Ένα κράτος είναι τόσο ισχυρό ή τόσο ετοιμόρροπο όσο και το αναπτυξιακό μοντέλο στο οποίο στηρίζεται. Τόσο για το Μάτι πριν τρία χρόνια όσο και για τα Γεράνεια, την Εύβοια, την Ηλεία, την Αρκαδία, τα Βίλια, ευθύνεται αυτό το υπαναπτυξιακό μοντέλο, ένα αρπακτικό μεταπρατικό καπιταλιστικό μοντέλο από τη δεκαετία του ’50 και μετά, το οποίο χρεοκόπησε παταγωδώς το 2010 και το οποίο προχωράει χρεοκοπημένο με χρεοκοπημένους τους ανθρώπους και τώρα και τη φύση πλέον.

Είναι ένα μοντέλο για το οποίο ο κ. Μητσοτάκης δεν θα ζητήσει ποτέ συγγνώμη. Δεν φταίει ο ίδιος βεβαίως προσωπικά, αλλά μην ξεχνάμε ότι η παράταξή του ήταν στο DNA αυτού του συγκεκριμένου μοντέλου από τη δεκαετία του ’50 και μετά. Αυτό για το οποίο ευθύνεται ο κ. Μητσοτάκης ως Πρωθυπουργός αυτής της χώρας είναι για το νέο αρπακτικό μοντέλο που η Κυβέρνησή του στηρίζει στα πρότυπα, μιας τριτοκοσμικής βερσιόν έκφανσης του Μαϊάμι. Ένα μοντέλο το οποίο, αν ριζώσει, θα εξαφανίσει μια για πάντα αυτά που μας δένουν προαιώνια με αυτόν τον χώρο, με αυτήν τη γωνιά της Μεσογείου, με αυτήν την πατρίδα.

Από το 1950 μέχρι το 1980 το μοντέλο βασιζόταν στην εγκατάλειψη της κατακερματισμένης γης με την εσωτερική μετανάστευση και στην οικοδομή, στη βάση της αντιπαροχής. Αυτό ήταν το μοντέλο ’50-’80. Από το 1980 μέχρι το 2008 έχουμε μια μετεξέλιξη, μια μετάλλαξη αυτού του αρχικού μοντέλου, το οποίο βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στο χρέος, το οποίο αρχίζει να χτίζεται –ιδιωτικό ή δημόσιο, δεν έχει σημασία- στη σπέκουλα και σε μια νέου είδους οικοδομή τύπου Βωβού.

Από το 2010, τη μεγάλη χρεοκοπία και μετά, έχουμε έναν συνδυασμό χρεοκοπίας και συρρίκνωσης. Τότε ήταν που ήρθε η τρόικα και μέσα σε όλα τα άλλα που έκανε μείωσε τον προϋπολογισμό της δασοπυρόσβεσης από 500 εκατομμύρια σε 380 εκατομμύρια κατά 20% δηλαδή το 2011. Από το τέταρτο μνημόνιο, αυτό που υπέγραψε ο κ. Τσίπρας τον Αύγουστο του 2018 -που εκείνος το ονόμασε μεταμνημόνιο, ένα βαρύ δηλαδή μνημόνιο μέχρι το 2060- ξεκινάει μια ακόμα μετάλλαξη αυτού του υπαναπτυξιακού μοντέλου. Με εργαλείο τη χρεοκοπία, ιδίως των ιδιωτών, έχουμε τη διαδικασία της υπερσυγκέντρωσης της γης σε πολύ λίγα χέρια μέσα από τα «κόκκινα» δάνεια, από τον ΗΡΑΚΛΗ, από τον νέο πτωχευτικό που ήρθε τώρα, αλλά αυτά ξεκινάνε από τον Αύγουστο του 2018 -υπάρχει μια συνέχεια- και παράλληλα με μία ακόμα μετάλλαξη του τύπου οικοδόμησης, της οικοδομής, που είναι μια επιδρομή τύπου καζίνο, Ελληνικού, συγκροτημάτων. Αυτό που έγινε στον Ερημίτη, που πηγαίνει για αξιοποίηση ιδιωτικής ανοικοδόμησης.