Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
σήμερα η Βουλή θα κάνει ένα μεγάλο λάθος. Θα αντιμετωπίσει ένα μείζον ζήτημα ως ζήτημα μιας απλής κύρωσης μιας ευρωπαϊκής συμφωνίας.
Αυτή η συμφωνία παρουσιάζεται ως ένα σημαντικό βήμα προς την οικονομική ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γι’ αυτό περνάει ως κάτι το οποίο δεν χρειάζεται να συζητήσουμε πάρα πολύ και γι’ αυτό γίνεται υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες η συζήτηση και ουσιαστικά κανένας, ούτε και οι συνάδελφοι Βουλευτές, δεν δίνουν την προσοχή που θα έπρεπε σ’ αυτό. Δυστυχώς, δεν μιλάμε για οικονομική ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αυτή τη συμφωνία.
Αυτή η συμφωνία οδηγεί περισσότερο στην εμπέδωση ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τραπεζιτών και υπαλληλικής γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από αυτό που χρειαζόμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κριτική μας είναι κριτική ευρωπαϊστών οι οποίοι βλέπουν τη δημιουργία ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος το οποίο είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της Ευρώπης και βεβαίως των λαών της Ευρώπης.
Θα είμαι συγκεκριμένος όμως. Ας πάρουμε τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε από τον Πρόεδρο του Eurogroup κ. Πασκάλ Ντόναχιου την 30η Νοεμβρίου όταν έγινε η συμφωνία αυτή. Είπε ο κ. Ντόναχιου ότι εδώ μετατρέπουμε τον ESM από ένα ταμείο το οποίο ουσιαστικά έδινε μνημονιακά δάνεια σε ένα ταμείο το οποίο θα στηρίζει την προσπάθεια εξυγίανσης των τραπεζών, βάζουμε τους τραπεζίτες να μαζεύουν σε ένα κουμπαρά δισεκατομμύρια λίγο λίγο λίγο λίγο σε περίπτωση που μια από τις πολλές συστημικές τράπεζες της Ευρώπης αρχίσουν να καταρρέουν και αν αυτός ο κουμπαράς δεν είναι αρκετός ο ESM θα τον πριμοδοτήσει με 68 δισεκατομμύρια των Ευρωπαίων φορολογουμένων.
Έτσι δεν είναι, κύριε Υπουργέ;
Ας είμαστε ξεκάθαροι, όμως. Ακόμα κι αυτά τα 68 δισεκατομμύρια δεν φτάνουν σε περίπτωση που έχεις μια τραπεζική κρίση. Να σας θυμίσω ότι μόνο οι ισπανικές τράπεζες χρειάστηκαν 100 στη διάρκεια της κρίσης. Τι θέλω να πω με αυτό; Ο κουμπαράς στον οποίο θα συμμετέχουν οι τραπεζίτες είναι άνευ σημασίας, είναι ένα πρόσχημα για να λέμε ότι συνεισφέρουν οι τραπεζίτες στην αυτοδιάσωσή τους. Δεν υπάρχει αυτό.
Βέβαια, φαίνεται ότι το κατανοούν οι ιθύνοντες του Eurogroup και των Βρυξελλών γιατί οι ίδιοι έχουν βάλει μέσα κάτι το οποίο φαντάζομαι και φοβάμαι ότι δεν το έχετε προσέξει οι περισσότεροι και οι περισσότερες. Δεν είναι μόνο 68 δισεκατομμύρια. Υπάρχει και μια πρόβλεψη ότι με μια απλή ψηφοφορία, εντός του Διοικητικού Συμβουλίου του ESM, μπορεί αυτό το ποσό των 68 δισεκατομμυρίων να αυξηθεί χωρίς όριο. Είναι ο λόγος, για να σας θυμίσω αν δεν το ξέρετε, που την περασμένη εβδομάδα το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης απαίτησε από τον Γερμανό Πρόεδρο κ. Σταϊνμάιερ να μην υπογράψει την κύρωση που εσείς σήμερα θα ψηφίσετε. Ψάξτε το αν δεν με πιστεύετε ή αν δεν το έχετε ακούσει.
Όμως, ποια είναι η ουσία; Η ουσία είναι η εξής. Πτωχεύουν οι τράπεζες, δεν αρκεί ο κουμπαράς των τραπεζιτών, έρχονται οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι να τους δανείσουν μέσα από τον ESM σε πρώτη φάση μέχρι 68 δισεκατομμύρια και σε δεύτερη φάση δεν ξέρω πόσα, γιατί δεν λέμε. Δεν υπάρχει στη σύμβαση αυτό.
Ερώτημα: Αυτά τα χρήματα, έστω ότι τα παίρνει η «τράπεζα Χ» της Ελλάδας ή της Γαλλίας, θα μετρήσουν στο εθνικό χρέος της χώρας στην οποία έχει πολιτογραφηθεί η συγκεκριμένη τράπεζα; Μην μου απαντήσετε, γιατί δεν ξέρετε, γιατί δεν υπάρχει στη σύμβαση.
Αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι απαράδεκτο. Πρέπει να επιστρέψουμε αυτή τη σύμβαση ως απαράδεκτη. Δεν σου λέει αν τελικά αυτά θα καταγραφούν στο δημόσιο χρέος. Ένα το κρατούμενο.
Δεύτερο κρατούμενο: Ποιοι είναι οι όροι όσον αφορά το ιδιωτικό χρέος; Καταρρέει η Societe Generale -χτύπα ξύλο, που λένε- ή μια άλλη τράπεζα. Τι γίνεται με τα «κόκκινα» δάνεια; Βεβαίως, για να υπάρχει μια τέτοια τραπεζική κρίση -το καταλαβαίνετε αυτό, κύριε Υπουργέ- σημαίνει ότι αβγαταίνουν και τα «κόκκινα» δάνεια. Ποιος είναι αυτός ο οποίος θα επιβάλλει στις κυβερνήσεις τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστούν την προστασία της πρώτης κατοικίας, για παράδειγμα, για να θυμηθούμε και κάτι που πλέον έχει καταντήσει ανέκδοτο, έτσι όπως τα έχετε κάνει με τον «Ηρακλή», με τον Πτωχευτικό;
Η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει απάντηση. Οπότε μας ζητάτε να επικυρώσουμε μια συμφωνία η οποία θα έχει τεράστιο αντίκτυπο τόσο στο δημόσιο όσο και στο ιδιωτικό χρέος, τόσο στα κράτη όσο και στις κοινωνίες, χωρίς να μας λέτε τι εγκρίνουμε. Δίνετε τη βούλα της ευρωπαϊκής νομιμότητας σε κάτι το οποίο είναι άνομο και το οποίο σε καμία των περιπτώσεων δεν προσδιορίζεται από τη σύμβαση την οποία μας ζητάτε να επικυρώσουμε.
Το ΜέΡΑ25 θα ψηφίσει με όλη του την ψυχή εναντίον αυτής της κατάπτυστης σύμβασης.
Προχωράω σε ένα ακόμη χειρότερο κεφάλαιο. Μέσα στη σύμβαση υπάρχει πρόβλεψη για μεγαλύτερο και πιο ευέλικτο ρόλο του ESM στα προγράμματα προσαρμογής. Αυτό, βέβαια, τι είναι; Μνημόνιο. Αυτό είναι το πρόγραμμα προσαρμογής. Είναι μνημόνιο ελληνικό, πορτογαλικό, κυπριακό. Αυτό είναι.
Κοιτάξτε τι κάνετε, κύριε Υπουργέ. Είμαστε σε μια περίοδο που αυτήν τη στιγμή χαίρεστε που τα ελληνικά ομόλογα αγοράζονται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά ξέρετε πολύ καλά ότι στο τέλος του έτους τελειώνει αυτή η ιστορία. Το γνωρίζετε ότι τουλάχιστον για το 2022 η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και να θέλει η κυρία Λαγκάρντ και να ξυπνάει κάθε πρωί με την ευχή να αγοράζει ελληνικά ομόλογα δεν της το επιτρέπουν οι ίδιοι της οι κανονισμοί.
Την περίοδο, δηλαδή, που θα αρχίσουν να τσιμπάνε τα επιτόκια για άλλους λόγους, βλέπε τον ξανά-πληθωρισμό της αμερικανικής οικονομίας, που συζητιέται και είναι δεδομένος πλέον, τα ελληνικά ομόλογα δεν θα έχουν τη στήριξη της Κεντρικής Τράπεζας. Είναι πολύ πιθανόν ιδίως αν έχουμε και ένα τέταρτο κύμα ότι θα αναγκαστείτε να πάτε στον ESM.
Και τι λέτε τώρα εδώ; Στη ζούλα, από την πίσω πόρτα τού δίνετε του ESM τη βούλα της ευρωπαϊκής νομιμότητας να σας επιβάλλει μνημόνιο. Αυτό κάνετε. Πρόγραμμα προσαρμογής. Είσαστε σαν τις γαλοπούλες που ενθουσιωδώς υπερψηφίζουν τον ερχομό των Χριστουγέννων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν χρειάζεται να πω περισσότερα για να εξηγήσω γιατί το ΜέΡΑ25 με όλη μας την ψυχή θα καταψηφίσουμε. Θέλω, όμως, να κλείσω με ένα γενικότερο πλαίσιο όσον αφορά την ολοκλήρωση οικονομική και πολιτική που εσείς λέτε ότι φέρνει μια τέτοιου είδους σύμβαση και να σας πω γιατί. Είναι ακριβώς το αντίθετο αυτό που γίνεται στην πραγματικότητα.
