Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, κάθε φορά που έρχεται ένα νομοσχέδιο σε οποιοδήποτε κοινοβούλιο που αφορά την προστασία του πολίτη, την αστυνομία, την αστυνόμευση, έχουμε υποχρέωση να θέτουμε τα δύο ερωτήματα που πάντα πρέπει να πηγαίνουν μαζί: Πρώτον, ποιος θα προστατεύσει τους πολίτες, ποιος θα μας προστατεύσει; Και το δεύτερο βέβαια, ποιος θα μας προστατεύσει από τους προστάτες; Μια φιλελεύθερη κοινωνία, πραγματικά φιλελεύθερη κοινωνία, αυτά τα δύο ερωτήματα πρέπει να θέτει ταυτόχρονα.

Κύριε Θεοδωρικάκο, αγαπητέ κύριε Υπουργέ, διαδεχθήκατε έναν συνάδελφό σας, ο οποίος δυστυχώς τα συγκεκριμένα ερωτήματα τα απάντησε με το χείριστο τρόπο. Εξώθησε τη νεολαία μας, κατά τη διάρκεια της καραντίνας, του lockdown, μέσω βιαιοπραγιών σε καταστάσεις που δεν έπρεπε να έχουμε ζήσει σε αυτή τη χώρα.

Είχατε μια ευκαιρία να αλλάξετε την ατζέντα της αστυνομίας, να αλλάξετε τον τρόπο με τον οποίο απαντάμε αυτά τα δύο ερωτήματα «ποιος θα μας προστατεύσει και ποιος θα μας προστατεύσει από τους προστάτες». Δεν το κάνατε. Κάνατε μια πάρα πολύ κακή αρχή επισκεπτόμενοι τους αστυνομικούς, οι οποίοι έπρεπε να έχουν τεθεί εκτός Σώματος για τη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη.

Υπουργός Προστασίας του Πολίτη που, όσο υποτίθεται ότι διαρκεί η έρευνα, κάνει αυτή την επίσκεψη και δίνει στήριξη στους αστυνομικούς που ελέγχονται για ένα τόσο σημαντικό περιστατικό, δεν δίνει τις απαντήσεις που πρέπει να δοθούν στα δύο αυτά βασικά, κυρίαρχα, φιλελεύθερα ερωτήματα κάθε φιλελεύθερης πολιτείας.

Σήμερα έχουμε ένα ματωμένο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχουμε τις σκηνές με την «Αύρα», με τα ΜΑΤ, με τους φοιτητές να κάνουν συνελεύσεις μπροστά στην «Αύρα» και στα ΜΑΤ.

Πολύ συχνά εσείς και τα μαζικά μέσα ενημέρωσης μάς ρωτάτε αν καταδικάζουμε τη βία από όπου και να έρχεται. Εμείς καταδικάζουμε τη βία, αλλά έχετε προσέξει ότι υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, κύριε Υπουργέ; Εάν εμείς σας λέγαμε στον πόλεμο στην Ουκρανία σήμερα «Καταδικάζετε τη βία από όπου και να έρχεται είτε έρχεται από τους στρατιώτες του Πούτιν είτε έρχεται από τους Ουκρανούς;», θα μας λέγατε ότι είμαστε «ισαποστάκηδες». Αυτό είστε εσείς.

Εμείς ξεκάθαρα καταδικάζουμε τη βία, αλλά και καταδικάζουμε και τα αίτια της βίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο που είναι τα δικά σας ΜΑΤ, κύριε Θεοδωρικάκο.

Είπε ο Κυβερνητικός σας Εκπρόσωπος, ο κ. Οικονόμου, για το συγκεκριμένο θέμα –αναφέρθηκε και ο Κλέωνας Γρηγοριάδης πριν- αυτολεξεί: «Δεν επιδιώκουμε ένταση στο πανεπιστήμιο. Μια βιβλιοθήκη θέλουμε να κάνουμε. Είμαστε με τα βιβλία, δεν είμαστε με την ανομία».

Ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος, ο κ. Γρηγοριάδης, προηγουμένως –πάρα πολύ σωστά- σας θύμισε ότι επί συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-Νέας Δημοκρατίας, Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ το 2013 ο κ. Μητσοτάκης ο ίδιος είχε ουσιαστικά κλείσει τη Βιβλιοθήκη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Θα μου πείτε: «εκτελούσε εντολές της τρόικας». Δεν έχει καμία σημασία. Η υπογραφή του ήταν εκεί.

Όμως, ας μην πάμε στο παρελθόν. Μπορούμε να πάμε στο παρόν;

Κύριε Υπουργέ, την 11η Απριλίου, φέτος, εγώ κατέθεσα μία ερώτηση στην Υπουργό Παιδείας, στην κ. Κεραμέως, στην οποία αναφέρομαι στην απόφαση την υπουργική για να επιβληθεί στους εκδότες, στους Έλληνες εκδότες των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων να διαθέτουν e-books χωρίς καμία απολύτως εξασφάλιση της μη αντιγραφής τους, εκτός μάλιστα πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών. Αυτό το ερώτημα έθεσα στην κ. Κεραμέως. Απάντηση δεν έχω πάρει ακόμα από την 11η Απριλίου.

Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει το τέλος των ελληνικών συγγραμμάτων. Ποιος εκδότης θα εκδώσει ξανά επιμελημένο, ακριβό βιβλίο, πανεπιστημιακού επιπέδου, όταν είναι υποχρεωμένος και ένα αντίτυπο e-book να δώσει, το οποίο δεν έχει την ασφάλεια της μη αντιγραφής, ποιος εκδότης θα επενδύσει σε ένα τέτοιο σύγγραμμα; Κανένας.

Η κ. Κεραμέως, με αυτή την απόφαση, το έγκλημα του κ. Μητσοτάκη του 2013 το ύψωσε στη νιοστή δύναμη. Ουσιαστικά καταργείτε τα πανεπιστημιακά συγγράμματα, την επιμέλεια και την έκδοση ακριβών, καλών, προσεγμένων, καλά γραμμένων και επιμελημένων συγγραμμάτων. Ποιες βιβλιοθήκες; Εσείς είστε και εναντίον των βιβλιοθηκών –το έχετε αποδείξει το 2013, το αποδεικνύει και η κ. Κεραμέως σήμερα- και υπέρ της βίας στα πανεπιστήμια!

Γιατί σε τελική ανάλυση ο κ. Μητσοτάκης έχει πάρει μια σημαντική απόφαση τακτικής απέναντι στις ερχόμενες εκλογές. Το εκβιαστικό δίλημμα, το οποίο θα καταθέσει στον ελληνικό λαό, στους νοικοκυραίους, στους μικρομεσαίους είναι το εξής απλό: Είστε με την ολιγαρχία –αποδέχεστε την ολιγαρχία- ή με την ανομία; Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει η Κυβέρνησή σας και είναι ένα ερώτημα το οποίο το προετοιμάζετε από το καλοκαίρι του 2019.

Δεν είναι τυχαίο ότι ήρθατε εδώ μέσα και το πρώτο πράγμα το οποίο κάνατε ήταν να καταργήσετε το πανεπιστημιακό άσυλο, να εισάγετε λίγο λίγο την ιδέα της αστυνομοκρατίας στα πανεπιστήμια.

Είχαμε εδώ την κ. Κεραμέως, η οποία απεδείχθη άλλη μια φορά –το συνηθίζει- ότι δεν είχε καμία γνώση για το πώς λειτουργούν τα πανεπιστημιακά πράγματα. Επέμενε η συνάδελφός σας ότι στην Οξφόρδη στο πανεπιστήμιο υπάρχει –λέει- αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια.

Δεν υπάρχει! Δεν υπάρχει κανένα πανεπιστήμιο στην Ευρώπη που να υπάρχουν τμήματα της αστυνομίας μέσα στα πανεπιστήμια. Εσείς επιμένετε σε αυτό, κόντρα στην πραγματικότητα, για έναν λόγο. Γιατί η βία στα πανεπιστήμια είναι κάτι στο οποίο επενδύετε. Το θέλετε. Την ποθείτε τη βία στα πανεπιστήμια.

