Οι καταστροφές μέρους του αστικού ιστού από τις επαναλαμβανόμενες πυρκαγιές στην Αττική όπως και αλλού, δείχνουν την σφοδρότητα της έκτασης αυτών των πυρκαγιών. Μετά από τέτοιες επαναλαμβανόμενες εξελίξεις δεν μπορούμε να αναφερόμαστε μόνο στην εμφάνιση μεγάλων φυσικών φαινομένων αλλά και στην εμφάνιση κοινωνικής κρίσης!

Διάχυτη είναι πλέον η απελπισία για την έλλειψη προστασίας και της αποζημίωσης των κόπων μιας ζωής. Πίσω από τη γραμμή άμυνας της κυβέρνησης ότι «κύρια μέριμνά μας είναι να μη χαθούν ζωές» κρύβεται η πραγματικότητα της στοχευμένης αποψίλωσης των μηχανισμών πυρόσβεσης και η ανικανότητα του «επιτελικού» κράτους να προλαβαίνει το πρόβλημα στη γέννησή του. Το κόστος; Δάση. Σπίτια. Στρέμματα γής να μετατρέπονται σε δυστοπικά μετα-αποκαλυπτικά τοπία, αβίωτα για τους «επιζώντες» αλλά πεδίον δόξης λαμπρό για τα πιράνχας της «αναδάσωσης» και «ανοικοδόμησης» που ταίζει η Μητσοτάκης Α.Ε.

Είναι κοινοτοπία να αναφερόμαστε μόνο στο συνδυασμό στρεβλοτήτων της ελληνικής κοινωνίας και της Κλιματικής Κρίσης. Η ελληνική κοινωνία ζητά τώρα κοινωνική μέριμνα δηλαδή επαρκή Πολιτική Προστασία με χρήσιμα μέτρα πρόληψης και επαρκείς αποζημιώσεις!

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.