2ο Διαβουλευτικό Συνέδριο ΜέΡΑ25
Θέσεις Στρατηγικής, Τακτικής, και Οράματος
Εισαγωγή
Στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023 αποτυπώθηκε η πολιτική, οικονομική, ιδεολογική, πολιτιστική, ηθική και αισθητική στροφή προς τα δεξιά — μια στροφή που έχει συντελεστεί στην ελληνική κοινωνία από το 2015 και μετά.
Τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών επιβεβαίωσαν έτσι, πως βρισκόμαστε σε μια εποχή ιδεολογικής ηγεμονίας και θεσμικής παντοδυναμίας της δεξιάς στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα όμως σηματοδότησαν την οριστική και ιστορική ήττα της κοινωνικής κίνησης που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα από το 2006 μέχρι το 2015, καθώς κάθε πολιτικός χώρος που είχε επαφή με εκείνη την κίνηση υπέστη εκλογική συντριβή.
Το ΜέΡΑ25, κυρίως ως κατεξοχήν καρπός αυτής της ιστορικής περιόδου του κοινωνικού κινήματος, υπέστη καθαρή ήττα.
Κατάσταση στην Ελλάδα
Η πολιτική ηγεμονία της δεξιάς στις διπλές εκλογές του 2023 οφείλεται σε δύο «δώρα εξ ουρανού» για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας:
- Την Πανδημία, που επέτρεψε σε ελληνική κυβέρνηση για πρώτη φορά από το 2009 να δανειστεί και να μοιράσει, χωρίς όρους, 60 δις — τη μερίδα του λέοντος στο προνομιούχο 1%, αλλά και κάποια επιδόματα (εξευτελιστικά μεν, απτά δε) σε αρκετούς μη προνομιούχους.
- Τον Πληθωρισμό, που πέτυχε μ’ έναν σμπάρο δυο τριγώνια: Από τη μία συρρίκνωσε τον λόγο Χρέους-ΑΕΠ πληθωρίζοντας τον παρονομαστή και δημιουργώντας έτσι την ψευδαίσθηση ότι το δημόσιο χρέος έγινε βιώσιμο. Από την άλλη, για πρώτη φορά από το 2010, εκτίναξε τα ενοίκια στα ουράνια. Δεδομένου ότι 1 εκατομμύριο 700 χιλιάδες φυσικά πρόσωπα εισπράττουν κάποιο ενοίκιο, αυτό σημαίνει ότι άλλο ένα 20% με 30% του πληθυσμού είδε νέα εισοδήματα για πρώτη φορά από το 2010.
Έτσι, μπορεί η ακρίβεια να έστειλε ακόμα πιο βαθιά στον πάτο της ανέχειας την πλειοψηφία, πολλαπλασιάζοντας π.χ. τα κόκκινα δάνεια, όμως επιδόματα και ενοίκια εξαγόρασαν την ανοχή ενός ποσοστού των πολιτών. Αν προσθέσουμε σε αυτό το σκηνικό έναν μιντιακό ολοκληρωτισμό, που όμοιό του μόνο στην Ουγγαρία του Ορμπάν και την Τουρκία του Ερντογάν συναντά κανείς, και μια ανύπαρκτη αντιπολίτευση ανίκανη να απειλήσει την ηγεμονία της Μητσοτάκης ΑΕ, λαμβάνουμε την απάντηση στο ερώτημα: «Γιατί δεν αντέδρασε ο κόσμος; Γιατί τους ξαναψήφισε;».
Βέβαια, όλα αυτά, ακόμα κι αν ευνοούν τη «Μητσοτάκης ΑΕ» βραχυπρόθεσμα, δεν παύουν να ροκανίζουν τα πραγματικά θεμέλια της οικονομίας. Όσο και αν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιδιώκει να παρουσιάσει μια μαγική εικόνα για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, δεν κατορθώνει να κρύψει ότι επιφυλάσσει αφενός ακραία λιτότητα και φτωχοποίηση των πολλών μέσω της ακρίβειας, των περικοπών και της φορολογικής αφαίμαξης και αφετέρου πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις στους ολιγάρχες-μετόχους της.
Η ίδια, λοιπόν, η κρίση, που η κυβέρνηση Μητσοτάκη «κουκούλωσε» βαθαίνοντάς την όμως, θα οδηγήσει σε εξελίξεις οι οποίες θα αποδυναμώσουν την ηγεμονική θέση της κυβέρνησης. Ήδη είδαμε τέτοια σημάδια, ιδίως στον 2ο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Όμως, ακόμα, η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη για τη Νέα Δημοκρατία, καθώς τις απώλειές της δεν τις καρπώνεται ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ούτε το ΠΑΣΟΚ – των οποίων το μέγιστο πρόβλημα είναι πως το πολιτικό σκηνικό απλά δεν χωράει δύο… ΠΑΣΟΚ!
Αρχικά ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, καθώς ολοκλήρωσε ήδη την πορεία του όχι προς την σοσιαλδημοκρατία, αλλά προς μια απομίμηση του Αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος. Αξίζει βέβαια να σημειωθεί πως δεν ευθύνεται η νέα ηγεσία του κ. Κασσελάκη για αυτό. Η εν λόγω μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ είχε ολοκληρωθεί από την προηγούμενη ηγεσία του. Η αρχή έγινε όταν ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ ενστερνίστηκαν, στο εσωτερικό, το δόγμα «τα Μνημόνια θα τα διώξει η ακόμα πιο βίαιη εφαρμογή ενός ακόμα σκληρότερου Μνημονίου» την ίδια ώρα που, στο εξωτερικό, έδεναν την Ελλάδα στο άρμα του Ισραήλ, της Exxon και των ΗΠΑ. Με τη δρομολόγηση της πώλησης κόκκινων δανείων, του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, των για-ένα-κομμάτι-ψωμί ιδιωτικοποιήσεων (π.χ. ΔΕΗ, COSMOTE, Λιμανιών, Τραίνων, Ελληνικού), η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αναζωπύρωσε τον ταξικό πόλεμο των ολιγαρχών ενάντια στο 70% των πολιτών – την ώρα που μιλούσαν για «Δικαιοσύνη Παντού».
Με αυτά τα δεδομένα, και τα αποχωρήσαντα στελέχη που παρέμεναν εντός του ΣΥΡΙΖΑ τότε (από το 2015 έως σήμερα), και νομιμοποίησαν όλα αυτά, σήμερα προκαλούν θλίψη όταν ξαφνικά ανακαλύπτουν την απώλεια του «αριστερού» χαρακτήρα του κόμματος.
Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, μετά την πτώση και διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, δεν διεκδικεί ξαφνικά την εξουσία και προφανώς δεν προτάσσει κάποια εναλλακτική στη σημερινή ιδεολογική ηγεμονία της δεξιάς. Αντίθετα το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής βρίσκει τον εαυτό του παγιδευμένο σε ένα αδιέξοδο που έχτισε το ίδιο, καθώς έχει συγκροτηθεί στο πλάι της Νέας Δημοκρατίας κι όχι απέναντί της. Δεν είναι σε θέση ούτε να ασκήσει αντιπολίτευση, ούτε να εκφράσει τα λαϊκά συμφέροντα.
Παράλληλα, το ΚΚΕ, παρά τον αντικαπιταλιστικό του προσανατολισμό, δεν απειλεί το σύστημα καθώς δεν θα γίνει ποτέ πλειοψηφικό λόγω:
- της προσήλωσής του στο γραφειοκρατικό, υπερσυγκεντρωτικό, ιεραρχικό οικονομικό μοντέλο,
- της αδυναμίας του να συνειδητοποιήσει τη φύση και το μέγεθος της κλιματικής κρίσης,
- του εγγενούς κοινωνικού συντηρητισμού του,
- της εχθρικής, αντι-ενωτικής του στάσης περιχαράκωσης,
- ενός εγγενούς αποπνικτικού αυταρχισμού.
Το σημερινό κοινοβουλευτικό κομματικό σύστημα συμπληρώνεται βέβαια από την παρουσία διαφορετικών εκφάνσεων της ακροδεξιάς. Η Ελληνική Λύση εκφράζει τους εθνικιστές, ρατσιστές, και ξενοφοβικούς. Η Νίκη εκφράζει τους χριστιανούς θρησκευτικούς φονταμενταλιστές, και κοινωνικά υπερσυντηρητικούς και οι Σπαρτιάτες εκφράζουν το παλιό ακροατήριο της Χρυσής Αυγής, αναγνωρίζοντας στην ουσία και ως αρχηγό τους και ως βασικό εκπρόσωπο του χώρου τους τον καταδικασμένο νεοναζί Ηλία Κασιδιάρη. Η παρουσία αυτών των κομμάτων στη βουλή επιβεβαιώνει πως η φασιστική απειλή είναι πραγματικότητα εδώ και χρόνια.
Έτσι, με την ακροδεξιά να ανεβαίνει, τη «Μητσοτάκης ΑΕ» κυρίαρχη και την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση ανίκανη να αντιπολιτεύεται, πόσο μάλιστα να δημιουργεί ρεύμα αντίστασης, η Ελλάδα γίνεται ολοένα και λιγότερο βιώσιμη. Και οι μετανάστες μεταναστεύουν, ακολουθώντας την αυτόχθονη νεολαία μας στον δρόμο της Νέας Ξενιτιάς, ενισχύοντας την ερημοποίηση της χώρας.
Το φαντασιακό της διεθνούς ολιγαρχίας μπορεί να δίνει εύσημα στην Ελλάδα, καθώς η Ελλάδα ολόκληρη φαντάζει ως «πεδίο βολής φθηνό» και ως ένα τεράστιο ορυχείο προσόδων για αυτούς, όμως για τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας η Ελλάδα λιγοστεύει.
Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τους μήνες που έρχονται, η ευρωπαϊκή κρίση θα φανερώνεται όλο και περισσότερο μέσα από τη σύγκριση Γερμανίας και Ιταλίας. Η Γερμανία έχει ήδη πέσει σε βαθιά ύφεση λόγω της κατάρρευσης του Γερμανικού Βιομηχανικού Μοντέλου (το οποίο βασιζόταν σε φθηνή ενέργεια, χαμηλούς μισθούς και δυναμικές αγορές για τις εξαγωγές της στην Κίνα – τρία προαπαιτούμενα που σήμερα δεν πληρούνται). Όμως, το γερμανικό πολιτικό προσωπικό παραμένει εγκλωβισμένο στις νέο-μερκαντιλιστικές πολιτικές του παρελθόντος, με τον Υπ.Οικ, τον κ. Λίντνερ, να επιβάλλει λιτότητα στον γερμανικό λαό εν μέσω ύφεσης (ελπίζοντας σε συγκράτηση των μισθών και, έτσι, του ποσοστού κέρδους των εργοδοτών).
Την ίδια στιγμή, η Ιταλίδα Πρωθυπουργός, κ. Μελόνι, ανακοινώνει κρατικό Π/Υ με έλλειμμα 5% – κάτι που ο κ. Λίντνερ δεν θα αφήσει να περάσει εύκολα. Δεν είναι δυνατόν εκείνος να επιβάλει περικοπές στον γερμανικό λαό για να πάει το κρατικό έλλειμμα στο μηδέν αλλά να επιτρέπει στην Ιταλική κυβέρνηση να παραβιάζει τους κανόνες του Μάαστριχτ. Η πιο πιθανή εξέλιξη, συνεπώς, θα είναι ένα πανευρωπαϊκό σφίξιμο δημοσιονομικής πολιτικής, σε μια περίοδο υψηλότατων επιτοκίων, το οποίο θα πλήξει, πάνω από όλους, την πιο χρεωμένη χώρα με τις πιο χαμηλές παραγωγικές επενδύσεις: την Ελλάδα.
Στο μεταξύ, η παντελής έλλειψη ευρωπαϊκής βιομηχανικής πολιτικής ικανής να αντισταθμίσει τα εκατοντάδες δις που ξοδεύει η κυβέρνηση των ΗΠΑ για να ελκύσει ευρωπαϊκές εταιρείες σε αμερικανικό έδαφος, όπου θα επενδύσουν σε πράσινες τεχνολογίες, φέρνει μεγάλες απώλειες κεφαλαίου και περαιτέρω ευρωπαϊκή υπανάπτυξη στον κομβικό τομέα των πράσινων τεχνολογιών.
Περιληπτικά, η ΕΕ βρίσκεται αντιμέτωπη με τη Νέμεση που προκάλεσε η Ύβρις της γενικευμένης λιτότητας (2009-2020) και της πολιτικής «σοσιαλισμός για τραπεζίτες-ολιγάρχες» (πάνω από €8 τρισεκατομμύρια τυπώθηκαν από την ΕΚΤ για πάρτη τους την περίοδο 2008-2022). Ο συνδυασμός τεράστιας ρευστότητας για τους πολύ λίγους και βαριάς λιτότητας για τις μάζες έφερε 13 χρόνια χωρίς παραγωγικές επενδύσεις με αποτέλεσμα τη σημερινή φυγή κεφαλαίων από την ΕΕ προς τον υπόλοιπο κόσμο, την τεχνολογική υστέρηση της ΕΕ απέναντι σε ΗΠΑ-Κίνα, και την εσωτερική δυστοκία που ενισχύει τον νεοφασισμό.
