Πριν λίγο καιρό είχαμε ένα ουσιαστικά αναίτιο, στυγνό και τυφλό φονικό, στη Θεσσαλονίκη και τον εντελώς άδικο χαμό ενός νέου ανθρώπου, του Άλκη.
Ένας θάνατος που είχε προαναγγελθεί, αφού επί χρόνια παρακολουθούσαμε απλώς σαν θεατές τη διαρκή κλιμάκωση του χουλιγκανισμού στη χώρα μας.
Απέναντι στην κοινωνική ανησυχία – αλλά και την κατακραυγή – η Κυβέρνηση αποφάσισε, για μία ακόμα φορά, να λάβει μέτρα.
Εκτεθειμένη από την πραγματικότητα, αποφάσισε να αναλάβει δράση, αλλά μόνο αφού ξεχείλισε το ποτήρι.
Δυστυχώς, όμως, η εμπειρία δείχνει ότι όταν τα μέτρα λαμβάνονται απλώς αντανακλαστικά, και όχι με βάση ένα πρόγραμμα, ένα σχέδιο, είναι καταδικασμένα να αποτύχουν.
Πόσο μάλλον όταν η προτεραιότητά μας δεν είναι να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, αλλά να διαχειριστούμε επικοινωνιακά την κοινωνική αντίδραση μπροστά στην εκτροπή.
Αυτός είναι ο λόγος, άλλωστε, που καταλήγετε να είστε ικανοί μόνο για τις εύκολες λύσεις.
Αναγκάζεστε πάντα να σύρεστε πίσω από την πραγματικότητα και η πολιτική σας καταλήγει να είναι ένας φαύλος κύκλος από μέτρα, που δεν οδηγούν σε καμία λύση.
Η πρώτη, εντελώς προβλέψιμη, ευκολία σας, είναι, πάντοτε και παντού, η αύξηση των ποινών και η αυστηροποίηση του ποινικού πλαισίου.
Με αυτόν τον τρόπο, θέλετε να δείξετε ότι κάτι κάνετε, μπροστά στην αποδεδειγμένη πλέον, και μάλιστα με τρόπο τραγικό, κρατική και κυβερνητική ανεπάρκεια.
Και έχετε τη λύση εύκαιρη.
Όμως, αν οι αυστηρές ποινές και το αυταρχικό πλαίσιο ήταν όντως πανάκεια, για την αντιμετώπιση των κοινωνικών ζητημάτων, η ανθρωπότητα θα είχε μείνει στο δίκαιο του Μεσαίωνα… Ίσως μάλιστα, να το είχε κάνει και αυτό πιο αυστηρό.
Η λεγόμενη “οπαδική βία” δεν είναι μία αντικοινωνική συμπεριφορά, που αναπτύσσεται απομονωμένη από τις συνθήκες του κοινωνικού περιβάλλοντος.
Μάλιστα, περισσότερο, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο :
Ο λεγόμενος “οπαδισμός” αποτελεί το πρόσφορο πεδίο για να εκτονώνεται η βίαιη ατομική και κοινωνική παρόρμηση.
Αυτή, όμως, οφείλεται σε διάφορους άλλους παράγοντες και αιτίες. Απλώς, χρησιμοποιεί σαν αφορμή δράσης το χώρο της αθλητικής δραστηριότητας.
Εκφράζετε ένα ρητορικό ή φιλολογικό ενδιαφέρον για την δήθεν “εξάλειψη” του φαινομένου της οπαδικής βίας.
Και όμως, είναι προφανές ότι αίτια του φαινομένου δεν εστιάζονται στην αθλητική δραστηριότητα.
Εσείς οι ίδιοι, εφαρμόζετε, συνειδητά και με επιμονή, στοχευμένες πολιτικές, που περιθωριοποιούν όλο και μεγαλύτερες κοινωνικές ομάδες, και ιδίως τη νεολαία.
Όλο και μεγαλύτερα ποσοστά των κοινωνικών ομάδων εξωθούνται στα όρια της επιβίωσης ή και κάτω από αυτά.
Εσείς, λοιπόν, δημιουργείτε το εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη πρακτικών της βίας, που θα εκτονωθεί και στα γήπεδα και γύρω από αυτά.
