Με την εγκληματικότητα στους δρόμους να κλιμακώνεται συνεχώς, το Χρήστο Παππά ασύλληπτο εδώ και μήνες, κυβέρνηση και αστυνομία κάνουν και πάλι επίδειξη δύναμης στο προσφιλές τους πεδίο: τις καταλήψεις και τους χώρους ελεύθερης έκφρασης. Αυτή τη φορά στόχος τους ήταν το αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός, στου Ψυρρή, όπου με μια αιφνιδιαστική επιχείρηση το σφράγισαν το πρωινό της Τετάρτης 19 Μαΐου. Για την επέμβαση της αστυνομίας, αλλά και για το ρόλο του Εμπρός στη γειτονιά και την κοινωνία γενικότερα, μίλησε στο «Στίγμα της ΜέΡΑς» ο ηθοποιός και σκηνοθέτης, Βασίλης Κουκαλάνι:
Αυτή η κυβέρνηση αποδεικνύει συνεχώς ότι δεν είναι ούτε καν στοιχειωδώς δημοκρατική. Όπως τσιμέντωσε την Ακρόπολη, έτσι κι τώρα τσιμεντώνει και μπαζώνει με τσιμεντόλιθους όλα τα κουφώματα και ανοίγματα του θεάτρου Εμπρός.
Μάλιστα, σαν καλλιτεχνική ειρωνεία και συμβολικά θα πρέπει να τονίσουμε ότι πολλά από αυτά τα βιομηχανικά ανοίγματα είναι βαμμένα με κάποιο σύνθημα ή έχουν κάποιο installation και η αστυνομία μπαζώνει παράθυρα που φέρουν κουτάκια με γράμματα που σχηματίζουν τη λέξη «Λευτεριά».
Είναι τόσο κατανοητή η σημειολογία, που είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση.
Η κατάληψη του Εμπρός ξεκίνησε από το 2011, από μια ομάδα που είχε κάνει τότε σπουδαία καλλιτεχνικά δρώμενα. Ένα χρόνο αργότερα, κλείσανε το χώρο για πρώτη φορά. Στη συνέχεια, μετά από ανοικτή λαϊκή συνέλευση όπου συμμετείχαν όχι μόνο καλλιτέχνες, αλλά και η γειτονιά, οι πρόσφυγες, οι μετανάστες και γενικότερα όποιος ήθελε να συμμετάσχει, αποφασίστηκε να επαναδραστηριοποιηθεί ο χώρος αυτός. Και πράγματι, όλο αυτό το διάστημα μέχρι σήμερα έχει παράξει ένα σημαντικό πολιτιστικό, πολιτικό και κοινωνικό έργο ευρείας απεύθυνσης. Ο οποιοσδήποτε μπορούσε να συμμετάσχει στα δρώμενα, με όποιο καλλιτεχνικό μέσο ήθελε να εκφραστεί και με αυτόν τον τρόπο κατάφερνε επίσης να εμψυχώσει καλλιτέχνες που προσπαθούν μέσω της τέχνης να αγωνίζονται για αξιοπρέπεια, ισότητα και δικαιοσύνη, αλλά και ενάντια στην κουλτούρα της εμπορευματοποίησης.
Αυτός ο αυτοδιαχειριζόμενος χώρος έχει καταφέρει την τελευταία δεκαετία να προσελκύσει τόσο πολύ κοινό, από πολιτικούς και καλλιτεχνικούς ακτιβιστές, μέχρι απλούς θεατές, που θα ζήλευε το εμπορευματοποιημένο θεατρικό κατεστημένο της Αθήνας.
Η πρωτοπορία του Εμπρός οφείλεται στο ότι ένωσε ένα κομμάτι του καλλιτεχνικού κόσμου που ήθελε να έχει ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στις κοινωνικές εξελίξεις της τελευταίας δεκαετίας της κρίσης, όπως ο αγώνας ενάντια στο ρατσισμό και τις φασιστικές αντιλήψεις.
Παρά τις αυταρχικές ενέργειες της κυβέρνησης και της αστυνομίας να σφραγίσει το Εμπρός, για κάποιο λόγο έχουμε αρχίσει πλέον να βλέπουμε και μια θετική πλευρά της κατάστασης: μας κινητοποιεί να διεκδικήσουμε και πάλι το χώρο, ίσως και με νέους όρους.
Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ:
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
