Όταν ένας λαός πλήττεται από βάρβαρο εισβολέα, όταν παραβιάζονται οι εστίες του και βομβαρδίζονται οι γειτονιές του, όταν νέοι και νέες, ηλικιωμένοι, που δεν έχουν πιάσει ποτέ όπλα στα χέρια τους, ζώνονται με όπλα για να υπερασπιστούν την πατρίδα από αδίστακτους εισβολείς, τότε είναι η στιγμή για εμάς να κλίνουμε την κεφαλή, να τους χαιρετήσουμε και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους στηρίξουμε στον αγώνα τους εναντίον της εισβολής της χώρας τους.

Κι αυτό, κύριε Μητσοτάκη, ανεξάρτητα από το αν είναι Ουκρανοί, αν είναι Παλαιστίνιοι, αν είναι Κούρδοι, αν είναι μαχητές του Πολισάριο στη Δυτική Σαχάρα. Γιατί εμείς, το πανευρωπαϊκό DiEM25 και το ΜέΡΑ25 εδώ, στην Ελλάδα, διακρίσεις μεταξύ θυμάτων εισβολής δεν κάνουμε. Αντίθετα, με εσάς, που όταν ένας Παλαιστίνιος πετάει πέτρες στον ισραηλινό στρατό στη Χαριθίγια, για να υπερασπίσει το σπίτι του από τις μπουλντόζες του ισραηλινού στρατού που πάνε να το ρίξουν στα κατεχόμενα της Παλαιστίνης, τον αποκαλείτε τρομοκράτη, ενώ μία Ουκρανή, έναν Ουκρανό που φτιάχνει βόμβες μολότοφ -και καλά κάνει-, για να υπερασπιστεί το δικό της σπίτι, το δικό του σπίτι στο Χαρκίβ, τους θεωρείτε ήρωες.

Εμείς όχι δεν κρατάμε ίσες αποστάσεις, κύριε Πρωθυπουργέ, δεν κρατάμε καμία απόσταση από ανθρώπους που υπερασπίζονται τα πάτρια. Είμαστε ξεκάθαροι.

Ο κ. Βλάντιμιρ Πούτιν επέλεξε να εισβάλει στην Ουκρανία. Κανένας δεν του το επέβαλε, ούτε οι Ουκρανοί ούτε η Ουάσιγκτον ούτε το ΝΑΤΟ ούτε κάποια θεία δύναμη. Επέλεξε ο κ. Πούτιν τη βαρβαρότητα και κέρδισε έτσι επάξια τη θέση του στο κεφάλαιο της Ιστορίας όπου συγκαταλέγονται όλοι οι βάρβαροι ηγέτες που επιλέγουν τον πόλεμο, όχι που εξαναγκάζονται σε πόλεμο, αλλά που επιλέγουν τον πόλεμο.

Ο πόλεμος εξ επιλογής από μόνος του αποτελεί έγκλημα. Δεν ξέρω, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, της Αντιπολίτευσης, αν σήμερα, αυτή τη στιγμή ο κ. Πούτιν διαπράττει εγκλήματα πολέμου με τον ορισμό της Συνθήκης της Γενεύης. Αυτό θα το μάθουμε, αφού καταλαγιάσει η σκόνη του πολέμου. Ελπίζουμε να γίνει γρήγορα.

Όμως, αυτό που ξέρω, κύριε Πρωθυπουργέ, είναι ότι ο κ. Πούτιν ήταν δεκαετίες τώρα εγκληματίας πολέμου. Το είπα πρώτη φορά αυτό στη γενική συνέλευση του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών, όπου ήμουν καθηγητής το 2001, τότε που η κυβέρνηση Σημίτη πίεζε το τμήμα μας, πίεζε τους συναδέλφους μου να αποδώσουμε επίτιμο διδακτορικό στον κ. Βλάντιμιρ Πούτιν. Ήμουν ο μόνος που καταψήφισε. Ήμουν πάλι άλλη μία φορά στη μειοψηφία του ενός και αιτιολόγησα την αρνητική ψήφο. Είπα ότι είναι εγκληματίας πολέμου για τα εγκλήματα στην Τσετσενία, καθώς για να γίνει ο πρώτος Πρόεδρος της νέας Ρωσίας που επανέκτησε εδάφη που απώλεσε η Μόσχα, ισοπέδωσε το Γκρόσνι, όπως και άλλες πόλεις και χωριά, οδήγησε στον αφανισμό διακοσίων πενήντα χιλιάδων ψυχών. Από τότε το έλεγα.

Κύριε Πρωθυπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τρέμω με την ιδέα ότι ο κ. Πούτιν θα κάνει κάτι αντίστοιχο στο Κίεβο, αντίστοιχο με αυτό που έκανε τότε στο Γκρόσνι. Τρέμω και με τη σκέψη του τι υποφέρουν αυτή τη στιγμή οι σύντροφοί μας, οι συνοδοιπόροι μας δημοκράτες στη Ρωσία, που είχαν το σθένος και το θάρρος να διαδηλώσουν εναντίον του κ. Πούτιν στη Μόσχα, στο Πέτρογκραντ, σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Και αυτή τη στιγμή ένας Θεός ξέρει σε τι βασανιστήρια υπόκεινται στα μπουντρούμια του κ. Πούτιν.

