Κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το νομοσχέδιο σήμερα για τα Επιχειρηματικά Πάρκα ξύνετε μια ανοιχτή πληγή χωρίς, δυστυχώς, να προσφέρετε κάποια προοπτική επούλωσης.
Αυτός ο άμοιρος ο τόπος, αυτό το κράτος τις προηγούμενες δεκαετίες -αρκετές δεκαετίες- δύο σοβαρούς αναπτυξιακούς τραπεζικούς οργανισμούς είχε, την Αγροτική Τράπεζα για την αγροτιά μας και την ΕΤΒΑ για τη βιομηχανία-βιοτεχνία μας. Ήταν δύο σημαντικοί θεσμοί. Είχαν προβλήματα, αλλά για δεκαετίες η Αγροτική Τράπεζα στεκόταν στο πλευρό των αγροτών, μια δημόσια τράπεζα που μόνο ως Δημόσιο μπορούσε να το κάνει. Το ίδιο και η ΕΤΒΑ ήταν μια εξαιρετική κίνηση τότε της δεκαετίας του 1960, που στόχο είχε να δώσει τη δυνατότητα οικονομιών κλίμακας, προσφέροντας νερό, τηλέφωνο, αποχέτευση σε μια συστάδα από επιχειρήσεις, με τις βιομηχανικές περιοχές και με άλλες δράσεις της ΕΤΒΑ, ιδίως δανειοδοτικές, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτό που είχαμε ως βιομηχανικό τομέα το οποίο, βέβαια, μετά κατέρρευσε, αρχής γενομένης στα τέλη της δεκαετίας του 1970 με την πετρελαϊκή κρίση τότε, την ενεργειακή κρίση «νούμερο 1» -τώρα έχουμε «νούμερο 2»- και βέβαια, με την πτώχευση του ελληνικού κράτους και τις οικονομίες μας συνολικότερα το 2010.
Και τι γίνεται τότε, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Γίνεται ένα απίστευτο έγκλημα. Τόσο η Αγροτική, όσο και η ΕΤΒΑ, υπό την καθοδήγηση και τας υποδείξεις της τρόικας -δεν πιστεύω ότι υπήρχε ελληνική κυβέρνηση που να το ήθελε αυτό- παρέδωσαν τα μνημονιακά κόμματα -εσείς βασικά ήσασταν τότε στην κυβέρνηση, αλλά και τα υπόλοιπα- την Αγροτική μας και την ΕΤΒΑ μας σε ποιον; Στην πιο πτωχευμένη ιδιωτική τράπεζα τότε, την Πειραιώς του κ. Σάλλα -ξέρουμε πάρα πολύ καλά τι σημαίνει αυτό- σε μια περίοδο που ο κ. Σάλλας έπρεπε να διώκεται ποινικά μαζί με τον κ. Βγενόπουλο για τα σκάνδαλα που έκαναν, που δάνειζε ο ένας αέρα στον άλλον για να ξεπερνάνε τους κεφαλαιακούς περιορισμούς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Μιλάμε για εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου και εσείς, το μνημονιακό τόξο, πήρατε την Αγροτική Τράπεζα και την ΕΤΒΑ και τους τις χαρίσατε -και σήμερα υπάρχει μια Πειραιώς, που δεν είναι πια του Σάλλα, είναι ένα hedge fund, που ένας θεός ξέρει από πού κρατά η σκούφια του-, που έχουν αυτούς τους μοχλούς ανάπτυξης της χώρας στα χέρια τους και δεν τους χρησιμοποιούν. Η αγροτική μας γη μέσω των εχέγγυων των αγροτών είναι παραδομένη σε μια τρισάθλια τράπεζα, την Τράπεζα Πειραιώς, και το ίδιο έχετε και την ΕΤΒΑ, ό,τι έχει απομείνει ως μία θλιβερή ανάμνηση, πάλι μέσα σε αυτήν την πολλαπλώς πτωχευμένη τράπεζα, που συνεχώς την ιδιωτικοποιείτε, την ξανακρατικοποιείτε όταν έχει αποτύχει η ιδιωτικοποίηση και μετά την ιδιωτικοποιείτε ξανά. Αυτό είναι μια πτυχή, αν θέλετε, μια απεικόνιση αυτής της δύσμοιρης βιομηχανίας μας, της αγροτικής οικονομίας μας, όλα αυτά τα τελευταία χρόνια.
