Εκτός από τον ιμπεριαλισμό, υπάρχει η μοναξιά, η απομόνωση, η αποξένωση

«Δύο είναι οι τρόποι να χειραγωγείται ένας λαός», είχε πει ο σπουδαίος Tony Benn: «Πρώτα, τον φοβίζουν και κατόπιν του σπάνε το ηθικό.» Και πρόσθεσε: Η άρχουσα τάξη έχει λόγο να μην θέλει καλή δημόσια παιδεία, εύρωστη δημόσια υγεία, ανθρώπους που νιώθουν ασφαλείς: Οι μορφωμένοι, υγιείς, οι γεμάτοι αυτοπεποίθηση λαοί δεν κουμαντάρονται εύκολα!»

Κάποτε η Χάνα Αρέντ έγραψε ότι η απομόνωση «δημιουργεί την ανάγκη προσχώρησης σε κάποιο ολοκληρωτισμό.» Ότι συνάνθρωποί μας που νιώθουν απομονωμένοι από τον κόσμο που τους περιβάλει εύκολα παρασύρονται από τις σειρήνες του εθνικισμού που τους δίνουν την ψευδαίσθηση ότι κάποιος τους ακούει, ότι σέβονται το θυμό τους, ότι μοιράζονται τους φόβους τους. Έτσι εξηγείται πως, την ώρα που δεν τα βγάζουν πέρα, βρίσκουν μια κάποια ανακούφιση στα μαντάτα ότι η ολιγαρχία αγοράζει Ραφάλ και φρεγάτες – κι ας ξέρουν κατά βάθος ότι αυτή η αγορά θα γιγαντώσει κι άλλο την λιτότητα που τους καταστρέφει χωρίς να κάνει τη χώρα ουσιαστικά ασφαλέστερη.

Δεν αρκεί, με άλλα λόγια, να τα βάζουμε με την ολιγαρχία.
Δεν αρκεί να σχεδιάζουμε το μέλλον επιστημονικά.
Δεν αρκεί να μιλάμε μεταξύ μας.

Όπως έλεγε και το σύνθημα στον τοίχο τα χρόνια τα παλιά, «σύντροφοι, εκτός από τον ιμπεριαλισμό υπάρχει κι η μοναξιά». Καθήκον μας είναι να βγούμε εκεί έξω. Εκεί έξω, θα βρούμε την Ταπείνωση, την Μοναξιά, την Απαξίωση και την Αναξιοπρέπεια να περπατούν ως τραμπούκοι στους δρόμους των πόλεών μας, να ροβολάνε τα μονοπάτια της επαρχίας μας, και να σπέρνουν παντού την Απαισιοδοξία, τη Διχόνοια και τη Δυσαρέσκεια από την οποία μόνο η Ολιγαρχία επωφελείται.

Εμείς, πρέπει να συναντήσουμε τους γείτονές μας, περαστικούς που μπορεί να μας συμπαθούν μπορεί και όχι. Να τους αφουγκραστούμε. Να τους κοιτάξουμε στα μάτια. Να τους δώσουμε κουράγιο. Μόνο με τέτοιες μικρές, αλλά ουσιαστικά επαναστατικές πράξεις θα τους πείσουμε για την ρήξη που, πράγματι, είναι η μόνη προοδευτική απάντηση στην ολιγαρχία, στην εκμετάλλευση, στη θλίψη. Μόνο έτσι θα πειστούν ότι, πράγματι, αυτή η νύχτα κράτησε πολύ. Ότι ήρθε η ώρα να αδράξουμε το φως της μέρας. Ότι όπως είπε ο Κλέων στη Βουλή: Τέρμα η νύχτα. Τώρα ΜέΡΑ!

(Απόσπασμα από την Κεντρική Πολιτική ομιλία του Γιάνη Βαρουφάκη στο 1ο Διαβουλευτικό Συνέδριο του ΜέΡΑ25)