Γιατί πάντα ισχύει το δόγμα ότι “η πίεση φέρνει εκτόνωση”.
Το ενδιαφέρον σας, λοιπόν, για την δήθεν προστασία της κοινωνίας από αυτά τα φαινόμενα είναι απλώς κενός λόγος.
Όσο και να αυξήσετε, λοιπόν, τις ποινές, όσο και να αυστηροποιήσετε το πλαίσιο, η βία θα είναι εδώ.
Γιατί, όχι μόνο δεν κάνετε τίποτα για να αντιμετωπίσετε τις αιτίες της αλλά, αντιθέτως εφαρμόζετε πολιτικές που την υποθάλπουν, πολιτικές που εξωθούν στη βίαιη ατομική και κοινωνική εκτόνωση.
Στην ουσία, τώρα, επιλέγετε να τιμωρούνται τα θύματα. Τα θύματα που γίνονται δυο φορές θύματα.
Οι πραγματικοί αίτιοι θα μένουν ατιμώρητοι και θα παραμένουν κυρίαρχοι. Κυρίαρχοι ακόμα και σε σχέση με εσάς. Αυτοί θα συνεχίσουν να σας ορίζουν και τους κανόνες του παιχνιδιού.
Και, βέβαια, ξέρετε ποιοι είναι αυτοί : Είναι όλοι οι μεγαλοπαράγοντες, μεγαλοεπιχειρηματίες που απόκτησαν τον έλεγχο ομάδων για να αναβαθμίσουν την εξυπηρέτηση των λοιπών συμφερόντων τους – όπως οι μεγαλοϊδιοκτήτες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτοί συνδέονται άμεσα με την ανάπτυξη της αντικοινωνικής δράσης των λεγόμενων οπαδών.
Όλοι ξέρουμε ότι οι σύνδεσμοι – και οι οπαδοί – αποτελούν ένα ακόμα εργαλείο, που – απλώς – το χρησιμοποιούν για την επίτευξη των σκοπών τους. Σκοποί, μάλιστα, που οι περισσότεροι δεν έχουν καν άμεση σχέση ούτε με την ομάδα τους ούτε με τον αθλητισμό.
Μιλάμε για το σύστημα τον ομάδων όπου οι πιο ενεργοί και δοκιμασμένοι στην αφοσίωση από τους “συνδεσμίτες” παίρνουν “προαγωγή” και αναλαμβάνουν έμμισθα καθήκοντα στη δύναμη ασφάλειας και φύλαξης του γηπέδου της ομάδας. Αυτή είναι η πραγματικότητα !
Έχουμε γίνει πολλές φορές μάρτυρες μέχρι και περιστατικών όπου εντεταλμένα άτομα του στενού κύκλου οδηγιών του Προέδρου αναλαμβάνουν δράση και εκτελούν επιχειρήσεις εκφοβισμού απέναντι σε αντιπάλους, απέναντι σε διαιτητές, ακόμα και σε παίκτες της ίδιας της ομάδας.
Δεν θυμάμαι ποτέ να έχει επιβληθεί οποιαδήποτε ποινή σε κανέναν από αυτούς!
Για αυτούς, λοιπόν, ποια “αυστηροποίηση” έχετε σκοπό να εφαρμόσετε ;
Μήπως θα αλλάξετε από σήμερα την πολιτική σας και θα πάψετε να τους αντιμετωπίζετε σαν την αξιοσέβαστη οικονομική ελίτ, που δήθεν συνδιαλέγεται με την εξουσία, και μάλιστα από θέση ισχύος ;
Η ουσία δεν αλλάζει αν άλλοι τους λένε “Ολιγάρχες” και άλλοι “Επενδυτές” !
Στην πραγματικότητα, δεν περιμένουμε καμία απάντηση σε όλα αυτά. Η κοινωνία έχει μετρήσει και τη θέλησή σας και την δύναμή σας σε αυτούς τους τομείς. Και ξέρει ότι για αυτά τα πράγματα, εκεί που χρειάζεται «το μαχαίρι το κόκκαλο», όπως λέμε, δεν έχει να περιμένει τίποτε από εσάς!
