Με την παρούσα πρόταση νόμου, επιχειρείται η πληρέστερη προστασία των εργαζομένων στις περιπτώσεις συμβατικής ή εκ του νόμου μεταβίβασης ή συγχώνευσης επιχειρήσεων, εγκαταστάσεων ή τμημάτων εγκαταστάσεων ή επιχειρήσεων σε άλλον εργοδότη. Ειδικότερα, γίνεται διάκριση των όρων εργασίας με βάση την πηγή προέλευσής τους (αν δηλαδή αποτελούν όρους ατομικών ή όρους συλλογικών συμβάσεων) και αποσαφηνίζεται το εύρος δέσμευσης του διάδοχου εργοδότη από τις ατομικές συμβάσεις εργασίας οι οποίες εμπεριέχουν ρήτρες στατικής και ρήτρες δυναμικής παραπομπής σε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και Κανονισμούς Εργασίας.

Η ρύθμιση αυτή κρίνεται αναγκαία, λόγω της ελλιπούς ενσωμάτωσης της ευρωπαϊκής Οδηγίας 77/187 (όπως αντικαταστάθηκε από την Οδηγία 2001/23) στο ελληνικό δίκαιο με το πδ 178/2002, το οποίο δεν διακρίνει την δέσμευση των όρων εργασίας με βάση την πηγή προέλευσής τους, αλλά ρυθμίζει από κοινού το μέλλον των ατομικών όρων και των όρων συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Επίσης είναι αναγκαία ως μέτρο εξισορρόπησης των δικαιωμάτων του ασθενέστερου (εργαζόμενου), έναντι του ισχυρότερου διάδοχου εργοδότη, ο οποίος μάλιστα δεν αποτελεί επιλογή για τον εργαζόμενο, αλλά de facto αντισυμβαλλόμενο. Τέλος, η σχετική ρύθμιση είναι αναγκαία λόγω της εντεινόμενης ομιλοποίησης, του μετασχηματισμού των επιχειρήσεων, του κατακερματισμού των έργων τους και της ανάθεσης αυτών σε ανεξάρτητες ή μη, νομικά αυτοτελείς εταιρείες που σε συνδυασμό με την αποδυνάμωση της συλλογικής διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων, έχουν οδηγήσει σε διαρκή συρρίκνωση των δικαιωμάτων των τελευταίων.

Δείτε την τροπολογία ΕΔΩ.

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.