Σοφία Σακοράφα: Με το νομοσχέδιο Κεραμέως ο μεταπτυχιακός τίτλος γίνεται ταξικό προνόμιο

Ανακοινώσεις ΜέΡΑ25
12 Ιούλ, 2022

Δεν θεωρώ σκόπιμο να καταναλώσω το χρόνο της παρέμβασής μου επαναλαμβάνοντας όσα έχω ήδη πει για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Πιστεύω ότι η τοποθέτησή μας έχει γίνει καθαρή.

Δεν νομίζω ότι έχει νόημα να αναμασάμε τα επιχειρήματά μας. Και δεν θεωρώ ότι είναι αυτοσκοπός η κατανάλωση του κοινοβουλευτικού χρόνου. Δεν θα να αναλωθώ, λοιπόν σε επαναλήψεις, που τις θεωρώ περιττές.

Όσα είπα στις προηγούμενες τοποθετήσεις μου προφανώς και εξακολουθούν να ισχύουν.

Η σημερινή παρέμβασή μου θα είναι απλώς συμπληρωματική.

Και για την οικονομία των πραγμάτων, παρακαλώ να αντιμετωπισθούν οι τοποθετήσεις μας – και στις τρεις συνεδριάσεις – σαν ένα ενιαίο σύνολο.

Ξεκινώ λοιπόν, συμπληρωματικά, για το περίφημο «Αυτοδιοίκητο» των Πανεπιστημίων.

Ούτως ή άλλως, το ίδιο το νομοσχέδιο, μέσα στην πληθώρα των άρθρων του, περιλαμβάνει πολλές διατάξεις, που θέλουν να ρυθμίσουν θέματα τα οποία θα μπορούσαν – και θα έπρεπε – να αφήνονται στην ευχέρεια και τη δικαιοδοσία των Πανεπιστημίων.

Η ίδια η υπερ-νομοθέτηση δείχνει ότι ο κλοιός διαρκώς γίνεται και πιο ασφυκτικός.

«Αυτοδιοίκητο», λοιπόν, αλλά με νόμους που κάθε φορά δείχνουν την ισχυρή επεμβατική βούληση του Κράτους…

Να δούμε, στο τέλος, τι θα μείνει στη δικαιοδοσία του – δήθεν από όλους προστατευόμενου – «Αυτοδιοίκητου».

Στην πρώτη τοποθέτησή μου, μίλησα, μεταξύ των άλλων, για τα ουσιαστικά προβλήματα των διαφόρων κλάδων που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα ελληνικά πανεπιστήμια, και τα προβλήματα που αφήνει ανοιχτά – ή και επιδεινώνει – το παρόν νομοσχέδιο.

Μίλησα και ειδικά για το ΕΔΙΠ.

Ρώτησα γιατί υπάρχει αυτή η – αδικαιολόγητη – σθεναρή άρνηση της Πολιτείας να αποδεχθεί έστω και ένα από τα εύλογα και δίκαια αιτήματά τους.

Περίμενα μήπως – μέσα σε αυτόν τον τεράστιο όγκο θεμάτων – υπάρξει κάποια απάντηση, κάποια νύξη, μία δέσμευση, κάποια τροποποίηση για αυτό το θέμα. – Δεν υπήρξε…

Το ισχύον καθεστώς στερεί στα μέλη Ε.ΔΙ.Π. τη δυνατότητα ακαδημαϊκής εξέλιξης και την οφειλόμενη θεσμική αναγνώρισή τους, ανάλογη με τα προσόντα τους και την πολυετή ακαδημαϊκή προσφορά τους.

Είναι και εύλογο και δίκαιο αυτό που ζητούν σήμερα:

Ζητούν να προστεθεί και η κατηγορία Ε.ΔΙ.Π. στο άρθρο 77, παρ. 5, εδάφιο γ του ν. 4009/2011.

Πιστεύω ότι μπορείτε να το κάνετε αυτό κα Υπουργέ. Και πρέπει να το κάνετε, σαν ελάχιστο δείγμα οφειλόμενης ανταπόκρισης στην πραγματικότητα.

Αντίστοιχα είναι και τα θέματα για το Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό, που επιτελεί αμιγώς αυτοδύναμο διδακτικό έργο σε ειδικό γνωστικό αντικείμενο.

