Φαντάζομαι ότι μιας και μιλάτε για επιχειρήσεις που είναι στο Υπερταμείο εννοείτε και το νερό. Και αυτό το λέω γιατί μου θυμίζετε αυτό το σκανδαλώδες που κάνετε. Μία φορά το Συμβούλιο της Επικρατείας είπε κάτι σωστό, ότι πρέπει να βγει το νερό από το Υπερταμείο και εσείς τι κάνατε; Το αγνοήσατε το Συμβούλιο της Επικρατείας και ήρθατε εδώ νύχτα και δρομολογήσατε νομοθεσία σε σύγκρουση με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Αυτό ήταν μία συνταγματική εκτροπή από την Κυβέρνησή σας. Όχι από εσάς προσωπικά, από την Κυβέρνησή σας.

Το βασικό μοτίβο της δικής μου τοποθέτησης αφορούσε το μεγάλο ζήτημα της βιωσιμότητας της μακροοικονομίας των Ελλήνων και των Ελληνίδων και νομίζω ότι αυτό, όπως είπατε και εσείς, είναι κοινή αγωνία.

Γνωρίζω πολύ καλά τη διαφορά μεταξύ δημοσιονομικού χώρου και ταμειακών. Αυτό που λέτε είναι ότι στο ταμείο έχουμε δανεικά. Έχουμε μαζέψει δανεικά. Έχουμε κάποιες πιστωτικές κάρτες. Έχουμε τραβήξει και τα έχουμε στο ταμείο, αυτό έχει γίνει. Αυτό που έχει σημασία είναι αυτό που είπατε εσείς, ότι έχει εξαντληθεί ο δημοσιονομικός χώρος. Με άλλα λόγια, αντιμετωπίζουμε ένα τσουνάμι στασιμοπληθωρισμού, το οποίο δεν το έχουμε νιώσει ακόμα με απουσία δημοσιονομικού χώρου.

Αυτή είναι η δήλωση του Υπουργείου Οικονομικών της Ελλάδος, είναι σωστή, αυτή είναι η πραγματικότητα, είναι ζοφερή και είναι σε πλήρη αναντιστοιχία με αυτό τον οχετό παροχολογίας στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, τόσο από τον κ. Μητσοτάκη όσο και από τον κ. Τσίπρα. Αυτή είναι η ουσία.

Όσον αφορά αυτό που λέτε ότι ήρθαν οι εκπρόσωποι του ESM, της τρόικα, στους οποίους χρωστάμε το 80% περίπου του χρέους και είπαν «βιώσιμο το ελληνικό χρέος», γνωρίζετε πολύ καλά, κύριε Σταϊκούρα –και γνωρίζω ότι γνωρίζετε- ότι δεν μπορούν να πουν τίποτα διαφορετικό. Εάν ο εκπρόσωπος του ESM παραδεχθεί ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, τότε απολύεται. Τότε υπάρχει συνταγματική κρίση. Στη Γερμανία, το ξέρετε πολύ καλά αυτό.

Θυμάστε επί υπουργίας Παπακωνσταντίνου, που ερχόντουσαν οι ίδιοι λίγο-πολύ –κάποιοι ήταν οι ίδιοι, τα ίδια πρόσωπα- επί Βρυξελλών, Φρανκφούρτης και Ουάσιγκτον με το ΔΝΤ και μας έλεγαν το καλοκαίρι του 2010 και το φθινόπωρο του 2011 ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο και δεν χρειάζεται αναδιάρθρωση; Πάντα το ίδιο θα πούμε. Είναι η δουλειά τους. Να το πω διαφορετικά: Ο μισθός τους εξαρτάται από το να συνεχίσουν να λένε το ίδιο ψέμα. Το ότι το είπαν ξανά στην Αθήνα προχθές δεν αποτελεί ενδιαφέρον στοιχείο.

Επιτρέψτε μου, για να μην καταχραστώ τον χρόνο που μου δίνει η Αντιπρόεδρος, να πω μία απλή κουβέντα. Βρισκόμαστε σε μια ευρωζώνη, η αρχιτεκτονική της οποίας δεν προέβλεπε κατάρρευση του μερκαντιλιστικού γερμανικού μοντέλου. Η πνευμονία που θα πάθει η Γερμανία –όχι κρυολόγημα- τι θα σημαίνει γι’ αυτή τη χώρα, όπου οι μισθωτοί, οι μικρομεσαίοι και το ελληνικό δημόσιο από τη μία μεριά δεν έχουν πλέον λίπος να κάψουν, την ώρα που οι ολιγάρχες έχουν εξουσία μέσα από το media, μέσα από την ΕΥΠ, μέσα από τις διαδικασίες του δικαστικού σώματος να είναι στο απυρόβλητο και να μην πληρώνουν ποτέ τα σπασμένα.