Ήρθε ξανά η ώρα να «πλέξουμε το εγκώμιο» της απροσάρμοστης πολιτικής του Υπουργείου Παιδείας. Αυτή η χωρίς σαφή προσανατολισμό πολιτική μετά το αφήγημα της κατάργησης των πανελληνίων και της νομοθέτησης του εθνικού απολυτηρίου διακηρύττει ότι τώρα πια θα απαγορεύονται τα κινητά τηλέφωνα εντός του σχολικού χώρου. Κάθε μέρα που περνάει, επιβεβαιώνει και σε μεγαλύτερο βαθμό την ανικανότητα και την πολιτική-ιδεολογική ανεπάρκεια της συγκεκριμένης κυβέρνησης σε ότι αφορά τα θέματα παιδείας. Έχουν χάσει τελείως τον σωστό προσανατολισμό της λύσης των μακροπρόθεσμων προβλημάτων και αρκούνται φυσικά στην λύση των αντίστοιχων βραχυπρόθεσμων. Κύριε Υπουργέ βάλτε όσες πιο πολλές υπογραφές μπορείτε γιατί δεν σας βλέπω καλά!

Ας μην καταγγέλουμε μόνο όμως. Ας στηριχθούμε και λίγο στο επιχείρημα…

Για να καταλάβουμε, αρχικά, αν τα κινητά τηλέφωνα ή οποιαδήποτε άλλη δυνατότητα παραγωγής ήχου και εικόνας είναι απαραίτητα στο σχολείο είναι αναγκαίο να εξετάσουμε που και πως χρησιμοποιούνταν μέχρι τώρα… Από την μία το θέμα της επικοινωνίας δεν το αναφέρω καθώς εννοείται: το κινητό τηλέφωνο αποτελεί τον δίαυλο επικοινωνίας για τον έξω κόσμο και σε περίπτωση ανάγκης αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο. Φυσικά όμως και το σχολείο έχει τηλέφωνο που έχει εξίσου την ίδια χρησιμότητα για αυτό και δεν επιμένω σε αυτήν την πτυχή του θέματος.

Στο πλαίσιο όμως του σύγχρονου σχολείου, τα κινητά τηλέφωνα αποτελούν τον αντικαταστάτη του ελλιπούς σύγχρονου βιβλίου. Κι όμως όσο και αν φαίνεται ουτοπικό αυτό το φαινόμενο συμβαίνει και μάλιστα με το παραπάνω. Για να αποδειχθεί αυτό φτάνει μόνο ένα παράδειγμα: Στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών και συγκεκριμένα του Αδίδακτου Κειμένου, η απεριόριστη διδακτέα ύλη όσον αφορά τα κείμενα και το λεξιλόγιο καθιστούν επιτακτική ανάγκη την ύπαρξη κινητού που θα έχει δυνατότητα πρόσβασης στο διαδίκτυο και φυσικά στα μεγάλα λεξικά που είναι αδύνατον να εκτυπωθούν και να μοιραστούν στον μαθητή.

Δεν σας φτάνει αυτό;

Μπορώ να σας παραθέσω και άλλο ένα παράδειγμα: Στην εποχή μας η τεχνολογία και η αμεσότητα της ζωής έχουν το πάνω χέρι. Αυτό εννοείται πως έχει διεισδύσει και στο σχολικό προαύλιο. Η παράδοση του μαθήματος χάρη σε αυτήν την τεχνολογία έχει γίνει πιο εύκολη. Αυτό έγκειται στη δυνατότητα που έχουν οι μαθητές να φωτογραφίσουν αντί να γράψουν την διδακτέα ύλη για ένα διαγώνισμα ή ακόμα και για τις ενδοσχολικές εξετάσεις. Στην πρώτη περίπτωση η φωτογραφία θα είναι ασφαλής μέσα στην συσκευή ενώ στην δεύτερη θα υπάρχει ο κίνδυνος να χαθεί εξαιτίας κάποιας αμέλειας ή αδιαφορίας (αυτά είναι χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς των νέων και των εφήβων). Το κινητό όμως λόγω της αξίας που έχει για την σύγχρονη νέα γενιά είναι αντικείμενο μεγαλύτερης προσοχής για τους νέους (και αυτό επιβεβαιώνεται από τα συναισθήματα που συνοδεύουν το χάσιμο του τετραδίου και του κινητού αντίστοιχα).

