Χθες πέθανε ο Κωνσταντίνος Γκλύξμπουργκ στα βαθιά γεράματα, όντας περιτριγυρισμένος από τους οικείους του.

Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε το ίδιο για τους χιλιάδες Κομμουνιστές/στριες και Δημοκράτες/τισσες που εκτελέστηκαν στο όνομα μιας οικογένειας παρασίτων, η οποία ζούσε για δεκαετίες από τον ιδρώτα και το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων.

Μακάρι να μπορούσαμε να εκφράσουμε τα συλλυπητήρια μας για έναν άνθρωπο που υποδέχτηκε τον θάνατο όποιας δημοκρατίας υπήρχε το ’67, με ανοιχτές τις αγκάλες.

Μακάρι να μπορούσαμε να γράψουμε ένα δακρύβρεχτο κείμενο για έναν άνθρωπο και μια οικογένεια, που πετάχτηκαν στα σκουπίδια από τον λαό πριν από περίπου 50 χρόνια.

Η συνείδηση μας όμως, δεν μας το επιτρέπει. Αρνούμαστε να συμμετέχουμε στις δημόσιες εκφράσεις θλίψης για έναν ακόμα νεκρό τύραννο.

Αυτη τη στιγμή οι σκέψεις μας είναι με τους αμέτρητους αγωνιστές και αγωνίστριες που θυσίασαν τις ζωές τους, για ένα κόσμο ελεύθερο από κάθε εξουσιαστή.

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.