Συνέντευξη στο κεντρικό δελτίο του ΚΟΝΤΡΑ Channel και στον δημοσιογράφο Πάνο Χαρίτο παραχώρησε την Πέμπτη 11 Ιανουαρίου ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 Γιάνης Βαρουφάκης, μιλώντας για όλα τα τρέχοντα θέματα, μεταξύ των οποίων η ακρίβεια και η αισχροκέρδια από τα σούπερμαρκετ, το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, το ζήτημα του γάμου και των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών αλλά και η  εξέλιξη της γενοκτονίας εις βάρος των Παλαιστινίων από το κράτος του Ισραήλ.

Απομαγνητοφωνημένο το κείμενο της συνέντευξης:

Πάμε να ξεκινήσουμε με αυτό που είδαμε, με το συλλαλητήριο, με τα συλλαλητήρια μάλλον, γιατί ήταν σε διαφορετικές πόλεις της χώρας σήμερα, για την παιδεία, για τα μη κρατικά, όπως ονομάζει η κυβέρνηση, πανεπιστήμια, στα οποία εσείς διαφοροποιείστε, καθώς επίσης και μια μεγάλη μερίδα των φοιτητών, να το πούμε, το είδαμε και νωρίτερα στο βίντεο. Η διαφοροποίηση ως προς τι;

Πολλοί με ρωτούν, ως πανεπιστημιακό, πέραν του πολιτικού, γιατί είστε εναντίον των ιδιωτικών πανεπιστημίων;
Πρώτον γιατί δεν υπάρχει καμία πιθανότητα, στην Ευρώπη ολόκληρη, όχι μόνο στην Ελλάδα, να ιδρυθεί ένα σοβαρό ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Δεν υπάρχει κανένα και δεν θα υπάρξει ποτέ κανένα. Γιατί για να το πω πολύ απλά, ποιος θα πλήρωνε κάποιος για εμένα ένα σοβαρό μισθό για να τραβήξει έναν καθηγητή που έχει ένα βιογραφικό για να διδάσκω 6 ώρες στη βδομάδα.

Γιατί αν με βάζεις να διδάσκω όπως γίνονται στα κολέγια ή αυτά που πάνε να κάνουν πανεπιστήμια 25 ώρες και 30 ώρες τη βδομάδα είναι πολύ απλό. Δεν θα κάτσεις να διαβάσεις ποτέ και να γράψεις ποτέ. Δεν θα έχεις συγγραφικό έργο, δεν θα έχεις πανεπιστημιακό. Δεν θα είναι πανεπιστήμια.
Θα μου πείτε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια καλά, ποια είναι τα καλά. Στις ΗΠΑ, Harvard, Yale,Columbia, Stanford, αυτά. Αυτά δεν λειτουργούν όμως ως ιδιωτικοί οργανισμοί. Γιατί παρά το γεγονός ότι χρεώνουν 70.000 ευρώ δίδακτρα το χρόνο για κάποιον που κάνει κοινωνιολογία.
Άμα κάνεις ιατρική είναι 100.000, 110.000 χωρίς τα έξοδα διαβίωσης. Παρά το γεγονός ότι έχεις αυτά τα εξωφρενικά δίδακτρα στο Columbia, στο Stanford, μόνο το 40% του προϋπολογισμού αυτών των πανεπιστημίων καλύπτεται από τα δίδακτρα. Υπάρχει πιθανότητα να γίνει… τα υπόλοιπα είναι από το κράτος. Υπάρχει πιθανότητα να γίνει κάτι τέτοιο. Όχι.
Οπότε το ζητούμενο για την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, όχι. Είναι πρώτον να εξυπηρετήσουν κάποιες κολλεγιάρχες για να εξισωθούν τα πτυχία των κολλεγίων μετά από τα πανεπιστήμια, αλλά, το βασικό είναι να υπάρξει μια εκ των έσω ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων. Ο στόχος του κ. Μητσοτάκη είναι πώς θα πληγεί το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο. Πώς αυτός ο χώρος που η ολιγαρχία στην Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να ηγεμονεύσει ακόμα, είναι ο μόνος χώρος στον οποίο δεν ηγεμονεύει η άρχουσα τάξη. Θέλει να ηγεμονεύσει και σε αυτόν. Και ξεκινάει αυτή η διαδικασία γιατί το επιχείρημα στον κόσμο, τον πολύ, είναι ότι ακόμα και το παιδί σου να μπει στην Πάτρα ή στην Κομοτηνή, σε έναν Αθηναίο, θα πρέπει να δίνεις ένα κάρο λεφτά.
Οπότε, δώσε 5.000 δίδακτρα σε έναν ιδιώτη, να το κρατήσεις το παιδί σου εδώ, και εγώ θα το εξισώσω το πτυχίο με αυτό.

