Συνεχίζονται ακατάπαυστα οι εχθροπραξίες στα παλαιστινιακά εδάφη σε μια άνιση μάχη μεταξύ Δαυίδ και Γολιάθ, όπου έχουμε μια τρομερή επίδειξη πολεμικής ισχύος του Ισραήλ, απέναντι στις ρουκέτες της Χαμάς, η οποία αντικατοπτρίζεται και στο δυσανάλογο αριθμό θυμάτων από τις δύο πλευρές.

Εντούτοις, η Δύση με τις εκκλήσεις της για κατάπαυση του πυρός, δεν φαίνεται να μετακινείται ούτε βήμα από μια πολιτική “ίσων αποστάσεων” απέναντι στις δύο πλευρές. Την άποψή του για την πολιτική αυτή, αλλά και τη γενικότερη κατάσταση στη Μέση Ανατολή, κατέθεσε στο «Στίγμα της ΜέΡΑς» ο καθηγητής Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο της Βηρυτού, Νικόλας Κοσματόπουλος:

Υπάρχει μια παρωχημένη στάση τήρησης ίσων αποστάσεων στο ζήτημα, η οποία όμως όταν εφαρμόζεται σε ένα τόσο ανισομερές σχήμα ευνοεί τον ισχυρότερο, αποσιωπώντας τις ευθύνες του. Είναι πραγματικά τρομερή η αφωνία της Δύσης, η οποία θεωρητικά θα μπορούσε να αναγκάσει τον Ισραηλινό πρωθυπουργό να σταματήσει αυτήν την πρόκληση, ειδικά στην Ιερουσαλήμ. Ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει για τη διαδικασία του εποικισμού και τις καθημερινές συνθήκες βίας και ξεριζωμού που επικρατούν εκεί, γιατί τα κανάλια δεν μεταδίδουν εικόνες παρά μόνο όταν υπάρχουν ρουκέτες, νεκροί και πολύ αίμα.

Αν θέλαμε να διακρίνουμε κάποια “θετικά” στοιχεία μέσα από αυτήν την κατάσταση, θα πρέπει να αναφέρουμε από τη μία πλευρά ότι οι Παλαιστίνιοι συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο ότι κανείς δεν θα τους βοηθήσει πιο πολύ απ’ ότι ο ίδιος τους ο αγώνας, ξεπερνώντας με αυτόν τον τρόπο τη διχοτόμηση που υπάρχει αυτή τη στιγμή μεταξύ τους και δημιουργώντας μια αντίληψη κοινής πορείας και κινητοποίησης για τις διεκδικήσεις τους.

Από την άλλη πλευρά, παρατηρούμε μια σαφή αλλαγή στάσης στο διεθνή παράγοντα, κυρίως στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η οποία γίνεται αντιληπτή τόσο στα media, όσο και από τη στάση διαφόρων πολιτειακών παραγόντων. Γίνεται μια έντονη συζήτηση για την Παλαιστίνη σε νέα βάση, με όρους ιστορικής δικαιοσύνης, ενώ υπάρχει και σύνδεση με νέα κινήματα, όπως το Black Lives Matter.

Όσον αφορά στον αντισημιτισμό για τον οποίο κατηγορούνται πολλοί όταν μιλούν για τα εγκλήματα του Ισραήλ θα πρέπει να ξεκαθαριστούν ορισμένα πράγματα. Αρχικά, πρόκειται για ένα φαινόμενο που γεννήθηκε και γιγαντώθηκε στη Δύση: ο αντισημιτισμός ιστορικά είναι σε μεγάλο βαθμό παιδί της χριστιανικής Ευρώπης. Και τον συναντούμε από την εκδίωξη των Εβραίων από την Ισπανία το 1492, λόγω του γεγονότος ότι απλά ήταν Εβραίοι, μέχρι πιο πρόσφατα, ακόμη κι εδώ στην Ελλάδα, με τις ναζιστικές εκκαθαρίσεις Εβραίων στη Θεσσαλονίκη. Μετράμε αιώνες καταδίωξης των Εβραίων στη Δύση, η οποία δεν μπορεί να αρνηθεί αυτή τη δυσάρεστη κληρονομιά. Και βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εξισώνει τη δική της ιστορία αντισημιτισμού με αυτό που συμβαίνει τώρα στη Μέση Ανατολή, γιατί πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Είναι πραγματικά συγκλονιστικά ανιστόρητο και χυδαίο αυτή τη στιγμή στη Γερμανία να γίνεται ένα κυνήγι μαγισσών ενάντια στις φωνές που υπερασπίζονται τους Παλαιστίνιους και να τις κατηγορεί ως αντισημιτικές.

Εντούτοις, αρχίζει να υπάρχει μια νέα προσέγγιση, υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται να διαβάσουν και αυτή η στρεβλότητα δεν θα παραμείνει για πολύ καιρό στην καρδιά και το μυαλό, όμως απαιτείται πίεση και προσπάθεια.

Ακούστε αναλυτικά τη συνέντευξη εδώ:

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.