Έχετε μήπως την πρόθεση να επέμβετε και ελέγξετε το εξωφρενικό παρα-σύστημα του τζόγου ;
Η αγωνιστική δραστηριότητα έχει καταντήσει ένα απλό συμπλήρωμα, αποτελεί απλώς τη βάση, για τον εκτεταμένο στοιχηματισμό και τη χυδαία κερδοσκοπία, με την πρακτική των “στημένων αγώνων”.
Άλλο ένα φαινόμενο που ενισχύει την αναξιοπιστία της αθλητικής δραστηριότητας.
Συσσωρεύει υλικό που οδηγεί και σε επεισόδια βίας των οπαδών, είτε με τη μορφή της οργανωμένης βίας μέσω συνδέσμων κλπ. είτε ακόμα και ατομικά.
Όλα αυτά, λοιπόν, που περιλαμβάνονται στο Πρώτο μέρος του νομοσχεδίου αποτυπώνουν μια τυφλή, υποκριτική και αδιέξοδη αντίληψη. Γι’ αυτό και είμαστε αντίθετοι επί της Αρχής.
Ερχόμαστε, τώρα, στο δεύτερο μέρος (άρθρα 10-21) για τον αθλητικό εθελοντισμό.
Η υπόθεση του εθελοντισμού, έχει πάντα δύο αναγνώσεις.
Η μία είναι η ιδεαλιστική, που προσέχει μόνο την ανιδιοτελή διάθεση κοινωνικής προσφοράς.
Η άλλη είναι αυτή που αντιμετωπίζει το ζήτημα στην πραγματικότητά του. Αυτή δίνει προσοχή στην δυνατότητα εκμετάλλευσης του εθελοντισμού για κάθε είδους αλλότριο όφελος.
Πολύ απλά, ο εθελοντισμός εξασφαλίζει μαζική προσφορά για την κάλυψη αναγκών, χωρίς κόστος. Δηλαδή, δίνει τη δυνατότητα καταστρατήγησης του δικαιώματος στην εργασία.
Εδώ, δεν έχετε ούτε μία διάταξη που να διαφυλάσσει από αυτόν τον κίνδυνο.
Εδώ θεσμοποιούμε τον εθελοντισμό για να δημιουργήσουμε μια στρατιά απλήρωτης της εργασίας.
Αλλιώς, κε Υπουργέ, τί νόημα έχει η θέσπιση Αξιολόγησης για τους εθελοντές ; Η διαδικασία αξιολόγησης, είναι αφεαυτής και εξ ορισμού ασύμβατη με την έννοια και την ουσία της προσφοράς μέσα από τον εθελοντισμό.
Τα Μέρη Γ, Δ και Ε (άρθρα 22-41) αφορούν, όπως θέλουν να λένε, “νέες” μορφές “αθλητισμού”, τον πνευματικό, τον ηλεκτρονικό (!) και τον εργασιακό αθλητισμό.
Για τον πνευματικό αθλητισμό, αν πράγματι μιλάμε μόνο για το σκάκι και το αγωνιστικό μπριτζ, πείτε το και στο νόμο με σαφήνεια, για να αποκλείσετε ευρείες ερμηνείες και διασταλτικές εφαρμογές. Θα είχαμε και εμείς άλλη αντιμετώπιση.
Εδώ, στο άρθρο 24, έχετε έναν ορισμό που είναι εντελώς ασαφής. Γράφει κιόλας, ο ίδιος ο νόμος: πνευματικά αθλήματα, μπριτζ, σκάκι «κ.λ.π.». Ποια είναι τα λοιπά ;
Μπορεί να περιλάβει σχεδόν ο,τιδήποτε παίζεται με “πεσσούς” ή “κάρτες”, για να χρησιμοποιήσουμε την επίσημη ορολογία.
Το Μέρος Δ (άρθρα 28-35), αφορά στον λεγόμενο «ηλεκτρονικό αθλητισμό». Εδώ ονομάζονται αθλήματα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που αναπαριστούν πραγματικά αθλήματα.
Και εδώ το λέμε ευθαρσώς : Αρνούμαστε να σας ακολουθήσουμε σε αυτή τη λογική.
Κάνει λάθος η Κυβέρνηση εάν νομίζει ότι αυτός είναι ο τρόπος για να εμφανίσει ότι γίνεται έργο στον Ελληνικό αθλητισμό !