Χθες μάθαμε ότι η Ρωσική Κυβέρνηση θα νομοθετήσει σύντομα, ώστε ακόμη και μία ανάρτηση στο διαδίκτυο που δεν αρέσει στον κ. Πούτιν να σου στοιχίζει δεκαπέντε χρόνια φυλακής.

Εσείς της Νέας Δημοκρατίας, μην κοιτάτε τόσο συγκαταβατικά. Εδώ στην ειρηνική Ελλάδα πρόσφατα ξεκινήσατε διώξεις δημοσιογράφων -μην το ξεχνάμε αυτό- για καθαρά μικροκομματικούς λόγους. Έτσι ξεκινάει, από τα πολύ μικρά και καταλήγουμε στην τυραννία. Διώξατε τη Βουλεύτρια μας, την Αγγελική Αδαμοπούλου, τη Γιάννα Παπαδάκου, τον Κώστα Βαξεβάνη.

Το ζητούμενο, όμως, αυτή τη στιγμή είναι ο λαός της Ουκρανίας, είναι οι άνθρωποι που πασχίζουν να σώσουν τα σπίτια τους από τον στρατό εισβολής.

Πρώτη προτεραιότητα τώρα για εμάς θα έπρεπε να είναι η στήριξη της παλλαϊκής άμυνας των Ουκρανών μαχητών.

Εσείς, κύριε Πρωθυπουργέ, δυστυχώς αυτό δεν το έχετε. Δεν είναι φυσιολογικό αυτό για εσάς. Δεν είστε ο Πρωθυπουργός της αντίστασης και του Διεθνούς Δικαίου, το οποίο επικαλείστε με τον τρόπο που το επικαλεστήκατε πριν. Δεν είστε ο Πρωθυπουργός της αλληλεγγύης προς τους λαούς που δέχονται επίθεση και η εισβολή.

Στην Υεμένη, εκεί που προχθές τριάντα επτά φορές βομβάρδισαν τα πολεμικά αεροπλάνα της Σαουδικής Αραβίας, εσείς στείλατε PATRIOT και εξοπλισμό υπέρ των εισβολέων και τον καταστροφέων της χώρας της Υεμένης. Στην Παλαιστίνη τολμάτε και παίρνετε το μέρος, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, ενός κράτους απαρτχάιντ. Το Διεθνές Δίκαιο για εσάς είναι α λα καρτ. Δεν έχει καμία σχέση με την πίστη στο Διεθνές Δίκαιο ή με την αλληλεγγύη σε εθνοαπελευθερωτικά κινήματα. Μαζορέτες κάθε δυτικής εισβολής ήσασταν όλα αυτά τα χρόνια, είτε ήταν στο Ιράκ είτε ήταν στο Αφγανιστάν με αποτέλεσμα ένα τεράστιο πλήγμα για τη χώρα μας, με αποτέλεσμα κανένας να μην σας παίρνει στα σοβαρά όταν ζητάμε την επιβολή του Διεθνούς Δικαίου στην Κύπρο. Δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Υπάρχει και ένα θεσμικό ζήτημα. Δεν θα θέσω το ερώτημα αν θα έπρεπε να έχετε στείλει τα C-130 ή όχι στην Πολωνία. Ποιος είστε εσείς που αποφασίζετε μόνος σας; Πήρατε κάποια απόφαση ως Υπουργικό Συμβούλιο; Φέρατε το θέμα στη Βουλή να νομιμοποιήσετε μια πολύ σημαντική κίνηση, άσχετα αν είναι σωστή ή λάθος, την αποστολή πολεμικού υλικού σε μια εμπόλεμη ζώνη εντός της Ευρώπης; Απλά δεν σας ενδιέφερε να αποκτήσει καν νομιμοποίηση η πράξη σας και αυτό είναι πρόβλημα και είναι απειλή για τη δημοκρατία μας, κύριε Μητσοτάκη.

Επιστρέφω στο ζητούμενο. Τι σημαίνει στην πράξη σήμερα η στήριξη του λαού της Ουκρανίας; Σημαίνει πρώτα να βάλουμε πάνω απ’ όλα τους ανθρώπους που υποφέρουν και αντιστέκονται, όχι τα δικά μας ιδεολογήματα, να μην εξωθούμε συνανθρώπους μας στην καταστροφή γιατί αυτό συμφέρει κάποιους.

