Δυστυχώς, σε αυτή τη συζήτηση δεν μπορεί να παρίσταται ο Γραμματέας μας, ο Γιάνης Βαρουφάκης. Απουσιάζει στο εξωτερικό, με άδεια της Βουλής, επίσημα προσκεκλημένος στην Κούβα και στο Μεξικό.
Πρόκειται για επίσημες προγραμματισμένες συναντήσεις του ΜέΡΑ25 και του DIEM25, στο πλαίσιο δράσεων της ‘Προοδευτικής Διεθνούς’ και στη διαδικασία συγκρότησης του Νέου Κινήματος των Αδεσμεύτων.
Έχουμε, λοιπόν, μία ακόμα πρόταση “δυσπιστίας”.
Αυτή είναι τώρα η επίσημη ορολογία. Πρόταση Μομφής, λέγαμε παλιά…. Αλλά η λέξη μομφή πέφτει βαριά για τον καθωσπρεπισμό του σύγχρονου πολιτικού συστήματος.Και περάσαμε στη ‘δυσπιστία’.
Με αυτούς τους όρους, λοιπόν, εμείς δεν είμαστε απλώς δύσπιστοι. Είμαστε απολύτως πεπεισμένοι και για την ουσία και για την ποιότητα των πεπραγμένων της Κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Γι’ αυτό και την μεμφόμαστε για το σύνολο της πολιτικής της.
Αυτή η συζήτηση, όμως, έχει μία ιδιαιτερότητα. Γιατί η πρόταση δυσπιστίας έγινε με αφορμή μία εξωφρενική υπόθεση.
Ξέρετε ;
Όσο μιλάμε για τα υπόλοιπα θέματα, για Οικονομία, Παιδεία, Υγεία, για όλους τους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής, μπορείτε να μιλάτε για Συμπολίτευση και Αντιπολίτευση.
Οι διαφορές μας είναι μεγάλες. Μας χωρίζει χάος και στην πολιτική αντίληψη και στην πολιτική στοχοθεσία. Αλλά : πράγματι, εσείς είστε Κυβέρνηση, εσείς είστε η Συμπολίτευση, και εμείς είμαστε Αντιπολίτευση. Ίσως ολιστική αντιπολίτευση, γιατί μας χωρίζουν βασικές Αρχές – για μας με Άλφα κεφαλαίο – αλλά πάντως αντιπολίτευση….
Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους όμως :
Όταν μιλάμε για τις υποκλοπές από το Πρωθυπουργικό γραφείο με την ΕΥΠ, η διάσταση δεν είναι μεταξύ Κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.
Το δίλημμα δεν είναι «με την Κυβέρνηση ή εναντίον της». Το δίλημμα είναι «με τη Δημοκρατία ή εναντίον της».
Αυτός είναι και ο λόγος που το σχέδιο άμυνας της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, όπως πολύ παραστατικά το παρουσίασε χθες, πρώτος, ο κ. Γεραπετρίτης είναι ότι :
Ευπρόσδεκτη η πρόταση δυσπιστίας, γιατί θα μεταφέρουμε τη συζήτηση στο επίπεδο και το πλαίσιο «Αντιπολίτευση – Συμπολίτευση» – Θα συγκρίνουμε τις δύο διακυβερνήσεις, είπε.
Δεν καταλάβατε ! Σήμερα το πραγματικό θέμα δεν είναι μια τέτοια σύγκριση Κυβερνήσεων.
Όπως τα καταφέρατε, το θέμα είναι, πια, η ίδια η λειτουργία της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Με τις υποκλοπές αλλά και, ιδίως με την λυσσώδη άμυνα της συσκότισης. Και με τον εξευτελισμό των θεσμών (Κοινοβούλιο, Εξεταστική, Επιτροπή θεσμών, Ανεξάρτητες Αρχές, Δικαιοσύνη κλπ. κλπ.)
Αποφασισμένοι να μην αφήσετε τίποτα όρθιο στον “νυν υπέρ πάντων αγώνα” σας. Και ο ”υπέρ πάντων αγών” στο πολιτικό σας σύστημα είναι πάντα ένας : Η κατάληψη της εξουσίας και η μεγαλύτερη δυνατή παραμονή σε αυτήν, με τη λαφυραγώγηση του κράτους, με τη διαπλοκή και τις πελατειακές σχέσεις.