Όσον αφορά στον εργασιακό αθλητισμό, η γνώμη μας είναι ότι και εδώ υπάρχει μία επιφανειακή αντιμετώπιση, που δεν έχει τίποτε ουσιαστικό να προσφέρει.
Απλώς αποτυπώνει την αντίληψη ότι πρέπει να εμφανίσουμε ότι ρυθμίζουμε τα πάντα. Δεν θα έχει κανένα θετικό αποτύπωμα στην πραγματικότητα.
Για το άρθρο 46, που προσθέτει άρθρο 23Α στον ν. 2725/99, για τον Σύμβουλο Αθλητικής Ψυχολογίας. Έγινε πολύ συζήτηση και στην Επιτροπή.
Πέρα από το αντικειμενικό ζήτημα της δυνατότητας των Ομοσπονδιών να αντεπεξέλθουν στην απαιτούμενη δαπάνη, η πρόβλεψη είναι θετική.
Όμως : Οι απόφοιτοι των Τμημάτων Ψυχολογίας, στο επίπεδο των προπτυχιακών σπουδών, δεν έχουν αποκτήσει σχεδόν ουσιαστική γνώση και επαφή με το αντικείμενο της Αθλητικής Ψυχολογίας.
Συνεπώς, θα πρέπει να θεσπίζεται ως απαραίτητη προϋπόθεση η μετεκπαίδευση ή η εξειδίκευση στο συγκεκριμένο αντικείμενο, γιατί μόνο έτσι θα έχουν ουσιαστική αξία οι ρυθμίσεις για τον Σύμβουλο Αθλητικής Ψυχολογίας.
Εν πάση περιπτώσει αν η άρνηση του προφανούς οφείλεται μόνο στο Υπουργείο Παιδείας, θα πρέπει αυτό να κάμψει τη διαφωνία του !
Με το άρθρο 47, προσθέτετε δεύτερο εδάφιο στην παραγ. 2 του άρθρου 24 του ν. 2725 : Με αυτή την προσθήκη, ανατρέπετε, στην ουσία τη βάση της παροχής του δικαιώματος ψήφου, που είναι η αθλητική δραστηριότητα του σωματείου.
Εδώ θα έχουμε σοβαρά προβλήματα.
Και εάν δεν θέλετε να τα έχουμε, θα πρέπει να υπάρξει άλλη ρύθμιση.
Αλλιώς, θα δημιουργηθεί μεγάλη σύγχυση και θα δημιουργηθεί μια πολύ προβληματική κατάσταση, με κύματα αμφισβητήσεων για το δικαίωμα ψήφου, για πάρα πολλά σωματεία.
Το άρθρο 52, για τους βετεράνους αθλητές, μας δίνει την ευκαιρία να επανέλθουμε σε αυτό το θέμα :
Η καθιέρωση κατηγορίας “βετεράνων” αθλητών θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα.
Είναι οπωσδήποτε απαραίτητη η διατήρηση ανώτατου ηλικιακού ορίου για την έκδοση νέων δελτίων, όπως και η θέσπιση προϋποθέσεων για την ανανέωση αυτών (επίδοση, κατάταξη κλπ).
Εντωμεταξύ, η υποχρέωση ετήσιας ανανέωσης των δελτίων αθλητικής ιδιότητος θα προκαλέσει πραγματική συμφόρηση και πρακτικά ζητήματα που θέτουν σε αμφιβολία της δυνατότητα διεκπεραίωσης της διαδικασίας.
Επίσης, μας δίνεται η ευκαιρία να αναφερθούμε και πάλι στο δικαίωμα ελεύθερης μεταγραφής των αθλητών μετά το 19ο έτος. Θα προκαλέσει σοβαρά προβλήματα.
Κατ’ αρχήν θα επιφέρει συγκέντρωση στα μεγάλα σωματεία, σε βάρος των μικρών, που θα έπρεπε να ενισχύονται με κάθε τρόπο, γιατί αυτά κρατούν ζωντανή τη φλόγα του αθλητισμού σε κάθε γωνιά της Ελλάδας! Η διάταξη έχει και μια σημαντική ατέλεια, αφού δεν είναι σαφές αν το δικαίωμα αυτό παρέχεται για μια φορά – ή μπορεί να ασκηθεί κατ’ επανάληψη.