Τι εννοώ; Το εξήγησε σε άρθρο του στο έγκυρο περιοδικό Foreign Affairs, το οποίο είμαι σίγουρος ότι το διαβάζετε, ο διακεκριμένος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, ο Τζον Μιρσάιμερ. Έγραφε το 2014: «Η Δύση παραπλανά την Ουκρανία. Το αποτέλεσμα θα είναι μια κατεστραμμένη Ουκρανία. Αν είχαμε το συμφέρον των Ουκρανών κατά νου…» -εννοεί τους Αμερικανούς, ως Αμερικανός καθηγητής στο Σικάγο γράφει- «…θα εργαζόμασταν προς την κατεύθυνση μιας ουδέτερης Ουκρανίας με στόχο να την ανοικοδομήσουμε οικονομικά θέτοντάς την εκτός του ανταγωνισμού μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Αυτό θα ήταν το βέλτιστο για τους Ουκρανούς.». Το 2014 τα έλεγε αυτά. «Αντ’ αυτού, τους εξωθούμε να παίζουν επιθετικά προς τους Ρώσους. Τους εξωθούμε να πιστέψουν ότι θα ενσωματωθούν στη Δύση και στο ΝΑΤΟ, επειδή αφήνουμε να εννοηθεί ότι τελικά θα νικήσουμε τον Πούτιν, επειδή ο χρόνος είναι με το μέρος μας. Και οι Ουκρανοί…» -γράφει ο καθηγητής- «…πάνε με τα νερά μας. Εμφανίζονται σχεδόν απόλυτα ενάντιοι στον οποιοδήποτε συμβιβασμό με τη Ρωσία και έτοιμοι να ενστερνιστούν τις πιο σκληροπυρηνικές αντιρωσικές θέσεις. Το αποτέλεσμα θα είναι η καταστροφή της χώρας τους και εμείς τους εξωθούμε προς ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα μια ουδέτερη Ουκρανία θα έλυνε την κρίση και θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντά μας και ιδίως το συμφέρον των Ουκρανών.». Αυτά έγραφε ο Μιρσάιμερ. Ακριβώς τα ίδια έγραφε χθες στο Project Syndicate ο Τζεφ Σακς, ο γνωστός καθηγητής από το Columbia.

Με άλλα λόγια, το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες λειτουργούν σαν τον δειλό νταή που σε παροτρύνει να κάνεις τσαμπουκά στον μεγαλύτερο νταή υποσχόμενός σου βοήθεια που δεν θα σου δώσει. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, που έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τον Χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και το Διεθνές Δίκαιο εισβάλλοντας στο Ιράκ -τη δεύτερη φορά, όχι την πρώτη-, ήταν ο υιός Μπους, ο George W. Bush, ο ίδιος πρόεδρος που άνοιξε την πόρτα, χωρίς να τους βάλει μέσα, στους Ουκρανούς, στο ουκρανικό καθεστώς για το ΝΑΤΟ. Εμμένοντας στη νατοϊκή προοπτική της Ουκρανίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες έβαλαν το συμφέρον τους πάνω από το συμφέρον του λαού της Ουκρανίας, τόσο το οικονομικό συμφέρον τους όσο και τον γεωπολιτικό τους στόχο για μια αδύναμη, κατακερματισμένη και απολύτως εξαρτημένη Ευρώπη.

Μια συμφωνία Ουάσινγκτον-Μόσχας, στη βάση μιας ουδέτερης αλλά ανεξάρτητης Ουκρανίας, ήταν εξ αρχής, όχι μόνο περισσότερο εφικτή από την ψευδή υπόσχεση της Δύσης για είσοδο στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ήταν η βέλτιστη λύση για την Ουκρανία –όχι απλώς η καλύτερη εφικτή, η βέλτιστη.

Θα ήταν μια λύση αντίστοιχη με αυτή που επέτρεψε στην Αυστρία, στη Φιλανδία, στην Ιρλανδία στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου να αποδείξουν ότι η ουδετερότητα μπορεί και να αποτρέψει την εισβολή της Ρωσίας και να δημιουργήσει τις συνθήκες για ελευθερία, δημοκρατία και προκοπή, σίγουρα περισσότερη ελευθερία, περισσότερη δημοκρατία και περισσότερη προκοπή από αυτή που νιώσαμε εμείς ως νατοϊκή χώρα στα πέτρινα χρόνια τόσο της δικτατορίας όσο και της παρακρατικής Δεξιάς.

Κάποιοι θα αντιτείνουν: «Μα, οι Φιλανδοί σκέφτονται να μπουν στο ΝΑΤΟ τώρα». Θα το πείτε, φαντάζομαι, αυτό. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι η ουδετερότητα τούς εξασφάλισε ογδόντα χρόνια προκοπής και δημοκρατίας και ελευθερίας. Μακάρι να τα είχαν και οι Ουκρανοί αυτά και μετά βλέπουμε.

Το «ανέκδοτο» είναι ότι την ώρα που σκοτώνονται άνθρωποι στην Ουκρανία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και που το ζητούμενο είναι μια άμεση συμφωνία κατάπαυσης του πυρός και απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων, η τρόικα εσωτερικού, με πρώτο τον Αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, ταυτίζεται με τον χειρότερο εκπρόσωπο της τρόικας εξωτερικού, την ορντινάντσα του κ. Σόιμπλε το 2015 στα Eurogroup που συμμετείχα, τον κ. Σταμπς, για να συντονιστούν –λέει- σε μια φιλοπολεμική έξαρση υπέρ του ΝΑΤΟ.

