Ας ξεκινήσουμε με μια: η αβροφροσύνη είναι αρετή. Γιατί όμως είναι τέτοια; Καταρχάς τι σημαίνει αρετή αν όχι “μια κολακευτική ιδιότητα” μια κοινωνική σύμβαση; Αλλά θα επανέλθουμε σε αυτό παρακάτω.
Αυτός που φρονεί αβρά λοιπόν είναι ο ευγενής, ο λαμπρός, έτσι λέει η ετυμολογία της ρίζας “βρος”. Είναι επομένως ενάρετος. Στην πράξη η αβροφροσύνη είναι το δόσιμο χώρου στα ΕΓΩ να εκδηλωθούν ομαλά, και του αβρόφρονα και του συνομιλητή του.
Το αντίθετο αυτού, το διαλεκτικά αντίθετο, είναι η σύγκρουση των ΕΓΩ, των αδηφάγων ΕΓΩ, που μέσω μιας εξάρσης ανταγωνιστικοτητας διεκδικούν την αυτοεπιβεβαίωση. Πολλά ΕΓΩ μάλιστα εθίζονται σε κάποιο “streak νικών”, και σχεδόν σαδιστικά, εκσπεματώνουν φαντασιακά στραπατσαρίζοντας τα “εχθρικά” ΕΓΩ· τα σοσιαλ μίντια βρίθουν του είδους.
Οι αρετές όμως δεν συμβαδίζουν με τέτοιες συμπεριφορές. Αυτές οι συμβατικές κολακείες δεν είναι τίποτα άλλο από το ιδεαλιστικό περίβλημα κάποιων αναγκαίων κανόνων συμπεριφοράς, που προέκυψαν στις κοινωνίες υλιστικά για να μπορούν αυτές να είναι λειτουργικές. Η αβροφροσύνη ντύθηκε αρετή για να μπορέσει το ΕΓΩ να δεχθεί να δώσει χώρο στο άλλο ΕΓΩ. Να μη νιώθει υποβιβασμένο αλλά ενάρετο. Κι αν δεν εισπράξει το ίδιο τότε μπορεί να αποφύγει να αισθανθεί μαλάκας αποδίδοντας χαμηλό επίπεδο στον συνομιλητή.
Όταν η αβροφροσύνη εμπεδώνεται και υλιστικά από το υποκείμενο, τότε ξεδιπλώνεται και η μαγεία της διαλεκτικής, αυτής της συλλογής ενδεχομένων από όλες τις πηγές κι αυτής της γνώσης πώς δεν πειράζει να κάνεις λάθος, δεν πειράζει να μη τα ξέρεις όλα και να ακούς, είναι μέσα στη διαδικασία της μάθησης, διαλεκτικά βελτιώνεσαι και αρχίζεις να θεωρείς από απόσταση ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό μέσα στη γυμνή, ανάγλυφη αλήθεια του.
Στο ΜέΡΑ25 θεωρούμε ακράδαντα ότι η αβροφροσύνη – αυτής της διαλεκτικής και εξελιγκτικής διεργαρσίας – είναι απαραίτητη σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του ανθρώπου και πολύ περισσότερο ως βάση του πολιτικού πολιτισμού.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
