Από τις αρχές του 2021 έως σήμερα έχουμε φτάσει να μετράμε ένδεκα γυναικοκτονίες. Με μεγάλη λύπη και προβληματισμό, ερχόμαστε αντιμέτωπες/οι/α σε σχεδόν καθημερινή βάση με καταγγελίες έμφυλης βίας όπως σωματικών, λεκτικών, ψυχολογικών κακοποιήσεων, βιασμών και γυναικοκτονιών. Εκδηλώσεις της τοξικής αρρενωπότητας, της σεξιστικής κουλτούρας και της κουλτούρας του βιασμού που θρέφονται, καλλιεργούνται και ενισχύονται από την πατριαρχική κουλτούρα. Ωστόσο, ο προβληματισμός μας δεν έγκειται στην κακοποιητική εκδραμάτιση της έμφυλης βίας, αλλά στην απουσία λήψης ουσιαστικών και πρακτικών μέτρων από την Κυβέρνηση καθώς ο Πρωθυπουργός όταν ξεκίνησε το κίνημα Metoo αφενός εγκαλούσε τα θύματα να μιλήσουν, αφετέρου δεν έλαβε κανένα ουσιαστικό μέτρο και καμία σχετική μέριμνα. Αντιθέτως, ψήφιζε Νομοσχέδια που αναγκάζουνε την επιζήσασα βίας να έρχεται σε επαφή μα τον κακοποιητή της, όπως είδαμε και με το Νόμοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπειμέλεια που ψηφίστηκε πριν λίγο καιρό.
Σύμφωνα με την 1η Ετήσια έκθεση για τη Bία κατά των γυναικών, που συνέταξε η Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (ΓΓΟΠΙΦ), στην Ελλάδα από τις 1/11/2019 μέχρι τις 31/10/2020, από τις γυναίκες που απευθύνθηκαν στα Συμβουλευτικά Κέντρα του δικτύου της ΓΓΟΠΙΦ για υποστήριξη, οι 3.588 (84%) ήταν για ενδοοικογενειακή βία (πρωτίστως σωματική, λεκτική, ψυχολογική, και δευτερευόντως οικονομική, σεξουαλική), οι 64 (2%) για σεξουαλική παρενόχληση και οι 71 (2%) για βιασμό. Είναι γνωστό από προσωπικές εμπειρίες, καθώς και την επαγγελματική εμπειρία των ειδικών ψυχικής υγείας αλλά και την βιβλιογραφία, ότι εξαιτίας της φύσης της κακοποίησης ελάχιστες από αυτές τις περιπτώσεις γνωστοποιούνται. Ενώ όσες επιζήσασες βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν και να προβούν σε κάποια καταγγελία, τις περισσότερες φορές βρίσκουν εμπόδιο από τις Αστυνομικές και Εισαγγελικές Αρχές που συνήθως τις απαξιώνουν και τις αποθαρρύνουν αφενός με βραδυκίνητες διαδικασίες, αφετέρου με απαράδεκτες και σεξιστικές ερωτήσεις τύπου ’’τι φορούσες;’’, ‘’τι δουλειά είχες εκεί;’’, επιρρίπτοντας έτσι την ευθύνη στην ίδια την παθούσα. Και ενώ αυτό γίνετε από την μεριά των Αρχών, από την μεριά των συστημικών ΜΜΕ έχουμε επίσης μια απαράδεκτα σεξιστική αντιμετώπιση και περιγραφή των γεγονότων, διαστρεβλώνοντας τις γυναικοκτονίες ως εγκλήματα πάθους.
Υπό αυτή την οπτική και δεδομένου ότι τα άνωθεν ποσοστά προέρχονται από τα συγκεκριμένα κέντρα της ΓΓΟΠΙΦ, είναι κατανοητό ότι αυτές οι περιπτώσεις είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου και στις περισσότερες περιπτώσεις οι θύτες ή οι δολοφόνοι είναι οικεία πρόσωπα του θύματος. Ως κοινωνία οφείλουμε να μην εθελοτυφλούμε και να μην δεχόμαστε τη στοχοποίηση των θύματων και επιζήσαντων έμφυλης βίας μέσω των ηθικολογικών κρίσεων που προωθούν τα συστημικά ΜΜΕ.
Ως Τομέας Ισότητας Φύλου & ΛΟΑΤΚΙ+ του ΜέΡΑ25, στεκόμαστε δίπλα σε κάθε επιζήσασα και επιζήσαντα έμφυλης βίας καθώς και στους οικείους των θυμάτων αυτής. Ζητάμε από την Κυβέρνηση να σταθεί απέναντι στην έμφυλη βία με ουσιαστικό τρόπο. Να λάβει επιτέλους σοβαρά μέτρα και να δημιουργήσει ισχυρή Νομοθεσία απέναντι στα φαινόμενα αυτά. Να απλουστεύσει τις διαδικασίες καταγγελίας και να δημιουργήσει δομές μέριμνας και φροντίδας για τα εκείνες/ους/α που έχουν υποστεί κακοποίηση. Απαιτούμε να αναγνωρίσει την γυναικοκτονία ως ποινικό αδίκημα, όπως όφειλε να κάνει η Ελληνική Πολιτεία (Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, Συμβούλιο της Ευρώπης, Μάϊος 2011).
Γιατί δεν θέλουμε να χρειάζεται να είμαστε γενναίες/οι/α στο σπίτι μας, στην δουλεία μας και στο δρόμο, θέλουμε να είμαστε ασφαλείς. Καμία λιγότερη, κανένα λιγότερο.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
