Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ας αφήσουμε λίγο τη φαντασία μας να λειτουργήσει. Έχεις ένα μουσαφίρη, έρχεται στο σπίτι σου, κοιτάει το σπίτι σου και λέει, μου αρέσει, ωραίο, θα το πάρω. Του λες: Τι θα κάνεις; Θα το πάρω, το θέλω, δεν έχω λεφτά να σου δώσω, αλλά το παίρνω. Τι λες, βρε χριστιανέ μου; Κοίτα να δεις τι θα κάνουμε, λέει, θα πάρεις ένα δάνειο εσύ για το ποσό που συμφωνήσαμε μόλις, που σου είπα δηλαδή –έτσι το συμφωνήσαμε-, θα το δώσεις σε κάτι φιλαράκια μου, εκείνα θα μου δανείσουν αυτά τα χρήματα, θα στα δώσω να τους τα δώσεις, στο μεταξύ εγώ θα το νοικιάσω το σπίτι σου, απ’ αυτό το νοίκι εγώ θα πληρώνω στα φιλαράκια μου λίγο-λίγο τα τοκοχρεολύσια, αλλά θα έχω και εξασφαλισμένα κέρδη, τα οποία θα μου τα εξασφαλίσεις εσύ. Εάν ο νοικάρης δεν μπορεί να μου τα δώσει, θα μου τα δώσεις εσύ. Και αν δεν έχεις να μου τα δίνεις, θα τα αφαιρούμε απ’ αυτά που θα δίνω εγώ στα φιλαράκια, ουσιαστικά θα πληρώσεις εσύ το δάνειό μου.

Φαντάζομαι ότι αν γινόταν κάτι τέτοιο, θα φωνάζετε την αστυνομία να τον πάρουν αυτόν τον άνθρωπο από εκεί. Εδώ δεν φωνάξαμε καμιά αστυνομία. Αστυνομία ήταν η τρόικα και μας το επέβαλε αυτό με τα δεκατέσσερα αεροδρόμια.

Για να είμαι, κυρίες και κύριοι της Συμπολίτευσης και της Αντιπολίτευσης, πιο συγκεκριμένος. Το 2015, μετά τη συνθηκολόγηση των συναδέλφων του ΣΥΡΙΖΑ, η τρόικα, στο πλαίσιο του τρίτου μνημονιακού δανείου, απ’ αυτά τα 85-86 δισεκατομμύρια, το 1,2 πήγε στο ελληνικό Δημόσιο. Από το ελληνικό Δημόσιο πήγε στις συστημικές τράπεζες και από τις συστημικές τράπεζες αυτό το 1,2 δις δανείστηκε η Fraport, το οποίο το έδωσε στο Δημόσιο, για να το δώσει στην τρόικα και έτσι έκλεισε ένας πολύ όμορφος κύκλος.

Βέβαια, δεν τελείωσε εκεί η ιστορία, γιατί το ελληνικό Δημόσιο βεβαίως έπρεπε να πληρώσει σε βάθος τριακονταπενταετίας το 1,2 δις, τους τόκους του 1,2 δις, αλλά παράλληλα τι έκανε αυτή η καλή εταιρεία; Παρεμπιπτόντως, είναι μια άλλη μορφή εθνικοποίησης αυτό που έγινε με τα δεκατέσσερα αεροδρόμια. Δεν ιδιωτικοποιήθηκαν, εθνικοποιηθήκαν αλλά από λάθος έθνος, από το γερμανικό έθνος, γιατί είναι κρατική γερμανική εταιρεία, μην το ξεχνάμε αυτό.

Έρχονται και κάνουν επενδύσεις, κάτι το οποίο είναι πολύ ωραίο. Πόσα χρήματα έβαλαν για επενδύσεις; Ακριβώς μηδέν! Τι επενδύσεις είναι αυτές; Ήρθαν από το ελληνικό ΕΣΠΑ. Θα μου πείτε: Το ΕΣΠΑ ελληνικό είναι; Βεβαίως και είναι ελληνικό. Δεν βλέπω κάποιον συνάδελφο από το ΚΙΝΑΛ, από το τέως ΠΑΣΟΚ για να του ή να της θυμίσω τον μεγάλο αγώνα που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1983, βάζοντας μάλιστα βέτο ή απειλώντας με βέτο για την είσοδο της Πορτογαλίας και της Ισπανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση -Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα τότε- ότι αν δεν υπήρχαν τα λεγόμενα τότε Ολοκληρωμένα Μεσογειακά Προγράμματα, τα οποία μετεξελίχθηκαν σε πακέτα Ντελόρ, που έγινε το ΕΣΠΑ, δεν θα υπήρχαν αυτά τα χρήματα, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ισπανία, την Ιταλία.