Εξάλλου, ούτε εκεί έχετε αναστολές αξιοπρέπειας. Ούτε στις κάθε είδους εξυπηρετήσεις ούτε στην υπακοή προς την ολιγαρχία !
Σε κάθε περίπτωση, η συζήτηση θα πέσει πολλά επίπεδα κάτω από το αναγκαίο και το κρίσιμο : θα πέσει στην αντιπαράθεση των δύο διακυβερνήσεων.
Μπορεί, τελικά, αυτή να είναι και η κοινή επιδίωξη – τόσο για την αξιωματική αντιπολίτευση που έκανε την πρόταση, όσο και για την κυβέρνηση.
Επειδή είπαμε όμως, ότι το διακύβευμα είναι, πιά, η ίδια η Δημοκρατία – δεν θα έπρεπε να το ευτελίζουμε σε ένα διήμερο ‘σώου’ της σύγκρισης των διακυβερνήσεων.
Αντίστοιχα, λοιπόν, το δίλημμα για τους βουλευτές της κυβερνητικής παράταξης είναι, ουσιαστικά ένα : “Κομματική πειθαρχία ή δημοκρατική συνείδηση”.
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία ελπίδα…
Εδώ βλέπουμε τα ίδια τα στελέχη που αποδείχθηκε ότι παρακολουθούνται να μην αντιδρούν. Σχεδόν δηλώνουν ευτυχισμένοι για το γεγονός !
Μπροστά στην εξουσία και το συμφέρον δεν υπάρχει ούτε ίχνος προσωπικής αξιοπρέπειας. Εκτός εάν πρόκειται για το γνωστό ψυχιατρικό σύνδρομο “της Στοκχόλμης”…
Θα μεταφέρω την προσωπική μου εμπειρία. Βρέθηκα δύο σημαντικές στιγμές να αισθάνομαι ότι δοκιμάζονται ακραία οι αρχές και οι αξίες μου : Όταν ήρθαν τα μνημόνια. Δεν ήταν εύκολο το όχι ούτε με το ΠΑΣΟΚ ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά σας διαβεβαιώ ότι τελικά άξιζε !
Μην αναστατώνεται κανείς. Δεν μιλάω για σας, δεν μιλάω για άλλους, δεν μιλάω για σήμερα. Σήμερα, ξέρουμε πολύ καλά ποια θα είναι η τελική σας στάση.
Εξάλλου, το πολιτικό σας γονίδιο φέρνει μέσα του ”βίες και νοθείες” και δέντρα που ψήφιζαν, φέρνει φυλακές και ξερονήσια, ακόμα και εκτελεστικά αποσπάσματα, για τους πολιτικούς σας αντιπάλους. …
Είναι ωραία τα λόγια, με τα οποία θέλετε να σφετεριστείτε την Ιστορία, λέγοντας ότι δήθεν η παράταξή σας πέτυχε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το ’74. Τη Δημοκρατία την αποκατέστησε ολόκληρος ο ελληνικός λαός, και το Κέντρο και η Αριστερά, γιατί δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς.
Ιδίως μετά την προδοσία και την απώλεια της Κύπρου από τους δήθεν υπερπατριώτες. ( Είναι ο ίδιος εγκληματικός δήθεν πατριωτισμός, που κάποιοι προσπαθούν να μεταφέρουν στο σήμερα, είτε με εγκληματικές οργανώσεις είτε με ψευτο-πατριωτική ρητορεία και εύκολα παραπλανητικά συνθήματα. )
Όμως, η υπεράσπιση της Δημοκρατίας δεν είναι ένα στοίχημα που παίχτηκε πριν 50 χρόνια και τελείωσε εκεί η ιστορία. Είναι διαρκής – και καθημερινή θα έλεγα – υποχρέωση όλων μας.
Ειδικά σε αυτή την ιστορία των υποκλοπών επί Μητσοτάκη, σύσσωμη η Συμπολίτευση – άλλοι σκόπιμα και άλλοι απλώς πειθαρχώντας – έχετε πάρει μεγάλες αποστάσεις από την υπεράσπιση της Δημοκρατίας!