Αυτό δεν έχει μια λογική όμως. Δηλαδή το να στείλω εγώ το παιδί μου αύριο στην Κύπρο, να το στείλω στην Βουλγαρία, να το στείλω κάπου αλλού, για να πληρώσω σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο ενδεχομένως, σε κάποια χρήματα ή σε κάποια άλλη χώρα, έτσι; Το κρατώ εδώ, πληρώνω ενδεχομένως και λιγότερα χρήματα, έχω τον έλεγχο της κατάστασης, έχω το παιδί μου στο σπίτι…

Οπότε έχει απόλυτη λογική για τον γονιό, ο οποίος δεν τα βγάζει πέρα. Και σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο. Και γι’ αυτό είναι υπονομευτικό για το πανεπιστήμιο. Γιατί αυτό το σχολείο στο οποίο θα τον στείλεις στο κολέγιο, δεν είναι πανεπιστήμιο, αλλά το αναγνωρίζεις ως πανεπιστήμιο.
Οπότε τι γίνεται αμέσως. Πέφτει το επίπεδο του δημοσίου πανεπιστημίου. Γιατί όταν ο άλλος παίρνει ένα πτυχίο οικονομολόγου, ένα πτυχίο οτιδήποτε, χωρίς να έχει μάθει γράμματα… Γιατί δεν έχει διδαχθεί ποτέ από ανθρώπους που έχουν παράξει γνώση. Όχι απλά να αναπαράγουν τα εγχειρίδια. Αυτό αμέσως ρίχνει το επίπεδο του δημόσιου.
Και κύριε Χαρίτο, αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι το εξής.
Ότι αυτό είναι το πρώτο στάδιο της κυβέρνησης του Μητσοτάκη. Το δεύτερο, θα δείτε. Εδώ είστε και εδώ είμαι. Θα είναι εισαγωγή διδάκτρων στα προπτυχιακά ήδη έχουν αρχίσει να το κάνουν, στα ξενόγλωσσα. Σκεφτείτε το εξής. Οι καθηγητές μας, οι συνάδελφοί μου στο Πανεπιστήμιο, είναι εγκλωβισμένοι στο ίδιο μισθολόγιο το μνημονιακό με απίστευτα χαμηλούς μισθούς. Ο μόνος τρόπος να πάρουν κάποια χρήματα παραπάνω είναι να συμμετέχουν σε μεταπτυχιακά προγράμματα με δίδακτρα και μοιράζονται ένα κομμάτι αυτών.
Τώρα είναι και τα ξενόγλωσσα, τα προπτυχιακά. Είναι φυσιολογικό, εγώ τους καταλαβαίνω τους συναδέλφους, δεν βγαίνουν αλλιώς. Οπότε θα υπάρχει μεγάλη πίεση μέσα από τα τμήματα, γι’αυτό λέω, εκ των έσω ιδιωτικοποίηση, τα ίδια μέλη ΔΕΠ, και καλοί συνάδελφοι που δεν θέλουν την ιδιωτικοποίηση του Δημόσιου Πανεπιστημίου, αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να ζητούν περισσότερους φοιτητές, είτε ξένους, είτε μεταπτυχιακούς που να πληρώνουν δίδακτρα. Το επόμενο στάδιο, ξέρετε ποιο θα είναι, το τρίτο στάδιο. Θα έρθει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ή οποιοδήποτε άλλου βρίσκεται στα πράγματα τότε, και θα πει, δεν είναι άδικο να μην πληρώνουν οι φοιτητές της ΑΣΟΕΕ ή του Οικονομικού Τμήματος, το δικό μου, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όταν οι άλλοι πληρώνουν για τα μεταπτυχιακά ή τα άλλα παιδιά που πάνε στα κολλέγια;

