Πολύ λόγος γίνεται για την εξαίρεση που πέτυχαν οι δύο χώρες της Ιβηρικής ως προς τους «κανόνες» λειτουργίας της ενεργειακής αγοράς στην ΕΕ. «Το πέτυχαν αυτό επειδή έχουν πολύ υψηλό ποσοστό ΑΠΕ στο ενεργειακό τους μείγμα και μικρό βαθμό διασύνδεσης με την υπόλοιπη ΕΕ.» Ας δούμε καταρχάς τα δεδομένα: το 42,9% της ηλεκτροπαραγωγής στην Ισπανία γίνεται από ΑΠΕ, το 56% στην Πορτογαλία και το 38,2% στην Ελλάδα, βάσει των στοιχείων του ΔΑΠΕΕΠ. Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για ζήτημα συμμετοχής των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα, καθώς η διαφορά Ελλάδας – Ισπανίας είναι σχεδόν ανύπαρκτη, ούτε βέβαια ο μικρός βαθμός διασύνδεσης του δικτύου στην Ιβηρική με τα λοιπά κράτη-μέλη, σε μακράν χειρότερη κατάσταση είναι η διασύνδεση της Ελλάδας. Άρα, δια της εις άτοπον απαγωγής καταλήγουμε με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν το ζήτησε με επιμονή, δεν αγωνίστηκε για αυτό, αποδεικνύοντας, για άλλη μια φορά, ότι είναι υπηρέτης των συμφερόντων της Ολιγαρχίας που κερδοσκοπεί χυδαία πάνω σε μια βασική ανάγκη –το ρεύμα, σε βάρος όλης της υπόλοιπης κοινωνίας.

Ταυτόχρονα, ακούσαμε κυβερνητικές ατάκες περί επιβάρυνσης των κρατικών προϋπολογισμών των δυο αυτών χωρών, οι οποίες όμως είναι ψευδείς. Για να δούμε τι πέτυχαν οι δύο αυτές χώρες: πέτυχαν να μη τιμολογείται το σύνολο της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας από την τελευταία και ακριβότερη εισροή, δηλαδή το φυσικό αέριο, να μην εφαρμόζεται δηλαδή η οριακή τιμολόγηση, αλλά η τιμολόγηση βάσει μέσου κόστους, αυτό ακριβώς που προτείνει εξαρχής το ΜέΡΑ25! Αλλά είπαμε, η Μητσοτάκης Α.Ε. υπάρχει για να φουσκώνουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί της ολιγαρχίας, όχι για να υπηρετεί τον λαό και την ευημερία του.

Εν κατακλείδι, από τα παραπάνω είναι προφανές ότι αποτελεί επιλογή, ταξική επιλογή του Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη να διατηρεί το στρεβλό, κλεπτοκρατικό και βαθιά ταξικό καθεστώς που ευνοεί μόνο την ολιγαρχία, ανέπαφο.