Μπορούμε να δεχθούμε ότι μέσα στη ροή των εξελίξεων, παρασυρόμενοι από την καθημερινότητα και την επικαιρότητα, πολλοί μπορεί να χάνουν την ικανότητα να έχουν πλήρη συνείδηση για όσα συμβαίνουν.
Να το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν : Αυτές οι υποκλοπές είναι βαρύ έγκλημα κατά της Δημοκρατίας. Δεν είναι πταίσμα , ούτε πλημμέλημα… Πολιτικά, είναι παραπάνω και από κακούργημα – εάν υπήρχε.
Και έτσι θα καταγραφεί και ιστορικά. Όπως , ανάλογα , έγινε και με την Αποστασία του 1965, κύριε Μητσοτάκη. Και θα έχουν και το ίδιο επώνυμο !
Το μόνο πράγμα που έχετε διαχρονικά αποδείξει, σε όλες τις φάσεις της παράταξής, σας είναι ένα : το με πόση ευκολία προσαρμόζεστε στις εποχές, για να συνεχίζετε το θεάρεστο έργο της εξουσίας… Αλλάζετε εικόνα σαν ένας χαμαιλέοντας της ιστορίας, αλλά ο οργανισμός σας παραμένει ο ίδιος
Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε τα πεπραγμένα της Κυβέρνησης Μητσοτάκη. Δεν έχει νόημα.
Τα αποτελέσματα τα βιώνει ο λαός στην καθημερινή του πραγματικότητα. Για τους περισσότερους είναι από δύσκολη έως αδιέξοδη.
Υγεία, Παιδεία, Υποδομές, Ακρίβεια…
Ακόμα :
Μεθοδευμένη Αναδιανομή του εισοδήματος, σε συνέργεια με τα καρτέλ του εμπορίου και τους ολιγάρχες της ενέργειας – προς όφελος αυτών βέβαια – επιδοτώντας αναίσχυντα την αισχροκέρδεια, με τα χρήματα του ελληνικού λαού.
Απαξίωση και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας , που την έχουν πληρώσει με αίμα γενιές και γενιές Ελλήνων.
Παντού αφήνετε το βαρύ σας στίγμα.
Το δίδυμο της περιβόητης επιτυχίας της πολιτικής σας είναι : Οικονομική Αφαίμαξη της λαϊκής βάσης και Απαξίωση της Δημοκρατίας. Γιατί το ένα είναι προϋπόθεση του άλλου. Και γιατί αυτό είναι το πολιτικό σας DNA. Γιατί μόνο έτσι μπορείτε να υπάρχετε !
Αναγκαστικό και αναπόσπαστο συμπλήρωμα σε όλα αυτά, είναι το σύστημα στήριξης της Κυβέρνησης : Αστυνομική Καταστολή και ελεγχόμενα Μέσα Ενημέρωσης. Και ακόμα περισσότερο, τώρα πια, και οι υποκλοπές. Γιατί δεν σας έφταναν τα προηγούμενα!
Με αυτά τα εργαλεία προχωράτε στο έργο σας. Δεν θα πω τίποτε παραπάνω για αυτά. Είναι τόσο προφανή σε όλους !
Νομίζετε ότι θα παρατείνετε την παραμονή σας στην – επωφελή για σας – εξουσία και βαυκαλίζεστε ότι μπορείτε να συνεχίσετε, αφού, όπως λέτε και μεταξύ σας, «ο κόσμος δεν διαμαρτύρεται, δεν βγαίνει στους δρόμους».
Αν είχατε πραγματική επαφή με την κοινωνία και όχι μόνο με τους διατεταγμένους χειροκροτητές του στενού κομματικού σας κύκλου – θα ξέρατε ποια είναι η αλήθεια. (Αλλά μάλλον την ξέρετε, αφού στήνετε αστυνομικά μπλόκα, για να ελέγξετε την πρόσβαση του κόσμου στις αυτάρεσκες δημόσιες εμφανίσεις σας).
Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι ο κόσμος είναι οργισμένος. Με εξαίρεση τους ορκισμένους εφ’ όρου ζωής κομματικούς υποστηρικτές σας.
