Τι κάνει ο Πρωθυπουργός με τα Γλυπτά του Παρθενώνα στο Λονδίνο; Το ζήτημα των Γλυπτών, το μεγάλο αυτό εθνικό, διεθνές και διεθνικό ζήτημα των Μαρμάρων του Παρθενώνα είναι αναπόσπαστα δεμένο με το νομοσχέδιο που ψήφισε χθες η κυβερνητική πλειοψηφία για τα Μουσεία.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες και όλο το βρετανικό Τύπο, από την Telegraph μέχρι το New Statesman, ο πρόεδρος του Βρετανικού Μουσείου, τέως Υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, Τζορτζ Όσμπορν, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, διατυμπανίζει ότι δεν μπαίνει θέμα αλλαγής του βρετανικού νόμου περί Βρετανικού Μουσείου του 1963, του British Museum Act! Με άλλα λόγια, θεωρεί ότι ο Έλγιν έπραξε νόμιμα, πως η κατοχή των Γλυπτών από το Βρετανικό Μουσείο είναι και νόμιμη και ηθική και ότι δεν θα αλλάξει σε τίποτα το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Αυτή είναι η δεδομένη θέση της Βρετανικής Κυβέρνησης και του κ. Όσμπορν, με τον οποίον μαθαίνουμε ότι ο κ. Μητσοτάκης είχε πολύωρη συνάντηση τον περασμένο Νοέμβριο στο Λονδίνο και γνωρίζουμε ότι ο κ. Γεραπετρίτης -προφανώς όχι η Υπουργός Πολιτισμού, γιατί δεν είναι θέμα πολιτισμού, φαίνεται, ο Παρθενώνας μας- είχε τέσσερις, ίσως και πέντε συναντήσεις με τον κ. Όσμπορν όλο αυτό τον καιρό.
Γνωρίζουμε ακόμα ότι ο Ρίσι Σούνακ, ο Βρετανός Πρωθυπουργός, στο Κοινοβούλιο του πριν δύο εβδομάδες επιβεβαίωσε ότι ο νόμος περί Βρετανικού Μουσείου, με άλλα λόγια η απαγόρευση στο Βρετανικό Μουσείο να εκχωρήσει ιδιοκτησιακά δικαιώματα επί οποιουδήποτε εκθέματος δεν θα αλλάξει. Είναι η θέση θέσφατο της Βρετανικής Κυβέρνησης.
Η στρατηγική του κ. Όσμπορν, που είναι σήμερα πρόεδρος του Βρετανικού Μουσείου, είναι ξεκάθαρη. Θέλει μία συμφωνία με εμάς που να ξεπλένει την κλοπή, χωρίς όμως να περιλαμβάνει καμία αποκατάσταση κυριότητας, νομική ή ηθική. Τι προτείνει; Δάνειο, είτε το 25% είτε το 50%. Και δάνειο το οποίο θα μας το δώσει με εγγυήσεις, με εχέγγυα, υπό τη μορφή αποκλειστικά ελληνικών γλυπτών που θα έρθουν από την Ελλάδα στη Βρετανία ως ανταλλαγή και ως όμηροι, για να είναι σίγουρος ότι θα επιστρέψουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα από το Μουσείο της Ακρόπολης στο Βρετανικό Μουσείο, σύμφωνα με τη συμφωνία του δανεισμού.
Η στρατηγική του κ. Μητσοτάκη ποια είναι; Δεν έχει ενημερώσει ούτε την Βουλή, ούτε τον ελληνικό λαό! Ο Πρωθυπουργός επί της ουσίας έχει τη στρατηγική του διαχωρισμού: Διαχωρίζει τη διαπραγμάτευση περί ιδιοκτησίας από μια συζήτηση για το πού θα είναι και πού θα εκτίθενται τα Γλυπτά, αν θα είναι στο Λονδίνο ή στην Αθήνα.
Εάν έχεις δεχτεί αυτό που σου λέει Όσμπορν και ο Σούνακ, ότι δεν θα αλλάξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς, μόνο για δανεισμό μπορείς να μιλάς και ο μόνος τρόπος να δικαιολογήσεις τον δανεισμό είναι να διαχωρίσεις το θέμα. Ωραία, δεν αναγνωρίζουμε ότι είναι δικά σας πραγματικά, αλλά να μιλήσουμε για το πού θα εκτίθενται. Αυτός ο διαχωρισμός είναι ο μόνος λόγος, για να συζητάει και ο κ. Γεραπετρίτης και ο κ. Μητσοτάκης με τον κ. Όσμπορν.
Όμως, αν βάλεις μαζί το διαχωρισμό της συζήτησης για την ιδιοκτησία από τη συζήτηση για την τοποθεσία με τα ανταλλάγματα, μιλάμε για ομηρία, όχι μόνον των Γλυπτών του Παρθενώνα, που είναι όμηροι σε αυτή την τρισάθλια και σκοτεινή αίθουσα στο Βρετανικό Μουσείο αιώνες τώρα, αλλά και για ομηρία και των εκθεμάτων γλυπτών που θα τους σταλούν με τη διάταξη του νομοσχεδίου που ψήφισε χθες η Κυβέρνηση.
Πρόκειται δηλαδή στην πραγματικότητα για μια “αμοιβαία ομηρία” με απαιτήσεις ακόμα και για τον Ηνίοχο των Δελφών.
Είναι άλλο πράγμα να μιλάμε γενικά για τις ανταλλαγές των μουσείων, οι οποίες δεν είναι εξ’ ορισμού αρνητικές, όταν όμως γίνονται στη βάση της ισότητας, κι άλλο πράγμα να μας “δανείζουν” όσα μας έκλεψαν κι εμείς στη θέση τους να τους δίνουμε κι άλλα για ομηρία!
