Το Νοέμβριο του 1972 η χούντα επιχείρησε να εκλέξει ΕΦΕΕ καθοδηγούμενη από τη φασιστική δικτατορία.
Στις αρχές του 1973, τα ελληνικά Πανεπιστήμια έμοιαζαν με καζάνι που βράζει, έτοιμο να εκραγεί. Στις 26 Γενάρη, η χούντα έδωσε στη δημοσιότητα τον Καταστατικό Χάρτη για την Ανώτατη Παιδεία, με τον οποίο, εκτός των άλλων, επιχειρούσε την κατάργηση του φοιτητικού συνδικαλισμού. Ακολούθησε θύελλα διαμαρτυριών, συνεχίστηκε η αποχή σε πολλές σχολές του ΕΜΠ, ενώ σε αποχές κατέβηκαν οι σπουδαστές των Σχολών Υπομηχανικών, αλλά και οι σπουδαστές της Σιβιτανιδείου. Σε αποχή κατέβηκαν οι φοιτητές του Πανεπιστημίου της Πάτρας. Ενώ ακολούθησαν κινητοποιήσεις και στη φοιτητική νεολαία της Θεσσαλονίκης.
Η χούντα απάντησε με συλλήψεις και βία και στις 4 Φεβρουαρίου 1973 εκδόθηκε το νομοθετικό διάταγμα 1347/73, που διέκοπτε την αναβολή στράτευσης για τους φοιτητές που απείχαν ή προέτρεπαν συναδέλφους τους σε αποχή. Ήταν η σπίθα, που άναψε τη φωτιά. Στις 14 Φεβρουαρίου, η αστυνομία παραβίασε το άσυλο, εισέβαλε στο Πολυτεχνείο και διέλυσε με αγριότητα φοιτητική συγκέντρωση. Μέχρι τις 20 Φλεβάρη, επιστρατεύτηκαν 97 φοιτητές, στελέχη του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος.
Στις 21 Φεβρουαρίου, πραγματοποιήθηκαν στο κτίριο της Νομικής φοιτητικές συνελεύσεις, με κύριο αίτημα την κατάργηση του μέτρου της στράτευσης. Μέχρι το μεσημέρι, συγκεντρώθηκαν σε όλο το κτήριο της Νομικής 4.000 φοιτητές, και έδωσαν τον ιστορικό «όρκο»: «Εμείς οι φοιτητές των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμεθα εις το όνομα της Ελευθερίας να αγωνισθώμεν μέχρι τέλους διά την κατοχύρωσιν: Των ακαδημαϊκών ελευθεριών, του πανεπιστημιακού ασύλου, της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων. Ορκιζόμεθα συμπαράστασιν εις όλον τον φοιτητικόν κόσμον της Ελλάδος, ο οποίος βασανίζεται. Η βία και η τρομοκρατία δε θα περάσουν. Ζήτω ο φοιτητικός κόσμος της Ελλάδος».
Οι συγκεντρωμένοι φοιτητές φώναζαν από την ταράτσα της Νομικής συνθήματα, χόρευαν και τραγουδούσαν το «Πότε θα κάνει ξαστεριά», έριχναν στα πεζοδρόμια αυτοσχέδια τρικ και χειρόγραφες προκηρύξεις με συνθήματα : «Λευτεριά στα αδέλφια μας», «Δημοκρατία», «Δεν περνά ο φασισμός», «Κάτω η χούντα», «Ελλάς Ελλήνων Φυλακισμένων».
Από τις 7 το απόγευμα άρχισαν να συγκεντρώνονται γύρω από τη Νομική εκατοντάδες Αθηναίοι εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους στους φοιτητές. Η αστυνομία προσπάθησε να διαλύσει βίαια τους συγκεντρωμένους, ο κόσμος, όμως, ξανασυγκεντρώθηκε και όλο και πύκνωνε στην οδό Ακαδημίας.
Η κατάληψη της Νομικής έληξε αναίμακτα το απόγευμα της άλλης μέρας. Κατά τη διάρκεια της αποχώρησης πραγματοποιήθηκαν συγκρούσεις με την αστυνομία και με στελέχη παρακρατικών οργανώσεων με αποτέλεσμα να συλληφθούν αρκετοί και να οδηγηθούν στα ΕΑΤ-ΕΣΑ, παρόλα αυτά οι περισσότεροι φοιτητές, με την κάλυψη του συγκεντρωμένου λαού αποχώρησαν συντεταγμένα, έχοντας σημειώσει μια ουσιαστική νίκη,
Μετά τη Νομική, τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο, καθώς από την ίδια τους την πείρα οι φοιτητές πείστηκαν ότι ο αγώνας για ακαδημαϊκές ελευθερίες δεν ξεχώριζε από τον αγώνα για το γκρέμισμα της χούντας, για την ελευθερία. Ο αγώνας των φοιτητών μαζικοποιήθηκε και πολιτικοποιήθηκε. Ο Αθηναϊκός Λαός πήρε θέση και συμπαραστάθηκε ανοιχτά στα παιδιά του. Η δυσαρέσκεια απηχούσε πλέον τις αντιδικτατορικές διαθέσεις της πλειοψηφίας των Ελλήνων.
Ακολούθησε η δεύτερη κατάληψη της Νομικής το Μάρτιο του 1973, και η ανταρσία του πληρώματος του αντιτορπιλικού Βέλους, το Μάιο του 1973, με επικεφαλής τον Κυβερνήτη της Νίκο Παππά.
Η αντίστροφη μέτρηση για την εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 άρχισε, αν και η Χούντα θα συνέχιζε το φασιστικό και καταστροφικό της έργο, με αποκορύφωμα την προδοσία της Κύπρου το καλοκαίρι του 1974.
Η κατάληψη της Νομικής δεν είναι η πιο πολυαίματη, αλλά είναι η πιο μαζική και θεαματική αντιδικτατορική εκδήλωση στα χρονικά του φοιτητικού κινήματος.
50 χρόνια μετά δεν έχουμε Χούντα. Οι φοιτητές μας όμως, όπως και οι συνάδελφοί τους της κατάληψης της Νομικής αγωνίζονται για δωρεάν δημόσια παιδεία και μια δίκαιη κοινωνία. Κατόρθωσαν να ακυρώσουν την αυταρχική εμμονή της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας και αγωνίζονται για την κατάργηση της ΕΒΕ, την επαναφορά του Ασύλου, τον ακηδεμόνευτο φοιτητικό συνδικαλισμό, την κατάργηση του Ν+2, την επέκταση της σίτισης και της στέγασης, την κατοχύρωση των σπουδών τους και των επαγγελματικών δικαιωμάτων της ανώτατης και της τεχνικής εκπαίδευσης. Μαζί τους και οι σπουδαστές των καλλιτεχνικών σχολών που αγωνίζονται ώστε οι εξειδικευμένες σπουδές και εκπαίδευσή τους να έχει αντίκρυσμα στα επαγγελματικά δικαιώματα και το προσοντολόγιο.
50 χρόνια μετά οι αγώνες των φοιτητών της Νομικής φωτίζουν τους σημερινούς αγώνες της νεολαίας μας που αγωνίζονται κατά του νεοφιλελευθερισμού και του αυταρχισμού.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
