Ο ρόλος του Tαμείου είναι να καλουπώσει τις απανταχού οικονομίες στα οικονομικά της προσφοράς, αυτό που έχει επικρατήσει να λέγεται νεοφιλελευθερισμός. Το ΔΝΤ θέλει κούρεμα του χρέους, γεγονός που θα άρει τον κίνδυνο της χώρας και επομένως νομοτελειακά θα οδηγηθούμε σε ανάπτυξη. Προσοχή όμως, στις προϋποθέσεις που θέτει για να κουρευθεί το χρέος εντοπίζεται το καλούπι: πλήρης απορρύθμιση εργασιακών και ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στις κύριες συντάξεις, Αρμαγεδών. Μέχρις εδώ ΔΝΤ και Ευρωπαίοι, δηλαδή οι Γερμανοί, συμφωνούν.
Αυτό που καίει το ΔΝΤ ως πολιτικό οργανισμό είναι η επιβολή αυτών των απορρυθμίσεων, αυτό το καλιμπράρισμα στα οικονομικά της προσφοράς, να συνδυαστεί σχετικά σύντομα με ανάπτυξη, ώστε να δικαιώθει η γραμμή του ιδεολογικά και πολιτικά: “κάνανε αυτό που έπρεπε, το ορθό, και πέτυχαν“. Η ανάπτυξη βεβαία δεν θα έρθει από την ισοπέδωση των μισθών και τον επιπλέον περιορισμό της ζήτησης, από την εκμηδένιση των συντάξεων, αυτά τα δύο ενεργοποιούν κάργα υφεσιακές δυνάμεις. Η όποια ανάπτυξη θα έρθει από την άρση του κινδύνου χώρας. Σκεφτείτε, ήδη είμαστε φθηνοί, θελκτικοί για επενδύσεις, αλλά επικρατεί φόβος στους επενδυτές: “κι άμα χρεοκοπήσουν τι κάνω;” σκέφτονται. Διότι άλλο το 180% του ΑΕΠ χρέος και άλλο το 70% για παράδειγμα.
Οι Γερμανοί όμως τυγχάνει να παίζουν παίγνια μηδενικού αθροίσματος, θέλοντας και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Θέλουν να καλουπώσουν τον ζωτικό τους χώρο στα οικονομικά της προσφοράς, διατηρώντας τον ταυτόχρονα σε κρίση, γεγονός που τους αποφέρει διπλό όφελος: ανταγωνιστικότητα στο νόμισμα ώστε να δουλεύουν στο φουλ οι βιομηχανίες τους, πηγαίνοντας από ρεκόρ σε ρεκόρ στα πλεονασμάτα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της χώρας, αλλά και ως μέσο παραδειγματισμού στην ευρύτερη προσπάθεια καλουπώματος ισχυρότερων χωρών από την Ελλάδα, με κύριο στόχο βέβαια τη Γαλλία.
Οι Γερμανική αιτιολόγηση της στάσης τους είναι πως το κούρεμα του χρέους είναι μια ενέργεια μη αναστρέψιμη, τα οικονομικά της προσφοράς όμως είναι… Και ποιος τους λέει πως μετά το κούρεμα του χρέους οι επόμενες ελληνικές κυβερνήσεις χωρίς αυτή τη σπάθη του χρέους να επικρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους, θα διατηρήσουν τις απορρυθμίσεις;
Εκεί ακριβώς έγκειται και η διαφορά ΔΝΤ – Όλαφ Σόλτς (το πολιτικό προσωπικό του γερμανικού κεφαλαίου): Το ΔΝΤ έχει πέρα από πρακτικό και ιδεολογικό ρόλο να επιτελέσσει. Αν η Ευρωζωινική Ελλάδα δεν δείξει αριθμούς μαζί με την απορρύθμιση και την «μονόδρομο» της πτώσης του βιωτικού επιπέδου για την πλειοψηφία του πληθυσμού. πλήγεται ή όποια αξιοπιστία του.
Από την άλλη οι Γερμανοί είπαμε: θέλουν και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Και μέχρι στιγμής το ειτυγχάνουν.
Όλοι γνωρίζουν και αναγνωρίζουν όμως, πως ανάπτυξη χωρίς κούρεμα του χρέους δεν πρόκειται να έλθει. Κι εμείς γνωρίζουμε επίσης πως ανάπτυξη τύπου ΔΝΤ, θα καρπωθεί από τους λίγους σε βάρος των πολλών. Το χρέος από μόνο του δεν είναι ικανή συνθήκη για τον σκόπο που πρέπει να έχει ο οποιοσδήποτε πολιτικός φορέας, την άνοδο της γενικής ευημερίας, αλλά είναι όμως αναγκαία.
Εμείς είμαστε θιασώτες και της αναγκαίας αναδιάρθρωσης του χρέους και των ικανών συνθηκών η ανάπτυξη που κάτι τέτοιο θα πυροδοτούσε να διοχετευθούν στην αύξηση της γενικότερης κοινωνικής ευημερίας και ιδίως στην εξασφάλιση αξιοπρεπώς των βασικών αναγκών σε όλους.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