Άρα θα αλλάξουν, λέτε, και οι ισορροπίες και η χρηματοδότηση που υπάρχει από το κράτος προς τα δημόσια πανεπιστήμια…

Οπότε θα αρχίσει να υπάρχει μια πίεση εκ των έσω να πληρώνουν δίδακτρα και αυτά τα παιδιά. Αυτός είναι ο στόχος. Και τελικά να γίνει πλήρης εμπορευματοποίηση. Όπως έχει γίνει σε πολλές άλλες χώρες του εξωτερικού, όπου το επίπεδο των σπουδών μειώνεται όταν τα δίδακτρα αυξάνονται. Υπάρχει μια αντίστροφη σχέση μεταξύ των χρημάτων που πληρώνουν στην Ευρώπη που μιλάμε τώρα, γιατί δεν είναι καν τα ιδιωτικά του Harvard κτλ. Γιατί εκεί υπάρχουν τεράστιες δωρεές, υπάρχουν και υποτροφίες. Αυτά δεν θα υπάρξουν ποτέ εδώ. Γιατί ένας Έλληνας Μεγιστάνας δεν θα πάει να δώσει χρήματα στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Στο Columbia θα πάει να τα δώσει.

Θυμάμαι τη δεκαετία του ‘90, το θυμάστε κι εσείς, θυμάμαι τις αρχές του 2000, όπου η σκέψη των κυβερνήσεων εκείνων των εποχών ήταν πια να δημιουργήσουμε τι έχουμε στην Ελλάδα, έχουμε τον τουρισμό τα νησιά μας. Πάμε να δημιουργήσουμε και ένα άλλο πόλο έλξης, τι έχουμε μια κατάσταση, η οποία δεν είναι καλή στα Βαλκάνια. Άρα, πάμε να μπούμε και στον τομέα της υγείας, να δημιουργήσουμε ιδιωτικά νοσοκομεία εδώ, να είναι κράχτες , για ιατρικούς λόγους να προσελκύουμε κόσμο από τα Βαλκάνια στην Ελλάδα και μέσα από αυτό να ωφεληθεί και η αγορά, να τονωθεί και η αγορά. Στην ίδια λογική έρχεται και αυτό το νομοσχέδιο τώρα. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε και αν απέδωσε εκείνο για να το χρησιμοποιήσουμε και ως κριτική.

Είναι η ίδια λογική. Απλά στο χώρο της παιδείας είναι πιο τοξική αυτή η λογική. Γιατί στο χώρο της παιδείας δεν μπορείς να φτιάξεις ένα πανεπιστήμιο μόνο για τους ξένους. Θα πρέπει τους ξένους φοιτητές… Και εγώ ξέρετε είμαι…
Ίδρυσα ένα διδακτορικό πρόγραμμα το 2000 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο οποίο είχαμε και ξένους φοιτητές, αλλά χωρίς δίδακτρα. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά. Έχει σημασία οι δικοί μας φοιτητές να έχουν και ξένους φοιτητές συμφοιτητές στην Ελλάδα εδώ. Όπως θα είχαν αν πήγαιναν στην Αγγλία ή στην Γερμανία. Αλλά την ώρα που, τη στιγμή που εισάγεις δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, αμέσως αυτό αρχίζει να πιέζει προς την εισαγωγή διδάκτρων στα προπτυχιακά, με το που βάλεις δίδακτρα, χάνεις την ποιότητα των σπουδών. Γιατί. Γιατί ο φοιτητής γίνεται πελάτης. Εγώ το έχω ζήσει στη Σκωτία, στο Βελγιο, στην Αγγλία, στην Αυστραλία, όταν δίδασκα. Και πραγματικά, ακόμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες που δίδαξα, στο πανεπιστήμιο που βρισκόμουν, μείωσε το πανεπιστήμιο, τα δίδακτρα, τα μείωσε κατά 80% για να αυξήσει την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Εμείς πάμε με την Μητσοτάκης ΑΕ, ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση.