Μπράβο σας, κύριοι. Να χαίρεστε και τον κ. Γεωργιάδη και τον κ. Σταμπς. Για εμένα, μεγάλη μου τιμή!

Επιστρέφω σε αυτό που έχει σημασία. Το πρώτο εύλογο ερώτημα –κι εδώ είναι ένα ερώτημα, το οποίο θέλει συζήτηση- είναι το εξής. Θα πει κάποιος: Καλά, το αν θα ήταν ή όχι ουδέτερη η Ουκρανία δεν είναι ένα θέμα που θα έπρεπε να το αποφασίσουν οι Ουκρανοί;

Συμφωνώ, βεβαίως, εφόσον όμως η Δύση έπαυε να τους τάζει «λαγούς με πετραχήλια», που δεν σκόπευε ποτέ, ιδίως τη δύσκολη στιγμή, να τους τα δώσει και εφόσον στο εσωτερικό της χώρας πληρούνταν οι ελάχιστες συνθήκες για να γίνει ένας δημοκρατικός διάλογος μεταξύ των πολιτών της Ουκρανίας που θα οδηγήσει σε μια δημοκρατική λήψη απόφασης.

Για να είμαστε λοιπόν σαφείς, αυτός ο πόλεμος είναι βάρβαρη επιλογή του εγκληματία πολέμου με το όνομα «Βλαντιμίρ Πούτιν», για την οποία ο Πούτιν φέρνει ακέραια την ευθύνη και ολόκληρη την αμαρτία. Παράλληλα, η Ουάσινγκτον και η ανεκδιήγητη Ευρωπαϊκή Ένωση, η Δύση, φέρει την ευθύνη για τη δημιουργία των συνθηκών που διαχρονικά επέτρεψαν –δεν λέω «εξανάγκασαν», δεν θέλω να βγάλω την ενοχή πάνω από τον Πούτιν- στον Πούτιν να εισβάλει.

Υπάρχει και ένα δεύτερο εύλογο ερώτημα: Και τώρα; Τώρα που έχει γίνει η εισβολή, που εξελίσσεται, τι λύση διαβλέπουμε, την ώρα που οι Ουκρανοί πολεμούν γενναία υπέρ πατρίδας και το αίμα τους ρέει στις πόλεις και στα χωριά; Είναι σήμερα η ουδετερότητα της Ουκρανίας εφικτή; Και αν δεν είναι, υπάρχει άλλη λύση; Δύο είναι τα δεδομένα.

Πρώτον, ακόμα κι αν οι κυρώσεις δουλέψουν, θα πάρουν καιρό πολύ να ρίξουν τον Πούτιν και δεν ξέρουμε τι θα ακολουθήσει τον Πούτιν. Αν λοιπόν Κίεβο και Δύση επιμείνουν σήμερα στη νατοϊκή προοπτική της Ουκρανίας, κύκλοι ιδιαίτερα καλά πληροφορημένοι –και συγκεκριμένα θα αναφερθώ στο State Department και στην Goldman Sachs, η οποία έχει καλή πληροφόρηση- εκτιμούν ότι, έτσι όπως προχωράμε, η Ρωσία θα καταλάβει μεγάλο μέρος της Ουκρανίας, ακόμα και αν αυτό απαιτήσει δεκάδες χιλιάδες θύματα. Αυτή είναι μια πραγματιστική, κυνική, αλλά ψυχρή εκτίμηση.

Δεύτερο δεδομένο. Η μόνη εναλλακτική σε αυτό το τραγικό συμβάν θα είναι κατάπαυση του πυρός τώρα, απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων, με συμφωνία κορυφής για ουδετερότητα. Το μόνο καλό νέο αυτές τις μέρες είναι ότι –δεν έχει σημασία αν δεν καταλήγουν πουθενά- υπάρχουν συνομιλίες στη Λευκορωσία μεταξύ της ουκρανικής κυβέρνησης και της ρωσικής, με εκπρόσωπο των Ουκρανών τον Υπουργό Άμυνας απ’ ό,τι μαθαίνω.

Πείτε μου, κύριε Μητσοτάκη. Εσείς που αυτοπαρουσιάζεστε ως συμμετέχων στον σκληρό πυρήνα λήψης αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, πού το πάτε; Τι συμβουλεύετε αυτή τη στιγμή τον Πρόεδρο Ζελένσκι; Άμα σας πάρει τηλέφωνο ο κ. Ζελένσκι, τι θα τον συμβουλέψετε;

Να εμείνει στο δικαίωμα της Ουκρανίας να μπει στο ΝΑΤΟ ή να εξασφαλίσει κατάπαυση πυρός, απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων υπό τον όρο μιας ουδετερότητας που θα εγγυηθούν από κοινού Μόσχα και Ουάσιγκτον, Ουάσιγκτον και Μόσχα; Ξέρω, εσείς θα πείτε ό,τι σας πουν να πείτε.