Όταν, λοιπόν, ξεκινάς τη συζήτηση, έχεις δημιουργήσει νέα δεδομένα στην αρχή της συζήτησης. Δύο είναι τα τινά. Το ένα είναι να κλείσει η συμφωνία. Αυτό θα είναι νίκη κατά κράτος του κ. Όσμπορν και μία πολιτική, νομική, ηθική ήττα όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την ανθρωπότητα, με την ελληνική Κυβέρνηση να παραδέχεται ουσιαστικά το δικαίωμα του Βρετανικού Μουσείου να δημιουργήσει συνθήκες ομηρίας για τα ελληνικά γλυπτά, χωρίς όμως να έχει απεμπολήσει ούτε κατά ένα μικρό νιοστό τα ιδιοκτησιακά του δικαιώματα επί των Γλυπτών του Παρθενώνα, που αυτοί ονομάζουν Ελγίνεια. Η δεύτερη πιθανότητα είναι, μετά από την κατακραυγή που θα υποστεί η Κυβέρνηση και μετά τις εκλογές, η επόμενη Κυβέρνηση, όποια κι αν είναι, τελικά να αναγκαστεί να πει όχι. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο δώρο για τον Όσμπορν και για τον Σούνακ καθώς θα το παρουσιάσουν ότι εκείνοι ήρθαν καλή τη πίστει να διαπραγματευτούν με τον κ. Μητσοτάκη στη βάση του δανεισμού, ότι έκαναν ό, τι εξυπηρέτηση μπορούσαν να κάνουν, ότι είχαν προτείνει αρχικά το 25%, μετά το έκαναν 50%, ότι μας είπαν ότι θα είμαστε και συνέταιροι, ότι θα γίνεται αυτή η ανταλλαγή σύμφωνα με τις διατάξεις του νομοσχεδίου που ψήφισε χθες η Κυβέρνηση και πως παρ’ όλα αυτά η ελληνική πλευρά είπε όχι.
Θα μας παρουσιάσουν εμάς ως τους «δύσκολους» εταίρους και θα έχει ξεπλυθεί το Βρετανικό Μουσείο. Αυτή θα είναι μια νίκη των κλεπταποδόχων αρχαιοκάπηλων του Βρετανικού Μουσείου. Αυτό κάνει η Κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη και θα έπρεπε να ντρέπεται, ακόμα και για το ότι ξεκίνησε αυτές τις συζητήσεις, χωρίς κάποια ενημέρωση της Βουλής.
Τι θα έπρεπε να έχει γίνει; Οι συνομιλίες θα έπρεπε να αφορούν πρώτα και κύρια την αλλαγή του British Museum Act του 1963 του ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Όλα τα άλλα να ακολουθούσαν μια τέτοια συζήτηση.
Η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο ατού, το οποίο το έχει απεμπολήσει η Μητσοτάκης Α.Ε.. Και αυτό είναι ντροπή! Έχουμε το μεγάλο ατού ότι αυτή τη στιγμή τα μεγάλα μουσεία – κλεπταποδόχοι του κόσμου, είτε είναι του Λούβρου είτε είναι το Metropolitan είτε είναι το Βρετανικό Μουσείο, βρίσκονται υπό ασφυκτική πίεση από τη δική τους κοινή γνώμη που απορρίπτει το αυτοκρατορικό μοντέλο, το ιμπεριαλιστικό μοντέλο της λεηλασίας των γλυπτών του Παρθενώνα, των γλυπτών της Νιγηρίας, των διαφόρων εκθεμάτων που βρίσκονται εκεί, γιατί ουσιαστικά έχουν κλαπεί από τις χώρες αυτές. Υπάρχει τεράστια πίεση πάνω τους. Το 58% της βρετανικής κοινής γνώμης θέλει το ιδιοκτησιακό καθεστώς να αλλάξει και τα γλυπτά, όχι μόνο να έρθουν πίσω στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης, αλλά να πολιτογραφηθούν ως ελληνικά. Και τι κάνει η Κυβέρνηση; Τους δίνει συγχωροχάρτι, ξεκινώντας μαζί τους συζητήσεις, όπου ουσιαστικά ποια είναι η βάση εκκίνησης; Ότι είναι δικά τους και ότι δεν θα αλλάξει ποτέ αυτό το καθεστώς. Ντροπή του κυρίου Μητσοτάκη. Η δε κυρία Μενδώνη, δεν είναι καν Υπουργός Πολιτισμού, διακοσμητική είναι.
Με όλα αυτά και με δεδομένη την ανάγκη που έχει για χρηματοδότηση το Βρετανικό Μουσείο -τουλάχιστον για 1 δις- για να αναστήλωση κλπ., ο κ. Μητσοτάκης τους λύνει τα χέρια, καθώς δεν βρίσκουν εύκολα χορηγούς όσο παραμένει ανοιχτό το θέμα των Γλυπτών.
Και δυστυχώς, το νομοσχέδιο που ψήφισε χθες η ΝΔ, φοβόμαστε πολύ, ότι θα μείνει στην ιστορία ως αυτή η «Κερκόπορτα» για την ιστορία με τα Γλυπτά του Παρθενώνα, με την διάταξη που επιτρέπει την εξαγωγή αρχαιοτήτων στο εξωτερικό για 50 χρόνια. Δεν είναι μόνο οι επαίσχυντες συμφωνίες της Μητσοτάκης Α.Ε. τύπου Συλλογής Στερν, εδώ έχουμε ανταλλαγές ένα προς ένα εκθεμάτων. Είμαστε σίγουροι ότι πίσω από αυτό βρίσκεται αυτή η συζήτηση του κ. Γεραπετρίτη και του κ. Μητσοτάκη με τον κ. Όσμπορν.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