Λοιπόν, πάμε να φύγουμε κι αλλού τώρα, πάμε στην πολιτική επικαιρότητα. Το 2015 έκλεισε, οριστικοποιήθηκε το θέμα του συμφώνου συμβίωσης μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών. Το 2024 συζητάμε, και το συζητάμε με μεγάλη δυσκολία, το θέμα του γάμου των ομοφύλων ζευγαριών και της τεκνοθεσίας. Οι στάσεις σας απέναντι σε αυτό, μπορώ να φανταστώ. Ποιο είναι το σχόλιο σας για τη δυσκολία για να γίνει αποδεκτό όχι μόνο από μέρος της κοινωνίας αλλά και από μέρος των εκπροσώπων, των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων της κοινωνίας, των μελών του κοινοβουλίου. Είναι ποια;

Είναι αποκαρδιωτικό ότι μετά από τόσα χρόνια ακόμα το συζητάμε. Έπρεπε να έχει τελειώσει αυτή η ιστορία. Και ο λόγος είναι καθαρά ανθρώπινος. Μου έχει συμβεί, ξέρω, περίπτωση, όχι στην Ελλάδα, στο εξωτερικό, πριν από πολλά χρόνια, δύο άνθρωποι που είχαν κοινή ζωή 30 χρόνια, πεθαίνει ο ένας και δεν μπορούσε ο σύντροφός του που είχε επιβιώσει, να πάει στην κηδεία του, γιατί δεν τού το επέτρεπαν οι συγγενείς. Αυτά πρέπει να τελειώνουν. Όταν υπάρχει αγάπη και αν δύο άνθρωποι αποφασίζουν να είναι μαζί, θα έπρεπε το κράτος, να μην κάνει διακρίσεις, να δέχεται το δικαίωμά τους να συνάψουν αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο μπροστά στην κοινωνία, το οποίο βεβαίως δεν μπορεί να μην εμπεριέχει το δικαίωμα της τεκνοθεσίας. Αν βρουν ένα παιδάκι το οποίο το αγαπήσουν και τους αγαπήσει, θα τους πει το κράτος ότι δεν μπορείτε να το υιοθετήσετε; Αυτό πρέπει να είσαι βαθιά απάνθρωπος για να το υποστηρίξεις. Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι τόσο στην ΝΔ όσο και σε κόμματα όπως το ΚΚΕ βλέπεις έναν κοινωνικό συντηρητισμό. Μιλάνε ακόμα για τους νόμους της φύσης και για την παραβίασή τους, όταν τα ζευγάρια είναι ομόφυλα. Αυτή είναι μια συζήτηση που έχει γίνει σε όλο τον κόσμο απλά σε πιο πολιτισμένες χώρες έχει λήξει πριν πολλές δεκαετίες. Να τελειώνουμε με αυτό.

Πάντως το νομοσχέδιο έρχεται από μια συντηρητική κυβέρνηση, από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Είμαστε σε μια περίεργη χώρα, όπου η αριστερά εισάγει μνημόνια και η δεξιά φέρνει προοδευτικά δικαιωματικά νομοσχέδια, παρά τις αντιθέσεις μέσα στο κόμμα τους. Αλλά βλέπεις και αυτές τις αντιθέσεις μέσα και στην υπόλοιπη γκάμα των πολιτικών κομμάτων. Εμείς θεωρούμε ότι δεν έχει ενδιαφέρον. Δεν έχει ενδιαφέρον. Έπρεπε να έχει γίνει πριν 20 χρόνια. Να το περάσουμε στη βάση του ανθρωπισμού. Συζήτηση επ’ αυτού, δηλαδή επί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν νοείται σε μια πολιτισμένη χώρα. Έπρεπε να είναι αυτονόητα.

Έχει γίνει μεγάλος λόγος, το περιμέναμε, το ακούσαμε χθες δια στόματος του Κυριάκου Μητσοτάκη, του Πρωθυπουργού, ότι τελικώς δεν θα φέρει το νομοσχέδιο αυτό, δεν θα γίνει η ψήφιση με υποχρεωτικότητα σε ό,τι αφορά τα μέλη της κυβέρνησης και τους βουλευτές. Από εκεί και πέρα, σήμερα, δια στόματος του Στέφανου Κασσελάκη, σε συνέντευξη του νωρίτερα στο Σταρ, Θα υπάρξει υποχρεωτική πλέον ψηφοφορία, κομματική πειθαρχία σε ό,τι αφορά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Πραγματικά με κάνει και απορώ. Γιατί φοβάται ο κ. Κασσελάκης ότι υπάρχουν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που θα το καταψηφίσουν. Απορία είναι αυτή.