 Και θα μου πείτε: «Γιατί να θέλουμε βία στα πανεπιστήμια;». Θα σας απαντήσω γιατί. Ζούμε σε μια χώρα ιδιάζουσα. Και θέλω αυτό να το σκεφτείτε, γιατί ξεπερνάει τις κομματικές μας αντεγκλήσεις. Κοιτάξτε τον κοινωνικό σας κύκλο, τον δικό σας, τον δικό μας, όλης της λεγόμενης «εξουσίας». Θα δείτε ότι ελάχιστα από τα παιδιά μας πηγαίνουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Ελάχιστα από τα παιδιά της ελληνικής άρχουσας τάξης πηγαίνουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Ξεκινάνε μάλιστα μια διαδικασία που από τα δεκατέσσερα ξεφεύγουν από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μέσω του International Baccalaureate, μέσω του IB, που ουσιαστικά ψυχολογικά είναι σαν να είναι στο εξωτερικό ήδη τα παιδιά της άρχουσας τάξης.

Το δημόσιο πανεπιστήμιο -και γι’ αυτό δεν φταίει μόνο η δική σας  Κυβέρνηση, είναι μια διαδικασία εικοσαετίας- μετατρέπεται λίγο-λίγο σε ένα εκπαιδευτήριο τύπου ΣΔΙΤ το οποίο θα παράγει ημιμαθείς κολίγους, προσεχείς υπαλλήλους της ολιγαρχίας. Τα παιδιά της ολιγαρχίας θα πηγαίνουν στα πανεπιστήμια στην Αγγλία, την Αμερική, ανάλογα με τα μέσα τους, ανάλογα με την οικονομική επιφάνεια της μεγαλοαστικής τάξης από την οποία προέρχονται.

Αυτή είναι μια πραγματικότητα. Είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που ισχύει αυτό. Δεν ισχύει ούτε για  τους Βρετανούς, ούτε για τους Γάλλους, ούτε για τους Ιταλούς, ούτε για τους Ισπανούς. Αυτό θα έπρεπε για οποιονδήποτε έχει την παραμικρή πατριωτική εθνική συνείδηση να αποτελεί ένα τεράστιο «καμπανάκι».

Έχουμε ένα πολιτικό σύστημα το οποίο διαχειρίζεται ένα δημόσιο πανεπιστήμιο στο οποίο δεν θα στείλει τα παιδιά του, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Ίσως με καμία Ιατρική και Νομική, τις οποίες πάτε να τις αποκολλήσετε από το υπόλοιπο δίκτυο των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Να γιατί σας είναι απαραίτητη η βία. Γιατί τα παιδιά στα πανεπιστήμια νιώθουν στο «πετσί» τους τη συστηματική και συστημική υποβάθμιση, μια διαδικασία μετατροπής των κτιρίων τους, των τμημάτων τους, των σχολών τους σε ΙΕΚ, τα οποία θα τους κρατάνε ημιμαθείς και θα τους εκπαιδεύουν για να είναι κατώτατα στελέχη των επιχειρήσεων με τις οποίες είναι συμβεβλημένη η «Μητσοτάκης ΑΕ». Γι’ αυτό θέλετε τα ΜΑΤ στα πανεπιστήμια. Γι’ αυτό χρειάζεται η καταστολή των φοιτητών που αντιδρούν στη μετατροπή του δημόσιου πανεπιστημίου σε κέντρο δημιουργίας ημιμαθών κολίγων της ολιγαρχίας, της οποίας η ατζέντα καθορίζει την κυβερνητική σας πολιτική.

Μιλάτε για βιβλιοθήκες. Πού είναι τα κονδύλια που θα δώσετε για τις βιβλιοθήκες; Ισχύει αυτό που λέτε ότι είστε με τις βιβλιοθήκες, με τη μάθηση; Πού είναι τα κονδύλια; Ποιες επενδύσεις έχετε κάνει σε εργαστήρια, σε φροντιστήρια, σε αναβάθμιση των σπουδών των πανεπιστημίων; Μηδέν! Ελάτε εδώ και δείξτε μου. Πείτε: «Δώσαμε άλλα τόσα για τις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες». Πουθενά. Ψεύδεστε ασυστόλως όταν λέτε ότι «είμαστε με τη μάθηση, με τα βιβλία».  Δεν είστε.