Κακά τα ψέματα, όσο γενναία και να πολεμούν οι Ουκρανοί σήμερα -και η ψυχή μας είναι μαζί τους- και δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ έχει δηλώσει ότι δεν θα στείλει ούτε στρατιώτη ούτε αεροπλάνο, εσείς και οι φίλοι σας στις Βρυξέλλες, στην Ουάσιγκτον, εξωθείτε τον Πρόεδρο Ζελένσκι σε μία κατοχή καταστροφής για τους Ουκρανούς, που παράλληλα θα βυθίσει την Ελλάδα, όσο και την Ευρώπη, σε μια ακόμα βαθύτερη οικονομική κρίση με θύματα δεκάδες εκατομμύρια φτωχότερων Ευρωπαίων.

Εκτός και αν περιμένετε ότι σε μερικές εβδομάδες θα πέσει ο Πούτιν και θα τον αντικαταστήσει κάποιος φιλικότερος προς τις αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Το πιστεύετε αυτό; Γι’ αυτή τη φαντασίωση είστε διατεθειμένος να θυσιάσετε μια ολόκληρη γενιά Ουκρανών και να τσακίσετε και άλλο την ήδη τσακισμένη οικονομία μας, τόσο τη δική μας όσο και της υπόλοιπης Ευρώπης;

Υπάρχει και το εύλογο ερώτημα, καλοπροαίρετο: Θα δεχόταν μια τέτοια λύση ουδετερότητας ο Πούτιν; Ναι, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να το δεχόταν. Όσο μεγαλύτερο το οικονομικό κόστος, λόγω των κυρώσεων -που καλά κάναμε και επιβάλαμε-, όσο σθεναρότερη η ένοπλη αντίσταση των Ουκρανών, τόσο πιο εύκολα θα δεχθεί ο Πούτιν τη λύση μιας πραγματικά ουδέτερης και ανεξάρτητης Ουκρανίας, εφόσον προκύψει σε Σύνοδο Κορυφής με την Ουάσιγκτον, όπου θα υπάρχει και ένα πλαίσιο αποστρατιωτικοποίησης των συνόρων, ιδίως της περιοχής του Ντονμπάς, κάτι που θα μπορεί ο ίδιος ο Πούτιν να πουλήσει στον δικό του κόσμο, στους δικούς του ολιγάρχες, στον δικό του κύκλο, στο δικό του καθεστώς ως μια δική του νίκη, ότι κατάφερε να κάνει τη Δύση να λάβει στα σοβαρά υπόψη τον προβληματισμό του καθεστώτος του για τα θέματα ασφάλειάς του και να σταματήσει την εξάπλωση του ΝΑΤΟ προς τα σύνορά του τα δυτικά.

Σε μια τέτοια περίπτωση η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν πραγματικά είμαστε αλληλέγγυοι με την Ουκρανία, δεν μας σταματάει κανένας να στηρίξουμε οικονομικά την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, χωρίς να χρειαστεί τύποις καμία είσοδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όποιος προτιμά αντί για αυτόν τον εφικτό, εξαιρετικό στόχο το συνεχιζόμενο αιματοκύλισμα και τη μόνιμη πληγή μιας κατεχόμενης Ουκρανίας, κρυπτόμενος πίσω από το θεωρητικό δικαίωμα των Ουκρανών να μπουν στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όποιος προτιμάει αυτό -από το καλό σενάριο-, θυσιάζει τον ουκρανικό λαό στον βωμό, στην καλύτερη περίπτωση, ενός ιδεολογήματος και στη χειρότερη σκοτεινών συμφερόντων που ωφελούνται οικονομικά από τη δυστυχία των λαών.

Τι σημαίνει για την Ευρωπαϊκή Ένωση, για την Ευρώπη γενικότερα, αυτός ο πόλεμος στην Ουκρανία; Εξευτελισμό. Αποδεικνύει αυτός ο πόλεμος άλλη μία φορά τη δειλία και την υποκρισία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχοντας επιλέξει να μετατραπεί στην ουρά του ΝΑΤΟ, απέτυχε η Ευρωπαϊκή Ένωση να εκπληρώσει τη μία σοβαρή υπόσχεση που είχε δώσει στους λαούς της Ευρώπης, τη γενέθλια υπόσχεσή της, μη πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Ο στόχος του ΝΑΤΟ από το 1991 και μετά έχει δηλωθεί ευθαρσώς από Αμερικανούς αξιωματούχους: Έξω, κάτω από πάνω, είναι οι κωδικοί αυτού του δόγματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Να κρατηθεί η Ρωσία έξω από την Ευρώπη, να κρατηθεί η Γερμανία κάτω –down– και να κρατηθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες καβάλα, από πάνω, από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σήμερα ο στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών εξετελέσθη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι όχι μόνο γεωπολιτικά ανύπαρκτη, αλλά λειτουργεί ως λαγός των Ηνωμένων Πολιτειών, κόντρα στα συμφέροντα της ίδιας της Ευρώπης. Ως αποτέλεσμα της επιλογής αυτής σήμερα έχουμε μια Γερμανία γονατισμένη, εξευτελισμένη και αντιμέτωπη με μια τεράστια αύξηση του κόστους παραγωγής της βιομηχανίας της, αλλά ταυτόχρονα και μια Γερμανία που με μία απόφαση του Όλαφ Σολτς, χωρίς καν περάσει από τα κόμματα στη γερμανική Βουλή ανακοινώνει ότι επαναεξοπλίζεται.

