Η πολύ μικρή έως ανύπαρκτη προβολή του ΜέΡΑ25 από τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα από τα τηλεοπτικά κανάλια, εύλογα προκαλεί την απορία πολλών συμπολιτών μας που για πρώτη φορά ακούν την ύπαρξη του Μετώπου Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής 2025, δηλαδή του ελληνικού βραχίονα του πανευρωπαϊκού κινήματος DiEM25 (Democracy in Europe Movement 2025). Συνηθισμένοι οι περισσότεροι να ακούν και να βλέπουν στα τηλεοπτικά πάνελ τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα (πολλά με διαφορετικό πλέον … περιτύλιγμα!), και αποχαυνωμένοι από την καθημερινή τηλεοπτική (και όχι μόνο) μνημονιακή προπαγάνδα, δεν κρύβουν την έκπληξή τους όταν ακούν για πρώτη φορά τις ελπιδοφόρες και ρεαλιστικές αντιμνημονιακές θέσεις μας για μια δημοκρατική Ευρώπη και μια απαλλαγμένη από την χρόνια χρεοδουλοπαροικία Ελλάδα. Την αρχική αμηχανία ακολουθεί η προσοχή και το ενδιαφέρον, που οδηγούν στη συνέχεια στην αυθόρμητη υποστήριξη των προτάσεών μας, όπως αυτές περιγράφονται αντίστοιχα στους τέσσερις βασικούς μας στόχους για την Ευρώπη και τους επτά τομείς δράσης μας για την Ελλάδα. Πρόκειται για ολοκληρωμένα πολιτικά προγράμματα που καταρτίστηκαν, συζητήθηκαν και ψηφίστηκαν από τη βάση, δηλαδή από όλα τα μέλη του ΜέΡΑ25 και του DiEM25 πανευρωπαϊκά. Γιατί εμείς, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κόμματα, δεν είμαστε ένα ακόμη αρχηγικό κόμμα, αλλά ένα κόμμα με διαφανείς, σύγχρονες και απόλυτα δημοκρατικές εσωτερικές διαδικασίες.
Η “Νέα Πράσινη Συμφωνία” (New Green Deal) για την Ευρώπη, που αποτελεί την κοινή πρόταση της Ευρωπαϊκής Άνοιξης (European Spring), δηλαδή του πρώτου στα χρονικά πανευρωπαϊκού συνασπισμού κομμάτων, επικεντρώνεται σε μια σειρά από ενέργειες που έχουν πλέον καταστεί απολύτως αναγκαίες για την επιβίωση, αν όχι για αυτή την ίδια την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συγκεκριμένα, αφορούν τον εκδημοκρατισμό των θεσμών της, την οικοδόμηση μιας κοινής πράσινης ευημερίας, την καταπολέμηση της φτώχειας και την εμβάθυνση της διεθνούς αλληλεγγύης. Με άλλα λόγια, αποβλέπει στην εξασφάλιση διαφάνειας στον τρόπο λήψης των αποφάσεων των οργάνων της, στην προάσπιση των ατομικών δικαιωμάτων και την καταπολέμηση των διακρίσεων (γυναίκες, ΛΟΑΤΚΙ, μειονότητες, ΑΜΕΑ, πρόσφυγες), σε ένα δίκαιο και προοδευτικό ευρωπαϊκό προϋπολογισμό και στην καθιέρωση ενός ετήσιου καθολικού μερίσματος πολιτών από το 10% των μετοχών των μεγάλων επιχειρήσεων. Προτείνει τη διάθεση ενός σημαντικού ποσού ετησίως (και για πέντε χρόνια), της τάξης των 500 δις ευρώ (δηλαδή του 5% του ΑΕΠ της Ε.Ε.) για την πράσινη ενέργεια (μεταφορές, βιομηχανία, γεωργία), το οποίο θα προκύψει όχι από νέα φορολογία, αλλά από αναπτυξιακά ομόλογα που θα εκδώσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Εμμένει στο να μπει ένα τέλος στη λιτότητα και εισηγείται τη διανομή στους φτωχούς συμπολίτες μας 100 δις ετησίως (από τα προερχόμενα από την έκδοση του φυσικού χρήματος ισόποσα ετήσια κέρδη της ΕΚΤ). Τέλος, υποστηρίζει τη σταδιακή μείωση του δημόσιου χρέους της Ευρωζώνης (σε βάθος 20ετίας) με ένα πρόγραμμα ύψους 3 τρις, ώστε να περιοριστεί αυτό στο 60% του ΑΕΠ της Ε.Ε., όπως απαιτούν οι Συνθήκες του Μάαστριχτ (1992) και του Άμστερνταμ (1997).