Για το άρθρο 63, για τα Κέντρα Γιόγκα: Αν η Γιόγκα δεν είναι ξένη προς την έννοια της άθλησης, θα πρέπει να τηρούνται κτιριολογικές προϋποθέσεις και όροι λειτουργίας παρόμοια με αυτά των ιδιωτικών γυμναστηρίων (π.χ. αποδυτήρια, ελάχιστα τετραγωνικά, ασφάλεια χώρων, κλπ.).
Η γιόγκα, είναι γνωστό ότι περιλαμβάνει και άσκηση υψηλής έντασης και τεχνικής, όπως στην aerial yoga, με πανιά αιώρησης, την power yoga ή και την hot yoga.
Απαιτεί, λοιπόν, ειδικό εξοπλισμό αλλά και, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, και αποδυτήρια.
Εάν εσείς θέλετε να την αντιμετωπίζετε ως αποκλειστικά πνευματική άσκηση, θα έπρεπε να έχετε και διατάξεις που να ορίζουν το περιεχόμενο της δραστηριότητας. Επίσης και διατάξεις για τον έλεγχο, όσον αφορά στην αποκλειστική παροχή υπηρεσιών εκμάθησης και πρακτικής γιόγκα, αλλά και για τις κυρώσεις, σε περίπτωση παραβιάσεων ή καταστρατηγήσεων.
Δεν βλέπουμε τίποτα τέτοιο. Συνεπώς, θέλετε να δημιουργήσετε ένα ανέλεγκτο και θολό πεδίο επαγγελματικής δραστηριότητας, χωρίς καμία προϋπόθεση. Και εν τέλει, ένα θεσμοποιημένο δίκτυο αθέμιτου ανταγωνισμού προς τα ιδιωτικά γυμναστήρια.
Με το άρθρο 64 μεταβιβάζεται χωρίς αντάλλαγμα στο Δήμο Σίφνου η κυριότητα των εδαφικών εκτάσεων, μαζί με τις κτιριακές και αθλητικές εγκαταστάσεις και τον περιβάλλοντα χώρο, του «Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Νεότητος Σίφνου».
Μιλάμε για έκταση 2.931 τ.μ., που απέκτησε η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού από δωρεά του Εν Αθήναις Συνδέσμου Σιφνίων, από το 1969. Πρόκειται για Σύλλογο με υπεραιωνόβια δράση, με πολύπλευρη και πολύτιμη προσφορά !
Τώρα εσείς έρχεστε να καταργήσετε και το ν.π.δ.δ., το «Εθνικόν Αθλητικόν Κέντρον Νεότητος Σίφνου», που ιδρύθηκε το 1971, για την ανέγερση, αποπεράτωση και διαχείριση του Κέντρου.
Επιχειρείτε αυτή την κίνηση ενώ ξέρετε – ή ίσως και επειδή, ακριβώς, ξέρετε – ότι υπάρχει εκκρεμής αγωγή του Δωρητή, του Συνδέσμου Σιφνίων κατά του Ελληνικού Δημοσίου, για την ανάκληση της Δωρεάς, για πολύ συγκεκριμένους λόγους :
Δεν τηρήθηκαν οι όροι, δεν εκπληρώθηκε ο “τρόπος”, όπως λέγεται νομικά, που βαρύνει τη δωρεά.
Επίσης, και επειδή το Κέντρο έχει εγκαταλειφθεί από το Δημόσιο από το 2012, και ρημάζει.
Ακόμα χειρότερα, την τελευταία διετία, το Υπουργείο δεν έχει καν ορίσει Διοίκηση στο νομικό πρόσωπο.
Το άρθρο αυτό πρέπει να αποσυρθεί, και για λόγους ουσίας αλλά και γιατί συνιστά μία ανεπίτρεπτη ρύθμιση.
Με αυτήν, η εκτελεστική εξουσία επιχειρεί να παρακάμψει, να “προλάβει” και να ακυρώσει, μια δικαστική διαδικασία.
