Από τις αψυχολόγητες πινελιές αυταρχισμού που συνόδευαν το τελευταίο πακέτο μέτρων για την πανδημία που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, αξίζει να εστιάσουμε σε μία παράπλευρη συνέπεια με ιδιαίτερη σημασία. Είναι η χρονική μετατόπιση της τελετής της Ανάστασης από τις 12 στις 9, ώστε να μην προσκρούσει στην απαγόρευση βραδινής κυκλοφορίας .

Μεθοδολογικά, η νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας κατατάσσεται στα Μέτρα Πειθάρχησης Άνευ Οφέλους, που σατιρικά έχουν αποδομηθεί με τα διαδεδομένα «μετά τις 9 κολάει, πριν δεν κολάει». Είναι προφανές ότι ό,τι ώρα και να τελεστεί η λειτουργία, τον ίδιο ακριβώς αριθμό ατόμων θα μαζέψει, υπό τις ίδιες ακριβώς συνθήκες. Αλλά αυτό το συγκεκριμένο έχει μια έξτρα αυταρχική υπεραξία.

Δε χρειάζεται να είσαι πιστός για να κατανοήσεις τη λειτουργία εθίμων χιλιετιών στη δόμηση ταυτότητας, στη διαμόρφωση της Συλλογικής Εμπειρίας, στην ενδυνάμωση του αισθήματος του συνανήκειν. Πολύ μεθοδικά, πολύ στοχευμένα, η «Μητσοτάκης Α.Ε.» αυτό θέλει να χτυπήσει: τις πολύ βασικές, τις πολύ βαθιές βεβαιότητες κάθε ανθρώπου. Η ζωή του δεν πρέπει να έχει καμία σταθερά, να μην ορίζεται από καμία βεβαιότητα, κυριολεκτικά να μην ξέρει τι του ξημερώνει. Ότι όλα είναι υπό αίρεση: τρόποι ζωής δεκαετιών, εργασιακές κατακτήσεις αιώνων, ακόμα και δόγματα χιλιετιών. Να γνωρίζει, να βιώσει, να εμπεδώσει όσο πιο βαθιά γίνεται, ότι όλες οι όψεις της ζωής του θα καθορίζονται με υπουργικές αποφάσεις, με κυβερνητικές οδηγίες, «με εντολή Μητσοτάκη».

Ένας συνεχής γολγοθάς, συνοδεία των εκατόνταρχων της «Μητσοτάκης Α.Ε.», χωρίς τη βεβαιότητα της Ανάστασης.

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.