Ο προϋπολογισμός της Βουλής εμπεριέχει διαφόρων ειδών δαπάνες, ενός μη κερδοσκοπικού ιδρύματος per se, με προμήθειες υλικών – οικοσκευής, αναλώσιμων, λοιπού εξοπλισμού (υπολογιστές, κλιματιστικά, κλπ), παγίων εξόδων (Ενέργεια, Ύδρευση, Τηλ), ενοικίων και φυσικά αμοιβές για υπηρεσίες (εργασία).

Σύμφωνα με την ίδια τη Βουλή:

«Ο Προϋπολογισμός της Βουλής περιλαμβάνει πιστώσεις για τις βουλευτικές αποζημιώσεις, τις αποδοχές του προσωπικού, τις προμήθειες για τα αναγκαία υλικά λειτουργίας των υπηρεσιών, τη συντήρηση και επισκευή των κτιρίων της, όπως επίσης και πιστώσεις που προορίζονται για να προβάλλουν το έργο της Βουλής και να συμβάλουν στην προώθηση εθνικών, κοινωνικών και πολιτιστικών σκοπών. Προωθείται ο στόχος για μια συνολική αναβάθμιση της Βουλής και για ένα γενναίο άνοιγμα προς την κοινωνία, προς τα σύγχρονα προβλήματα, το νέο επιστημονικό δυναμικό, τις ιδιαίτερες κοινωνικές και πολιτιστικές ευαισθησίες μέσα στο περιβάλλον της πενταετούς κρίσης και των επιπτώσεών της στο κοινωνικό σύνολο. Επίσης, ενισχύονται οι πρωτοβουλίες κοινοβουλευτικής διπλωματίας και ανάπτυξης πολύπλευρων διεθνών σχέσεων. Α. (Κ.Α. 0000) πληρωμές για υπηρεσίες, Β. (Κ.Α. 1000) προμήθειες αγαθών και κεφαλαιακού εξοπλισμού, Γ. (Κ.Α. 2000) πληρωμές μεταβιβαστικές, Δ. (Κ.Α. 5000) δαπάνες που δεν εντάσσονται σε άλλες κατηγορίες».

Αναλυτικότερα οι κατηγορίες και υποκατηγορίες δαπανών:

ΠΛΗΡΩΜΕΣ ΓΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ: Βουλευτικές αποζημιώσεις, Αμοιβές πολιτικών υπαλλήλων (τακτικοί και Ι.Δ.Α.Χ.), Αμοιβές υπαλλήλων με σχέση Ι.Δ. ορισμένου χρόνου και ειδικών κατηγοριών, Πρόσθετες και παρεπόμενες παροχές πολιτικών υπαλλήλων, στρατιωτικών & οργάνων ΕΛ.ΑΣ Πληρωμές για μετακινήσεις Πληρωμές για λοιπές υπηρεσίες.

ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ ΑΓΑΘΩΝ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΑΚΟΥ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ: Προμήθεια ειδών εξοπλισμού υπηρεσιών, εργαστηρίων κ.λπ, Προμήθεια υγειονομικού, φαρμακευτικού υλικού και ειδών καθαριότητας, Προμήθεια ειδών συντήρησης και επισκευής εγκαταστάσεων και εξοπλισμού, Προμήθεια ειδών διατροφής, ιματισμού, υπόδησης, εξάρτυσης, εστίασης, κατασκήνωσης και άθλησης, Προμήθεια καυσίμων και λιπαντικών, Διάφορες προμήθειες, Προμήθεια κεφαλαιακού εξοπλισμού.

ΠΛΗΡΩΜΕΣ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΤΙΚΕΣ: Επιχορηγήσεις σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (ιδρύματα και οργανισμοί υγείας, πρόνοιας, κοινωνικής ασφάλισης και λογαριασμούς), Επιχορηγήσεις σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, Επιχορηγήσεις, εισφορές και συνδρομές σε διεθνείς οργανισμούς και κοινότητες του εξωτερικού, Εισοδηματικές ενισχύσεις και λοιπές μεταβιβάσεις.

Ύψος

Η πορεία του προϋπολογισμού της Βουλής δεν αποτελεί εξαίρεση από την γενικευμένη λιτότητα των μνημονιακών χρόνων, ξεκινώντας από τα 218 εκ ευρώ το 2009, την χρονιά πριν την κρίση, στα 133 εκ ευρώ το 2017.