Και έρχεστε σήμερα με ένα νομοσχέδιο που αφορά τις Βιομηχανικές Περιοχές και τη μετεξέλιξή τους σε αυτό που ονομάζετε «Επιχειρηματικά Πάρκα». Εμείς, το ΜέΡΑ25, θεωρούμε ότι έχει πολύ μεγάλη σημασία η ύπαρξη και η ενίσχυση επιχειρηματικών πάρκων, βιοτεχνικών, βιομηχανικών -πείτε τα όπως θέλετε. Σήμερα βέβαια δεν είμαστε στη δεκαετία του ‘60. Το ζητούμενο δεν είναι να έχουν νερό, τηλέφωνο, αποχέτευση. Το ζητούμενο σήμερα είναι να έχουν οπτικές ίνες, υπολογιστικούς servers, τεχνολογική και λογιστική υποστήριξη. Και αν θέλετε να δείτε ένα παράδειγμα του τι σημαίνει ένα επιχειρηματικό πάρκο το οποίο παράγει αξία, δεν δίνει απλά δυνατότητες φοροδιαφυγής και υπανάπτυξης, δεν θα σας πω να πάτε στην Κούβα ή στη Βενεζουέλα, θα σας πω να πάτε στη Σιγκαπούρη που φαντάζομαι ότι και λόγω της ιδεολογίας σας αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα ανάπτυξης. Αν θέλετε να δείτε εκεί πώς το κράτος της Σιγκαπούρης δημιουργεί επιχειρηματικά κέντρα, όχι μόνο πάρκα, αλλά και ολόκληρες πολυκατοικίες στις οποίες στεγάζονται startups, νεότευκτες επιχειρήσεις νέων ανθρώπων, και δημιουργούν θαύματα, όχι απλά αξίες, πηγαίνετε στη Σιγκαπούρη να δείτε. Πραγματικά τους παρέχουν δωρεάν οπτικές ίνες, servers, τεχνολογική υποστήριξη και λογιστικές υπηρεσίες. Δεν χρειάζεται η κάθε εταιρεία να έχει τον δικό της λογιστή, παρέχεται από κρατικές επιχειρήσεις, όπως η πολύ σπουδαία «Temasec» στη Σιγκαπούρη -για όποιον γνωρίζει τι σημαίνει Temasec. Έχεις δηλαδή το δημόσιο, το κράτος, το οποίο φτιάχνει το πλαίσιο ενός επιχειρηματικού πάρκου, εντός του οποίου εντάσσεται ο ιδιώτης νέος, η νεότευκτη startup επιχείρηση.
Εσείς τι κάνετε εδώ; Δημιουργείτε τις Εταιρείες Ανάπτυξης και Διαχείρισης Επιχειρηματικών Πάρκων, όπως τις λέτε, οι οποίες είναι ιδιώτες, με στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους. Αυτοί είναι που θα δημιουργήσουν -το λέτε μόνοι σας-, θα αναπτύξουν και θα διαχειριστούν τα Επιχειρηματικά Πάρκα. Αυτοί δεν έπρεπε να είναι κερδοσκόποι, δεν έπρεπε να είναι ιδιωτική επιχείρηση. Έπρεπε να παράγουν και μάλιστα με δημόσιο χρήμα και δημόσια στήριξη, χωρίς ιδιωτικά κριτήρια κέρδους για τους ίδιους, να δημιουργούν τον χώρο μέσα στον οποίο εντάσσονται οι νέες επιχειρήσεις των νέων ανθρώπων που θα παραγάγουν αξίες.
Εσείς δεν κάνετε αυτό. Βάζετε μια ιδιωτική εταιρεία να προσπαθεί να κερδίσει, δημιουργώντας δήθεν οικονομίες κλίμακας για άλλες startups. Αυτό είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Κάποιοι θα κερδίσουν, κάποιοι θα φάνε -γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά τι θα γίνει-, αλλά σίγουρα ανάπτυξη επιχειρηματικότητας εκεί δεν θα υπάρξει, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης.