Η Διεθνής Συγκυρία
Σε διεθνές επίπεδο και σε σύνδεση με την επικράτηση της δεξιάς και την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε την ανάπτυξη μιας Ακροδεξιάς Διεθνούς είτε με επικράτηση ακροδεξιών δυνάμεων (Ιταλία, Σουηδία, Ολλανδία, Αυστρία, Αργεντινή, Γαλλία, κ.ά.) είτε με οικειοποίηση της ακροδεξιάς από ιστορικά κεντροδεξιές δυνάμεις.
Ταυτόχρονα, σε γεωπολιτικό επίπεδο, βλέπουμε:
- τη συνέχιση της βάρβαρης εισβολής στην Ουκρανία, όπου δύο ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα -αδιαφορώντας για τους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας- προωθούν το δόγμα του «περισσότερου πολέμου» και του «πολέμου μέχρι την τελική νίκη».
- τον ελλοχεύοντα νέο ψυχρό πόλεμο που προωθούν οι ΗΠΑ απέναντι στην Κίνα με αλυσιδωτές αντιδράσεις παγκοσμίως και ανάπτυξη νέων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
- και την εκστρατεία εξόντωσης της Παλαιστίνης από το κράτος-Απαρτχάιντ του Ισραήλ.
| Η θέση του ΜέΡΑ25-DiEM25 για την Παλαιστίνη
Η πρόταση/θέση του DiEM25-MέΡΑ25 έχει δύο σκέλη ή φάσεις εφαρμογής: Πρώτη Φάση
Δεύτερη Φάση Στο πνεύμα του διεθνισμού και των ιδεωδών των Παλαιστίνιων και Ισραηλινών συντρόφων μας, οι οποίες/οι:
Με αυτές τις σκέψεις, το DiEM25 κρίνει πως:
|
Κλιματική κρίση και περιβαλλοντική καταστροφή
Η κλιματική κρίση αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή επιβίωσης όχι μόνο για την ανθρωπότητα αλλά και για ολόκληρη τη ζωή στον πλανήτη. Τα αίτια της είναι αποδεκτό πλέον ότι ανήκουν κυρίως σε ένα ευρύ φάσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας (ορυκτά καύσιμα, αποψίλωση δασών, εντατική κτηνοτροφία, αζωτούχα λιπάσματα, φθοριούχα αέρια, κ.ά.), ενώ παράλληλα οι επιπτώσεις της είναι και αυτές ευρέος φάσματος (από την υγεία έως τη γεωργία). Η πιο άμεση επίπτωση της κλιματικής κρίσης, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, είναι κάτι που πλέον έχουμε βιώσει επώδυνα στην Ελλάδα.
Όμως οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτα ουσιαστικό για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και τη διαχείριση των επιπτώσεων της. Αντιθέτως αδιαφορούν και προτεραιοποιούν το κέρδος και τα οφέλη των ολιγαρχών.
Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη οφείλουμε να λέμε ξεκάθαρα πως δεν υπάρχουν θεομηνίες, δεν υπάρχουν φυσικές καταστροφές. Υπάρχουν ολοένα και εντονότερα καιρικά φαινόμενα που συναντούν έναν κρατικό μηχανισμό ανίκανο και απρόθυμο να παρέμβει ώστε να αποτρέψει τον αντίκτυπο τους. Αυτή η απροθυμία και ανικανότητα δεν είναι γενική, δεν είναι αναπόδραστη, αποτελεί πολιτική επιλογή που αναπαράγει και βαθαίνει τις κοινωνικές και ταξικές ανισότητες που υπάρχουν.
Η Αριστερά σήμερα και το καθήκον ανασυγκρότησης
Σε αυτές, λοιπόν, τις συνθήκες, αποτελεί ιστορική ανάγκη η ανασυγκρότηση της Αριστεράς — μιας Αριστεράς που να συνδέεται αμφίδρομα με την κοινωνική κίνηση, τροφοδοτώντας την και τροφοδοτούμενη από αυτήν. Και είναι μια διαδικασία η οποία δεν μπορεί να γίνει με όρους ανακύκλωσης ή συντήρησης δυνάμεων, αλλά μόνο με τους όρους μιας πραγματικής αναγέννησης στη βάση των κοινωνικών αναγκών που είναι υπαρκτές και ανεκπλήρωτες. Το ΜέΡΑ25 φιλοδοξεί και οφείλει να γίνει ο πυρήνας αυτής της διαδικασίας, συμβάλλοντας στο να μετασχηματιστούν οι διαφορετικές κοινωνικές διεκδικήσεις σε πολιτικό πρόγραμμα συγκροτημένο και πολλαπλασιαστικό, και ταυτόχρονα στο να συγκεντρωθούν τα πολιτικά θραύσματα της περιόδου της ήττας, στην κατεύθυνση μιας νέας σύνθεσης που να συμπεριλαμβάνει τις διαφορετικές αποχρώσεις και προσεγγίσεις του κοινωνικού ζητήματος από τις τρεις διαστάσεις της σύγχρονης Αριστεράς: την εξισωτική, την οικολογική και την ελευθεριακή.
Όταν όμως συζητάμε για τη διεύρυνση του ΜέΡΑ25 και τον μετασχηματισμό του σε σπονδυλική στήλη μιας αριστερής και ριζοσπαστικής αναγέννησης με αυτούς τους όρους, οφείλουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό γίνεται σε τρία διαφορετικά επίπεδα:
- Το πρώτο είναι το κοινωνικό επίπεδο και αφορά την προώθηση και εφαρμογή μιας εξισωτικής, οικολογικής και ελευθεριακής ατζέντας, η οποία πρέπει να δοκιμαστεί στους κοινωνικούς και τους εργασιακούς χώρους, σε τοπικό επίπεδο και μέσα στα κοινωνικά μέτωπα και τις οργανώσεις του. Αυτή η ατζέντα δημιουργεί στην πράξη μια προνομιακή σχέση με συλλογικότητες και κινήσεις που κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση (σωματεία, περιβαλλοντικές οργανώσεις γενικού ή ειδικού περιεχομένου, αντιρατσιστικές κινήσεις, παρεμβάσεις για τα δικαιώματα, κ.ά.), οι οποίες πρέπει να κληθούν να συμμετάσχουν στη διαδικασία της κινηματικής ανασυγκρότησης ως ίσες προς ίσους, μεταφέροντας την εμπειρία τους από το πεδίο και διασφαλίζοντας και μια κίνηση της διαδικασίας από κάτω προς τα πάνω: δηλαδή από την κοινωνική δράση στην πολιτική συσπείρωση.