Πόσο θέλετε εσείς, κυρίες και κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, να δείτε μια ξαναοπλισμένη Γερμανία να αναδύεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Ερώτημα.

Βλέπουμε Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία με προϋπολογισμούς και χρέη που δεν βγαίνουν σε περίοδο αυξανόμενων επιτοκίων. Βλέπουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν πολιτικό νάνο, θεατή που όλο και περισσότερο απομακρύνεται από την πολιτική ενοποίηση. Βλέπουμε την Κίνα που τρίβει τα χέρια της αυτή τη στιγμή. Αυτή τη στιγμή κάνει πάρτι στο Πεκίνο η κινεζική ηγεσία για πολλούς λόγους. Όχι μόνο θα πάρει περισσότερο φυσικό αέριο, ενέργεια που έχει ανάγκη, αλλά θα μπορέσει να ενεργοποιήσει το ψηφιακό νόμισμα το οποίο χτίζει εδώ και τρία χρόνια συστηματικά και πολύ αποτελεσματικά η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας για να αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό το SWIFT, ένα σύστημα που το έχει χτίσει η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας, αλλά είναι σαν να έχεις χτίσει έναν αυτοκινητόδρομο και να μην έχεις αυτοκίνητα να κυκλοφορήσουν πάνω του. Τώρα θα το χρησιμοποιήσει πρώτος ο κ. Πούτιν και κερδισμένοι θα βγουν σε μεγάλο βαθμό οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση; Στο καναβάτσο της ιστορίας για άλλη μια φορά.

Όσο για την Ελλάδα, έχουμε μια χώρα μετά από δεκατρία χρόνια μνημονιακής κρίσης με συντριπτικά επίπεδα χρέους, χωρίς βιομηχανία, χωρίς σχέδιο για την Πράσινη Βιομηχανική Επανάσταση που είναι το μεγάλο ζητούμενο για τη χώρα μας, με αγρότες χρεοκοπημένους, με μικρομεσαίους κατεστραμμένους, με τη νέα γενιά πάλι να πρέπει να επιλέξει μεταξύ της μετανάστευσης και της φτώχειας, με τους ηλικιωμένους ανήμπορους να βοηθήσουν παιδιά και εγγόνια. Αυτή είναι η κατάσταση που αφήνει στο διάβα της αυτός ο πόλεμος.

Όσον αφορά την ασφάλειά μας, ποια ασφάλεια; Ακόμα μεγαλύτερη ανασφάλεια αντιμετωπίζει το ελληνικό κράτος, η ελληνική επικράτεια, ο λαός της Ελλάδας.

Ο πόλεμος αυτός είναι ένα τεράστιο διπλωματικό δώρο για τον Ερντογάν ο οποίος βλέπετε πως παίζει με τη συνθήκη του Μοντρέ, με τα Δαρδανέλια, με τον Βόσπορο. Αυτοπαρουσιάζεται ως go between, ως διαμεσολαβητής. Για την Κύπρο; Κανένα θετικό αντίκτυπο. Κουβέντα δεν λέτε για την καταπάτηση του διεθνούς δικαίου την ώρα που υπεραμύνεστε την επιλεκτική χρήση της ιδέας του διεθνούς δικαίου από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Όσο για την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία που ουσιαστικά παρέδωσε την Αλεξανδρούπολη ως ορμητήριο των Ηνωμένων Πολιτειών, το μόνο που καταφέρατε είναι χωρίς κανένα απολύτως όφελος για τη χώρα να δημιουργήσετε συνθήκες στοχοποίησης της Αλεξανδρούπολης.

Αν πει κάποιος από εσάς της Νέας Δημοκρατίας ότι η παρουσία των Αμερικανών στην Αλεξανδρούπολη θωρακίζει τη χώρα απέναντι στον Ερντογάν, η απάντησή μου είναι μια λέξη: Ακρωτήρι, η βάση των Βρετανών στην Κύπρο. Θυμάστε πόσο βοήθησε τον κυπριακό λαό η βάση των Βρετανών στην Κύπρο; Καθόλου. Το ίδιο ακριβώς θα ισχύει και με τη βάση στην Αλεξανδρούπολη.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το μάθημα που πρέπει να μάθουμε είναι απλό. Όπως έκαναν και με τους Ουκρανούς, που τους φούσκωναν τα αυτιά με φρούδες υποσχέσεις που δεν είχαν ποτέ σκοπό να υλοποιήσουν, έτσι ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση χαϊδεύουν τα αυτιά τα δικά σας και των προηγούμενων κυβερνήσεων με όμορφα λόγια, με πλουσιοπάροχες υποσχέσεις για στήριξη και αρωγή. Επί της ουσίας, όμως, ξέρετε τι μας λένε; «Είμαστε μαζί σας κόντρα στην Τουρκία του Ερντογάν, σας πουλάμε και όπλα βέβαια με το αζημίωτο, αλλά αν -ω μη γένοιτο- εκείνος πάρει το όπλο του, μην περιμένετε κάτι περισσότερο, το πολύ-πολύ να φωτίσουμε με τα γαλανόλευκα χρώματα κάποιο κτίριο στις Βρυξέλλες». Αυτό μας λένε, κύριε Μητσοτάκη.