Εδώ έχουμε τον παραλογισμό της ιδιωτικομανίας. Είναι αυτή η απάτη του δήθεν επιτελικού σας κράτους. Θεωρείτε ότι ο ιδιωτικός τομέας παράγει αξία και το κράτος επιτελικά έρχεται και απλά διορθώνει τις αστοχίες της αγοράς. Δεν έχετε καταλάβει ποτέ πότε ένα επιχειρηματικό πάρκο, για παράδειγμα, μιας και είναι το ζήτημά μας σήμερα, έχει λειτουργήσει. Έχει λειτουργήσει μόνο όταν το δημόσιο το δημιουργεί, από τη Σιγκαπούρη μέχρι τη Βρετανία και από το Σιάτλ μέχρι τη Νότια Αφρική.
Ήρθατε εδώ εσείς να ανακαλύψετε τον απόλυτο παραλογισμό της ιδιωτικομανίας και να τον χρίσετε επιχειρηματική δραστηριότητα και ανάκαμψη και ανάπτυξη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συνειδητοποιείτε σε ποια χρονική στιγμή βρισκόμαστε; Βρισκόμαστε πριν από ένα τσουνάμι τεράστιας ύφεσης. Όταν η γερμανική οικονομία -μιας και μιλάμε για επιχειρηματικότητα, μιλάμε για επιχειρήσεις εντός ευρωζώνης-, που είναι η ατμομηχανή της Ευρώπης, έχει ήδη 6% με 7% ύφεση, έρχεται αυτό το τσουνάμι. Δεν έχω ακούσει τίποτα από την Κυβέρνηση, πέρα από θριαμβολογίες, για το πώς θα αντιμετωπιστεί. Έχετε επιδοθεί σε μία απατηλή θριαμβολογία για πράγματα τα οποία θα έπρεπε να σας κάνουν να μην κοιμάστε τα βράδια.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα:
Είναι αλήθεια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι επιτέλους ο λόγος δημοσίου χρέους – ΑΕΠ συρρικνώνεται και συρρικνώνεται γρήγορα, επιτέλους. Μόνο όμως ένας ανόητος Υπουργός, Πρωθυπουργός, Βουλευτής ή Βουλεύτρια θα θριαμβολογήσει για τον λόγο για τον οποίο μειώνεται αυτήν τη στιγμή το ποσοστό του χρέους, κύριε Γεωργιάδη.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ – ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων): Γιατί;
ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ Γιατί; Ευχαριστώ για το ερώτημα. Να το πιάσουμε από την αρχή; Θεωρητικά, έστω ότι έχουμε πληθωρισμό 100%. Χτύπα ξύλο! Θεωρητικά. Παρακολουθείστε με όμως. Αυτόματα αν είχαμε 200% λόγο χρέους προς ΑΕΠ, ο λόγος αυτός θα έπεφτε κατά το ήμισυ, θα πήγαινε από το 200% στο 100%, γιατί ο παρονομαστής διπλασιάζεται. Λογικό δεν είναι; Είναι λόγος αυτός να χαιρόμαστε; Δεν είναι λόγος να χαιρόμαστε, αν έχουμε 100%. Αυτό συμβαίνει. Εάν ο πληθωρισμός τιμών -εσείς επισήμως λέτε ότι είναι 12%, εμείς λέμε ότι είναι 20%-25% για τα λαϊκά στρώματα, αλλά δεν έχει σημασία όποιος και αν, είναι υψηλός και εσείς συμφωνείτε- πηγαίνει χέρι χέρι με πληθωρισμό μισθών, όπως γινόταν στη δεκαετία του ‘70 επί Κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή -και τότε υπήρχε η ακρίβεια- δεν θα υπήρχε η κρίση αγοραστικής δύναμης των πολλών. Τότε ανέβαιναν και οι μισθοί ανάλογα με τις τιμές. Σήμερα οι μισθοί είναι καθηλωμένοι. Έχεις πολύ μεγάλο πληθωρισμό και έχεις αποτελματωμένους μισθούς. Αυτό τι σημαίνει -ξεχάστε για λίγο το θέμα της κοινωνικής δικαιοσύνης- μακροοικονομικά τι σημαίνει; ότι είναι προ των πυλών μια τεράστια ύφεση, συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας. Μπορεί αυτήν τη στιγμή να χαίρεστε κιόλας γιατί υπάρχει ακόμα η οικοδομική δραστηριότητα. Πραγματικά. Μιλάω με ανθρώπους της αγοράς real estate. Πουλάνε σαν να μην τρέχει τίποτα. Αυτό, όμως, είναι σαν το καρτούν το οποίο έχει φύγει από τον γκρεμό και δεν έχει κοιτάξει ακόμα πριν αρχίσει να πέφτει.