Από το ελληνικό ΕΣΠΑ, λοιπόν, με χρήματα του ελληνικού λαού, των ευρωπαϊκών λαών, που δανείστηκε ο ελληνικός λαός και θα αποπληρώνει τα επόμενα τριάντα χρόνια, η καλή Fraport πήρε δωρεάν ουσιαστικά τα δεκατέσσερα αυτά αεροδρόμια-διαμάντια, assets, περιουσιακά στοιχεία μεγάλη αξίας, τα πήρε δωρεάν, έβαλε και άλλους να κάνουν επενδύσεις γι’ αυτήν και μάλιστα, εν μέσω πανδημίας, έχει και εσάς να της δώσετε τα κέρδη που εκείνοι υπολογίζουν ότι θα είχαν άμα δεν υπήρχε πανδημία! Αυτό είναι ανέκδοτο, κύριε Υπουργέ.

Κύριε Υπουργέ, σας κοιτάω. Δεν ντρέπεστε; Δεν αισχύνεστε;

Είναι δυνατόν! Και ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του καπιταλισμού να είσαι, είναι δυνατόν να δέχεσαι την ιδέα ότι το κράτος εξασφαλίζει τα κέρδη μιας επιχείρησης ανάλογα με τη δήλωση της επιχείρησης για το ποια θα ήταν τα κέρδη, εάν δεν είχαμε την πανδημία;

Τέλος πάντων, θέλω να μείνω λίγο σ’ αυτό, γιατί η Αριστερά κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος εδώ και πολλά χρόνια. Κατηγορεί τις Βρυξέλλες, την τρόικα, εσάς, για νεοφιλελευθερισμό. Μακάρι, να είχαμε και νεοφιλελευθερισμό! Και το λέω αυτό ως πολέμιος του νεοφιλελευθερισμού. Δεν έχουμε.

Εγώ θυμάμαι τη Θάτσερ. Μεγάλωσα στην Αγγλία με τη Θάτσερ, που ήταν η πρώτη διδάξασα, υποτίθεται, της δικής σας ιδεολογίας. Δύο πράγματα έλεγε υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων. Το πρώτο είναι ο ανταγωνισμός, ότι ιδιωτικοποιείς με έναν τρόπο που να εξασφαλίζει ότι η αγορά θα είναι ανταγωνιστική, άσχετα αν το έκανε πολύ καλά ή όχι, αλλά τουλάχιστον το έλεγε. Εσείς τι κάνετε; Δεν το κάνετε εσείς, εσείς κάνετε αυτά που σας είπε η τρόικα. Δώσατε και τα δεκατέσσερα αεροδρόμια, και της Μυκόνου και της Σαντορίνης σε μια εταιρεία. Αυτό καταστρατηγεί βασικές θατσερικές αρχές. Δηλαδή, πρέπει να ντρέπεστε, κύριε Υπουργέ, ως θατσερικός. Εκτός αν δεν είστε θατσερικός, οπότε έχετε άλλους λόγους να ντρέπεστε.

Το δεύτερο επιχείρημα της Θάτσερ και των νεοφιλελεύθερων για την ιδιωτικοποίηση είναι ότι το κέρδος του επιχειρηματία δικαιολογείται, αιτιολογείται, εξηγείται, δικαιώνεται ως μία μορφή ανταμοιβής του επιχειρηματικού ρίσκου, χωρίς επιβάρυνση του δημοσίου. Αυτό όμως που κάνετε σήμερα –και γι’ αυτό θα το πω άλλη μία φορά ότι πρέπει να ντρέπεστε και το λέω με αγάπη και σεβασμό, αλλά πρέπει να ντρέπεστε- είναι ότι εξασφαλίζετε το κέρδος του ιδιώτη επιχειρηματία! Σε ποια βάση αυτό; Αυτό είναι ο ορισμός της ληστείας, το να εξασφαλίζει το κράτος το κέρδος του ιδιώτη.

Θυμάμαι ότι σε μια από τις επεισοδιακές συζητήσεις –όχι και τόσο επεισοδιακή, σχετικά ήρεμη ήταν η συγκεκριμένη- με τον Σόιμπλε του έθεσα το θέμα των δεκατεσσάρων αεροδρομίων. Γιατί, όπως ξέρετε όλοι, αυτή η ιστορία ήταν ένας διακαής πόθος της τρόικας από την περίοδο της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Δεν ήταν καν δική σας ιδέα, δική τους ήταν. Ήθελαν τα δεκατέσσερα αεροδρόμια και το υπέβαλαν στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Εμείς, όταν μπήκαμε το Γενάρη του ’15 στην κυβέρνηση, είχαμε πει ότι δεν θα γίνει σε καμία περίπτωση αυτό το πράγμα και κάνω μια κουβέντα με το Σόιμπλε. Και του λέω: Δεν μου λες -μιλάγαμε στον ενικό, έτσι είθισται, δεν ήταν ότι ήμουν αγενής, είθισται οι Υπουργοί Οικονομικών να μιλάνε στον ενικό-, Βολφρανγκ, να σε ρωτήσω κάτι, εσύ θα έδινες ποτέ δεκατέσσερα κρατικά αεροδρόμια της Γερμανίας σε μία εταιρεία, όσο και αν είναι το τίμημα από την πλευρά του ανταγωνισμού. Όχι, μου λέει, σε καμία περίπτωση. Έτσι μου είπε, σε καμία περίπτωση. Τότε, του λέω, γιατί το επιβάλεις σε εμάς; Ξέρετε τι έκανε; Σήκωσε τους ώμους του. Εσείς ερμηνεύστε το όπως θέλετε. Μου επιτρέπεται η δική μου ερμηνεία; Δεν είμαστε ίσα και όμοια, εσείς είσαστε κράτος υπό κατοχή. Αυτό ήθελε να μου πει ο κ. Σόιμπλε εκείνη τη στιγμή.