Κι έρχομαι τώρα στο τι σημαίνει αυτός ο πόλεμος για την τρύπια τσέπη του λαού μας. Στην Ελλάδα της νέας λιτότητας -λέγε με: ακρίβεια- όσο περισσότερο αυξάνονται οι λογαριασμοί της ΔΕΗ τόσο αυξάνονται τα υπερκέρδη του καρτέλ, γιατί έχουμε ένα καρτέλ, ένα χρηματιστήριο ενέργειας το οποίο αποφασίζει εκείνο την τιμή που θα επιβάλει με στόχο και αποτέλεσμα την κερδοφορία. Το λέτε και εσείς και χαίρεστε κιόλας ότι η ΔΕΗ έχει κερδοφορία. Είναι δυνατόν να κερδίζουν οι παραγωγοί της ηλεκτρικής ενέργειας σε μια περίοδο που μαγαζιά κλείνουν και οι οικογένειες δεν μπορούν να θερμάνουν το σπίτι τους;

Το τελευταίο κομμάτι του παζλ ήταν χτες. Διαβάζω ότι ολοκληρώθηκε η πώληση του ΔΕΔΔΗΕ, του ηλεκτρικού δικτύου της χώρας στη Macquarie.

Ξέρετε τι σημαίνει «Macquarie»; Εσείς που τα ψηφίζετε αυτά, γιατί ο κ. Μητσοτάκης ξέρει. Ξέρετε ότι είναι μια από τις πιο διεφθαρμένες εταιρείες στον πλανήτη; Ξέρετε ότι ολόκληρη η Αυστραλία, γιατί από εκεί προκύπτει, βουίζει; Υπήρξε, μάλιστα, και ένα πάρα πολύ καλό πρόγραμμα στο κρατικό ραδιόφωνο της Αυστραλίας που αναδεικνύει τις ρεμούλες της «Macquarie», στην οποία μόλις τολμήσατε να δώσετε τον ΔΕΔΔΗΕ.

Εσείς κωφεύετε, βεβαίως, σε όλα αυτά. Το ίδιο γίνεται και με τα σούπερ-μάρκετ που θησαυρίζουν εν μέσω της ακρίβειας. Κοιτάξτε τα ποσοστά κέρδους των σούπερ-μάρκετ.

Τώρα πόλεμος δίνει την ευκαιρία σε εσάς να εκμεταλλευτείτε τη διεθνή αναστάτωση, ώστε να δικαιολογείστε για την ακρίβεια ελπίζοντας ότι ο λαός εκεί έξω που σας ψήφισε θα πει: «Εντάξει, τι φταίει η Μητσοτάκης ΑΕ;», όταν η «Μητσοτάκης ΑΕ» είναι ο βασικός μέτοχος στην επιτάχυνση του πληθωρισμού πολύ πιο ψηλά από τις άλλες χώρες.

Προς τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ:. Μήπως ήρθε η ώρα να συνταχθούμε όλοι μαζί με τη θέση για κατάργηση του χρηματιστηρίου ενέργειας και την οριακή τιμολόγηση του ρεύματος, ανεξάρτητα από τις δεσμεύσεις σας, εσείς του ΣΥΡΙΖΑ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και για ένα πλαφόν στην τιμή του ρεύματος ανάλογο με τα κέρδη των τριών ολιγαρχών που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια συν την ιδιωτική ΔΕΗ, με την αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή του κατώτατου μισθού και των κοινωνικών επιδομάτων; Θα συμφωνήσετε ότι πρέπει από κοινού να σπρώξουμε; Αφορολόγητο πετρέλαιο για τους αγρότες;

Κύριε Μητσοτάκη, δεν θα σας αφήσουμε να κρύβεστε πίσω από τον πόλεμο και τον εισαγόμενο πληθωρισμό για να αποκρύπτετε τα υπερκέρδη των καρτέλ ενέργειας και σούπερ-μάρκετ.

Κλείνω, κύριε Πρόεδρε.

Το ζητούμενο, μάλιστα, είναι ένα: Κατάπαυση του πυρός και απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων. Και ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό είναι να συμφωνήσουν Μόσχα και Ουάσιγκτον στην επιστροφή των στρατευμάτων στη βάση τους με ανταλλαγή την ουδετερότητα και ανεξαρτησία της Ουκρανίας.

Εμείς θαυμάζουμε την αγωνιστικότητα των Ουκρανών και θέλουμε να κερδίσουν, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούμε παρά να στηλιτεύσουμε τον τρόπο με τον οποίο ΝΑΤΟ και Ηνωμένες Πολιτείες και Ευρωπαϊκή Ένωση τους εξωθούν σε πράγματα καταστροφικά για αυτούς. Όποιος μας ρωτά: «Αμφισβητείτε το δικαίωμα των Ουκρανών να γίνουν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης;», απαντούμε: «Όχι, βεβαίως και δεν το αμφισβητούμε, αλλά πρέπει πρώτα να υπάρξουν, πρέπει πρώτα να αποβάλλουν από πάνω τους την μπότα του κατακτητή». Μια ουδετερότητα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα είναι ο τρόπος για να γίνει αυτό.

