Το κόστος της επίθεσης στην εργασία, της περιβαλλοντικής καταστροφής, της εμπορευματοποίησης των βασικών αγαθών, με την υγεία στην αρνητική πρωτιά στις περικοπές τόσο στην πρόληψη όσο και στην παροχή φροντίδας, προς χάριν της παρασιτικής ανάπτυξης του 1% που διακρατά τον πλούτο, πληρώνεται τώρα, μετά από δεκαετίες, από όλο τον πλανήτη με διαδοχικές καταστροφές. Η πρόληψη, ο ανθρωπισμός και οι αρχές της επιστήμης δεν φέρνουν κέρδος.

Στην Ελλάδα ειδικότερα, η υγεία υποφέρει από την κυνική μνημονιακή πολιτική της απαλλαγής του κράτους από τις υποχρεώσεις ενός λειτουργικού δημόσιου συστήματος υγείας και τη μετακύλιση των αξιοποιήσιμων κομματιών της, μαζί και των ασθενών, σε ιδιώτες και ιδιωτικά νομικά οχήματα με σκοπό το βραχυπρόθεσμο κρατικά εγγυημένο κέρδος τους. Μεγάλο κομμάτι της ελληνικής περιφέρειας πλήττεται και από τη νόσο της τουριστικής υπερανάπτυξης χωρίς καμία πρόνοια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας για τις ζωτικές ανάγκες των μόνιμων κατοίκων, μαζί και της υγείας.

Όλα αυτά μεταφράζονται σε εκτόξευση της υπερβάλλουσας θνησιμότητας εδώ και δύο χρόνια, που σε αριθμούς σημαίνουν ήδη 10.000 μη σχετιζόμενους με COVID-19 παραπανίσιους θανάτους κάθε χρόνο, σε σχέση με την περίοδο 2016-2019 (δεδομένα Eurostat). Είναι λοιπόν επείγοντα τα εξής αλληλοσυνδεόμενα ζητήματα:

• Η απρόσκοπτη πρόσβαση σε πλήρη, δωρεάν και δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς διακρίσεις, που συμπεριλαμβάνει πρόληψη, διαγνωστικές εξετάσεις, θεραπεία και αποκατάσταση ανεξάρτητα από προέλευση ή πεποιθήσεις και βέβαια ανεξάρτητα και από την οικονομική αδυναμία.
• Η έμπρακτη οικοδόμηση εθνικού συστήματος πρωτοβάθμιας περίθαλψης για όλους, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους, ως πυλώνα της σήμερα ανύπαρκτης πρόληψης στο επίπεδο της κοινότητας.
• Η πλήρης επαναστελέχωση ενός δημόσιου δευτεροβάθμιου συστήματος υγείας παρεχόμενης από υγιείς εργαζόμενους. Η πολιτική τιμωρία της ολοκληρωτικής ιδέας των επιστημονικά αστήρικτων διακρίσεων στην εργασία με βάση «υγειονομικά φρονήματα».
• Η επαναφορά της λογοδοσίας της διοίκησης προς την κοινωνία, με τη δημοκρατική ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του ελέγχου της υγείας από Διαβουλευτικό Σώμα Κληρωτών και Εκλεγμένων Πολιτών (ΔΙΑΣΚΕΠ). Οι νόμοι και τα διατάγματα των ΣΔΙΤ και των Α.Ε. κινούνται προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.