείων που τον χρεώνει. Τα κόμματα «εξουσίας» της Δεξιάς και της Αριστεράς, στον βωμό του συμβιβασμού τους με το νέο καθεστώς, θυσίασαν τις ίδιες τους τις αρχές: Τόσο ο νεοφιλελευθερισμός της Νέας Δημοκρατίας όσο και ο Μαρξισμός-‐με-‐Κεϋνσιανά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ εξευτελίστηκαν στην πορεία συμβάδισης τους με την τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού. Το ΜέΡΑ25 ιδρύεται σήμερα ως αναπόσπαστο μέρος του πρώτου διεθνικού, πανευρωπαϊκού κινήματος, του DiEM25. Συναντιόμαστε σε αυτό από διαφορετικές αφετηρίες, ως ευρεία συμμαχία δημοκρατών της Αριστεράς, της Οικολογίας και του Φιλελευθερισμού με θεμέλιο λίθο την κοινή μας απόφαση να βάλουμε τέλος στην χρεοδουλοπαροικία, καθώς και στο ιδιότυπο καθεστώς που την αναπαράγει. Ο μόνος αντίπαλος που αναγνωρίζουμε είναι η απογοήτευση που ωθεί πολιτικοποιημένους πολίτες στην ιδιώτευση, πεπεισμένοι ότι «δεν υπάρχει ελπίδα» από την επανα-‐δραστηριοποίησή τους στην πολιτική. Η Ιστορία διδάσκει ότι οι καλύτερες στιγμές του ελληνισμού έρχονται στο ζενίθ μεγάλων κρίσεων – εκείνη ακριβώς την στιγμή που, αν και τα πάντα φαίνονται ολόμαυρα και σκοτεινά, οι έλληνες βρίσκουν το κουράγιο να απορρίψουν τον φόβο της ήττας, να νεκραναστήσουν την ελπίδα, και να αγκαλιάσουν την υπεύθυνη ανυπακοή απέναντι σε εκείνα που τους εγκλωβίζουν. Σήμερα, η Ελλάδα, αντιμέτωπη με την απειλή της ερημοποίησης, βρίσκεται σε μια τέτοια ιστορική στιγμή: στο πιο σκοτεινό σημείο της Μνημονιακής μας νύχτας. Είναι η στιγμή που καλούμαστε να νεκραναστήσουμε την ελπίδα. Δεν μας φοβίζει η αποτυχία. Μας φοβίζει η υποταγή και η έλλειψη προοπτικής, ελπίδας, σχεδίου για την απόδραση από τις «διασώσεις» τους, από τα μέτρα και αντίμετρα τους, από τα Μνημόνια που «φεύγουν» και την «υπευθυνότητά» τους. Δεν μας φοβίζει να βάλουμε ψηλά τον πήχυ και να αποτύχουμε. Μας φοβίζει να κοιτάμε χαμηλά και να καταλήξουμε στα γόνατα, άλλη μια φορά ικέτες. Για αυτόν τον λόγο ιδρύουμε σήμερα το ΜέΡΑ25.