- Το δεύτερο είναι το πολιτικό επίπεδο και αφορά τις συγκεκριμένες σχέσεις που το ΜέΡΑ25 δημιουργεί και σταθεροποιεί με οργανωμένες δυνάμεις, είτε αυτές που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015 ή και αργότερα και είναι διατεθειμένες να κάνουν μια ειλικρινή ανασκόπηση των αιτιών που προκάλεσαν τον σημερινό πλήρη και απόλυτο εκφυλισμό. Είναι προφανές ότι ο διάλογος αυτός περιλαμβάνει και οργανωμένες δυνάμεις που δεν συντάχθηκαν ποτέ με τον ΣΥΡΙΖΑ και οι οποίες είναι πρόθυμες να μπουν σε μια βαθιά συζήτηση γύρω από το σήμερα και το αύριο της Αριστεράς στην Ευρώπη. Άλλωστε, ως ΜέΡΑ25 έχουμε ήδη συνεργαστεί και με τέτοιες δυνάμεις. Ο διάλογος αυτός, που μπορεί να ανοίξει ανάμεσα σε υπάρχουσες ή δυνητικές οργανωμένες δυνάμεις πρέπει να γίνει χωρίς στενά προαπαιτούμενα που θα παραπέμπουν σε λογικές οργανωτικής σέχτας, αλλά δεν μπορούν να μετατραπούν σε χυλό: πρέπει να είναι διασφαλισμένος μέσα σε αυτόν ο διεθνιστικός χαρακτήρας μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, αλλά ταυτόχρονα και ο συνολικός χαρακτήρας εναντίωσης στις σημερινές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει αριστερή πολιτική χωρίς ρήξη με αυτές και την αρχιτεκτονική της.
- Το τρίτο είναι το οργανωτικό επίπεδο και αφορά τον τρόπο με τον οποίον θα δομηθεί αυτή η συζήτηση, έτσι ώστε αυτή να γίνει με όρους οριζοντιότητας και ισηγορίας, αλλά χωρίς να καταλήγει να περιστρέφεται γύρω από μια κεντρική ιδέα που δεν ορίζεται ούτε αναφέρεται ποτέ. Εδώ υπάρχει ένα δύσκολο και κρίσιμο στοίχημα για το ίδιο το ΜέΡΑ25 να ξεπεράσει συγκεντρωτικά οργανωτικά μοντέλα που εξέπνευσαν μαζί με τον 20ό αιώνα, χωρίς να εκτραπεί προς άμορφα μοντέλα στα οποία απουσιάζει η δομή και όπου ο συγκεντρωτισμός επιστρέφει από το παράθυρο -όπως απέδειξε τόσο η κατάρρευση των Podemos στην Ισπανία όσο και η πρόσφατη γελοιοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η προσπάθεια αυτή προϋποθέτει την ανάδειξη αποτελεσματικών και ισχυρών μοντέλων με αναφορά στον φεντεραλισμό και τη δημοκρατία που θα διατρέχουν το εσωτερικό του ΜέΡΑ25 και ταυτόχρονα θα προτείνονται ως δομή διαλόγου και συνύπαρξης/ συμπερίληψης στις κοινωνικές και πολιτικές συλλογικότητες με τις οποίες θα αναπτύξουμε κοινή δράση.
Ως ΜέΡΑ25 οφείλουμε να επεξεργαστούμε τα τρία αυτά επίπεδα και να προχωρήσουμε παράλληλα στις επαφές και τις συσχετίσεις μας με τοπικές, οικολογικές, συνδικαλιστικές, αντιρατσιστικές και δικαιωματικές συλλογικότητες με αρχικό ορίζοντα τις ευρωεκλογές του Ιούνη 2024 και δεδηλωμένο πρώτο στόχο και βήμα να παρουσιάσουμε εκεί μια ευρεία και ενωτική παρέμβαση για μια Κόκκινη και Πράσινη Ευρώπη, η οποία θα έχει το ΜέΡΑ25 στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες (π.χ. Ιρλανδία, Γερμανία, Ιταλία, Σουηδία, Κύπρος) ως κεντρική ραχοκοκαλιά.
Το ΜέΡΑ25 ως γέννημα μιας μεταβατικής εποχής έχει εκ των πραγμάτων και το ίδιο τέτοια χαρακτηριστικά. Δεν αυτοπροτείνεται ως κοινωνός καμίας οριστικής αλήθειας, δεν αυτοπαρουσιάζεται ως «κόμμα νέου τύπου». Αποτελεί το ίδιο μια δυναμική διαδικασία που εξελίσσεται και συνθέτει. Η ταχύτητα και η αποτελεσματικότητα αυτής της διαδικασίας θα κρίνει κατά πόσο η ριζοσπαστική, κόκκινη και πράσινη αριστερά θα μπορέσει να επιστρέψει δυναμικά στο ευρωπαϊκό -κατ’ αρχήν- κοινοβούλιο και θα εισπνεύσει πολύτιμο οξυγόνο που θα το μετατρέψει σε κοινωνική ενέργεια.
Σημεία διαλόγου και πολιτικοί άξονες
Ο διάλογος για την αναγέννηση της Αριστεράς απαιτεί αρχές που αντανακλούν την πραγματική συγκυρία, η οποία απειλεί την πλειοψηφία των πολιτών με εντεινόμενη εκμετάλλευση, λεηλασία και περιθωριοποίηση.
Συνεπώς, ο Διάλογος για την Αριστερά δεν μπορεί να είναι ούτε θεωρητικός ούτε προσωποκεντρικός. Για εμάς, στο ΜέΡΑ25, θεμελιώνεται στα εξής 14 Σημεία – Πολιτικούς Άξονες:
- Φόροι & Ακρίβεια: Ριζοσπαστικές αλλαγές του ταξικού φορολογικού συστήματος και της ολιγοπωλιακής διαδικασίας τιμολόγησης των βασικών αγαθών αξιοπρεπούς διαβίωσης, προς όφελος των χαμηλότερων οικονομικών στρωμάτων.
- Ενέργεια: Άμεση κατάργηση Χρηματιστηρίου Ενέργειας και αντικατάσταση όλων των ψευτο-αγορών ενέργειας με δημόσιο ενιαίο κοινωνικοποιημένο (ριζικά αποκεντρωμένο) σύστημα παραγωγής & διανομής πράσινης ενέργειας.