Κοιτάξτε. Υπάρχει εδώ ένας μύθος, ο μύθος του διαχωρισμού των δημοσιονομικών από τα νομισματικά, από τα τραπεζικά ζητήματα. Το παρουσιάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση και εσείς απλά έρχεστε εδώ κομιστής ότι αυτό είναι κάτι που αφορά το τραπεζικό σύστημα, δεν έχει σχέση με τα δημοσιονομικά, είναι monitoring, είναι banking, δεν είναι fiscal. Μόλις προηγουμένως σας εξήγησα γιατί αυτό δεν ισχύει. Γιατί όταν με μία ψήφο από τα 68 δισεκατομμύρια πας στα 200 δισεκατομμύρια είναι δημοσιονομικό το ζήτημα, ιδίως όταν δεν προσδιορίζει η σύμβαση τι θα γίνει με το χρέος τόσο το δημόσιο όσο και το ιδιωτικό.
Κοιτάξτε τι έχουμε κάνει ως Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχουμε φτιάξει μια σειρά από κάστρα. Φτιάξατε τον ESM και τώρα σε αυτό το κάστρο χτίζετε ακόμα πιο ψηλά τείχη, βάζετε και πιο πλατιά και βαθιά τάφρο. Φτιάχνετε αυτό το κάστρο, αυτό το κάστρο είναι μία ζώνη στην οποία η δημοκρατία δεν τολμάει να μπει μέσα. Όποιος ξέρει πώς λειτουργεί ο ESM το γνωρίζει. Δεν είναι ότι υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας στον ESM, είναι σαν να λες ότι υπάρχει έλλειμμα οξυγόνου στο φεγγάρι. Δεν υπάρχει έλλειμμα οξυγόνου στο φεγγάρι, απλά δεν υπάρχει οξυγόνο στο φεγγάρι. Το ίδιο ισχύει και με τον ESM. Φτιάξατε, λοιπόν, αυτό το κάστρο. Ο ESM εκδίδει ομόλογα, τα πουλάει, δανείζεται ο Ευρωπαίος φορολογούμενος χωρίς να έχει ιδέα πώς γίνεται αυτό, πόσο δανείζεται, για ποιον δανείζεται, ούτε ελέγχει ποιος πληρώνεται από αυτά τα χρήματα ούτε ελέγχει ποιος δανείζεται και πόσο δανείζεται. Είναι ένα κάστρο στο οποίο η δημοκρατία δεν υπάρχει, ούτε ένα μόριό της.
Φτιάξατε εσείς και η Κυβέρνηση, γιατί συμμετείχατε σε αυτό, το Ταμείο Ανάκαμψης, το οποίο βασίζεται σε άλλα ομόλογα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτήν τη φορά. Υπάρχει το σύστημα ποσοτικής χαλάρωσης όπου η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ουσιαστικά έχει μαζέψει και έχει φτιάξει ένα τεράστιο Ταμείο τρισεκατομμυρίων ομολόγων. Όλα αυτά είναι διασυνδεδεμένα με τη δημοσιονομική πολιτική μέσα από τα συστήματα λιτότητας που εφαρμόζονται ως αντάλλαγμα αυτών των κάστρων.
Με άλλα λόγια, αυτό που γίνεται όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης αρχής γενομένης με το «όχι» της Άνγκελα Μέρκελ στην ιδέα του πραγματικού ευρωομολόγου και της πραγματικής πολιτικής και δημοσιονομικής ένωσης είναι ότι προχωράμε βήμα – βήμα -και πάρα πολύ γρήγορα γίνονται αυτά τα βήματα- όλο και περισσότερο μακρύτερα από την πιθανότητα εκδημοκρατισμού αυτού που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σιγά-σιγά, υπό τη σκέπη υποτίθεται της ολοκλήρωσης, πάμε στο ολοκληρωτικό καθεστώς.
Κι εδώ θα κάνω και μια αυτοκριτική, γιατί ως ευρωπαϊστής πίστευα μέχρι κάποια στιγμή ότι ήταν δυνατόν αυτό το πράγμα να εκδημοκρατιστεί. Παρακολουθώ σήμερα τον τρόπο με τον οποίο αυτόν τον ολοκληρωτισμό τον κάνετε πράξη, χωρίς καν να καταλαβαίνετε τι ψηφίζετε. Τα κοινοβούλιά μας που εγκρίνουν αυτή τη σύμβαση σήμερα ή αυτόν τον καιρό, αυτοτραυματίζονται χωρίς να το ξέρουν, περνώντας συμβάσεις που τους στέλνουν ευρωγραφειοκράτες, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα κοινοβούλιά μας -και το Ευρωκοινοβούλιο, αλλά ιδίως τα εθνικά μας κοινοβούλια- με περισσή περιφρόνηση.
Εμείς στο ΜέΡΑ25 δεν θα συμμετάσχουμε σε αυτήν την καθαρά αντιευρωπαϊκή περιφρονητική διαδικασία, η οποία κάνει κακό στην Ευρώπη και κάνει κακό στους λαούς της Ευρώπης και βεβαίως κάνει κακό στον ελληνικό λαό.
Ευχαριστώ πολύ.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