Σε ένα ευνομούμενο κράτος, λόγος για οποιαδήποτε μεταβίβαση μπορεί να γίνει μόνο μετά την τελεσίδικη δικαστική απόφαση στην εκκρεμή διαδικασία.
Πέρα από το νομοσχέδιο, θα επαναλάβω, κ. Υπουργέ την έκκλησή μου για το θέμα των Μητρώων. Μην το ξεπερνάτε! Για λόγους που δεν αφορούν στην ουσία της δραστηριότητας των σωματείων – αλλά μόνο στον τρόπο λειτουργίας του συστήματος – είναι άδικο, και είναι και κακό για τον ελληνικό αθλητισμό, να στερηθούν το δικαίωμα επιβίωσης τόσα Σωματεία, αφού θα αποκλειστούν από κάθε χρηματοδότηση!
Δώστε τη δυνατότητα συμπλήρωσης του Μητρώου και για το 2021, όπως πρέπει να γίνει.
Είναι παράδοξο ότι ενώ αναγνωρίζετε το αντικειμενικό πρόβλημα, για κάποιους άλλους λόγους, αρνείσθε να το λύσετε !
Και μία παρατήρηση κ. Υπουργέ :
Η κατάσταση με τον νόμο 2725/1999 (“Ερασιτεχνικός και επαγγελματικός αθλητισμός και άλλες διατάξεις”) δεν είναι απλώς οριακή, έχει ξεπεράσει, τα όρια.
Αλλεπάλληλες τροποποιήσεις, προσθήκες, τροποποιήσεις επί των τροποποιήσεων κ.ο.κ.
Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στην εφαρμογή του και δημιουργείται μία ανεπίτρεπτη ανασφάλεια δικαίου. Είναι ανάγκη να αντιμετωπίσουμε άμεσα μια νέα Κωδικοποίηση του νόμου.
Τέλος :
Κύριοι Συνάδελφοι, έχω καταθέσει μία τροπολογία, για να καλυφθεί η αδικαιολόγητη παράλειψη του Υπουργείου να ρυθμίσει το ζήτημα της εκπροσώπησης του ΣΕΓΑΣ στην Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων.
Το θέμα δεν αφορά, βέβαια, μόνο αυτή την περίπτωση, που έχει επείγοντα χαρακτήρα. Αφορά την ίδια τη φύση της εκλογής των αναπληρωματικών οργάνων.
Αυτά, όπως όλοι πάντοτε γνωρίζουμε, εκλέγονται για να αναπληρώνουν, δηλαδή να λαμβάνουν τη θέση του πρώτου εκλεγμένου, σε περίπτωση απώλειας ή κωλύματος.
Η απαράδεκτη ασάφεια της σχετικής τροποποιημένης διάταξης, οδηγεί σε ερμηνείες που απαιτούν νέα εκλογή, γιατί η αναπλήρωση (πρωτοφανές!) μπορεί να έχει μόνο προσωρινό χαρακτήρα, για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Η τροποποίηση αυτή έχει κατατεθεί από την ΕΟΕ στο Υπουργείο εδώ και μήνες. Στις 21/11/21 η ΕΟΕ πήρε τη σχετική απόφαση. Στις 10/12/21 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή ενέκρινε αυτή την απόφαση και στις 16/12/21 την έστειλε στο Υπουργείο.
Θα έπρεπε να έχει έρθει πολλού και στη Βουλή, για να μην παρατείνεται η ανωμαλία.
Θα έπρεπε να την έχετε ήδη επικυρώσει αυτούσια, όπως έχετε υποχρέωση.
Εξάλλου, δεν επιδέχεται καμία περαιτέρω επεξεργασία από το Υπουργείο.
Σας το λέω για να μη δημιουργηθούν προβλήματα και υπόνοιες ότι μεροληπτείτε υπέρ συγκεκριμένου προσώπου , το οποίο έχει ήδη δηλώσει ότι θέλει να είναι υποψήφιο στην επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων.
Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει αμφιβολία ούτε για τη νομιμότητα ούτε για τη σκοπιμότητα ούτε για την αναγκαιότητά της.
Καλώ και τον κ. Υπουργό να την κάνει δεκτή και όλους τους συναδέλφους να την υπερψηφίσουν.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