Και ήρθατε εσείς και τον επιβεβαιώσατε. Βγήκαμε μαζί κόντρα και εσείς το επιβεβαιώσατε, εσείς δώσατε τα αεροδρόμια στη Fraport. Με τη δική σας υπογραφή έγινε.

Είναι ο λόγος για τον οποίο εκείνη την περίοδο αλλά και μετά, ακόμα και σήμερα, έχω βρεθεί σε παράδοξες καταστάσεις, να συνομιλώ εγώ -ποιος; εγώ-, με ανθρώπους που έχουν ήταν κορυφαίοι Υπουργοί της κυβέρνησης Θάτσερ, όπως ο Μάικλ Χάουαρντ, όπως ο Νόρμαν Λαμόντ, οι οποίοι προφανώς ήταν από τους πρωτεργάτες των ιδιωτικοποιήσεων και του νεοφιλελευθερισμού.

Μου έλεγαν αυτοί «αυτό που σας έκαναν στην Ελλάδα είναι ανήκουστο, σαφέστατη παραβίαση οποιασδήποτε αρχής, ακόμα και της ελεύθερης οικονομίας». Το ακούς αυτό από τον Χάουαρντ, ακούς τον Σόιμπλε να σου λέει «σε καμία περίπτωση δεν θα το έκανα εγώ στη Γερμανία» και έρχεσαι σε αυτόν τον ναό της ελληνικής δημοκρατίας και βλέπεις τον απόλυτο εξευτελισμό του κοινοβουλευτισμού μας. Έρχεστε και τα περνάτε είτε είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που τα έδωσε στη FRAPORT είτε εσείς που θα δώσετε χρήματα που δεν έχετε ούτε εσείς ούτε ο ελληνικός λαός, δανεικά θα είναι αυτά, στη FRAPORT. Θα σας το ξαναπώ: Δεν είστε καν νεοφιλελεύθεροι. Είστε θεραπαινίδες ξεδιάντροπων αποικιοκρατών. Αυτό είστε.

Θέλω να σας ρωτήσω κάτι. Σας βλέπω και σας κοιτάω στα μάτια ήρεμα και με αγάπη. Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σήμερα, τι θα σας έλεγε γι’ αυτό που κάνετε; Έχω την εντύπωση ότι θα ακούγατε τον εξάψαλμο.

Αν ζούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, που δεν υπάρχει ΠΑΣΟΚ πια ούτε κατά διάνοια; Την κατάρα του θα είχε το ΚΙΝΑΛ ή το ΠΑΣΟΚ.

Εσείς δεν έχετε καν το άλλοθι, που έχουν ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, ότι ο ιστορικός ηγέτης που τους έκανε κυβέρνηση αποδήμησε εις Κύριον. Εσάς ο ηγέτης σας είναι νέος άνθρωπος, μια χαρά, χτυπάμε και ξύλο και κυκλοφορεί ανάμεσά σας. Υπό τις εντολές του κ. Τσίπρα υπογράψατε την αποικιοκρατική σύμβαση της οποίας το σημερινό αίσχος είναι η φυσιολογική εξέλιξη.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν θέλω να σας κουράσω, καθώς είναι τόσο ξεκάθαρη η κατάσταση. Η νεοελληνική ιστορία βρίθει από αισχρές συμβάσεις εξάρτησης και υποταγής. Ληστρικές συμβάσεις. Τρεις όμως, είναι οι ληστρικές συμβάσεις που θα αποτελούν και τα επόμενα χίλια χρόνια υπενθύμιση βασικής ήττας του ελληνισμού, στιγμές στην σύγχρονη νεοελληνική ιστορία για την οποία πρέπει όλοι να ντρεπόμαστε και να κλαίμε.

Η πρώτη ήταν το 1825 το δάνειο από τους αδελφούς Ρικάρντο. Ξέρετε πολύ καλά σε τι αναφέρομαι. Το δεύτερο ήταν το κατοχικό δάνειο που μας επέβαλε η Βέρμαχτ. Και το τρίτο είναι αυτή η σύμβαση υποταγής στη FRAPORT που συμβολίζει άριστα τη χρεοδουλοπαροικία, το συνολικό όνειδος της υποταγής στα μνημόνια και στην τρόικα.

Σήμερα, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, εσείς που θα ψηφίσετε θετικά ή όποιοι από εσάς θα τολμήσετε να ψηφίσετε «παρών», επιλέγετε να καταταχτείτε όχι μόνο στη λάθος πλευρά της ιστορίας, αλλά στο βραχύ κατάλογο των δακτυλοδεικτούμενων του μέλλοντος. Και τώρα, αυτήν τη στιγμή μπορείτε να αντιδράσετε σε αυτήν την μοίρα. Καταψηφίστε!

 

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.