Το θέμα της αστυνομικής αυθαιρεσίας και καταστολής, όσον αφορά την κυβέρνηση, το παρακολουθούμε στενά από την έναρξη της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου. Ήδη προεκλογικά λέγαμε πως ελλείψει βαθμών ελευθερίας στην οικονομία (όποια μνημονιακή κυβέρνηση κι αν είναι στην εξουσία, αφού το οικονομικό σκέλος υπαγορεύεται αποκλειστικά από τους δανειστές) η ΝΔ θα έπαιζε το χαρτί του «Νόμος και Τάξη», θα πούλαγε ασφάλεια στους «νοικοκυραίους». Η τοποθέτηση Χρυσοχοΐδη είναι εξόχως συμβολική αλλά και ενδεικτική της πρακτικής του πολιτικού outsourcing: ο Χρυσοχοΐδης εκτελεί ένα συμβόλαιο, επωμίζεται ο ίδιος προσωπικά, ως guest star, το πολιτικό κόστος, ενώ τα όποια πολιτικά οφέλη από το δεξιό κοινό, πιστώνονται στο κόμμα και στον Μητσοτάκη. Το κοινό αυτό συμπαθεί τον Χρυσοχοΐδη, αλλά δεν θα ταυτιστεί ποτέ με έναν άνθρωπο του Σημίτη.
Την ίδια πρακτική βέβαια – του πολιτικού outsourcing – την ακολούθησε και ο ΣΥΡΙΖΑ, αναθέτοντας το υπουργείο ΠροΠο σε άτομο όχι από το στελεχιακό δυναμικό του κόμματος, αλλά προερχόμενο από συνεργαζόμενη κίνηση (ο Νίκος Τόσκας, προερχόμενος από την κίνηση ΠΡΑΤΤΩ, αντικαταστάθηκε αναγκαστικά στις 29 Αυγούστου, μετά την καταστροφή στο Μάτι από την Όλγα Γεροβασίλη). Η τοποθέτηση ενός μη κομματικού στη θέση του Υπ.ΠροΠο είχε ακριβώς αυτή τη στόχευση από τον ΣΥΡΙΖΑ, να μπορεί να κάνει το μαύρο (την κατασταλτική πρακτική που θα ακολουθούσε μοιραία ως συνθηκολογημένη-μνημονιακή κυβέρνηση) άσπρο (το «αγνό», «άσπιλο», «αριστερό» κόμμα). Ενδεικτικό παράδειγμα αυτή της στόχευσης είναι τα ΜΑΤ που όχι μόνο δεν καταργήθηκαν ποτέ, αλλά χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον.
Αν κανείς λαβει υπόψη του στα επίσημα στοιχεία της αστυνομίας, θα παρατηρήσει πως η εγκληματικότητα κινείται περίπου στα ίδια επίπεδα τα τελευταία 10 χρόνια. Προφανώς και αυτή πρέπει να βαίνει φθίνουσα, αυτός είναι ο ρόλος της οργανωμένης πολιτείας, αλλά πάγια θέση του ΜέΡΑ25 είναι πως αυτός ο στόχος δεν υπηρετείται μέσω αυξημένης αστυνομικής παρουσίας, ή τουλάχιστον όχι μόνο, αλλά με το να αντιμετωπιστούν οι αιτίες που γεννούν την εγκληματικότητα: η φτώχεια, η ανέχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Άλλωστε είναι γνωστό πως οι χώρες της Λατινικής Αμερικής είναι ψηλά στις λίστες πλήθους αστυνομικών ανα 100.000 κατοίκους, παρόλαυτα είναι ταυτόχρονα και εξαιρετικά ψηλά στις λίστες εγκληματικότητας, και δη βαριάς. Ο λόγος για αυτό δεν είναι ότι εκλείπουν αστυνομικοί παρά το ότι οι οικονομικο-κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στις κοινωνίες αυτές, εξόχως ταξικές με τεράστια ανισκοκατανομή πλούτου και εισοδήματος και αποκλεισμού μεγάλης μερίδας του πληθυσμού από υγεία, παιδεία και πρόνοια, οδηγούν σε αυξημένη εγκληματικότητα.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
