Στην εποχή μας η δημοκρατία διέρχεται μια πρωτόγνωρη κρίση. Πέρα από το εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο που παρατηρείται η έλλειψη δημοκρατίας, έκπτωση δημοκρατικού ιδεώδους γίνεται ορατή και μέσα στον χώρο του πανεπιστημίου. Οι φοιτητικές παρατάξεις, οι οποίες (τυπικά) δημιουργήθηκαν για τη δημοκρατική εκπροσώπηση των φοιτητών στις διοικητικές διαδικασίες, βρίσκονται διαρκώς σε μια εξωπραγματική έκσταση, νιρβάνα αλλά και απάθεια για το τι συμβαίνει γύρω τους, την ίδια στιγμή που κάποιοι εξ αυτών υπονομεύουν την νοημοσύνη και το αίσθημα δικαίου που έχουν μέσα τους οι συνδικαλιστές φοιτητές. Σε αυτήν την απεχθή κατάσταση ο προοδευτικός κόσμος των φοιτητών (και όχι μόνο) αντιδρά και επαναστατεί!
Τα σύγχρονα πανεπιστήμια χρειάζονται ένα νέο Σχέδιο, μια νέα Κοινωνική Συμφωνία με τους φοιτητές.
Τα προβλήματα είναι πολλά και η διάθεση για λύση δυστυχώς μειωμένη. Εδώ έρχονται οι ανυπάκουοι και εκσυγχρονιστές φοιτητές που δίνουν την εναλλακτική και διασώζουν τον παλμό της Αλλαγής και της Άνοιξης.
Αρχικά τα θεσμικά προβλήματα των πανεπιστημίων πηγάζουν κυρίως από θέματα νοοτροπίας και αντίληψης. Ο μη σεβασμός των φοιτητών στους θεσμούς αλλά και στις υποδομές των σχολών τους είναι εμφανής. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως στο ποιος θα κάνει το καλύτερο πάρτι και όχι στο πως θα αλλάξει το πανεπιστήμιο προς το καλύτερο. Οι νέοι πρέπει να ενδιαφέρονται για πάρτι και καλοπέραση ειδικά στην συγκεκριμένη ηλικία, αλλά ακριβώς επειδή μας ενδιέφερε ΜΟΝΟ η καλοπέραση φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Εμείς δεν ζητάμε να αλλάξει η φύση των φοιτητών, ζητάμε να αλλάξει ο τρόπος που σκέφτονται για το πανεπιστήμιο και μαζί ο τρόπος που βλέπουν την εκπαίδευση γενικότερα. Η Ανυπακοή είναι ο μοναδικός και προοδευτικός δρόμος προς την γεφύρωση της σχέσης των φοιτητών, των υποδομών αλλά και των θεσμών της σύγχρονης τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Και φυσικά με τον όρο Ανυπακοή δεν εννοούμε την ασυδοσία που κάποιοι θέλουν να μας χρεώσουν αλλά εννοούμε την άρνηση της υποβάθμισης της εκπαίδευσης, της αγοραιοποίησής της αλλά και της συνεχούς κυβερνητικής κοροϊδίας που δέχονται μαθητές, φοιτητές και νέοι. Μόνο αυτού του είδους η Ανυπακοή μπορεί να προσφέρει την υπευθυνότητα, το σεβασμό, τη λογική και τον ρεαλισμό στον σύγχρονο κόσμο. Τότε θα αρχίσει η περίοδος της φοιτητικής άνοιξης! Η περίοδος της δημιουργίας!
Απαραίτητη προϋπόθεση για την φοιτητική άνοιξη είναι το Σχέδιο για τα Πανεπιστήμια, η Κοινωνική Συμφωνία των Φοιτητών:
Οι ίδιοι οι φοιτητές πρέπει να καταλάβουν την αξία που έχουν οι υποδομές των πανεπιστημίων και να κινήσουν γη και ουρανό για να διατηρήσουν ή ακόμα και για να αναβαθμίσουν τους χώρους μέσα στους οποίους σπουδάζουν. Μια τέτοια κίνηση μόνο το συλλογικό συμφέρον τους μπορεί να ενισχύσει και τίποτα άλλο. Μόνο η Δημοκρατική Ανυπακοή δύναται να ξεκινήσει αυτήν την διαδικασία μέσα από την εθελοντική δράση ενάντια στα συμφέροντα της καταστροφής. Αν τελικώς αυτή η Ανυπακοή επιτευχθεί θα δώσει τον αέρα ανατροπής και προόδου που όλοι ονειρεύονται για τα ιδρύματα της χώρας του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του Σωκράτη κλπ.