Υπάρχει μια αντίδραση. Υπάρχει η κ. Λινού η οποία είχε αντιδράσει στο νομοσχέδιο αυτό και στην ιδέα ότι πάμε να το στηρίξουμε, πάμε να το περάσουμε.

Αυτό είναι προσωπικό το ζήτημα. Θα έπρεπε να μην ανήκεις σε ένα κόμμα που, παρά το γεγονός ότι έχει απομακρυνθεί από τη ριζοσπαστική Αριστερά εδώ και πάρα πολλά χρόνια, τουλάχιστον το έχει ακόμα στον τίτλο.

Την αριστερά την παρακολουθείτε από τη Διάσπαση και έπειτα, το ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Αριστερά;

Προφανώς, όλα τα παρακολουθούμε. Έχουμε υποχρέωση να τα παρακολουθούμε ως ενεργοί πολίτες και βεβαίως ως ΜέΡΑ25.
Κοιτάξτε, αυτό που βλέπουμε είναι μια θλιβερή διαμάχη μεταξύ τριών κομμάτων που προσπαθούν να γίνουν Πασοκ. Το Πασοκ που έχει ακόμα τον τίτλο Πασοκ, ο ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να γίνει Πασοκ, και μια νέα Αριστερά που κι αυτή προσπαθεί να ανταγωνιστεί τα άλλα δύο Πασοκ.
Αυτό είναι το σκηνικό και αυτό είναι το σκηνικό το οποίο καθιστά τον κ. Μητσοτάκη τόσο ηγεμονικό, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι του οι ψηφοφόροι είναι έξαλλοι με την κυβέρνηση Μητσοτάκη για την ακρίβεια, για τη λεηλασία που δέχονται στην καθημερινότητά τους, για το γεγονός ότι προσπαθούν να τους πείσουν ότι η χώρα βρίσκεται σε μια πορεία ανάκαμψης που δεν τη βλέπει κανένας από τους μικρομεσαίους. Παρόλα αυτά, η διάσπαση του χώρου της κεντροαριστεράς σε τρία Πασοκ που διαγκωνίζονται μεταξύ τους είναι το μεγαλύτερο δώρο στον κύριο Μητσοτάκη.

Πάντως εσείς, ο οποίος… το κόμμα σας, το ΜέΡΑ25, το οποίο δεν διαγκωνίζεται για να γίνει ΠΑΣΟΚ, δεν φαίνεται να αγωνεύει τον κόσμο, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις δημοσκοπήσεις, έτσι;

Είναι αλήθεια. Είναι αλήθεια. Μπορείς, μπορεί να έχεις δίκαιο και να μην πετυχαίνεις. Το θέμα τι είναι. Ότι έχει σημασία σε μια δημοκρατία να υπάρχει ένα κόμμα ή παραπάνω από ένα κόμμα που να λέει αυτό που πιστεύει και να πιστεύει αυτό που λέει και να κοιτάμε τους πολίτες στα μάτια και να τους λέμε “Θυμάστε τι σας λέγαμε το 2018, το 2019, το 2020. Σε αυτά είχαμε δίκιο, σε αυτά δεν είχαμε δίκιο”. Εξελίσσεται η θέση μας, οι πολιτικές μας, αλλά υπάρχει μια συνέπεια, υπάρχει μια ανάλυση, η οποία δεν λογαριάζει το πολιτικό
κόστος και σε τελική ανάλυση αυτό που μετράει για τον ελληνα πολίτη, για την ελληνίδα πολίτη είναι το να μπορεί να εμπιστεύεται ένα κόμμα ή κόμματα ότι αυτά που τους λένε, τα πιστεύουν οι ίδιοι που τα λένε.

Προσωπικά σας ικανοποιεί, έστω κι αν αυτό δεν σας φέρνει μέσα στο κοινοβούλιο το να εξακολουθείτε να το υποστηρίζετε με τον τρόπο που το κάνετε;

Το ΜέΡΑ25 υπάρχει για να πείσει την πλειοψηφία. Οπότε, όταν δεν καταφέρνουμε να πείσουμε την πλειοψηφία, δεν έχουμε δικαίωμα να δηλώνουμε ικανοποιημένοι. Από την άλλη μεριά, το ερώτημα είναι τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις για να αυξήσεις τα ποσοστά σου. Η απάντηση είναι τα πάντα, εκτός από να πω πράγματα τα οποία δεν πιστεύω.