Δεν βγαίνει στους δρόμους , γιατί δεν έχει πια ελπίδα… Τον έχει πείσει πια το ελληνικό πολιτικό σύστημα, ότι δεν δικαιούται να ελπίζει σε τίποτα. Ότι δεν υπάρχει εναλλακτική…
Μιλάμε για τον ίδιο λαό που με την αυθόρμητη αντίδρασή του πάλεψε να ξεφύγει από τη θανάσιμη λαβή της πτώχευσης και των μνημονίων επί χρόνια.
Τον ίδιο λαό που προδόθηκε από αλλεπάλληλες κυβερνήσεις.
Και από εκείνους που μετά τα Ζάππεια, ακολουθούσαν πειθήνια τις εντολές, και απ’ το εξωτερικό και από το εσωτερικό.
Και από εκείνους στους οποίους επένδυσαν την τελευταία τους ελπίδα, την “Πρώτη φορά Αριστερά” – για να καταγράψουν εκείνο το (απρόσμενο για όλους τους άλλους) 62%, στο δημοψήφισμα του 2015, και να προδοθούν ξανά.
Εκεί ποντάρει λοιπόν, το σημερινό ελληνικό πολιτικό σύστημα, για την ύπαρξή του : Στην αφαίρεση κάθε ελπίδας από τη ζωντανή κοινωνία.
Με βάση αυτήν την πολιτική πραγματικότητα, λοιπόν, με πόσο ενδιαφέρον μπορεί ένας πολίτης να παρακολουθεί αυτό το τριήμερο της άγονης και αδιέξοδης κομματικής αντιπαράθεσης στη Βουλή ;
Ίσως το παρακολουθήσει για λίγο… Στην καλύτερη περίπτωση, με το ίδιο ενδιαφέρον και την ίδια συμμετοχή που θα είχε και σε ένα τηλεοπτικό ριάλιτι.
Πόσο νομίζετε ότι μπορούν να ενδιαφέρουν τον κόσμο τα άσφαιρα πυρά μεταξύ Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης ; Ξέρει πολύ καλά ο κόσμος ότι αυτά δεν επηρεάζουν τη ζωή του. Ότι έχουν σημασία μόνο για το κλειστό παιγνίδι της εξουσίας.
Τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει ο άνθρωπος που δεν μπορεί να βγάλει το μήνα – που είναι καταδικασμένος να μην μπορεί ούτε να πληρώσει τους λογαριασμούς του ;
Πόσο μπορούν, όσα λέγονται εδώ μέσα, να ενδιαφέρουν τον άνθρωπο που αναγκάζεται να πουλήσει κάποιο κληρονομικό ακίνητο στο χωριό, για να κάνει εγχείρηση στο παιδί του ;
Ή εκείνον που έχασε ή χάνει το σπίτι του από τα Funds, ενώ έχει πληρώσει (“στο βρόντο”) μεγάλο μέρος του δανείου του, αλλά χάρη στις δικές σας πολιτικές έφτασε σε αδυναμία πληρωμής ;
Λαϊκισμός , θα μου πείτε ! Έτσι είναι…
Όταν υπάρχει αναφορά στην πραγματική ζωή, στα πραγματικά προβλήματα του κόσμου, κολλάμε την ταμπέλα του λαϊκισμού.
Ό,τι ενοχλεί τις ελίτ – και πολιτικές και οικονομικές – βαφτίζεται λαϊκισμός. Και ξεμπερδεύουν χωρίς να χρειάζονται επιχειρήματα …
Αλήθεια, υπάρχει μεγαλύτερος λαϊκισμός από την χυδαία μικροκομματική αντιπαράθεση ;
Αυτά τα περίφημα «Εσείς δεν δικαιούστε να μιλάτε». Αυτός ο διαγκωνισμός μεταξύ σας, για το ποιος είναι χειρότερος από τον άλλον. Ή περισσότερο ένοχος από τον άλλον…
Αυτή η μικροκομματική άμυνα, με κάθε αφορμή, που ανασύρει υπαρκτές ή και ανύπαρκτες υποθέσεις από τα συρτάρια, για μια περιστασιακή νίκη. Δήθεν νίκη!
Αυτή η αντιπαράθεση που προσπαθεί, εντέλει, να πείσει και τον τελευταίο Έλληνα ότι είναι καταδικασμένος υπήκοος ενός άθλιου συστήματος.