Μέσα στον τομέα των υποδομών όμως έγκειται και το θέμα της πράσινης και οικολογικής εικόνας του πανεπιστημίου. Οι δημοκρατικοί φοιτητές πρέπει να ενδιαφέρονται για το περιβάλλον της σχολής τους καθώς μέσα σε αυτό θα περάσουν ένα σημαντικό τμήμα της ζωής τους. Η σύγχρονη εικόνα των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης είναι απαραίτητο να αντικατασταθεί από μία πράσινη και οικολογική εικόνα μέσα από δενδροφυτεύσεις και πολλά άλλα. Είναι αναγκαίο να δώσουμε χρώμα στην φοιτητική ζωή μας. Τα κτήρια των Τμημάτων είναι αναγκαίο να αναπνεύσουν και πάλι έτσι ώστε να ξαναγεννηθεί η συμφιλίωση, να ξανανατέλει ο ήλιος της νέας μέρας των φοιτητών.
Βασικός πυλώνας του Σχεδίου για τα Πανεπιστήμια είναι η σύσταση του Τμηματικού Συνεδρίου της Φοιτητικής Κοινότητας με σκοπό τον εκδημοκρατισμό της φοιτητικής ζωής. Το συνέδριο αυτό δεν διαφέρει πολύ από τον σύλλογο των φοιτητών μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει καντονική μορφή και ύφος. Στο συνέδριο θα συμμετέχουν οι φοιτητικές παρατάξεις αλλά και όσοι ανεξάρτητοι φοιτητές θέλουν. Μέσα από δημοψηφίσματα και συζητήσεις θα αποφασίζεται οτιδήποτε αφορά την Κοινότητα στα πλαίσια του φοιτητικού συνδικαλισμού. Το Τμηματικό Συνέδριο της Φοιτητικής Κοινότητας μέλει να αποτελέσει ισότιμο και ισάξιο όργανο με την Σύγκλητο. Ο συγκεκριμένος θεσμός θα είναι η ευκαιρία των φοιτητών να αναδείξουν το ανανεωτικό πνεύμα που ταιριάζει στη γενιά τους και ταυτόχρονα να αντιδρούν σε ότι δεν συμφωνούν. Έτσι η ανυπακοή στην ολιγαρχία και στην άκρατη υποσχεσιολογία γίνεται καθημερινή πρακτική και τρόπος ζωής.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι δημοκρατικοί φοιτητές θεωρούν ότι ήρθε η κατάλληλη ώρα για το πολυπόθητο Πανσπουδαστικό Συνέδριο.
Το Σχέδιο για τα Πανεπιστήμια είναι η μοναδική έκφραση ανυπακοής στον σύγχρονο δουλοπρεπή και υπάκουο, στα κακώς κείμενα, κόσμο. Η ανυπακοή όμως δεν είναι ανεξέλεγκτη αλλά ελέγχεται από την λογική, τον ορθολογισμό, την επικαιρότητα, τον ρεαλισμό και συνοπτικά αυτό που οφείλουμε να ονομάζουμε Ανάγκη. Και με όρο Ανάγκη φυσικά εννοούμε την καλή αποκωδικοποίηση των συνθηκών και των καταστάσεων της σύγχρονης κοινωνίας. Σκοπός λοιπόν ενός προοδευτικού κινήματος νεολαίας είναι η έμπρακτη εκδήλωση των αγώνων και των δικαιωμάτων των φοιτητών. Χωρίς πρόσημο, χωρίς ουτοπίες! Είναι ακριβώς το ομηρικό Λόγος=Έργα!
του Φώτη Κυζάκη, μέλους ΜέΡΑ25, φοιτητή Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