Η κυρία Κεραμέως -θα το πω άλλη μια φορά- καταργεί το πανεπιστημιακό σύγγραμμα και τολμάτε να λέτε ότι είστε με τα βιβλία, με τη μάθηση και με τις βιβλιοθήκες.

Όχι, με τα ΜΑΤ και τη βία που φέρνουν τα ΜΑΤ μέσα στα πανεπιστήμια είστε. Αυτοί είστε.

Και μια και μιλάω για το πανεπιστήμιο, το οποίο είναι στην ψυχή μου -και θα μου το επιτρέψετε αυτό, κύριε Υπουργέ- γιατί έχω περάσει δεκαετίες τόσο στο ελληνικό πανεπιστήμιο όσο και σε πανεπιστήμια σε άλλες τρεις ηπείρους, από την πρώτη στιγμή που ήρθα στην Ελλάδα στο ελληνικό πανεπιστήμιο αντιμετώπισα τόσο εγώ όσο και οι συνάδελφοί μου όσο και οι φοιτητές μας δύο είδη βίας.

Η πρώτη βία είναι η βία που ασκείται από ολόκληρο το πανεπιστημιακό σύστημα και βεβαίως από το Υπουργείο Παιδείας απέναντι στους «είλωτες» των πανεπιστημίων. Μιλάω τώρα για νέους και νέες με τα διδακτορικά τους ή υποψήφιους  διδάκτορες που δουλεύουν από το 2000 και στηρίζουν τη δουλειά του πανεπιστημίου. Είναι οι άνθρωποι οι οποίοι κάνουν έρευνα, γράφουν ερευνητικές εισηγήσεις, δημοσιεύουν επιστημονικά άρθρα και βιβλία, κάνουν τα μαθήματα και πληρώνονται άμα λάχει μια φορά το τρίμηνο, κάποιες φορές μια φορά το εξάμηνο, ποτέ ακριβώς αυτά που πρέπει να πληρωθούν, ποτέ υπερωρίες, χωρίς καμία σύμβαση εργασίας. Καθεστώς γαλέρας για ένα μεγάλο κομμάτι πανεπιστημιακών, οι οποίοι αυτή τη στιγμή και τα τελευταία είκοσι χρόνια στηρίζουν το πανεπιστήμιο. Αν αυτό δεν είναι βία, δεν γνωρίζω τι είναι.

Ξέρετε πόσες από αυτές τις νέες δουλεύουν με την υπόσχεση ότι θα πάρουν ένα διδακτορικό ή μεταδιδακτορικό τίτλο, εκβιαζόμενες; Πολύ συγκεκριμένα αναφέρομαι στο θηλυκό φύλο και ξέρετε πολύ καλά τι λέω. Αυτή είναι μία βία που βιώνουν οι πανεπιστημιακοί στο πανεπιστήμιο καθημερινά.

Δεν σας ενδιαφέρει, όμως. Τα παιδιά σας δεν θα πάνε σ’ αυτό το πανεπιστήμιο.

Υπάρχει και μια δεύτερη μορφή βίας. Την έζησα το πρώτο εξάμηνο της πρώτης χρονιάς που ήμουνα καθηγητής στο ΕΚΠΑ, όταν μου ήρθε εκπρόσωπος της ΠΑΣΠ να με εκβιάσει λέγοντας: «Οι καθηγητές της Δεξιάς περνάνε τα δικά μας τα παιδιά. Δεν θα με περάσεις κι εμένα;». Είναι τίτλος τιμής μου ότι με μίσησε βαθιά -και αγαπώ το μίσος τους- τόσο η ΠΑΣΠ όσο και η ΔΑΠ στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Γι’ αυτό έχω μία πηγαία τάση να είμαι κατά των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων, ιδίως των κομμάτων εξουσίας, της παραδοσιακής εξουσίας, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ.

Εγώ προσωπικά δεν θα ήθελα να έχουμε κομματικές παρατάξεις. Αλλά, ποιος είμαι εγώ να πω στους φοιτητές πώς θα «τρέχουν» τους φοιτητικούς τους συλλόγους; Ποια είναι η κυρία Κεραμέως που βγαίνει και λέει ότι «θα έχουμε ενιαίο ψηφοδέλτιο στους φοιτητικούς συλλόγους»;

Ποια είστε, κυρία Κεραμέως, που θα πείτε στους φοιτητές πώς θα οργανώνουν το φοιτητικό κίνημα; Εγώ δεν αναγνωρίζω στον εαυτό μου -καθηγητής είμαι, Βουλευτής είμαι, Πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Ομάδας- το δικαίωμα να πω σε κανέναν φοιτητή, σε καμία φοιτήτρια πώς θα πρέπει να οργανώσει τον φοιτητικό του σύλλογο. Είναι δουλειά του φοιτητικού κινήματος αυτό.