- Περιβάλλον – Εξορύξεις: Απαγόρευση κάθε εξόρυξης υδρογονανθράκων. Έμπρακτη στήριξη κινημάτων υπεράσπισης του φυσικού περιβάλλοντος (ιδιαιτέρως των προστατευόμενων περιοχών) και προστασίας του δημόσιου χώρου σε όλη την Ελλάδα. Καμία νέα ανεμογεννήτρια στην ξηρά.
- Εργασιακή Δημοκρατία: Συλλογικές διαπραγματεύσεις/συμβάσεις παντού με στόχο τη γοργή μετάβαση στο συνεταιριστικά εταιρικά σχήματα νέου τύπου (π.χ. «1 μετοχή – 1 εργαζόμενος – 1 ψήφος»).
- Στέγη: Άμεση Κατάργηση του «Ηρακλή», σύσταση δημόσιου φορέα κόκκινων δανείων. Οργανισμός Κοινωνικής Στέγης που θα παρέχει, με συμβολικό ενοίκιο, άρτιες, ανθρώπινες και οικολογικά δομημένες κοινωνικές κατοικίες.
- Δημόσια Υγεία & Παιδεία: Κοινωνικός σχεδιασμός & διοίκηση της δημόσιας Παιδείας και Υγείας (π.χ. στα χέρια Συμβουλίων Κληρωτών & Εκλεγμένων Πολιτών). Άμεσα οι αναγκαίες, μόνιμες προσλήψεις έξω από μνημονιακούς περιορισμούς.
- Δημόσια Ενημέρωση: Κοινωνικός σχεδιασμός και διοίκηση στα δημόσια Μέσα Ενημέρωσης (π.χ. στα χέρια Συμβουλίων Κληρωτών & Εκλεγμένων Πολιτών). Θεσμική θωράκιση ανεξάρτητων αρχών για τον έλεγχο της ποιότητας και της ισότητας στην ενημέρωση. Θωράκιση της ανεξαρτησίας των δημοσιογράφων.
- Ανάκτηση Δημοκρατικής Κυριαρχίας: ΑΑΔΕ, ΕΛΣΤΑΤ, Υπερταμείο, ΤΧΣ κοινωνικοποιούνται (π.χ. μέσω Συμβουλίων Κληρωτών & Εκλεγμένων Πολιτών, όπως κι η διαδικασία διορισμού κρατικού/δικαστικού προσωπικού).
- Δημόσιο αποκεντρωμένο σύστημα πληρωμών & δανεισμού: Τέλος στο μονοπώλιο των τραπεζιτών με νέο Δημόσιο Σύστημα Δωρεάν Ψηφιακών Συναλλαγών και νέα Δημόσια Αγροτική-Αναπτυξιακή Τράπεζα.
- Ανεξάρτητη αδέσμευτη εξωτερική πολιτική: Κατάργηση ορμητηρίων ξένων στρατών από την ελληνική επικράτεια. Απεγκλωβισμός Ελλάδας και Ευρώπης από το ΝΑΤΟ. Απόσυρση από τον Μιλιταριστικό – Εξορυκτικό Άξονα Ισραήλ – Κύπρου – Αιγύπτου – Αραβικών Εμιράτων. Ειρηνευτικός ρόλος στην ευρύτερη περιοχή της Ελλάδας και της Ευρώπης.
- Έμφυλα και ΛΟΑΤΚΙ+ Δικαιώματα: Καμία γυναίκα, κανένα άτομο ΛΟΑΤΚΙ, να μην ζει υπό τον φόβο σωματικής ή ψυχολογικής βίας – καμία γυναίκα να μην πέφτει στην ομηρία της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας.
- Δικαιώματα προσφύγων, προσφυγισσών και μεταναστ(ρι)ών: Κανένας συνάνθρωπό μας, πρόσφυγας ή μετανάστης, να μην ζει υπό τον φόβο της βίας στα σύνορα της Ελλάδας ή του πνιγμού στις θάλασσες μας. Και καμία ξένη, κανένας ξένος να μην στερηθεί το δικαίωμα που τους δίνει το Διεθνές Δίκαιο στην αίτηση ασύλου.
- Βασικό Εισόδημα: Εξασφάλιση του δικαιώματος κάθε κατοίκου αυτής της χώρας σε τροφή και στέγη – ως το πρώτο στάδιο ενός αξιοπρεπούς βασικού εισοδήματος.
- Ασφάλεια: Ασφάλεια δεν είναι οι φράχτες, ο εγκλεισμός και η αυταρχικοποίηση του κράτους. Ασφάλεια για μας είναι η αποτελεσματική πολιτική προστασία, τα στελεχωμένα και επαρκώς χρηματοδοτούμενα δημόσια νοσοκομεία, τα ασφαλή, προσβάσιμα και δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς, η μη εμπλοκή σε πολέμους.
Το ΜέΡΑ25 στις Ευρωπαϊκές Εκλογές
«Η ΕΕ θα εκδημοκρατιστεί μόνο γκρεμίζοντας τους ολιγαρχικούς θεσμούς της».
Επί οκτώ χρόνια, το DiEM25 αγωνίζεται ενάντια σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που αντιπροσωπεύει όλα αυτά στα οποία εναντιωνόμαστε ως ριζοσπάστες ευρωπαϊστές. Μια Ευρωπαϊκή Ένωση που αντέδρασε στην αναπόδραστη κρίση του ευρώ επιδεικνύοντας έναν άθλιο αυταρχισμό, προσαρμοσμένο στα συμφέροντα των πλουσίων ολιγαρχών. Που συνεχίζει να καταδικάζει χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες σε υγρούς τάφους στη Μεσόγειο, προκειμένου να κατευνάσει μια ακροδεξιά που χρόνο με τον χρόνο ενισχύεται από το κατεστημένο της ΕΕ. Που, όσον αφορά την κλιματική καταστροφή, αδυνατεί να δράσει πέρα από εικασίες και περιβαλλοντικό ξέπλυμα. Που πρόσφατα έχει παραδώσει τα κλειδιά της ΕΕ στο ΝΑΤΟ, μετατρέποντας την Ευρώπη σε εξάρτημα των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο η Ουάσινγκτον χρησιμοποιεί κατά το δοκούν στα επικίνδυνα, θανατηφόρα και, ναι, ανθρωποκτόνα πολεμικά παιχνίδια της.
