Από βιαστής καταδικασμένος για δύο (2) βιασμούς ο αρεστός της Υπουργού Πολιτισμού, αναβαπτίζεται σε «κάπως αθώο» και ξαμολιέται ελεύθερος να συνεχίσει το έργο του! Για άλλη μια φορά η εξουσία επιδίδεται σε θλιβερά βαφτίσια ονομάζοντας το κρέας ψάρι! Τι κι αν η επαναλαμβανόμενη φύση του αδικήματος, που έχει αποδεδειγμένα τελέσει ο Λιγνάδης -τουλάχιστον δις- κατά το δικαστήριο, τον είχε προφυλακίσει γιατί θεωρούσε πιθανή την επανάληψη του ίδιου αδικήματος! Για άλλη μια φορά η εξουσία μετονομάζει το βιαστή σε μισοαθωωμένο θύμα πλεκτάνης!
Όμως το κοινό της Καλαμάτας, της Επιδαύρου, του Ναυπλίου έχει δώσει επανειλημμένα τις τελευταίες μέρες την απάντησή του: Βιαστής είναι! Και οι βιαστές πρέπει να είναι στη φυλακή! Αυτό είναι ένα πραγματικό γεγονός!
Όπως, επίσης, πραγματικό γεγονός είναι ότι η Λίνα Μενδώνη, η τσιμενδώνη της Ακρόπολης, και o Νικόλας Γιατρομανωλάκης, η pinkwashing πινελιά μιας κυβέρνησης, που δεν μπορεί με τίποτα να κρύψει την αγοραία αντίληψη και την έχθρα της για τον Πολιτισμό, γλιστρούν προληπτικά από τις αίθουσες μες στο σκοτάδι, σαν τους κλέφτες. Για να αποφύγουν την κατακραυγή του κοινού και οποιαδήποτε έκφραση αντίστασης στις αναίσχυντες πρακτικές τους -δικές τους και των φίλων τους- αποχώρησαν μέσα στη νύχτα από το φεστιβάλ Καλαμάτας. Και για να υπερθεματίσουν, εξυφαίνουν πάνω στη δειλία τους ψέματα περισσά με ξεδιάντροπα ΔΤ του Υπουργείου, που έχουν καταντήσει Kommandantur τους!
Μας έχει συνηθίσει το κόμμα της ΝΔ να χρησιμοποιεί θεσμικούς διαύλους, όπως τις επίσημες δηλώσεις των Υπουργείων, για να νομιμοποιεί αμφίβολης ποιότητας πρακτικές, ενδύοντάς τες με χαρακτήρα θεσμικό. Έτσι σε μία ξεκάθαρα εξωθεσμική κομματική ανακοίνωση, που βγάζει τη γλώσσα στην μεγάλη μάζα των πολιτών, που νιώθουν να παραβιάζεται το κοινό περί δικαίου αίσθημα με την απελευθέρωση καταδίκων, και περιφρονώντας με κάθε τρόπο και αυτή την ίδια την ταυτότητα του πολίτη, το Υπουργείο, που οφείλει να θεραπεύει τις Τέχνες και τον Πολιτισμό, προσβάλλει το κοινό μετονομάζοντας το σε υποκινούμενο όχλο λαϊκού δικαστηρίου. Εμμένοντας στο επιχείρημα της υπεράσπισης, ότι η δίκη και η καταδίκη ενός βιαστή για δύο (2) βιασμούς έχει στόχευση τάχα πολιτική. Η Υπουργός που άφησε ελεύθερα την υπεράσπιση του Λιγνάδη να εργαλειοποιεί την δυσώδη υπόθεση, ισχυριζόμενη ότι πρόκειται για δίκη πολιτική, κατηγορεί σήμερα τους πολιτικούς εχθρούς της ότι εργαλειοποιούν την απόφαση κατά του Λιγνάδη. Η θεσμική όμως αυτή εκτροπή της Υπουργού ένα πράγμα επιβεβαιώνει : Πως ο αρχικός διορισμός του Δημήτρη Λιγνάδη ήταν μία ξεκάθαρα πολιτική πράξη και επιλογή! Όπως πολιτική πράξη είναι η υπεράσπιση ενός καταδικασμένου βιαστή και η εγκατάλειψη των εκατοντάδων εργατών του πρεκαριάτου του Πολιτισμού στην τύχη τους από τη στιγμή που ξέσπασε η πανδημία!
Φαίνεται ακόμα μια φορά ποιος πράγματι υπερασπίζεται τον Πολιτισμό και ποιος τον αντιπαλεύει, τον αντιμάχεται και τον περιφρονεί! Δεν μας είναι δα άγνωστα τα τερτίπια της εξουσίας που τάχαμου δεν κατάφερε στα χρόνια της πανδημίας να ξεκαθαρίσει ποιοι είναι πράγματι οι εργαζόμενοι στο χώρο του θεάματος-ακροάματος!
Οι πολίτες θα εκφράζουν πάντα τις θέσεις τους εκεί που θα βρίσκονται, στους χώρους της δικής τους ελεύθερης έκφρασης, επιβεβαιώνοντας στην πράξη τον πολιτικό χαρακτήρα της Τέχνης. Όπως θύμισε σύσσωμος ο κόσμος του Πολιτισμού μέσα από τη διακήρυξη δεκάδων Σωματείων «οι δικαστικές αποφάσεις εκδίδονται στο όνομα του Ελληνικού λαού. Ως εκ τούτου οφείλουν να είναι ευθυγραμμισμένες προς το κοινό περί δικαίου αίσθημα. [ ] Από τις 13 Ιουλίου και για κάθε μέρα που ο Δημήτρης Λιγνάδης κυκλοφορεί ελεύθερος… ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία κλείνεται φυλακή».
Στο παρελθόν η ανεκδιήγητη Υπουργός Πολιτισμού επικαλέστηκε την αφέλεια της μπροστά στην υποκριτική τέχνη του διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου από τον οποίο παρασύρθηκε. Θα περίμενε κανείς πως στη συνέχεια θα είχε κρατήσει συνετές αποστάσεις και θα είχε εκδηλώσει την ικανοποίησή της για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Σε μία ευνομούμενη χώρα μία Υπουργός όπως η Λίνα Μενδώνη θα είχε ήδη απομακρυνθεί από τη θέση της είτε με παραίτηση είτε με αντικατάσταση από τον ΠΘ. Εδώ δεν κουνήθηκε φύλλο!
Φαίνεται πως μέσα στην απόλυτη διαφθορά και παρακμή στην οποία μας έχουν οδηγήσει, οι πολιτικοί μας, όχι μόνο θεωρούν το αδίκημα του βιασμού ρουτίνα του επιτελεστικού της εξουσίας, αλλά δεν έχουν καν τη διάθεση να δείξουν -για τα μάτια του κόσμου- ότι αντιστέκονται στη βία της παιδεραστίας! Τι άλλο μπορούμε να περιμένουμε από μία τέτοια κυβέρνηση;
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