Να πάμε στην ακρίβεια, να φύγουμε από τα ομόφυλα ζευγάρια, να φύγουμε από τα προγραμματικά, να φύγουμε και να πάμε στην ακρίβεια που είναι το νούμερο ένα πρόβλημα, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, και επανέρχομαι σε αυτές, σύμφωνα με την πλειοψηφία των ερωτηθέντων.
Οι συμπολίτες μας δυσκολεύονται. Η κυβερνητική πολιτική είναι αυτή που είναι, σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του ζητήματος της ακρίβειας. Εκτιμάτε ότι υπάρχουν περιθώρια για να γίνουν περισσότερες διορθωτικές κινήσεις και να δοθεί μια μεγαλύτερη ανάσα στην κοινωνία; Και αν το εκτιμάτε αυτό και δεν συμβαίνει, δεν συμβαίνει γιατί, για ποιον λόγο;

Δεν είναι εκτιμήσης, είναι πραγματικότητα. Και αυτό το βλέπεις από τα στατιστικά στοιχεία. Όταν βγαίνει ο κ. Μυτιληναίος και ζητάει να τον δοξάσουμε που η εταιρεία του έχει 120% αύξηση των κερδών από την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, ο ίδιος μας το λέει ότι υπάρχει περιθώριο, ότι μπορεί να αυξήθηκε το κόστος της παραγωγής της ηλεκτρικής ενέργειας ,αύξηση του φυσικού αερίου εδώ και τις δύο χρόνια, αλλά το κέρδος του αυξήθηκε πάρα πολύ περισσότερο, όχι επειδή είναι καλός επιχειρηματίας αλλά γιατί έχει δεσπόζουσα θέση, είναι κομμάτι ενός καρτέλ του χρηματιστηρίου ενέργειας μαζί με τον κ. Περιστέρη, με τον κ.Βαρδινογιάννη, με όλη αυτή την παρέα, οι οποίοι λεηλατούν τις τσέπες του κόσμου.
Είναι πολύ απλή η λύση. Εμείς και προεκλογικά το λέγαμε. Βάλτε ένα πλαφόν 5% της Λιανικής σε σχέση με τη Χονδρική. Τόσο απλό. Πραγματικά, δεν υπάρχει πιο απλό πράγμα να κάνεις για να μην λεηλατούν οι συγκεκριμένοι κύριοι τους πολλούς. Γιατί δεν γίνεται; Γιατί οι συγκεκριμένοι κύριοι είναι οι ιδιοκτήτες των καναλιών και οι ιδιοκτήτες του πολιτικού συστήματος.
Πολύ απλά τα πράγματα.

Οκ. Μια κατηγορία, το περιγράψατε. Σούπερ μάρκετ. Πας στο σούπερ μάρκετ, θες να πάρεις το γάλα. Εκεί τι συμβαίνει;

