Το ζήτημα της διεθνώς αναγνωρισμένης ειδικότητας της ιατρικής εργασίας εμπίπτει ευρύτερα στην ιατρική πρόληψη. Η πρόληψη διαθέτει δύο σοβαρά κοινωνιοκεντρικά πλεονεκτήματα, που ο τομέας υγείας του ΜέΡΑ25 τα εντοπίζει ως θεμελιώδη. Πρώτο, είναι η ηθικότερη ιατρική πράξη σε σύγκριση με τη θεραπεία αφότου εκδηλωθεί η νόσος. Δεύτερο, είναι συμφέρουσα από άποψη οικονομιών υγείας, σύμφωνα με κάθε μελέτη του ζητήματος.

Στην Ελλάδα, η έλλειψη ιατρικής κουλτούρας πρόληψης στον κόσμο, η ελλιπής παροχή κινήτρων προς τους γιατρούς, το άστοχο πλαίσιο της εργασιακής σχέσης και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πελατειακής πολιτικής και εντεινόμενα αρρύθμιστης ολιγοπωλιακής αγοράς ευθύνονται για τη διαδοχική απαξίωση της ειδικότητας-θεσμού και τελικά, το 2020 με το διάταγμα Βρούτση, για τη θυσία και την οριστική εγκατάλειψη της αναγκαιότητας της ιατρικής εργασίας, στις δαγκάνες του πελατειακού συστήματος και του ιδιωτικού συμφέροντος.

Σύμφωνα με το διάταγμα, καθήκοντα γιατρού εργασίας μπορεί να ασκεί οποιοσδήποτε με προηγούμενη εργασιακή εμπειρία χωρίς να έχει προηγηθεί σχετική εκπαίδευση στο πλαίσιο λήψης της ειδικότητας. Η λαθροχειρία του κ. Βρούτση ουσιαστικά κατάργησε το “πνεύμα” της σχετικής νομοθεσίας, η οποία αποτελεί και επιταγή της Ε.Ε. κρατώντας μόνο το “γράμμα”, εργαλειοποιημένο έτσι ώστε να εξυπηρετεί τα κυβερνητικά συμφέροντα. Εκτός από την ουσία, εδώ τίθεται και ένα ακόμη θέμα, αυτό της α-λα-κάρτ εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας εκ μέρους της κυβέρνησης της Ν.Δ, κάτι που οφείλει να κοινοποιηθεί και στα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα.

Η πρότασή μας είναι όχι απλώς η επαναφορά του προηγούμενου, ισχνής απόδοσης, καθεστώτος των υποχρεωτικών προσλήψεων και των ΕΞΥΠ, στο οποίο η εξαρτημένη οικονομική σχέση μεταξύ γιατρού εργασίας και εργοδότη μπορεί εύκολα να λειτουργεί συγκρουσιακά, αλλά η αναβάθμισή του, με την ενσωμάτωση της ιατρικής εργασίας στην πρωτοβάθμια υγεία (την οποία πάγια υποστηρίζουμε, ως κοινωνικά υπεύθυνη κρατική παροχή), με τη σταδιακή αύξηση του ποσοστού των ειδικευμένων και με τελικό στόχο την πρόσληψη με μισθό και όρους ΕΣΥ των περίπου 400 ιατρών εργασίας που απαιτούνται πανελλαδικά, ώστε να παρέχονται ανά περιφέρεια υπεύθυνες υπηρεσίες πρόληψης, υπέρ των εργαζομένων, αλλά και των εργοδοτών μακρόπνοου και οράματος, αφού αποδοτικός εργαζόμενος είναι ο αξιοπρεπής και υγιής εργαζόμενος. Παράλληλα, υποστηρίζουμε την ίδρυση πανεπιστημιακής έδρας Ιατρικής της Εργασίας, κάτι που στο πλαίσιο της παρούσας απαξίωσης ποτέ δεν έγινε, ώστε να εξυπηρετηθεί η οργάνωση και η έρευνα που αφορά τις τοπικές ιδιαιτερότητες και ανάγκες της διεθνώς αναγνωρισμένης αυτής ειδικότητας.