Η αξιωματική αντιπολίτευση (;), όταν δεν μεταδίδει το ευαγγέλιο του λάδινου σταυρού στην κολυμπήθρα ή δεν υποδέχεται τον Ευαγγελάτο στο διαμέρισμα των 2 αδιαμεσολάβητων εκατομμυρίων στο Κολωνάκι, τη Σκομπία, που λέγανε οι αριστεροί στα Δεκεμβριανά, επαγγέλλεται 4.000 ευρώ μισθό στο Δημόσιο – γιατί ο κ. Κασσελάκης είναι επιχειρηματικό τζιμάνι, αμερικανάκι με την καλή έννοια, που θα τα καταφέρει μειώνοντας ταυτόχρονα τους φόρους για το 99%. Αλλά και στα «εθνικά» σκίζει το κόμμα: η προσήλωση στην ιερή συμμαχία του ΝΑΤΟ -έστω και χωρίς Μέτερνιχ- θα τα λύσει όλα.

Το ΠΑΣΟΚ, ελλείψει πια εκσυγχρονιστών, μοιάζει με κόμμα νέων στελεχών με πολύ παλιοκαιρίσιο λόγο. Με ύφος, επιπλέον, ακόμη πιο παλιοκαιρίσιο. Προγραμματικά, σε κανέναν τομέα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής δεν προτείνει τίποτε, έστω «συστημικά» ενδιαφέρον.

Το ΚΚΕ ξέρει πως όλα τα κακά, για τον «τόπο» και για τη «λαϊκή οικογένεια», οφείλονται στη λυκοσυμμαχία της Ε.Ε., αλλά, όπως εξήγησε στο παρελθόν, πολλάκις, δεν πρέπει να φύγουμε γιατί με τη δραχμή θα καταστραφούμε. Επομένως, πρώτα θα κυριαρχήσει η «λαϊκή οικογένεια», μέσω της κατάληψης της εξουσίας από το ίδιο και μετά θα ξεκινήσει η «επαναστατική» φαντασμαγορία. Για να μην επανέλθω, το θέμα με το ΚΚΕ είναι η πεποίθησή του ότι δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά τώρα. Δεσμεύεται, όμως, πως όλα θα γίνουν – στη σωστή ώρα.

Η Νέα Αριστερά έχει ως βασικό πυρήνα της πολιτικής της την «περηφάνια» για τη διακυβέρνηση 2015-2019. Μόνο που έτσι είναι υποκριτικό να τα βάζει με τον, αυτοκόλλητο του Τσίπρα, Νετανιάχου ή να «παλεύει» για προοδευτική φορολογική μεταρρύθμιση, που κανείς δεν ξέρει ποια είναι ή να καταγγέλλει την Ούρσουλα φον για αντιπροσφυγική πολιτική, όταν, μόλις πρόσφατα ο πρώην πρωθυπουργός έλεγε πως ΟΚ με τον φράχτη στην Εβρο, αλλά, ρε παιδί μου, δεν φτάνει.

Κατά τη γνώμη μου, είναι κάποιες θέσεις, εκ των ων ουκ άνευ, για οποιοδήποτε πρόγραμμα της οποιασδήποτε Αριστεράς. Σταχυολογώ μερικές.

● Κατάργηση των παραστρατιωτικών μηχανισμών της αστυνομίας, από τα ΜΑΤ μέχρι τους Ζητάδες.

● Αμεση διακοπή των σχέσεων με το Ισραήλ.

● Αγώνας ενάντια στη μιλιταριστική, φιλοπόλεμη και σταθερά αντικοινωνική, απέναντι στους ίδιους τους λαούς της, Ευρώπη-φρούριο.

● Κατεδάφιση του δολοφονικού φράχτη.

● Απαγόρευση κάθε εξόρυξης.

● Την κλιματική κρίση να την πληρώσουν οι πλούσιοι. Οχι στις γιαλαντζί «πράσινες μεταβάσεις».

● Γενναίες αυξήσεις στους μισθούς, Αυτόματη Τιμαριθμική Προσαρμογή και αναπλήρωση των απωλειών από την ασύλληπτη ακρίβεια.

● Πλαφόν στις τιμές των βασικών υπηρεσιών και αγαθών. Μηδενισμός του ΦΠΑ στα τρόφιμα.

● Ριζική φορολογική μεταρρύθμιση με μεταφορά του βάρους στα αφεντικά, μεγάλα και «μικρομεσαία».

● Μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών. Καμία δουλειά χωρίς αξιοπρεπές εισόδημα.

Η σταχυολόγηση είναι, απλώς, ενδεικτική.

Δείχνει, όμως, σαφώς και ευκρινώς, σε πόση απόσταση από ένα τέτοιο πρόγραμμα βρίσκονται ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και η ΝεΑρ. Τα τρία ΠΑΣΟΚ, που λέει και ο Γιάνης Βαρουφάκης λίγο υπερβολικά – αλλά μόνο λίγο.

Καμιά από τις παραπάνω προτάσεις δεν περιέχεται στις προγραμματικές τους θέσεις. Πράγμα που δείχνει πόσο η «συνέχεια του κράτους» και η «σοβαρότητα» απέναντι στις «δεσμεύσεις» μας -όπως, π.χ., η λιτότητα στο διηνεκές- είναι ο κοινός πυρήνας της πολιτικής τους.

Αντίθετα, το πρόγραμμα της Ενωτικής Πρωτοβουλίας ΜέΡΑ25-Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά αξονίζεται γύρω από αυτές τις κινηματικές επιδιώξεις. Διαχωρίζεται, επομένως, από τη μεταδημοκρατική Κεντροαριστερά, σε οποιαδήποτε από τις τρεις ελλαδικές της παραλλαγές.

Νομίζω πως γι’ αυτό, αλλά και για την επιμονή του στην πιο ευρεία ενωτική συμπαράταξη της Αριστεράς, είναι μια λογική επιλογή ψήφου, ιδίως από τους νέους ανθρώπους. Ολες οι έρευνες άλλωστε δείχνουν πως ήδη αποτελεί μια νεανική επιλογή.

* Ο Χρήστος Λάσκος είναι εκπρόσωπος Τύπου της ενωτικής πρωτοβουλίας ΜέΡΑ25 | Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά. Από τις εκδόσεις Τόπος, κυκλοφορεί το βιβλίο του Χρήστου Λάσκου «Να ξαναμιλήσουμε για την εκμετάλλευση – Απλοϊκά μαθήματα πολιτικής οικονομίας».