Έχουμε το πιο σκληροπυρηνικό καρτέλ σούπερ μάρκετ στην Ευρώπη. Το έχουμε ξανασυζητήσει, αν δεν κάνω λάθος μια φορά, αλλά θα το πω άλλη μια, ξανά, γιατί οι τηλεθεατές δεν έχουν καμία υποχρέωση να θυμούνται αυτό που λέμε. Πουλάς τυρί. Είσαι τυρέμπορας και πουλάς τυρί σε ένα σούπερ μάρκετ. Η χώρα μας είναι η μοναδική στην οποία επιτρέπεται στο σούπερ μάρκετ, όχι αφού αγοράσεις το τυρί, να σου πει αν θέλεις να σου δώσω τα λεφτά, θα πρέπει να μου δώσεις ένα κομμάτι από τα χρήματα που σου έδωσα για το τυρί για να σε διαφημίσω μέσα στο κατάστημά μου. Όχι σου δίνει τη δυνατότητα, να σου διαφημίσω το τυρί σου μέσα στις σειρές των προϊόντων… Αυτό σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, αν το πεις αυτό στην Αμερική ή στην Βρετανία, θα βάλουν τα γέλια. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού θα έπρεπε να έχει έρθει να τους κλείσει. Αυτό είναι νόμιμο στην Ελλάδα. Το βλέπουμε, αν κοιτάξετε, τον δείκτη των τιμών χονδρικής που πληρώνουν το σούπερ μάρκετ στους παραγωγούς. Δείτε τον πληθωρισμό αυτών, της χονδρικής, και δείτε τον πληθωρισμό στο ταμείο της Λιανικής, θα δείτε μια απίστευτη ψαλίδα, η οποία ανοίγει όλο και περισσότερο. Αισχροκέρδεια. Σε μια ευνομούμενη χώρα, θα ερχόταν πάλι η επιτροπή ανταγωνισμού και θα τους έκλειναν.
Και δεν θα μιλούσε για το γάλα, το βρεφικό ή για το ένα ή για το άλλο. Είναι πάρα πολύ απλό. Ποιος είναι αυτός ο δείκτης; Γιατί να υπάρχει απόκλιση των δύο δεικτών αυτών; Γιατί είναι καλύτερα τα προϊόντα; Όχι. Γιατί έχουν ένα καρτέλ, το οποίο το χρησιμοποιούν, όπως οι πάροχοι της ηλεκτρικής ενέργειας και οι παραγωγοί της ηλεκτρικής ενέργειας, έτσι και οι σούπερ μάρκετάδες, είναι το δεύτερο πολύ μεγάλο καρτέλ. Και δεν είναι τυχαίο ότι είμαστε
η μοναδική χώρα στον κόσμο που οι ιδιοκτήτες στο σούπερ μάρκετ είναι μέλη του ΣΕΒ, του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών
Έχετε ακούσει εσείς ποτέ σούπερ μάρκετ να θεωρείται βιομηχανία. Γιατί δεν έχουμε βιομηχανία. Άγεται και φέρεται ο ΣΕΒ από τα σούπερ μάρκετ.

Πάμε για να το τρέξουμε γιατί θέλω να σας πάω και στη Γάζα και θέλω να σας πάω στη Γάζα δια της Χάγης, μέσω Χάγης, όπου σήμερα είχαμε το διεθνές δικαστήριο που συνεδρίασε εκεί κατόπιν αιτήματος της Νοτίου Αφρικής. Μιλήσαμε και με τον κύριο Δουζίνα στην αρχή του Δελτίου για το συγκεκριμένο θέμα και το πήγαμε πρώτο θέμα και δεν ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξος για το τι μπορεί να βγει. Μπορεί να βγει μια απόφαση, ωστόσο κατά πόσο μπορεί να γίνει να είναι εφαρμόσιμη ή όχι υπάρχει μια τεράστια απόσταση και μάλλον απαισιόδοξα είναι τα μηνύματα τα οποία έρχονται ως προς αυτό. Πού πάμε, είμαστε στις 96-97 ημέρες, κοντεύουμε τις 100 και έχουμε δρόμο μπροστά από ό,τι φαίνεται.

Καταρχάς να πω ότι χαιρετίζουμε ως ΜέΡΑ25 και ως DiEM25 την κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής και ιδίως τη δικηγόρο της Ιρλανδίας, η οποία σήμερα έκανε μια καταπληκτική τοποθέτηση στο Διεθνές Δικαστήριο.
Το Διεθνές Δικαστήριο, ό,τι απόφαση και να βγάλει, το Ισραήλ θα το γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του, όπως γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων των ΟΗΕ, όλους τους διεθνείς οργανισμούς.
Όμως, η πίεση είναι μεγάλη. Και επίσης γίνεται μέσα από τη κοινή γνώμη των ΗΠΑ. Γιατί δεν μπορούν να μιλάνε από τη μία μεριά για τον Πούτιν στο Δικαστήριο, το ποινικό της Χάγης, απ’ την άλλη μεριά όταν καταδικάζεται το Ισραήλ ή ξεμπροστιάζεται με τον τρόπο που σήμερα είχαμε στη Χάγη, αυτό δεν μετράει. Η πίεση αυτή είναι η μοναδική ελπίδα που έχουν οι Παλαιστίνιοι για έμπρακτη αλληλεγγύη, καθώς βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πραγματικά στυγνή γενοκτονία.

Μάλιστα. Λοιπόν, κύριε Βαρουφάκη, πίεση χρόνου.
Ευχαριστώ θερμά για την παρουσία σας εδώ.

Ευχαριστώ θερμά για την κουβέντα αυτή.

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.