“Μπορεί κανείς να επιχειρηματολογήσει ότι η Ευρωζώνη θα βυθιζόταν σε ένα χάος πέρα από κάθε φαντασία, αν είχαμε επιτρέψει να φύγει μια χώρα ή περισσότερες. Tο ζήτημα της «διάσωσης» της οικονομίας της Ελλάδας δεν ήταν τίποτα λιγότερο από το μέλλον του κοινού νομίσματος, με την έννοια: «Αν δεν μπορείτε να διευθετήσετε τα προβλήματα με μια τόσο μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, πώς θέλετε τότε να διατηρήσετε την νομισματική σας ένωση;» όπως τόνιζαν οι επενδυτές”
Τάδε έφη Γερούν Ντάισελμπλουμ.
Έχει καταστεί εθιμική παράδοση πλέον των τέως αξιωματούχων της τρόικας να διαψεύδουν τους εαυτούς τους ενόσω ήταν εν ενεργεία.
Τη σκυτάλη πήρε ο πρώην Πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, αυτός που απείλησε με κλείσιμο τραπεζών τον νεοεκλεγμένο Έλληνα ΥΠΟΙΚ με το καλημέρα, λέγοντάς μας πως το βασικό χαρτί των δανειστών από την αρχή της κρίσης, η απειλή με έξοδο από την Ευρωζώνη αν δεν ακολουθούμε πιστά αυτά που μας επιβάλλουν, ήταν κενό γράμμα, δεν υπήρχε καμία επιθυμία να πραγματοποιηθεί ποτέ.
Ο κ.Ντάισελμπλουμ δεν μας εκθέτει κάτι καινούριο. Στα λόγια μας έρχεται. Η Ευρωζώνη δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά και πολιτικά, ούτε το 2010, ούτε το 2015, την έξοδο μιας χώρας. Τα νομισματικά συστήματα, και πόσο μάλλον ένα διακρατικό σαν την Ευρωζώνη, χρειάζονται σταθερότητα, διαφορετικά, αν υφίσταται αβεβαιότητα, πυροδοτούνται οι κερδοσκοπικές και φοβισμένες αντιδράσεις επενδυτών και πολιτών που οδηγούν νομοτελειακά στην αυτο-εκπληρούμενη προφητεία της κατάρρευσης.
Κι αυτή η κατάρρευση της Ευρωζώνης αποφεύχθηκε φορτώνοντας το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία σε μια οικονομία που ήδη είχε χρέος 160% του ΑΕΠ της, με όρους συρρίκνωσης αυτού του ίδιου ΑΕΠ! Παραλογισμός
Η βασική πολιτική απόφαση είχε παρθεί εξ αρχής: “δεν οδηγούμε καμία χώρα εκτός Ευρωζώνης, διατηρούμε την Ελλάδα εντός”. Το διακύβευμα ήταν ο τρόπος διατήρησης της Ελλάδας στην Ευρωζώνη: με σκληρή λιτότητα και επίθεση στην εργασία, στο κοινωνικό κράτος και στα δημόσια αγαθά στα πλαίσια της εσωτερικής υποτίμησης, ή με σοβαρή αναδιάρθρωση χρέους, δημόσιου και ιδιωτικού, που θα επιτρέψει τον τερματισμό της λιτότητας και την επαναφορά της χώρας σε μια κανονικότητα με αυξημένους βαθμούς δημοσιονομικής ελευθερίας; Ξέρουμε όλοι τι εφαρμόζεται από το 2010, και ξέρουμε και με ποια κούφια απειλή επιβάλλεται.
Αν δεν σταματήσουμε να φοβόμαστε το Grexit περισσότερο από αυτό που ζούμε τώρα, δεν θα μπορέσουμε να αποδράσουμε από το καθεστώς της αποικίας χρέους, έχοντας ως “παρηγοριά” τους πρώην δεσμοφύλακες να μας δικαιώνουν κατόπιν εορτής.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