Όλη αυτή η εικόνα – το ξέρετε καλά – ενισχύει τα μορφώματα που στηρίζονται στη ρητορεία εναντίον της δημοκρατίας. Το ξέρετε – αλλά το αποδέχεστε , για χάρη του εντελώς πρόσκαιρου μικροκομματικού σας δήθεν συμφέροντος.
Αυτή λοιπόν, είναι μία Κυβέρνηση στην τελευταία γραμμή άμυνας : με το μόνο επιχείρημα ότι οι άλλοι είναι χειρότεροι , άρα μπορεί να κάνει ο,τιδήποτε και δεν χρειάζεται να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Ας είναι καλά η εκλογική πελατεία. Ας είναι καλά αυτοί που θα την στηρίξουν – και μπορεί να τα καταφέρει να ξαναβγεί. Και εδώ αποκαλύπτεται και ο κρίσιμος ρόλος της ευνοημένης ολιγαρχίας.
Στη δική σας αντίληψη για τη δημοκρατία, η λαϊκή αντίδραση έχει πολύ μικρότερη σημασία από τη στήριξη από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Γι’ αυτό και, στην πολιτική σας, η εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων και των κοινωνικών αναγκών είναι μόνο μία πολύ μικρή παράμετρος.
Γιατί για το εκλογικό αποτέλεσμα επαφίεστε σε όλο αυτό το νοσηρό οικοδόμημα. Και επενδύετε όλες σας τις ελπίδες στους μηχανισμούς επηρεασμού της λαϊκής ψήφου – και ιδίως τους αθέμιτους : ελεγχόμενο σύστημα ενημέρωσης, πελατειακές σχέσεις και διαπλοκή.
Σε αυτό το παιχνίδι, δυστυχώς, συμμετέχει πλέον – απροκάλυπτα και χωρίς καμία αναστολή – και η Αξιωματική αντιπολίτευση.
Συνειδητά ακολουθεί και χειρίζεται το ίδιο πλαίσιο κανόνων για το πολιτικό παιχνίδι εξουσίας.
Και σήμερα : Συζήτηση εφ’ όλης της ύλης, για να μην υπάρχει ανάγκη ουσιαστικών επιχειρημάτων. Καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής – εντάξει, αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο. Ανταγωνισμός στην υποσχετική προεκλογική αοριστολογία. Και συνθήματα…
Προσκαλούμε και προκαλούμε, εδώ και μήνες, τον ΣΥΡΙΖΑ για συγκεκριμένες προεκλογικές δεσμεύσεις. Για συγκεκριμένο πρόγραμμα. Αρνείται , και σθεναρά και επιδεικτικά!
Σαν κλασικό συστημικό αστικό κόμμα – και μάλιστα πεπειραμένο – ακολουθεί τις μεθόδους που περιέγραψα παραπάνω.
Όλη η πολιτική επιχειρηματολογία συνοψίζεται σε μία φράση: “Εμείς θα τα κάνουμε πιο καλά” !
Αυτή είναι η παμπάλαια κλασική μέθοδος για τη ανώδυνη εναλλαγή κυβερνήσεων !
Αλήθεια, αν σήμερα έπεφτε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, εσείς, ο ΣΥΡΙΖΑ, ποιο πρόγραμμα θα εφαρμόζατε αύριο ;
Απλώς φέρνετε, τώρα, το σύνθημα «Δικαιοσύνη παντού».