Η ετήσια δαπάνη λειτουργίας του Κοινοβουλίου, συμπεριλαμβανομένων και των περιβόητων μιντιακά βουλευτικών αποδοχών, χρησιμοποιείται κατά κόρον από την ακροδεξιά και τους νοσταλγούς του Παπαδόπουλου ως έμμεσο όχημα διάβρωσης της νομιμοποίησης του Κοινοβουλίου στις συνειδήσεις των πολιτών: «η Βουλή (βλ. Δημοκρατία) μας κοστίζει, δεν την έχουμε ανάγκη». Η ετήσια δαπάνη όπως είπαμε ανέρχεται περί τα 130 εκ ευρώ, επαναλαμβάνουμε μαζί με τις βουλευτικές αποδοχές. Το ποσό αυτό αποτελεί το 0,07% του ΑΕΠ μας. Ταυτόχρονα, καταβάλλουμε ετησίως διαμέσω των πρωτογενών πλεονασμάτων χαράτσι προς τους δανειστές 3,5% του ΑΕΠ μας – περί τα 6,5 δισ ευρώ, για την αποπληρωμή τόκων ενός μη βιώσιμου χρέους. Ας αποφασίσουν οι πολίτες τι αξιολογούν περισσότερο, τι κοστίζει και δεν μας χρειάζεται, η Δημοκρατία μας ή ένα μη βιώσιμο χρέος;

Πολιτικός Στοχασμός πάνω στην έννοια του Βουλευτή

Στην περσινή αντίστοιχη επιτροπή, ΠτΒ ήταν ο Νίκος Βούτσης. Διαβάζοντας την εισήγησή του, στεκόμαστε στο πνεύμα της, το οποίο συνοψίζεται από τη φράση «Οι δαπάνες της Βουλής δεν είναι τεχνικό θέμα, αλλά πολιτικό». Υπερθεματίζουμε. Για αυτό και ας μας επιτραπεί να αναδείξουμε εν είδει ευρύτερου πολιτικού στοχασμού την λογιστική καταχώρηση της βουλευτικής αποζημίωσης.

Στον προϋπολογισμό της Βουλής οι Βουλευτές λογίζονται ως εργαζόμενοι της Βουλής, υπό την έννοια βέβαια του λαού, ως υπηρέτες του. Εδώ όμως γεννάται μια αντίφαση, η οποία αναπαράγεται και στον ισολογισμό. Η κατηγορία δαπανών στην οποία εντάσσεται η βουλευτική αποζημίωση ονομάζεται Υπηρεσίες, με την έννοια της παροχής υπηρεσιών προς την Βουλή, ενώ η υποκατηγορία με την αμοιβή της υπηρεσίας των Βουλευτών μένει ως «αποζημίωση», φέρνοντας στην επιφάνεια την έννοια του κόστους ευκαιρίας, μιας θυσίας που κάνει ο Βουλευτής για να γίνει τέτοιος, άρα έχει κόστος ευκαιρίας που η κοινωνία οφείλει να του αποζημιώσει. Σε τελική λοιπόν ανάλυση, ο Βουλευτής είναι εργαζόμενος της Κοινωνίας, παρέχοντας υπηρεσίες ή κάποιος που κάνει χάρη στην κοινωνία και οφείλει να «αποζημιώνεται;». Οι λέξεις έχουν τη σημασία τους και η σαφήνεια, ειδικά στο Κοινοβούλιο πρέπει να πρυτανεύει πάντα και παντού. Ιδεολογικά, εμείς στο ΜέΡΑ25 λειτουργούμε ως η φωνή των πολιτών που μας εμπιστεύθηκαν την 7η Ιουλίου και όλων όσοι έχουν πυκνώσει τις τάξεις μας έκτοτε, και αυτό σημαίνει να ακούμε τους πολίτες, τον λαό, όχι ως επαΐοντες που χρήζουν «αποζημίωσης» να τους λέμε ποιο είναι το σωστό αφ’υψηλού.

Στόχευση

Η στόχευση είναι η μέγιστη ικανοποίηση των αναγκών για την εύρυθμη λειτουργία του Κοινοβουλίου, με το μικρότερο δυνατό κόστος και χωρίς βέβαια εκπτώσεις στις απαραίτητες δημοκρατικές λειτουργίες. Αυτό απαιτεί διαφάνεια στις συμβάσεις με τους προμηθευτές, δηλαδή ανάρτηση τους στην «Κοινοβουλευτική Διαφάνεια» . Ταυτόχρονα το Κοινοβούλιο οφείλει να χρηματοδοτεί εκπαιδευτικά προγράμματα, δράσεις, παρεμβάσεις και δρώμενα που καλλιεργούν τη συμμετοχή των πολιτών στο δημοκρατικό πολίτευμα.