Ήρθε η ώρα να πούμε, δυνατά και καθαρά: Ως εδώ! Το 2024 οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μας δίνουν αυτή την ευκαιρία.
Το DiEM25, του οποίου το ΜέΡΑ25 Ελλάδας αποτελεί αναπόσπαστο εκλογικό βραχίονα, ανέπτυξε συλλογικά μια πανευρωπαϊκή στρατηγική για τις ευρωπαϊκές εκλογές του Ιουνίου 2024. Η στρατηγική αυτή περιλαμβάνει:
- μια συγκροτημένη πολιτική εκστρατεία: Ανεξάρτητοι Ευρωπαίοι πολίτες, εντός μιας Ανεξάρτητης Ευρώπης, όπου οι πλουσιότεροι πληρώνουν για την Πράσινη Μετάβαση,
- μια πολιτική πλατφόρμα, με βάση τα παραπάνω, για τη διευκόλυνση της συνεργασίας με άλλους πολιτικούς δρώντες που συμμερίζονται την επιτακτική σημασία των σημείων αυτών και
- την απόφαση να συμμετάσχει το κίνημα στις ευρωεκλογές μέσω των δικών του πολιτικών κομμάτων ή/και λιστών σε Κύπρο, Γερμανία, Ελλάδα, Ιταλία και Σουηδία.
Αναλυτικότερα:
| Για να μην ξεχνάμε ότι είμαστε ανεξάρτητοι/ες
Η πίεση στους λαούς της Ευρώπης αυξάνεται. To διαμέρισμα 30 τ.μ. είναι το νέο δυάρι. Η εργασία πλήρους απασχόλησης είναι πολυτέλεια. Η κοινωνική ασφάλιση ανήκουστη. Οι περικοπές δαπανών η νέα κανονικότητα. Χάνουμε την ανεξαρτησία μας: πλέουμε σαν καρυδότσουφλο σε μια θάλασσα λογαριασμών που με δυσκολία μπορούμε να πληρώσουμε. Εν τω μεταξύ, ενώ φλερτάρουμε με την πυρηνική αποκάλυψη και την κλιματική κατάρρευση, δεν είμαστε σε θέση να αναλάβουμε αποφασιστική δράση υπέρ της ειρήνης και της κλιματικής δικαιοσύνη. Οι “ηγέτες” μας μοιάζουν, περισσότερο από ποτέ, να καθοδηγούνται από νήματα αόρατα στο ευρύ κοινό. Τα κοινοβούλιά μας έχουν ξεχάσει τον ρόλο τους ως υπερασπιστές των συμφερόντων του λαού. Μπορεί να φαίνεται ότι τα εργαλεία μας -απεργίες, διαμαρτυρίες, ψηφίσματα, εκλογές- δεν κάνουν διαφορά. Ωστόσο, συνεχίζουμε. Επειδή έχουμε δει το σύστημα από μέσα και έχουμε αποκαλύψει το έλλειμμα διαφάνειας και δημοκρατίας. Το DiEM25/MέΡA25, όντας πλήρως ανεξάρτητο και χρηματοδοτούμενο αποκλειστικά από τα μέλη του, αντιμάχεται με συνέπεια όσους εδραιώνουν την εξουσία τους για ίδιον όφελος. Και έχουμε πληρώσει το τίμημα της συκοφαντίας, του αποκλεισμού και της γελοιοποίησης από τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, που το μόνο που επιδιώκουν είναι να μείνουν τα πράγματα ως έχουν. Τα Euroleaks αποκάλυψαν την υποκρισία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι βουλευτές μας ήρθαν αντιμέτωποι με τη διαφθορά των ολιγαρχών στην Ελλάδα. Μαζί με τους εταίρους μας, ρίξαμε φως στις παράνομες επαναπροωθήσεις στη Μεσόγειο. Έχουμε, παράλληλα, αναπτύξει ρεαλιστικές προτάσεις για τη χάραξη μιας εναλλακτικής πορείας για την Ευρώπη. Όλα αυτά είναι δυνατά επειδή είμαστε ανεξάρτητοι. Φανταστείτε τι θα μπορούσε να κάνει η Ευρώπη αν ήταν ανεξάρτητη. Το κάλεσμά μας Η ικανότητα του καθενός και της καθεμίας από μας να χαράσσει τη δική του/της πορεία μειώνεται μέρα με τη μέρα, ενώ οι πλούσιοι πάντα παίρνουν αυτό που θέλουν. Οι Ευρωπαίοι και οι Ευρωπαίες δεν γίνεται να εξαρτώνται από τα καπρίτσια των κυβερνώντων, και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Το κοινό μας μέλλον δεν θα θυσιαστεί στον βωμό των φιλοδοξιών της Ουάσιγκτον, της Μόσχας και του Πεκίνου. Πρέπει να ξεσηκωθούμε για να διεκδικήσουμε την ανεξαρτησία μας και την ανεξαρτησία της Ευρώπης. Το DiEM25/MERA25 καλεί λοιπόν τους προοδευτικούς ανθρώπους να μας δώσουν την ψήφο τους και να διεκδικήσουν:
Χωρίς περιορισμούς, οι άνθρωποι στην Ευρώπη θα μπορούσαν να είναι κύριοι της μοίρας τους και να βιώσουν εκ νέου τι σημαίνει να είσαι ελεύθερος. Η πορεία προς τα εμπρός Καθολικό Εισόδημα Διαβίωσης Ένα ευρύ τμήμα της κοινωνίας ζει από μήνα σε μήνα. Οι νέοι αναγκάζονται να εργαστούν υπό οριακές συνθήκες, να κάνουν πρακτική απλήρωτοι και αγωνίζονται να αποπληρώσουν φοιτητικά χρέη – αν έχουν το προνόμιο να σπουδάσουν. Οι γυναίκες επωμίζονται μεγάλα βάρη όταν επιλέγουν να κάνουν παιδιά, ενώ η χαρά της μητρότητας γρήγορα δίνει τη θέση της στις οικονομικές έγνοιες. Άλλοι εξασφαλίζουν μετά βίας τα προς το ζην, ενώ όσοι επιλέγουν να δημιουργούν – καλλιτέχνες, μουσικοί, εργαζόμενοι στον “πολιτιστικό τομέα” – ζουν σε μια συνεχή κατάσταση επισφάλειας. Η ανεξαρτησία του δημιουργού, άλλοτε πηγή υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας, θυσιάζεται για να καλυφθούν ζωτικές υλικές ανάγκες για χάρη εταιρικά χρηματοδοτούμενων έργων. Οι συνταξιούχοι συνεχίζουν να ζουν μες στη φτώχεια, παρά τις δεκαετίες εργασίας στις οποίες κατέβαλαν εισφορές κοινωνικής ασφάλισης. