Με τον αριθμό των αποδήμων ιατρών να ξεπερνά τους 20.000, η κυβέρνηση εξακολουθεί να δείχνει με κάθε δυνατό τρόπο την απαξίωση και την αδιαφορία της για τη δημόσια υγεία αλλά και τους υγειονομικούς της χωράς, αδιαφορώντας πλήρως ακόμα και για τις βασικές τους ανάγκες.

Λαμπρό παράδειγμα αυτό των αγροτικών ιατρών (ιατρών υπαίθρου), οι οποίοι καλούνται να καλύψουν απομακρυσμένες περιοχές με ελλείψεις ιατρικού προσωπικού όπως νησιά και ύπαιθρο, με τους ίδιους να βρίσκονται μόνοι τους απέναντι σε μια σειρά προκλήσεων όπως η εύρεση κατοικίας και οι μετακινήσεις μεταξύ δύο (ή και περισσότερων) περιοχών που είναι υπόχρεοι να καλύψουν.

Την ώρα που στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες οι υγειονομικές μονάδες, παρέχουν στους υπαλλήλους δωμάτια, στούντιο ή διαμερίσματα, η στέγαση των γιατρών και ειδικότερα των αγροτικών γιατρών στην Ελλάδα αποτελεί ένα πάγιο πλέον πρόβλημα, καθώς οι περιοχές οι οποίες καλούνται να υπηρετήσουν οι γιατροί υπαίθρου είναι κυρίως τουριστικές, όπου η βραχυπρόθεσμη μίσθωση τύπου Airbnb κυριαρχεί και περιορίζει στο ελάχιστο την εύρεση κατοικίας. Παραδείγματα γιατρών οι οποίου διανυκτέρευσαν για μήνες σε ξενοδοχεία ή ακόμα και σε αυτοκίνητα κυκλοφορούν ολοένα και περισσότερο στους κύκλους των υποψηφίων ιατρών υπαίθρου, αποτρέποντάς τους να αιτηθούν για θέση στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας.

Το φαινόμενο αυτό οδηγεί ακόμα και σε παραίτηση των υπό διορισμό γιατρών, αφήνοντας δυσπρόσιτες περιοχές χωρίς ιατρική κάλυψη για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αξιοσημείωτο είναι βέβαια, ότι για εξαιρετικά ελάχιστες περιοχές και όχι σε όλες τις προκηρύξεις, παρέχεται κατάλυμα με τη μορφή “κινήτρου” για τον υποψήφιο, το οποίο τις περισσότερες φορές δεν πληρεί καν τις βασικές υγειονομικές προδιαγραφές.

Όσοι καταφέρουν να εξασφαλίσουν τη στέγασή τους και δεχτούν τη θέση στην οποία έχουν διοριστεί, έρχονται αντιμέτωποι με το πρόβλημα της μετακίνησης μεταξύ, ως επί το πλείστον, δυσπρόσιτων περιοχών. Ως γνωστόν, οι υπόχρεοι γιατροί υπαίθρου είναι κατά κανόνα νέες και νέοι γιατροί (περίπου 25-29 ετών) με λίγα έως και καθόλου χρονιά προϋπηρεσίας σε έμμισθη θέση με αποτέλεσμα λίγοι από αυτούς να διαθέτουν προσωπικό μέσο μεταφοράς. Οι γιατροί αυτοί, οι οποίοι καλούνται να συνδράμουν ακόμα και στη στελέχωση δευτεροβάθμιων νοσοκομείων προκειμένου να καλυφθούν τα κενά που δημιουργούνται από την έλλειψη μονίμου ιατρικού προσωπικού, δεν είναι πάντα σε θέση να μετακινηθούν με μέσα μαζικής μεταφοράς λόγω των ασταθών ωραρίων τους.

Παρόμοια ή και χειρότερη μοίρα έχουν όμως και οι ειδικευόμενοι ή και οι πρωτοδιοριζόμενοι ειδικοί γιατροί, όπως και άλλες υγειονομικές ειδικότητες. Τραγελαφικό αποκορύφωμα, η πρόσφατη δικαστική αντιπαράθεση (!!!) μεταξύ τοπικής αυτοδιοίκησης και κέντρου υγείας στη Μήλο σχετικά με το ζήτημα της διαμονής νέου γιατρού.

Η κυβέρνηση με την αδιαφορία της, συνεχίζει να δείχνει επιτακτικά το δρόμο του εξωτερικού στους εναπομείναντες, κυρίως νέους, υγειονομικούς της χώρας και κρατάει κλειστή την πόρτα για τους απόδημους, οι οποίοι εξακολουθούν να αδυνατούν να δούνε την ‘’καταπληκτική ποιότητα ζωής’’ που προσφέρει η Ελλάδα.

Πέρα από τη ριζική αλλαγή του μοντέλου ζωής και υγείας, που υιοθετούμε στις προγραμματικές θέσεις του κόμματός μας, ως Τομεας Υγείας του ΜέΡΑ25 θεωρούμε αναγκαίο και προτείνουμε άμεσα:

• Τη δημιουργία δομών στέγασης ή διάθεση διαμερισμάτων, τα οποία θα παρέχονται έναντι συμβολικής αμοιβής σε οποιον υπάλληλο το επιθυμεί, με προτεραιότητα το όχι μόνιμο ή επικουρικό προσωπικό, και θα βρίσκονται σε απόσταση η οποία δεν θα απαιτεί μέσο μεταφοράς για τη μετακίνηση από και προς την εργασία .
• Την καταβολή ειδικης οικονομικής ενίσχυσης για την κάλυψη των εξόδων μετακίνησης με Ι.Χ. ή μέσα μαζικής μεταφοράς, ειδικά προσαρμοσμένη στις χιλιομετρικές αποστάσεις που καλείται να καλύψει η/ο γιατρός, με έμφαση στους υπόχρεους υπηρεσίας υπαίθρου, οι οποίοι καλούνται να καλύψουν τουλάχιστον 2 διαφορετικές μονάδες υγείας και περιφερειακά ιατρεία.

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.