Τώρα το σχέδιο νόμου λέει μόνο “δύναται να” τους ανατίθεται διδακτικό έργο, από το αρμόδιο ακαδημαϊκό όργανο.

Έχουν καταθέσει και αυτοί (η Ομοσπονδία τους) εμπεριστατωμένο έγγραφο για τα προβλήματα και τα εύλογα αντίστοιχα αιτήματά τους. Παραπέμπω απλώς σε αυτό και Σας καλώ, και γι’ αυτούς, να ανταποκριθείτε στις ανάγκες της πραγματικότητας.

Σε άλλο θέμα τώρα :

Για την κυβερνητική κατεύθυνση υποβάθμισης των προπτυχιακών σπουδών και των αντίστοιχων πανεπιστημιακών τίτλων τα είπαμε στην προηγούμενη συνεδρίαση.

Δεν πρόλαβα όμως να αναφερθώ περισσότερο και στις αλλαγές που φέρνετε στα μεταπτυχιακά.

Η μεταπτυχιακή διδασκαλία δεν θα περιλαμβάνεται καν, πλέον, στις υποχρεώσεις των μελών ΔΕΠ και θα παρέχεται μόνο στο πλαίσιο του καθεστώτος διδάκτρων.

Δίδακτρα παντού!

Εν τω μεταξύ, εδώ, που θα χρειάζονταν ένα σύστημα δημόσιας χρηματοδότησης, το κατά τα άλλα δραστήριο και αποφασιστικό Κράτος σφυρίζει αδιάφορα (!) Όταν είναι για χρήματα η Κυβέρνηση σηκώνει τα χέρια ψηλά!

Δίδακτρα, λοιπόν, τα οποία θα μπορούν – μάλιστα – να ορίζονται χωρίς όρια, χωρίς προκαθορισμένα κριτήρια, χωρίς καμία ασφαλιστική δικλείδα.

Είναι σαν να ακούω ήδη την απάντηση : Τα όρια θα τα θέτει η αγορά!

Μα… Ακριβώς αυτός είναι ο κίνδυνος.

Όποιο παιδί θέλει να κάνει μεταπτυχιακό θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να το πληρώσει τόσο ακριβά όσο αντέχει η αγορά!

Γιατί η αγορά, από μόνη της, δεν θέτει χαμηλά όρια. Θέτει, ίσως, μόνο τα ανώτατα, με την αγοραία λογική του “όσο μας παίρνει” τόσο θα το βάλουμε.

Ο φοιτητής, λοιπόν, που δεν θα έχει αυτή τη δυνατότητα, απλώς θα αποκλείεται.

Και το κάνετε αυτό τώρα – την εποχή που ξέρετε ότι οι αυξανόμενες απαιτήσεις έχουν διαμορφώσει μια κατάσταση όπου ο μεταπτυχιακός τίτλος έχει την αξία που είχε πριν 20 χρόνια το πρώτο πτυχίο.

Και τα μεταπτυχιακά, λοιπόν, θα είναι ένα ταξικό προνόμιο – ακόμα πιο σκληρό από το πρώτο πτυχίο.

Οι πληβείοι (αν το καταφέρουν κι αυτό) θα πρέπει να αρκεστούν στο ένα πτυχίο – Και πολύ τους είναι !

Μερικές φορές η πολιτική σας είναι απολαυστικά ξεκάθαρη και ειλικρινής!

Εξαιτίας των ιδεοληπτικών παρωπίδων, φαίνεται πως η Κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη δεν μπορεί να κάνει την δική της υπέρβαση.

Της είναι αδύνατον να αντιμετωπίζει την παιδεία σαν κοινωνικό αγαθό.

Και αυτό το νομοσχέδιο έρχεται σαν ένα ακόμα βήμα στο πλαίσιο του συνολικού κυβερνητικού σχεδίου για την Εκπαίδευση.

Σχέδιο που αποτυπώνεται στα ίδια τα πεπραγμένα της Κυβέρνησης. Θα αναφέρω, ενδεικτικά, τα πιο χαρακτηριστικά :

– Κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.

– Πλήρης απαξίωση της επαγγελματικής εκπαίδευσης με την παράδοσή της στους εργοδότες (πρακτική άσκηση κλπ).