Αντίστοιχα, και οι επτά τομές που προτείνουμε για την Ελλάδα (και θα υλοποιηθούν χωρίς πρότερη έγκριση των δανειστών) αποβλέπουν στην άμεση αναστροφή της καταστροφικής πορείας της οικονομίας της χώρας μας με τις τόσο σοβαρές κοινωνικές συνέπειες (ανεργία, μετανάστευση νέων, αυτοκτονίες κ.λπ.). Συγκεκριμένα, τα μέτρα αυτά αφορούν στην αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους με ρήτρα ανάπτυξης (δηλαδή όσο μεγαλύτερη η ανάπτυξη, τόσο μικρότερο το κούρεμα και αντιστρόφως), στη μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος σε όρια κάτω του 1,5% ετησίως, στη μείωση των φορολογικών συντελεστών (26%, 20% και 15% για τις επιχειρήσεις ανάλογα με το μέγεθός τους), του ΦΠΑ στο 18% (και για ηλεκτρονικές αγορές ή με κάρτα στο 15%) και του ΕΝΦΙΑ επί αντικειμενικών αξιών που θα καθορίζονται από κληρωτά και εκλεγόμενα συμβούλια πολιτών των δήμων, στους οποίους δήμους και θα αποδίδεται. Επίσης, στην καθιέρωση ενός δημόσιου εξωτραπεζικού συστήματος πληρωμών (που παρέχει δημοσιονομική ελευθερία, επιτρέπει την αμοιβαία ακύρωση χρεών και μπορεί να χρηματοδοτήσει κοινωνικά προγράμματα) και στη θέσπιση μέτρων εργασιακής και ασφαλιστικής κάλυψης (800 ευρώ κατώτατος μισθός, ασφάλιση όσων εργάζονται στον ίδιο εργοδότη 8 ώρες την εβδομάδα, 5ετής φορολογική και ασφαλιστική απαλλαγή για τις start-up επιχειρήσεις κ.λπ.). Ακόμη, στη δημιουργία δημόσιας εταιρείας για τη διαχείριση των ιδιωτικών χρεών (δηλαδή των κόκκινων δανείων), καταργώντας τους πλειστηριασμούς που οδηγούν όχι μόνο σε κοινωνικές αδικίες και περαιτέρω ύφεση στην αγορά ακινήτων αλλά και σε ένα ατέρμονα φαύλο κύκλο και, τέλος, στη μετατροπή του ΤΑΙΠΕΔ και του Υπερταμείου σε αναπτυξιακή τράπεζα, ώστε να μη χαθεί η δημόσια περιουσία αλλά να γίνει κερδοφόρα από την εκμετάλλευσή της και να συμβάλει στην ανάπτυξη.
Όπως είναι φυσικό, η αντιπαραβολή των παραπάνω ρεαλιστικών προτάσεών μας προς την ανυπαρξία πολιτικών προγραμμάτων από τα μνημονιακά κόμματα εύλογα προκαλεί αίσθηση. Το γεγονός ότι εκείνα θριαμβολογούν για την “έξοδο από τα μνημόνια” και αρκούνται σε υμνολόγια προς την “τρόϊκα” που δήθεν μας διέσωσε με αυτά και ότι τώρα “είμαστε έτοιμοι να βγούμε στις αγορές” φαίνεται ότι δεν είναι αρκετό για να πείσει κάθε σκεπτόμενο πολίτη από τη στιγμή που θα μάθει την αλήθεια. Και η πραγματικότητα είναι, δυστυχώς, ότι όχι μόνο δεν έχουμε βγει από τα μνημόνια, αλλά ότι ήδη μπήκαμε στο τέταρτο και πιο μακροχρόνιο, επώδυνο και επαχθές από όλα τα προηγούμενα. Η Ελλάδα ήταν ήδη μια πτωχευμένη χώρα όταν άρχισε η κρίση και τα καταστροφικά μνημόνια αντί να την σώσουν την καταχρέωσαν με 311 δις νέα δάνεια και από τα 242 δις που τελικά εκταμίευσε, μόνο το 10% έφθασε στα ταμεία μας. Το υπόλοιπο πήγε κατευθείαν στις γερμανικές, γαλλικές (και σε μικρότερο βαθμό και τις ιταλικές) τράπεζες, που είναι και οι μόνες που τελικά διασώθηκαν (οι ελληνικές τράπεζες, παρά την ανακεφαλαιοποίησή τους, συνεχίζουν να αιμορραγούν για τους γνωστούς λόγους). Ως εκ τούτου, δεν ξαφνιάζει το γεγονός ότι την ανυπαρξία οράματος και πολιτικού σχεδιασμού, τα μνημονιακά κόμματα προσπαθούν να την καλύψουν με την προσέλκυση προβεβλημένων επικοινωνιακά ονομάτων ως υποψηφίων τους Ευρωβουλευτών, προς άγραν ψήφων, ενώ παράλληλα έχουν επιδοθεί και σε ένα αγώνα μοιρασιάς θέσεων με μόνη προοπτική την κατάκτηση της εξουσίας. Αντίθετα, όπως αρχίζουν να δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις που σιγά-σιγά μας συμπεριλαμβάνουν στις μετρήσεις τους, η δική μας προσέγγιση, που έχει ως γνώμονα τον Άνθρωπο και όχι την εξουσία και αποβλέπει αποκλειστικά και μόνο στο να τον υπηρετήσει εξασφαλίζοντας τη γενική ευημερία, φαίνεται ότι με τη σωστή πληροφόρηση κερδίζει σταδιακά έδαφος και πείθει όλο και περισσότερους για την ορθότητα του αγώνα μας για μια δημοκρατική, κοινωνική και αλληλέγγυα Ευρώπη και μια ορθολογικά ανακάμπτουσα Ελλάδα.
του Παναγιώτη Καγκελάρη, Υποψήφιου Ευρωβουλευτής ΜέΡΑ25
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