Τι μπορεί να κάνει η μικρή Ελλάδα προς αυτή την κατεύθυνση; Πολλά θα μπορούσαμε. Όπως τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου κίνησε γη και ουρανό με το Κίνημα των Αδεσμεύτων, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας χώρος μεταξύ των υπερδυνάμεων να ανασάνουν οι λαοί ή τότε που παρενέβη για να διασωθεί η ηγεσία των Παλαιστινίων από τον Λίβανο από τα πυρά του στρατού του Ισραήλ.

Θα μπορούσαμε να ανεβάσουμε το επίπεδο του διαλόγου στην Ευρώπη καταδεικνύοντας ότι είναι απόλυτα εφικτό, ότι μπορούμε από τη μια μεριά να συνταχθούμε με τον ουκρανικό λαό στον δίκαιο αγώνα του εναντίον του Ρώσου εισβολέα χωρίς να κλείνουμε τα μάτια στους ναζιστές του Τάγματος Αζόφ που διώκουν και τους δικούς μας ομογενείς, τους οποίες εσείς θυσιάζετε στον βωμό του «Ναι σε όλα» σε ένα ΝΑΤΟ το οποίο δεν βλέπει τίποτα το μεμπτό ούτε από τη μια μεριά ούτε από την άλλη της διαχωριστικής γραμμής μεταξύ του Ντονμπάς και της υπόλοιπης Ουκρανίας.

Όσο υποκλινόμαστε δουλικά σε μια εξευτελισμένη Ευρωπαϊκή Ένωση και ζητάμε υποκριτικά αμερικανική στρατιωτική επέμβαση, επειδή ξέρουμε ότι δεν θα δοθεί, το μήνυμα αυτής της Κυβέρνησης στη διεθνή γνώμη είναι ότι η Ελλάδα είναι απούσα από τη διεθνή σκηνή.

Ακριβώς για αυτό τον λόγο, επειδή έχουμε μια Κυβέρνηση που εκθέτει τη χώρα, απηύθυνα επιστολή στον κ. Τσίπρα και στον κ. Κουτσούμπα χτες προτείνοντας να συντονίσουμε τις αντιπολεμικές μας δράσεις.

Εσάς στο ΚΙΝΑΛ δεν απηύθυνα τίποτα. Μέχρι να πάψετε να νιώθετε ντροπή για τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν θα σας ενοχλήσω. Σας το υπόσχομαι.

Το σκεπτικό της πρωτοβουλίας αυτής είναι πως απλά την ώρα που οι άνθρωποι σκοτώνονται στην Ουκρανία και οι φτωχότεροι πολίτες της Ευρώπης δεινοπαθούν, δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με την ακρίβεια, οι έμποροι των όπλων, τα καρτέλ ενέργειας σούπερ- μάρκετ οι τραπεζίτες και, βέβαια, το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα Αμερικής και Ρωσίας κάνουν χρυσές δουλειές.

Να γιατί το αντιπολεμικό κίνημα και το κίνημα στήριξης εργαζόμενων και μικρομεσαίων είναι ένα και το αυτό! Να γιατί απαιτείται συντονισμένη δράση μεταξύ μας!

Ο Julian Assange, ο καλός μας συνοδοιπόρος και φίλος που σήμερα σαπίζει στις φυλακές του Belmarsh -το αγγλικό, βρετανικό Γκουαντάναμο- επειδή ξεμπρόστιασε τις Ηνωμένες Πολιτείες για τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και βασικών αρχών ανθρωπισμού στα πεδία των μαχών στο Ιράκ, κάποτε είχε πει ότι οι λαοί ποτέ δεν θέλουν πόλεμο, ότι για να τον αποδεχτούν οι κυβερνώντες πρέπει πρώτα να δηλητηριάσουν τον νου και την ψυχή τους με ψέματα.

Γι’ αυτό, ο ρόλος μας εδώ είναι ένας στη Βουλή των Ελλήνων, να καταρρίπτουμε αυτά τα ψέματα υπέρ των λαών, υπέρ της ειρήνης, υπέρ της ανεξαρτησίας των λαών, υπέρ της δημοκρατίας των λαών.

Στοπ, λοιπόν, στον Πούτιν και τον πόλεμό του!

Αλληλεγγύη με τους Ουκρανούς μαχητές και άμαχους!

Αλληλεγγύη ιδίως με τους Ρώσους διαδηλωτές εναντίον του πολέμου!

Ναι σε μία ανεξάρτητη, ουδέτερη Ουκρανία.

Ναι σε μια ανεξάρτητη, ουδέτερη Ελλάδα εντός μίας ανεξάρτητης, ουδέτερης Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Ολόκληρη η ομιλία:

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.