– Πληθώρα χαριστικών διατάξεων σε σχολάρχες και κολλεγιάρχες (εξίσωση πτυχίων, προσφορά ειδικοτήτων αποκλειστικά σε ιδιωτικά ΙΕΚ κλπ).

– Επαναφορά της αποτυχημένης Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (πρώην βάσης του 10) και

– Επαναφορά της εξίσου αποτυχημένης Τράπεζας Θεμάτων.

(Αυτά τα δύο είχαν το επιδιωκόμενο και άμεσο αποτέλεσμα, τον αποκλεισμό δεκάδων χιλιάδων μαθητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση).

– Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, Εξοβελισμός ή εξαντλητική υποβάθμιση των κοινωνικών επιστημών και των καλλιτεχνικών μαθημάτων.

– Και το επιστέγασμα: η Επιβολή της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας.

Κρατική Επένδυση 30 εκατομμυρίων ευρώ (ως τώρα), που προφανώς κρίθηκε σαν προτεραιότητα. Επομένως, δεν μπορούσαν αυτά να διατεθούν στις πραγματικές ανάγκες της Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.

Το σύνολο του όλου σχεδίου έχει ένα καταφανές κύριο χαρακτηριστικό :

Κατακερματισμός αντικειμένων και δεξιοτήτων. Αντί για δυναμική Παιδεία, προσαρμογή στην κυριαρχία της αγοράς.

Η εκπαίδευση αποτελεί τον κύριο μηχανισμό κοινωνικής κινητικότητας, μπορεί να έχει τη λειτουργία του κοινωνικού ανελκυστήρα.

Γι’ αυτό, η Κυβέρνηση επιλέγει την εφαρμογή ενός πλήθους μέτρων, σε όλα τα επίπεδα, με ένα στόχο :

Να ανακοπεί και να “ελεγχθεί” (εντός εισαγωγικών) αυτή η κινητικότητα.

Είναι το δόγμα, που τόσο εύγλωττα εξέφρασε και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για να είναι ξεκάθαρος με την κοινωνία : Το δόγμα των “ψυκτικών από το Περιστέρι”.

Είτε αυτή η ταξική πολιτική ομολογείται ευθέως είτε καλύπτεται πίσω από φιλολογίες περί αναβαθμίσεων και εκσυγχρονισμών, πάντα με την επίκληση της περίφημης αγοράς, η ουσία είναι μία :

Είναι μία πολιτική αντιδραστική – και μάλιστα συνειδητά αντιδραστική !

Το παράδοξο είναι ότι θέλετε και να υπερηφανεύεστε για αυτήν.

Και χρησιμοποιείτε κάθε μέσο προπαγάνδας για την προώθησή της.

Έχετε βέβαια και την αμέριστη βοήθεια του συστήματος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

Η σχετική προθυμία τους ενισχύεται και από την κρατική χρηματοδότηση με τις λίστες Πέτσα κλπ. Όσο μπορούν, βέβαια, συνεισφέρουν και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι επιχειρηματίες του χώρου (σχολάρχες, κολλεγιάρχες κλπ.), με δική τους πρόσθετη χρηματοδότηση.

Έτσι, λοιπόν, επιτυγχάνεται αυτή η εντυπωσιακή στήριξη, την οποία απολαμβάνει μια ανελέητα αντικοινωνική πολιτική, από την αρθρογραφία των μεγάλων εφημερίδων και από τα παράθυρα των καναλιών.

Ποιους δεν μπορεί να ξεγελάσει αυτό το σύστημα ;

Μα, όσους έχουν άμεση και βιοτική σχέση με το αντικείμενο : τους πανεπιστημιακούς και τους φοιτητές.

Γι’ αυτό τους έχετε όλους απέναντί σας ! Ακόμα και αν ανήκουν στο δικό σας πολιτικό χώρο.

Κλείνοντας, επαναλαμβάνουμε ότι εμείς καταψηφίζουμε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο επί της αρχής.

Θα ευχόμασταν να υπάρχει η δυνατότητα να το αποσύρετε.

Υπάρχουν μόνο συγκεκριμένες, μεμονωμένες, διατάξεις τις οποίες θα υπερψηφίσουμε στην Ολομέλεια.

Ευχαριστώ!

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.

Μετάβαση στο περιεχόμενο