Για πείτε μας λοιπόν :
Τι σημαίνει ‘Δικαιοσύνη Παντού’ στο Χρηματιστήριο Ενέργειας, που καθιερώθηκε με νόμο σας – και καταληστεύει νοικοκυριά και επιχειρήσεις ;
Τι σημαίνει ‘Δικαιοσύνη Παντού’ για τα κόκκινα δάνεια –αφού εσείς ψηφίσατε τον ‘Ηρακλή’, το νόμο που εφαρμόζει η σημερινή Κυβέρνηση ;
Τι σημαίνει ‘Δικαιοσύνη Παντού’ στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, που καθιερώθηκαν με δικό σας νόμο και παραδίδουν κατοικίες και καταστήματα στα αρπακτικά funds ;
Τι σημαίνει ‘Δικαιοσύνη Παντού΄ για τη δημόσια περιουσία ; Θα ανατρέψετε, ‘με ένα νόμο και ένα άρθρο’ την κυβερνητική σας πολιτική και θα την ξαναπάρουμε πίσω;
Ή , με ποια μέτρα, επιτέλους, υλοποιείται η ‘Δικαιοσύνη Παντού’ στον έλεγχο της επιθετικής αισχροκέρδειας κατά των πολιτών ;
Καμία συγκεκριμένη απάντηση δεν έχουμε μέχρι σήμερα για όλα αυτά…
Και θα μπορούσα να συνεχίσω την απαρίθμηση και σε τόσα άλλα θέματα… Είπα τα πιο κρίσιμα.
Ακόμα και για αυτά τα θέματα των υποκλοπών, για την ΕΥΠ, για την ΑΔΑΕ, για την κατάχρηση του όρου της εθνικής ασφάλειας – ούτε για αυτά έχουμε ακούσει συγκεκριμένη θεσμική δέσμευση.
Καταθέτετε τώρα, και πάλι, πρόταση δυσπιστίας. Δεν είδαμε από σας καμιά δυσπιστία για όλους τους δικούς σας νόμους, που έστρωσαν το δρόμο στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Απέναντι και έξω από όλο αυτό το καλοστημένο σκηνικό, εμείς, το ΜέΡΑ25 διεκδικούμε άλλο ρόλο.
Το έχουμε πει πολλές φορές… Θα το ξαναπούμε :
Αν δεν υπηρετείς και δεν υπερασπίζεσαι αρχές, δεν έχει νόημα η πολιτική δράση ούτε η πολιτική παρουσία.
Στο ΜέΡΑ25, δεν διεκδικούμε ούτε αλάθητα ούτε απόλυτες αλήθειες.
Αγωνιζόμαστε, με όλες τις αντιφάσεις και τις δυσκολίες μας, να κρατήσουμε ζωντανές αρχές και αξίες, μακριά από ανιστόρητους συμβιβασμούς και από ιδιοτελείς υπολογισμούς.
Θέλουμε να είμαστε η φωνή εκείνου του κομματιού της ελληνικής κοινωνίας που δεν θέλει να υποταχθεί, δεν θέλει να συμβιβαστεί.
Να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα και την προοπτική για ένα άλλο μέλλον, αρνούμενοι την υποταγή και την υπακοή σε όσα σχεδιάζονται ερήμην του λαού και της χώρας – και υλοποιούνται σε βάρος τους.
Θέλουμε να είμαστε μαζί με τους ανθρώπους που αγωνίζονται να επιβιώσουν, εκεί έξω. Με όλους όσοι διεκδικούν, με κάθε τρόπο, δικαίωμα σε μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Να μπορούμε να μεταφέρουμε τη φωνή όλων αυτών των ανθρώπων – και των κινημάτων – εδώ μέσα, στη Βουλή.
Να αναδείξουμε και να αποδείξουμε ότι είναι ένας κατασκευασμένος μύθος το ότι δήθεν δεν υπάρχουν εναλλακτικές.
Να λειτουργούμε με υπευθυνότητα, καταθέτοντας συγκεκριμένες υλοποιήσιμες προτάσεις – και νομοθετικές – για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, ανατρέποντας τη σημερινή κατάσταση.
Και να υπάρχουμε μόνο με προγραμματικό λόγο, γιατί αυτή είναι η έμπρακτη υποστήριξη του δημοκρατικού εκλογικού συστήματος, της Απλής Αναλογικής.
Εμάς μας ενδιαφέρει η ουσία της πολιτικής. Αφήνουμε σε σας τα πολιτικά παιχνίδια. Συνεχίστε να διασκεδάζετε με αυτά !
Κλείνοντας : Είναι παραπάνω από αυτονόητο ότι υπερψηφίζουμε την πρόταση δυσπιστίας.
Γιατί, ούτως ή άλλως, εμείς μεμφόμαστε πάντα το σφιχταγκάλιασμα του Κράτους με την Ολιγαρχία και με το παρακράτος !
Ευχαριστώ.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