Τώρα, γιατί ο μαθητής-νέος δίνει παραπάνω σημασία στο κινητό και όχι στο τετράδιο ή στο βιβλίο, αυτό να σας κάνει να προβληματιστείτε! Είναι ένα πρόβλημα που δεν αφορά μόνο το σχολείο αλλά και τα πρότυπα της οικογένειας. Και όχι δεν είναι λύση να καταργηθούν τα κινητά στο σχολείο γιατί αυτό θα δημιουργήσει συγκρούσεις ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, σε σύστημα και μαθητές. Οι επιπτώσεις μιας τέτοιας σύγκρουσης θα είναι δραματικές και θα έχουν συνέπειες στην λειτουργία του σχολείου (πχ παραπάνω καταστροφές, αδιαφορία για την υλικοτεχνική υποδομή και για την ηθική ισορροπία του σχολείου κλπ).

Το κινητό τηλέφωνο συνεπώς είναι απαραίτητο στο σχολείο καθώς ενισχύει και προωθεί την εκπαιδευτική διαδικασία. Κάνει το μάθημα πιο φιλικό απέναντι στον μαθητή όπως εξάλλου και κάθε νέο τεχνολογικό επίτευγμα που εισέρχεται στην εκπαίδευση (με αυτόν τον τρόπο αποφεύγονται και οι συγκρούσεις μέσα στο σχολικό προαύλιο, ανάμεσα στις «σχολικές κοινωνικές τάξεις»). Όχι μόνο λοιπόν δεν πρέπει να καταργηθεί αλλά πρέπει μάλιστα να νομοθετηθεί αφού αποτελεί ένα σχολικό εργαλείο το ίδιο σημαντικό όσο και το βιβλίο ή ο πίνακας ή ακόμα και η σχολική τάξη.

Τέλος ως κύριος λόγος για την έκδοση αυτής της εγκυκλίου παρουσιάζεται η προστασία των προσωπικών δεδομένων. Κύριε Υπουργέ, ο καθένας είναι υπόλογος στον ίδιο του τον εαυτό και στο κοινωνικό σύνολο (που κρίνει αρνητικά ή θετικά, ηθικά ή ανήθικα) για τις πράξεις του που αφορούν τα προσωπικά δεδομένα. Δεν νομίζω ότι είναι υπόθεση του Υπουργείου να γίνεται μαθητής ή άτομο στην θέση του μαθητή ή ατόμου. Και αν θέλετε να προστατέψετε τους μαθητές, διδάξτε τους τους κινδύνους που προκύπτουν από την διαρροή των προσωπικών τους δεδομένων.

Αν η νοοτροπία σας είναι: ό,τι δεν μπορώ να το λύσω με την διδασκαλία και με τους ευγενείς τρόπους, το καταργώ, μάλλον κακώς είστε εκεί που είστε και κάθεστε εκεί που κάθεστε…

Ύστερα από όλα τα ανεξίτηλα αρνητικά σημάδια της εκπαιδευτικής πολιτικής των τελευταίων 3 ετών που είχαν να κάνουν είτε με την κατάργηση των Αρχαίων και των Θρησκευτικών είτε με τις «ανισότητες», έρχεται τώρα και η τελευταία κρίσιμη σταγόνα στο ποτήρι. Ο Υπουργός Παιδείας και το επιτελείο του βλέπουν παντού εχθρούς, παντού φασίστες, ανισότητες και διαφθορά. Γκρεμίζουν την εκπαίδευση για χάρη της δικής τους μηδενιστικής νοοτροπίας. Δεν μπορούν να καταλάβουν όμως ότι γίνονται ηθικολόγοι μιας καταστροφικής ηθικής που τους καθιστά υπόλογους στην ιστορία.

ΥΓ: Φυσικά η υπερβολική χρήση του κινητού και η χρήση του για μη ηθικούς σκοπούς ή αντίθετους με τους κανόνες του σχολείου πρέπει να καταγγέλεται.

του Φώτη Κυζάκη, μέλους ΜέΡΑ25

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.