Γράφω αυτές τις γραμμές μην έχοντας δεί «τα βίντεο». Αυτό είναι μια συνειδητή επιλογή η οποία μου στερεί τη δυνατότητα να αντλήσω απ΄το “ωμό” πρωτογενές υλικό πολύτιμα ψίγματα πληροφορίας στο θολό τοπίο της ενημέρωσης για τα πραγματικά γεγονότα γύρω απ’ την άγρια δολοφονία του Ζάκ Κωστόπουλου στο κέντρο της Αθήνας. Αλλά παρ’ ό,τι έχουν παρελάσει από τα μάτια μου όλες οι παραλλαγές της καταγεγραμμένης βίας, (ή ίσως ακριβώς γι αυτό), κάτι μ’ εμποδίζει να ανοίξω ΑΥΤΟ ειδικά το βίντεο. Κι αυτό πριν καν μάθω ότι ο νεκρός ήταν ο Ζάκ. Μετά η μικρή πιθανότητα απλά μηδενίστηκε. Το ότι αναγκάστηκα να μπώ έστω στο δίλημμα, σηματοδοτεί ένα τεράστιο κενό στην καρδιά της Δημοκρατίας: την οριστική Χρεωκοπία της Ενημέρωσης.
Δέκα χρόνια μετά το 2008, όπου η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου συνοδευόταν στα ρεπορτάζ του MEGA από μονταρισμένα ηχητικά σπασμένων γυαλιών για να δοθεί μια στρεβλή εικόνα «πεδίου μάχης» εντός του οποίου μια σφαίρα αστυνομικού ξεπλένεται σαν αυτοάμυνα, και πέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα που τα πρώτα ρεπορτάζ απέδιδαν σε «διαφορές για το ποδόσφαιρο», ένα άγριο λυντσάρισμα πρωτοανακοινώθηκε νεφελωδώς σαν “ληστής που προσπαθώντας να αποδράσει, σκοτώθηκε».
Χρειάστηκε να ανέβει το πρώτο βίντεο τραβηγμένο από αυτόπτη μάρτυρα για να αρχίσει να φαίνεται λίγο καθαρότερα το περίγραμμα της Κτηνωδίας που συντελέστηκε και λίγο λίγο να αλλάζει το αφήγημα. Ξεκαθαρίζει το βίντεο τα πάντα; Δυστυχώς όχι- η είδηση παραμένει κινούμενη άμμος: μαχαίρι που υπήρχε ή δεν υπήρχε, καταστηματάρχης που κινδύνεψε ή δεν κινδύνεψε, ό,τι προηγήθηκε του λυντσαρίσματος παραμένει ζητούμενο της αστυνομικής έρευνας. Ένα πράγμα ωστόσο παραμένει ως στέρεη βεβαιότητα: Το ότι ακόμα και αποδεδειγμένα κοινωνικά ευαίσθητα Μέσα Ενημέρωσης αναπαρήγαγαν εν πρώτοις αδιασταύρωτα ψήγματα πληροφορίας από πηγές που οφείλουν να ελέγχονται για την αξιοπιστία τους, δείχνει ότι το πρόβλημα πλέον δεν είναι απλά η ενστάλαξη φοβικών και συντηρητικών αντανακλαστικών, με γκάλοπ «συμφωνείτε με την αυτοδικία» και πατροναριστικούς τίτλους. Είναι ότι έχει μολυνθεί η ίδια η πηγή της Ενημέρωσης: ο έλεγχος και η διασταύρωση της είδησης, αυτή η πρωταρχική αποστολή των Δημοσιογράφων «να αποκαλύπτουν αυτό που κάποιο συμφέρον επιθυμεί να παραμείνει κρυφό».
Είναι τραγικά ειρωνικό: σε μια υπόθεση όπου πολίτες πήραν στα χέρια τους το νόμο, άλλοι πολίτες πήραν στα χέρια τους την Ενημέρωση.
Το ΜέΡΑ25 έχει επεξεργασμένο σχέδιο για να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη πρόσβαση των πολιτών στην αλήθεια.
Ο πυλώνας της 4ης Εξουσίας πρέπει να ξαναχτιστεί. Η Δημοκρατία να επιστρέψει.
Και κανείς μας να μην ξαναχρειαστεί να μπεί ποτέ στο δίλημμα αν θα πρέπει να δεί ένα βίντεο με έναν συνάνθρωπό του να δολοφονείται μπροστά στα μάτια του.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