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η μεγαλύτερη οικονομική ανεξαρτησία και η απαλλαγή από το άγχος “να βγει ο μήνας” θα ενδυναμώσουν την κοινωνική συνοχή και συμπερίληψη, θα χειραφετήσουν τις ευάλωτες ομάδες, θα προωθήσουν την ισότητα των φύλων και θα περιορίσουν τη φτώχεια. Προς την κατεύθυνση αυτών των στόχων, θα επιδιώξουμε την εφαρμογή ενός Καθολικού Εισοδήματος Διαβίωσης, επιπλέον των εθνικών συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης. Οραματιζόμαστε ότι θα λειτουργεί μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, παρέχοντας σε κάθε κάτοικο της Ευρώπης έναν λογαριασμό συναλλαγών στον οποίο θα κατατίθενται αυτά τα ποσά. Ως πρώτο βήμα, δικαιούχοι θα είναι αυτομάτως όσοι κερδίζουν κάτω από το 60% του μέσου ετήσιου εισοδήματος στη χώρα διαμονής τους. Επιδιώκουμε το ποσό του Καθολικού Εισοδήματος Διαβίωσης να αντιστοιχεί αρχικά στο “ελάχιστο κοινωνικό εισόδημα” σε κάθε κράτος μέλος. Είναι σημαντικό ότι θα εισαχθεί πρώτα για τα χαμηλά εισοδήματα σε όλα τα κράτη μέλη και στη συνέχεια θα τείνει προς το 60% του μέσου ετήσιου εισοδήματος, καθώς θα διατίθενται περισσότεροι πόροι. Αυτό το ολοκληρωμένο πρόγραμμα θα χρηματοδοτηθεί με διάφορες πηγές, όπως:
Η προσωπική ανεξαρτησία συμβαδίζει με την πολιτική ανεξαρτησία. Το σημερινό μας σύστημα νομοθετεί για τους πλούσιους, ενώ όλοι οι υπόλοιποι δεν είμαστε παρά θεατές. Οι μεγάλες επιχειρήσεις συναλλάσσονται απευθείας με τα θεσμικά μας όργανα – ενώ οι υπόλοιποι μένουμε για πάντα σε καθεστώς αναμονής. Ακόμα και η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών (ΕΠΠ) δεν είναι παρά η επαναφορά μιας φεουδαρχικής έννοιας. Η συλλογή εκατομμυρίων υπογραφών ώστε απλώς να “εξεταστεί” ένα ζήτημα από την Επιτροπή είναι μια συνέχεια της εξουσίας των λίγων- της ολιγαρχίας- πάνω στους πολλούς. Η επιστροφή της εξουσίας στον λαό, στον βαθμό που απαιτεί την ανατροπή της ολιγαρχίας, προϋποθέτει μια διασπορά αλλαγών που θα επιφέρουν τους πολιτικούς μετασχηματισμούς που επιδιώκουμε – μια δημοκρατική επανάσταση! Αυτό σημαίνει τη θεσμοθέτηση νέων επιπέδων διαβουλευτικής δημοκρατίας ανάμεσα στον λαό και τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του (π.χ. δημοκρατικά διαβουλευτικά συμβούλια αποτελούμενα από κατοίκους επιλεγμένους με κλήρωση). Οραματιζόμαστε αυτά τα μόνιμα όργανα να διαβουλεύονται και να κατευθύνουν κρίσιμους τομείς της διακυβέρνησης, για παράδειγμα: χάραξη πολιτικής, νομοθετικές προτάσεις, επιλογή ανώτερων δικαστικών και έγκριση ανώτερων διορισμών σε οργανισμούς που διαχειρίζονται δημόσια αγαθά. Αυτά, και πολλά άλλα, έχουν ενσωματωθεί στα εθνικά προγράμματα του DiEM25/MΕΡA25. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα ξεκινήσουμε με την αντικατάσταση της αναποτελεσματικής ΕΠΠ με μια πανευρωπαϊκή Συνέλευση Πολιτών, που θα συγκροτηθεί με κλήρωση από όλη την ήπειρο. Το όργανο αυτό θα συζητά για κρίσιμα δημόσια ζητήματα και θα προτείνει νομοθεσία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προς υλοποίηση. Για να επιτύχουμε τον μακροπρόθεσμο στόχο μας για μια δημοκρατική Ευρώπη, θα δεσμευτούμε να συγκαλέσουμε μια σειρά από Συνταγματικές Συνελεύσεις Πολιτών για να οικοδομήσουμε ένα δημοκρατικό σύνταγμα για μια Ευρωπαϊκή Δημοκρατία. Έτσι θα αρχίσουμε να επαναφέρουμε την εξουσία στους ανθρώπους και θα αρχίσουμε να γινόμαστε υπεύθυνοι οι ίδιοι για τη λήψη αποφάσεων, τερματίζοντας την κυριαρχία των λίγων πάνω στους πολλούς και ξεκινώντας τη συστημική αλλαγή που χρειαζόμαστε! Μια αδέσμευτη Ευρώπη Η Ευρώπη είναι απλός ακόλουθος των Ηνωμένων Πολιτειών σε όλα τα θέματα που επηρεάζουν τις διεθνείς υποθέσεις, το παγκόσμιο εμπόριο και την οικονομία. Η Αμερική απαγορεύει τη Huawei, το ίδιο κάνουμε και εμείς. Το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών εισαγάγει μονομερείς κυρώσεις, το ίδιο κι εμείς. Ο Λευκός Οίκος θεωρεί την Κίνα στρατηγική απειλή, από κοντά κι εμείς. Μια ήπειρος που κάποτε ήταν οικονομικά ισότιμη με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τώρα μαραζώνει. Την ίδια στιγμή, στον ψηφιακό τομέα συνεχίζουμε να κυριαρχούμαστε από μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας των ΗΠΑ. Καθώς ρίχνουμε το βλέμμα μας στην επόμενη δεκαετία, βλέπουμε μια ισχυρή πιθανότητα ανάδυσης στρατιωτικών μπλοκ, με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες από τη μία πλευρά και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας από την άλλη: καλλιεργώντας ένα κύμα καταστροφικών δυνάμεων, από έναν Νέο Ψυχρό Πόλεμο μέχρι μια έξαρση νέων περιφερειακών συγκρούσεων. Αυτές οι καταστροφικές δυνάμεις απειλούν να εκτρέψουν την παγκόσμια δράση μακριά από τη συνεργασία για τις πλανητικές προκλήσεις όπως η κλιματική καταστροφή. Πιστεύουμε ότι η διαρκής ειρήνη και η ευημερία μπορούν να επιτευχθούν μόνο με