Η νίκη των Σοσιαλιστών του Αντόνιο Κόστα στην Πορτογαλία ήρθε σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας της μη συντριβής της Κυβέρνησης του από το ευρωιερατείο και συγκεκριμένα από την γερμανική ηγεσία. Η Κυβέρνηση Κόστα στο πλαίσιο αυτό, έδωσε πράγματι κάποιες «ανάσες» στον πορτογαλικό λαό, ωστόσο αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι η Γερμανίδα Καγκελάριος τότε, Άνκγελα Μέρκελ, ήθελε «να φτιάξει λίγο την εικόνα της», αφού πρώτα είχε φερθεί ως 4ο Ράιχ στον λαό μας.
Το πορτογαλικό κόμμα των Σοσιαλιστών άλλωστε διαπλεκόταν διαχρονικά με το γερμανικό, αν θυμηθούμε ειδικά τον τρόπο με τον οποίο κινήθηκε μετά την Επανάσταση των Γαρυφάλλων του Οτέλο Σαράιβα ντε Καρβάλιο, ο Μάριο Σοάρες, που το ίδρυσε «υπό την αιγίδα» του τότε Γερμανού Καγκελάριου Βίλι Μπραντ και πως φέρθηκε ο Σοάρες στον ίδιο τον Καρβάλιο, τη στιγμή που παράλληλα γινόταν «φίλος» των ξένων συμφερόντων και έβαζε την Πορτογαλία στην ΕΟΚ.
Στο σήμερα πια, στόχος των Σοσιαλιστών του Κόστα ήταν εξ΄ αρχής να δημιουργηθεί μία Κυβέρνηση που θα συνέθλιβε κατ’ ουσίαν τις ριζοσπαστικές δυνάμεις, κάτι το οποίο μεθόδευσε ο Αντόνιο Κόστα, βάζοντας στον Προϋπολογισμό της Κυβέρνησης του, πράγματα που δεν θα μπορούσε ποτέ να αποδεχτεί το Μπλόκο της Αριστεράς και οι Κομμουνιστές – Οικολόγοι, καθώς δεν θα μπορούσαν να υποστηρίξουν στην κοινωνία όσα προωθούσε ο σοσιαλδημοκράτης κ. Κόστα.
Ο δήθεν «πιο κόκκινος προϋπολογισμός της τελευταίας 20ετίας», όπως προσπάθησε να τον πλασάρει και στην Πορτογαλία η κυρίαρχη αφήγηση, εμπεριείχε περαιτέρω λιτότητα για τον πορτογαλικό λαό, την οποία ακόμα κι αν αποδέχονταν οι «δια της ανοχής κυβερνητικοί εταίροι» του κ. Κόστα, αυτός θα φρόντιζε να προσθέσει κι άλλες μη αποδεκτές από αυτούς παρεμβάσεις, που θα τους αποξένωναν ακόμα περισσότερο από τα λαϊκά στρώματα της Πορτογαλίας.
Ο χώρος της Σοσιαλδημοκρατίας λοιπόν, για άλλη μια φορά έπαιξε τον βρώμικο ρόλο του συστήματος οδηγώντας τις ριζοσπαστικές δυνάμεις σε συντριβή, τη στιγμή που προωθεί «διαχειριστικές λογικές» σε αγαστή συνεργασία πάντα με το ευρωιερατείο, δίνοντας και τη δυνατότητα στην ακροδεξιά να επανεμφανιστεί ως δήθεν αντισυστημική δύναμη με πρωτοφανή ποσοστά για πρώτη φορά στην Πορτογαλία μετά την Επανάσταση των Γαρυφάλλων.
Το λάθος των ριζοσπαστικών δυνάμεων στην Πορτογαλία δεν είναι ότι έπαψαν να στηρίζουν μια Κυβέρνηση που έφερε έναν Προϋπολογισμό με περαιτέρω λιτότητα για τον πορτογαλικό λαό, αλλά ότι την στήριξαν εξ’ αρχής, δρομολογώντας αυτή την καταστροφική συνέχεια, με τις πραγματικά προοδευτικές δυνάμεις να υποχωρούν, την λιτότητα να συνεχίζει να επελαύνει σε μια φτωχοποιημένη κοινωνία και την ακροδεξιά να βρίσκει έδαφος να σηκώσει κεφάλι.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
