Το νομοσχέδιο της κ. Κεραμέως είναι μια καλή ευκαιρία να ξανασκεφτούμε το ρόλο, τη λειτουργία και τη σημασία των ιδιωτικών σχολείων. Υπάρχουν δυο βασικές τάσεις διεθνώς, η αγγλοσαξονική που είναι ελευθεριάζουσα και όπου η ιδιωτική εκπαίδευση τίθεται εκτός της κρατικής εξουσίας και η λεγόμενη “δεύτερη καλύτερη επιλογή” (second best). Η ιδιωτική εκπαίδευση παραδοσιακά ήταν το δικαίωμα των πλουσίων να προσφέρουν στα παιδιά τους καλύτερη μόρφωση χωρίς να πληρώνουν για τα παιδιά των άλλων, αλλά και η εύλογη φιλοδοξία κάποιων μικρομεσαίων ή μικροαστών στην προσπάθεια τους για κοινωνική κινητικότητας.
Η ΝΔ ποτέ δεν είχε ταυτιστεί αναφορικά με την ιδιωτική εκπαίδευση με την ελευθεριάζουσα προσέγγιση. Η ελεύθερη αγορά δεν άγγιζε την εκπαιδευτική διαδικασία ούτε για την συντηρητική παράταξη από τις εποχές της ΕΡΕ ακόμα. Υπήρχε η προσέγγιση για ένα δημόσιο σύστημα με ιδιωτική διαχείριση όπου όμως το πρόγραμμα σπουδών, η εκπαιδευτικοί, η βαθμολόγηση είχε αυστηρά δημόσια κριτήρια. Σήμερα λοιπόν η συντηρητική παράταξη ξεφεύγει από αυτή την παράδοση της με το νομοσχέδιο της κ. Κεραμέως. Τα ιδιωτικά σχολεία μέχρι πρότινος δεν λειτουργούσαν ως ιδιωτικές επιχειρήσεις απλώς υπήρχαν κάποιες παραπάνω παροχές και κάποιες καλύτερες εγκαταστάσεις σε αυτά.
Επιπλέον είναι σφάλμα να κάνουμε απλώς έναν διαχωρισμό μεταξύ της δημόσιας και της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Υπάρχουν ταξικοί διαχωρισμοί και μέσα στην ιδιωτική παιδεία. Υπάρχουν τα σχολεία της ολιγαρχίας όπου η άρχουσα τάξη στέλνει τα παιδιά της πλέον μέχρι τα 15 περίπου γιατί μετά τα “φυγαδεύει” στο εξωτερικό. Οι μεσαίες σχολές με ρίζες σε κάποιους σημαντικούς συνήθως ανθρώπους και τα μικρομεσαία ιδιωτικά σχολεία. Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας δεν αφορά φυσικά τα σχολεία της ολιγαρχίας και εξ ου και πλήττει εν γένει το εκπαιδευτικό μέλλον της χώρας.
Στο νομοσχέδιο υπάρχουν σειρά από προβλέψεις που ήδη εφαρμόζονται στα ιδιωτικά σχολεία, όπως για την αξιολόγηση, τις ξένες γλώσσες, τους εσώκλειστους μαθητές κλπ. Θεσπίζεται όμως ακόμα η “συστέγαση” ιδιωτικών σχολείων με φροντιστήρια που είναι εκτός θέματος, καθώς τα μεσαία και μικρομεσαία σχολεία που αφορά το παρόν σχέδιο νόμου θα αναμειχθούν με την παραπαιδεία των φροντιστηρίων. Παράλληλα προωθείται η υποτίμηση των διδασκόντων σε απλούς μισθωτούς εξαρτημένης εργασίας και η άρση κάθε περιορισμού στις απολύσεις τους.
Ο δάσκαλος όμως δουλεύει με ψυχές και μυαλά ανθρώπων και για να τους εμπνεύσει είναι προαπαιτούμενη η αυτονομία του. Δεν μπορεί να είναι φοβισμένος στον εντολοδόχο επιχειρηματία, καθώς δεν υπάρχει τίποτα πιο καταστροφικό για την εκπαίδευση από τον δάσκαλο που φοβάται τον εντολοδόχο ιδιοκτήτη του σχολείου. Επιπλέον, οι ελεύθερες απολύσεις μαθηματικά οδηγούν σε επιπόλαιες προσλήψεις και κατ΄ επέκταση σε ευτελισμό της διδακτικής διαδικασίας. Αυτά όλα όμως δεν αφορούν τα σχολεία της ολιγαρχίας, αλλά τα “τριτοκλασάτα” ιδιωτικά σχολεία των μικρομεσαίων.
Η Κυβέρνηση με το νομοσχέδιο της ενισχύει την παρασιτική παραπαιδεία και πλήττει την μορφωτική διαδικασία καταργώντας τον αυτόνομο, ελεύθερο δάσκαλο μέσω των απολύσεων. Παράλληλα καταργεί τη συλλογικότητα και τον ελεύθερο διάλογο μεταξύ των διδασκόντων μέσω της παρουσίας των ιδιοκτητών (“αστυνόμευση”) στις συνεδριάσεις του συλλόγου διδασκόντων. Τέλος προωθείται η μαφιόζικη μέθοδος της εθελοντικής δήθεν αποδοχής μείωσης ωρών διδασκαλίας και μισθών (μέσω πάλι και των απολύσεων).
Ο μακροπρόθεσμος αντίκτυπος αυτού του νομοσχεδίου θα δημιουργήσει ένα σαράκι που θα χτυπήσει όλα τα σχολεία με τον εθισμό της κοινωνίας στον δάσκαλο πιόνι, όπου θα καταστραφεί η εμπνευσμένη μόρφωση. Τι θα σταματήσει μετά τα ΣΔΙΤ στην εκπαίδευση και τους ενοικιαζόμενους στη διδασκαλία; Από αυτό το εξάμβλωμα θα σταματήσει την Κυβέρνηση μόνο το ΜέΡΑ25 και η οργή της κοινωνίας. Η Υπουργός Παιδείας λειτουργεί ως η χειρότερη ηγεσία που έχει περάσει ποτέ από το Υπουργείο Παιδείας, η ζημιά όμως που κάνει είναι πιο μακροπρόθεσμη από αυτή που θα μπορούσε να κάνει σε μία θητεία.
Έχουν τη δυνατότητα σήμερα οι βουλευτές της συμπολίτευσης να γράψουν κοινοβουλευτική ιστορία απαιτώντας από την κ. Κεραμέως να αποσύρει αυτό το νομοσχέδιο ή τουλάχιστον να αποσυρθεί η απελευθέρωση των απολύσεων, δεν έχουν δικαίωμα απέναντι στον εαυτό τους και την παράταξη τους, να μην το κάνουν.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