την αντικατάσταση όλων των στρατιωτικών μπλοκ με ένα διεθνές πλαίσιο ασφάλειας χωρίς αποκλεισμούς, το οποίο αποκλιμακώνει τις εντάσεις, διευρύνει τις ελευθερίες, καταπολεμά τη φτώχεια, σταματά την εκμετάλλευση, επιδιώκει την κοινωνική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη και τερματίζει την κυριαρχία μιας χώρας από μια άλλη. Είμαστε υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου. Αυτό σημαίνει την άσκηση μιας πολιτικά και στρατιωτικά αδέσμευτης πολιτικής για την Ευρώπη. Αυτό δεν σημαίνει ουδετερότητα απέναντι στην επιθετικότητα, αλλά, αντίθετα, ευελιξία για την αναζήτηση δρόμων προς την ειρήνη, ακόμη και αν αυτό σημαίνει εναντίωση στα συμφέροντα των παγκόσμιων δυνάμεων. Ωστόσο, η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ αποκλείει την υποστήριξη μιας ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής για την Ευρώπη. Θα εισαγάγουμε, λοιπόν, μια εναλλακτική Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία θα επιδιώξει να αποσυνδέσει την Ευρώπη από το ΝΑΤΟ. Τα βασικά στοιχεία αυτού του προγράμματος θα περιλαμβάνουν:
Μια Λαϊκή Πράσινη Μετάβαση Οι καταστροφικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής δεν περιορίζονται πλέον σε απομακρυσμένα νησιά του Ειρηνικού. Ξηρασία τη μια χρονιά, πλημμύρες την επόμενη. Καταστροφικές πυρκαγιές, ακολουθούμενες από ακραίο ψύχος. Εν τω μεταξύ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε συνεννόηση με τις κυβερνήσεις μας, έχει εναρμονιστεί με τις ανάγκες των πλουσίων ολιγαρχών. Μια νέα ευκαιρία για κέρδος έχει φτάσει – και μάλιστα “βιώσιμη”! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Πράσινη Μετάβαση είναι επειγόντως αναγκαία – εμείς όμως προτείνουμε μια Λαϊκή Πράσινη Μετάβαση που θα την πληρώσουν οι υπερπλούσιοι. Όχι όλοι οι υπόλοιποι. Για να υλοποιήσουμε τις συστάσεις της Πράσινης Νέας Συμφωνίας για την Ευρώπη (GNDE), θα αγωνιστούμε για τη θέσπιση ενός προοδευτικού φόρου επί του πλούτου. Αυτός ο Φόρος Αλληλεγγύης θα επιβάλλεται σε άτομα που κατέχουν άμεσα ή έμμεσα καθαρά περιουσιακά στοιχεία ύψους 2 εκατομμυρίων ευρώ και άνω, απαλλάσσοντας έτσι το 99% του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Συγκεκριμένα, προτείνουμε τους ακόλουθους φορολογικούς συντελεστές:
Αυτός ο μετριοπαθής, προοδευτικός φόρος στους υπερπλούσιους θα αποφέρει πάνω από 500 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Θα απαιτήσει τη δημιουργία μιας πανευρωπαϊκής φορολογικής υπηρεσίας για να διασφαλιστεί ότι όλος ο πλούτος θα καταγράφεται και θα φορολογείται. Μόλις εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση, θα εφαρμόσουμε το πρόγραμμα πράσινων δημόσιων έργων, όπως περιγράφεται στην Green New Deal for Europe (GNDE) μας. Αυτό σημαίνει ότι θα επικεντρωθούμε σε:
Μακροπρόθεσμα, θα επιδιώξουμε ένα ανώτατο όριο πλούτου για να μειώσουμε το 30% του πλούτου που κατέχει το 1% στην Ευρώπη. |
Σε αναζήτηση εναλλακτικών: Χωρίς αυταπάτες. Χωρίς μιζέρια!
Η βαριά σκιά της ζοφερής διεθνούς, ευρωπαϊκής και ελληνικής συγκυρίας είναι πολύ εύκολο να μας οδηγήσει σε συλλογική και ατομική κατάθλιψη. Έχουμε πολιτικό και ηθικό καθήκον να μην το επιτρέψουμε. Να προχωρήσουμε μπροστά χωρίς αυταπάτες αλλά και χωρίς μιζέρια! Πως; Ενθυμούμενοι πως οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές μόνο ως αντίδραση σε έντονες κρίσεις προέκυψαν. Μόνο μέσα από κρίσεις αλλάζει ο κόσμος πραγματικά. Η κρίση η ίδια, συνεπώς, θα εξασφαλίσει την επιρροή των θέσεων και προτάσεων του ΜέΡΑ25. Όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή, θέλοντας και μη, οι πολίτες θα απορρίψουν το κυρίαρχο αφήγημα, την κυρίαρχη ιδεολογία.
Όμως, με τι θα την αντικαταστήσουν; Θα την αντικαταστήσουν με τις όποιες εναλλακτικές θεωρήσεις και πολιτικές θα πέσουν εκείνη τη στιγμή στην αντίληψή τους, θα τους φανούν πιο προσιτές, περισσότερο πειστικές. Αυτό είναι το καθήκον μας, ο λόγος ύπαρξής μας ως ΜέΡΑ25: Να αναπτύξουμε σοβαρές αυριανές εναλλακτικές στις πολιτικές που κυριαρχούν σήμερα, και να τις κρατήσουμε ζωντανές και διαθέσιμες έως ότου εκείνο που σήμερα θεωρείται πολιτικά αδύνατον, γίνει πολιτικά αναπόφευκτο.
Αυτό κάνουμε σήμερα. Αυτό θα κάνουμε αύριο. Αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε όσο χρειάζεται: Θα ετοιμάζουμε το έδαφος – θα το στρώνουμε με το καλά δουλεμένο ριζοσπαστικό πρόγραμμά μας στο οποίο η κοινωνία θα μπορέσει να ακουμπήσει όταν η αναζωπύρωση της Κρίσης διαλύσει τις σημερινές της αυταπάτες. Στόχος μας να μην ξαναγίνει ό,τι έγινε το 2008 ή το 2015 τότε που η κρίση ήταν τόσο βαθιά που ο κόσμος ένιωσε έτοιμος για την ρήξη αλλά η Αριστερά αποδείχθηκε απροετοίμαστη.
