Η Μεταπολίτευση που ίδρυσε τη λεγόμενη Τρίτη Δημοκρατία με το Σύνταγμα του 1975,έφερε μία σημαντική καινοτομία στο «όλον σύστημα». Στο άρθρο 29 του Συντάγματος για πρώτη φορά τυποποιείται η έννοια του κόμματος, ως εννόμου αγαθού. Με βάση τη συνταγματική τάξη, οι Έλληνες πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα, που η δράση και η λειτουργία τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Επίσης, νομιμοποιείται και η «κομματική νεολαία» για τους πολίτες που δεν απέκτησαν ακόμα το δικαίωμα να εκλέγουν, δηλαδή που δεν ανήκουν ακόμα στο εκλογικό σώμα. Ωστόσο, μπορούν και αυτοί να μετέχουν στα Τμήματα Νέων των κομμάτων.
Έτσι, ο «θεσμός κόμμα» αποκτά «νομικοπολιτική αξία». Συνεπώς , ο οποιοσδήποτε εντάσσεται σε ένα τέτοιο κομματικό φορέα, που αποτελεί πολιτικό υποκείμενο, εκ προοιμίου γνωρίζει τις καταστατικές του αρχές και τη λειτουργία του, ενώ εάν υπο τον φορέα αυτόν εκλεγεί και βουλευτής , του δίδεται το δικαίωμα να λειτουργεί ενώπιον της εθνικής αντιπροσωπείας, με αυξημένες όμως υποχρεώσεις έναντι του κομματικού του φορέα.
Ειδικότερα, ως προς το καθεαυτό κοινοβουλευτικό του έργο , ο βουλευτής έχει σύμφωνα με το άρθρο 60 του Συντάγματος, το απεριόριστο δικαίωμα της γνώμης και της ψήφου κατά συνείδηση. Ο βουλευτής δηλαδή κατά την άσκηση των βουλευτικών του καθηκόντων έχει το προνόμιο της ελεύθερης βούλησης.
Ωστόσο, το προνόμιο, αυτό δεν μπορεί να είναι ασύνορο, εφόσον ο βουλευτής έχει εκλεγεί ενταγμένος σε συγκεκριμένο κόμμα, το οποίο μπορεί σε ζητήματα μείζονος σημασίας να έχει διαφορετική πολιτική. Εφόσον ο βουλευτής αντιστρατεύεται τη θέση του κόμματός του, αυτό αφορά «οπισθοδρόμηση του αντιπροσωπευτικού συστήματος» ( βλ. Αριστόβουλος Μάνεσης,Συνταγματική Θεωρία και Πράξη ,1980, σελ. 568).
Η πρόσφατη πολιτική – συνταγματική ιστορία του τόπου από το 1965 και μετά, οδηγεί στο δημοκρατικό δόγμα, ότι βουλευτής που σέβεται την αποστολή του, εφόσον έχει εκλεγεί με συγκεκριμένο κόμμα, οφείλει (όχι νομικά ασφαλώς, αλλά ηθικά και πολιτικά) , με την ανεξαρτοποίηση του να υποβάλει και την παραίτησή του από την βουλευτική του ιδιότητα – αξίωμα.
ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Προσφάτως υπήρξε μία αποχώρηση της βουλευτού του ΜέΡΑ 25 κας Αγγελικής Αδαμοπούλου. Η βουλευτής αυτή, με την από 08-3-2022 σχετική επιστολή της που μεριμνά δικαιολογίες περί την «ανεξαρτητοποίησή της» , απευθυνόμενη προς τον Πρόεδρο της Βουλής,με τη δήλωση «ανεξαρτητοποίησης» , όφειλε να υποβάλει ταυτόχρονα παραίτηση και από το βουλευτικό της αξίωμα. Ωστόσο , προέβη σε μία μακρά αναφορά-κατά την προσχηματική της γνώμη ασφαλώς-του τρόπου λειτουργίας του ΜέΡΑ 25, δίνοντας την εντύπωση ότι το μόνο που επιδιώκει είναι να προκαλέσει «ηθική βλάβη» στο συγκεκριμένο κόμμα. Γίνεται δε αναφορά σε προσχηματική γνώμη, διότι πριν από λίγες μόλις ημέρες χειροκροτούσε ενθέρμως τις ομιλίες του Γραμματέα του κόμματος κ.Γιάνη Βαρουφάκη στο κοινοβούλιο. Βέβαιο είναι πάντως ότι η συγκεκριμένη βουλευτής, θα κριθεί από το «που» θα δηλώσει προσχώρηση, επιδιώκοντας την επανεκλογή της , εάν ασφαλώς της το επιτρέψει το οικείο εκλογικό σώμα!..
«Η ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ»…
Πάντως, κάνοντας «αυτοκριτική» η κα βουλευτής, σε «κείμενο ανεξαρτοποίησης», απασχολεί τον Πρόεδρο της Βουλής με «ζητήματα» που δεν τον αφορούν. Θα μπορούσε να υποβάλει δήλωση ανεξαρτοποίησης και στη συνέχεια να προβεί σε ανακοινώσεις. Δεν το έπραξε όμως έτσι. Απασχολεί τον Πρόερο της Βουλής με πολιτικό φορέα του κοινοβουλίου, χωρίς κανένα τέτοιο δικαίωμα.
Στο συγκεκριμένο όμως «κείμενο ανεξαρτοποίησης», η «ανεξάρτητη» (έως πότε;) βουλευτής , δεν παρέλειψε την αυτοπροβολή της. Έτσι αφού πρώτα μας ενημέρωσε ότι: «απέδειξε περίτρανα την εργατικότητα, την αγωνιστικότητα, το δυναμισμό και την ενεργή παρουσία της εντός και εκτός του κοινοβουλίου», μας δήλωσε στη συνέχεια ότι «στάθηκε απαρασάλευτα δίπλα στους συμπολίτες της». Παρέλειψε όμως να μας αναφέρει ότι αγνόησε επιτηδείως την εντολή των συμπολιτών της και εκλογέων της!
Αυτοί οι τακτικισμοί, που αφορούν ανεπίτρεπτη παθογένεια ενός συστήματος επαγγελματισμού της πολιτικής, αξίζουν τη μομφή κάθε δημοκράτη πολίτη στον οποίο ανήκει η τελική απάντηση. Πρέπει να δωθεί τέλος σε αυτή την παρακμιακή τακτική.
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC- EU).
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