Να φύγουμε εμείς από τη μέση -αλλά να φύγουμε όλοι εμείς από τη μέση- να αφεθούν οι φοιτητές σε μια έντονα πολιτική συνδικαλιστική δράση, αλλά όχι αγόμενοι και φερόμενοι από κομματικούς σχηματισμούς που στόχο έχουν την αναπαραγωγή αυτής της σαθρής εξουσίας, η οποία τελικά δεν θέλει τα παιδιά να πηγαίνουν σε δημόσιο αναβαθμισμένο πανεπιστήμιο, γιατί τα δικά της τα παιδιά πηγαίνουν στο εξωτερικό, ενώ τα παιδιά των υπολοίπων είναι καταδικασμένα σε συνθήκες γαλέρας, είτε δουλεύουν μέσα στο πανεπιστήμιο είτε δουλεύουν στις ολιγαρχικές επιχειρήσεις της «Μητσοτάκης ΑΕ και Σία».

Κλείνω, για να ακούσουμε τι έχει να πει ο Υπουργός επ’ αυτών.

Κύριε Υπουργέ, ελπίζω να απαντήσετε στα συγκεκριμένα ζητήματα, γιατί η επιλογή που έχει κάνει ο Πρωθυπουργός σας δεν νομίζω ότι είναι και δική σας επιλογή. Φαντάζομαι ότι έχετε συστρατευθεί. Αλλά είναι μια πολύ επικίνδυνη επιλογή. Ουσιαστικά τι λέει στους νοικοκυραίους την ώρα που τους «γδύνει» αυτή τη στιγμή με ΦΠΑ 24%, την ώρα που τους ζητάει την επιστρεπτέα; Πότε; Τώρα που δεν έχουν; Που τους την έχουν φάει ο Μυτιληναίος και ο Βαρδινογιάννης από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ; Τώρα τους ζητάει και την επιστρεπτέα. Τώρα που ανεβαίνει το επιτόκιο και θα πρέπει να δώσουν άλλο ένα δισεκατομμύριο σε στεγαστικά, δημιουργώντας νέα «κόκκινα» δάνεια. Την ώρα που κάνει όλα αυτά, που «πνίγονται», τι του έχουν πει οι σύμβουλοί του Αρχηγού σας, του διευθύνοντος συμβούλου της «Μητσοτάκης ΑΕ»; «Θέσε ένα εκβιαστικό δίλημμα στους νοικοκυραίους. Πες τους: Χάος ή δεχτείτε την ολιγαρχία που εκφράζω». Αυτό λέει.

Και σας έχει βάλει εσάς, κύριε Θεοδωρικάκο, να στέλνετε την «Αύρα» και τα ΜΑΤ να ρίχνουν με ευθεία βολή κρότου λάμψης στα πρόσωπα φοιτητών. Αυτή είναι η κατάντια της κυβερνητικής παράταξης.

Εμείς καταδικάζουμε την εργαλειοποίηση των πανεπιστημίων και τη βία που φέρνει αυτή μέσα από μία αστυνομία που, χωρίς να το θέλει -είμαι σίγουρος- η πλειοψηφία των αστυνομικών, εμπλέκεται αυτή τη στιγμή στη δημιουργία ενορχηστρωμένης βίας μέσα στα πανεπιστήμια, μόνο και μόνο μπας και καταφέρει ο κ. Μητσοτάκης να εκβιάσει τους νοικοκυραίους, τους οποίους «γδύνει» μέσα από οικονομικές πολιτικές που ουσιαστικά έχουν καταδικάσει τη μικρομεσαία τάξη, με το «ψηφίστε με, γιατί κοιτάξτε την ανομία που έρχεται χωρίς εμένα».

Σας ευχαριστώ.

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.