Όπου να ‘ναι έρχεται παγκόσμια -όχι μόνο στην Ελλάδα- κατάρρευση των τιμών των ακινήτων. Η αγορά των ακινήτων είναι δεδομένο, είναι νομοτελειακό ότι θα σταματήσει να προσφέρει αυτή την απατηλή αίσθηση μιας μεγέθυνσης του πραγματικού ΑΕΠ.
Έχετε, λοιπόν, μπροστά σας την εξής συγκυρία: Οι μισθοί αποτελματωμένοι. Δεν πιστεύω, κύριε Γεωργιάδη, να μου πείτε ότι ανεβαίνουν οι μισθοί. Οι μισθοί δεν ανεβαίνουν κι αν ανεβαίνουν, ανεβαίνουν απειροελάχιστα σε σχέση με τις τιμές. Από την άλλη μεριά εξαντλείται και ο δημοσιονομικός χώρος. Δεν μπορεί να βοηθήσει άλλο. Το είπε ο κ. Σταϊκούρας. Φέτος μειώνει τις επιδοτήσεις. Ταυτόχρονα έχεις αυτές τις επιδοτήσεις οι οποίες είναι άστοχες και άκαιρες. Και εδώ κινδυνεύω να με κατηγορήσει το ΚΚΕ ότι πάω πιο δεξιά από εσάς.
Γιατί λέω ότι είναι άστοχες; Γιατί όταν έχεις αυξανόμενα ποσοστά κέρδους από σούπερ μάρκετ εν μέσω επισιτιστικής κρίσης με το να επιδοτείς επιδοτείς τις προσόδους του καρτέλ των σούπερ μάρκετ.
Όταν επιδοτείς τον κ. Μυτιληναίο, τον κ. Λάτση, τον κ. Βαρδινογιάννη και τη CVC της ΔΕΗ χωρίς να βάζεις ένα πλαφόν στη λιανική το οποίο να αντιστοιχεί στο μέσο κόστος παραγωγής συν ένα 5%, επιδοτείς τις προσόδους του Μυτιληναίου, του Λάτση, του Βαρδινογιάννη και βεβαίως του Περιστέρη και της CVC. Αυτό κάνεις. Δανείζεστε δηλαδή από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα -γιατί από εκεί δανείζεστε, δεν δανείζεστε από τις αγορές, από τις αγορές περνάει και καταλήγει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αν είστε τυχεροί- και φορτώνετε νέο δημόσιο χρέος στις επόμενες γενιές, για να επιδοτείτε τις μη παραγωγικές προσόδους των ολιγαρχών, είτε είναι του σούπερ μάρκετ είτε της ηλεκτρικής ενέργειας.
Έτσι, λοιπόν, έχουμε φτώχεια, που θα φέρει ύφεση, κανέναν δημοσιονομικό χώρο, και έτσι ακόμα και στο 60% του ΑΕΠ να πέσει το δημόσιο χρέος, αυτό το κράτος μετά τις επόμενες εκλογές δεν θα μπορεί να το εξυπηρετήσει. Εκεί είναι το μέλλον στο οποίο μας οδηγείτε. Και γι’ αυτό μετά τις εκλογές είναι σίγουρο ότι θα δημιουργηθεί μία συγκυβέρνηση μνημονιακή, η οποία θα έρθει στον ελληνικό λαό και θα πει «δημοσιονομικός εκτροχιασμός, μέτρα πάλι» αφού έχει πληγεί αυτός ο λαός από την έλλειψη επιχειρηματικότητας, από την έλλειψη επενδύσεων, από 24% ΦΠΑ σε μια σπασμένη χώρα σαν την Ελλάδα, γιατί δεν μπορείτε να κάνετε αλλιώς, έτσι σας λέει η τρόικα, η οποία έχει φύγει, αν δεν κάνω λάθος, αλλά παρ’ όλα αυτά σας υπαγορεύει τι να κάνετε.
Το ΜέΡΑ25 είμαστε εδώ γιατί μετά από αυτές τις εκλογές έχουμε υποχρέωση απέναντι στον ελληνικό λαό, ακόμα και στους ψηφοφόρους των λαϊκών στρωμάτων της Νέας Δημοκρατίας, να σας χαλάσουμε τη μετεκλογική αριθμητική που στόχο θα έχει το πέμπτο μνημόνιο.
Ολόκληρη η ομιλία εδώ:
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
