Αυτές τις μέρες, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στη Νορβηγία ξεκίνησαν απεργία, μετά το ναυάγιο στο οποίο οδηγήθηκαν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των συνδικάτων εργαζομένων με τους εκπρόσωπους τους και των εργοδοτών.
Το βασικό αίτημα των εργαζομένων είναι η αύξηση κατά 5% της αγοραστικής τους δύναμης. Κάνοντας μια σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα, αναφύονται δύο βασικά ζητήματα: ο τρόπος που καθορίζονται οι κατώτεροι μισθοί, καθώς και η ίδια η μορφή του αιτήματος για στήριξη των λαϊκών εισοδημάτων.
Στην Ελλάδα των μνημονίων και των κομμάτων που τα ψηφίζουν και τα εφαρμόζουν απαρέγκλιτα με τις πολιτικές τους, οι εργαζόμενοι απωλέσαμε το θεμελιώδες δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης για τον καθορισμό του ύψους του κατώτατου μισθού και των όρων εργασίας. Δεν έχουμε το δημοκρατικό δικαίωμα να διεκδικούμε τα συμφέροντά μας, διαπραγματευόμενοι μια «κοινωνική συμφωνία» μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών για την επίτευξη της οποίας πολλές φορές χρειάζεται το «όπλο» της απεργίας.
Το κράτος, με νόμους της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να οργανώσει σύστημα ελεύθερης διαπραγμάτευσης, κατάργησε στην ουσία της τη συνδικαλιστική αυτονομία. Κατάργησε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, επέβαλε ασφυκτικούς περιορισμούς που στην ουσία καταργούν το δικαίωμα στην απεργία, άνοιξε τον δρόμο στις διώξεις SLAPP συνδικαλιστών. Το αποτέλεσμα είναι εμείς οι εργαζόμενοι, τα παιδιά ενός «κατώτερου μισθού», να περιμένουμε πότε ο «ηγεμόνας» πρωθυπουργός θα δεήσει να μας ταΐσει με τα «αποφάγια» της ολιγαρχίας και, μάλιστα, προεκλογικά.
Η κυβέρνηση διαφημίζει τα 780€ (λίγο πάνω από τα 750 του 2011), ενώ παράλληλα ο μισθός εξαϋλώνεται στα μέσα του μήνα, υπό το βάρος της ακρίβειας σε όλα τα βασικά αγαθά, σε όλες τις ανελαστικές δαπάνες κάθε νοικοκυριού. Τα κάθε είδους καλάθια και μαυραγορίτικα κουπόνια είναι μόνο κακόγουστη άσκηση επικοινωνιακής διαχείρισης που αποπροσανατολίζει το βλέμμα από την πολιτική επιδότησης των καρτέλ και μάλιστα με δανεικά που υποθηκεύουν όλο και περισσότερο το μέλλον μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πλειοδοτεί τάζοντας λίγα ψίχουλα παραπάνω, ενώ ταυτόχρονα οι πολιτικές του εξυπηρετούν θαυμάσια τα ολιγαρχικά συμφέροντα, καθώς δεν σκοπεύει να καταργήσει το «Χρηματιστήριο Ενέργειας» που αφαιμάσσει οριζοντίως όλη την κοινωνία ή τον «Ηρακλή» που τα επόμενα χρόνια θα οδηγήσει στην Ελλάδα της αστεγίας.
Το βασικό αίτημα των Νορβηγών απεργών δείχνει πως επιδίωξη πρέπει να είναι η θωράκιση της αγοραστικής δύναμης του λαϊκού εισοδήματος, καθώς και η περιοδική της αύξηση, μέσα από συλλογικές διαπραγματεύσεις και όχι από την «προεκλογική ελεημοσύνη» του εκάστοτε ταξικού εχθρού.
Στο ΜέΡΑ25 Συμμαχία για τη Ρήξη θεωρούμε αδιαπραγμάτευτη τη θωράκιση τόσο του λαϊκού εισοδήματος όσο και των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων μας. Για την προστασία του εισοδήματος, είναι κομβικής σημασίας η ΑΤΑ, δηλαδή η Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή του μισθού, ως ένας μόνιμος μηχανισμός θωράκισης της αγοραστικής αξίας των χαμηλών εισοδημάτων, τα οποία πιέζονται ασφυκτικά από τον πραγματικό πληθωρισμό.
Ο πραγματικός πληθωρισμός που αντιμετωπίζουν τα ευάλωτα νοικοκυριά στα σούπερ μάρκετ και στα πρατήρια είναι σχεδόν διπλάσιος του επίσημου που ανακοινώνει η ΕΛ.ΣΤΑΤ.
Παράλληλα, απαιτούμε την επαναφορά της μισθολογικής ωρίμανσης με το άμεσο και δίχως αστερίσκους ξεπάγωμα των τριετιών. Για τη θωράκιση των εργασιακών και συνδικαλιστικών δημοκρατικών δικαιωμάτων μας είναι αναγκαία η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και, τέλος, θεωρούμε την κατάργηση του αντεργατικού αντισυνδικαλιστικού νόμου Χατζηδάκη εκ των ων ουκ άνευ.
Βασίλης Σ΄τυλος, Υποψήφιος Β´ Πειραιά ΜέΡΑ25 Συμμαχία για τη Ρήξη, συνδικαλιστής διανομέας
Πηγή: efsyn.gr
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
