Η περίπτωση για την κατάσταση της τράπεζας Πειραιώς και το μέλλον της,εμφανίστηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα με αφορμή την εξυπηρέτηση των μετατρέψιμων ομολόγων (Cocos) και την πιθανότητα κρατίκοποίησης της.
Στην πραγματικότητα ,τα νέα αυτά οικονομικά γεγονότα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ανάδυση των πολλών και σοβαρών προβλημάτων,που υπάρχουν σε όλους τους πυλώνες της οικονομίας της χώρας μας και κρύβονται κατω από το χαλί με την ελπίδα ότι θα λυθούν ως δια μαγείας όταν τα πράγματα πάνε καλύτερα.
Η χρεοκρατία που κυριαρχεί στην χώρα μας αλλα και πλέον σε όλο τον πλανητη είναι ένα περίπλοκο πλέγμα αλληλοεξαρτώμενων χρεών, ελλειμάτων και ζημιών που εμφανίζεται στα κράτη, στις επιχειρήσεις ,στα νοικοκυριά,στις τράπεζες στις ασφαλιστικές εταιρείες και τα ασφαλιστικά ταμεία με διάφορες μορφές όπως ομόλογα, στεγαστικά δάνεια, επειχειρηματικά δάνεια, παγωμένες η κόκκινες πιστώσεις, αναδιαρθρώσεις, αναλογιστικά ελλε’ιματα, δομημένα χρηματοοικονομικά προιάντα κλπ. Η πάλη για τον απεγκλωβισμό από αυτή οδηγεί μέχρι στιγμής στην συνολική επιβάρυνση των αδύνατων, δηλαδή του ΄Ελληνα φορολογούμενου.
Η τράπεζα Πειραιώς ξεκίνησε ως μικρή τράπεζα η οποάα γιγαντώθηκε στην πορεάα απορροφώντας μια σειρά από άλλους προβληματικούς Οργανισμούς όπως η Marfin, Εμπορική, Αγροτική και ταυτόχρονα μεγεθύνοντας έτσι τόσο τα τραπεζικά προβλήματα της οσο και το μέγεθος της. Αυτή τη στιγμή θεωρείται η μεγαλύτερη τράπεζα στην Ελλάδα αλλα παρομοιάζεται ως γίγαντας με πύλινα πόδια. Η τράπεζα αυτή όπως και υπόλοιπες τρεις μεγάλες τράπεζες μαστίζονται από κεφαλαιακά προβλήματα, προβλήματα ρευστότητας και χαμηλής κερδοφορίας που εδράζονται κατά βάση στο μεγάλο όγκο μη εξυπηρετούμενων δανείων που κατέχουν αλλα και σε ένα τεχνικό αλλα υπαρκτό κεφαλαιακό-φορολογικό πρόβλημα τον αναβαλλόμενο φόρο. Η εξομάλυνση της οικονομίας ,που θα μπορούσε να οδηγήσει στην βελτίωση ή επίλυση των
προβλημάτων αυτών, δεν έρχεται αφού ένας από τους βασικούς παράγοντες γι αυτή είναι η χορήγηση ρευστότητας από τις ίδιες τις τράπεζες, που αρνούνται η αδυνατούν να το κάνουν, λόγω των προβλημάτων τους. Η αρνητική αυτή ανάδραση είναι ένας από τους βασικούς φαύλους κύκλους που παγιδεύουν την οικονομία της χώρας μας. Εμφανίζεται έτσι μια νέα οικονομική διαστροφή,όπου οι τράπεζες αντί να χορηγούν ρευστότητα στην οικονομία, που είναι ο βασικός ρόλος τους ασχολούνται αποκλειστικά με την εξυγίανση των ισολογισμών τους με διαχειριστικό και βλαπτικό για την οικονομία τρόπο απότοκο της οποίας είναι και ο πρόσφατος πτωχευτικός νόμος.
Η κινητικότητα που παρατηρείται στην Τράπεζα Πειραιώς συνδέεται με την αποπληρωμή των μετατρέψιμων ομολόγων Cocos ύψους 2,04 δισ. ευρώ τα οποία λήγουν στα τέλη του 2022. Αυτό το ομόλογο είναι μια μορφή χρέους της τράπεζας Πειραιώς ,προς το ΤΧΣ/Δημόσιο*,με σκοπό την κεφαλαιακή ενίσχυση της και το οποίο υπό συνθήκες μετατρέπεται σε μετοχές της τράπεζας. Το coco είναι ένα περίπλοκο προϊον, η ουσία του οποίου όμως, είναι ότι το ΤΧΣ/Δημόσιο χρηματοδοτεί την τράπεζα υπό μορφή χρέους (σε βάρος του φορολογούμενου) και στη συνέχεια η τράπεζα αποπληρώνει το χρέος με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής κουπονιών (τόκων) και κεφαλαίου.
Σε περίπτωση δε, που η τράπεζα αδυνατήσει να εξυπηρετήσει το χρέος αυτό, το υπόλοιπο μετατρέπεται σε μετοχές που αποδίδονται στο ΤΧΣ/Δημόσιο. Η παρούσα κατάσταση είναι ότι αν η τράπεζα δεν πληρώσει το τρέχον κουπόνι τότε ενεργοποιείται μία από τις ρήτρες του Coco οπου το ΤΧΣ/Δημόσιο* χάνει τα 2δις κεφάλαια που αρχικά έδωσε προς την τράπεζα, και στην θέση τους αποκτά μετοχές μιας προβληματικης,αν όχι χρεοκοπημένης τράπεζας. Έτσι λοιπόν θα συμβούν δύο παράλληλα γεγονότα, ο φορολογούμενος θα επιβαρυνθεί
με ακόμα 2δις ενώ ταυτόχρονα το Δημόσιο θα αποκτήσει την ιδιοκτησία της μεγαλύτερης αλλα με πολύ σοβαρά προβλήματα τράπεζας της χώρας μας. Το σενάριο αυτό μπορεί να δράσει ευεργετικά προς τον φορολογούμενο μόνο αν η οικονομία βελτιωθεί σημαντικά και η τράπεζα αυξήσει σημαντικά την αξία της. Σε κάθε άλλη περίπτωση τα cocos μοιάζουν σαν ενας νέος παραπλανητικός τρόπος που εμφανίστηκε για την περαιτέρω αύξηση του χρέους σε βάρος των φτωχών εργαζόμενων η ανέργων και οικονομικού απεγκλωβισμού των ισχυρών. Επίσης, θέτει τις βάσεις για την δημιουργία νέων generic παραπλανητικών χρηματοδοτικών εργαλείων ,με ευχάριστα υποκοριστικά και πολύπλοκες και δυσνόητες, για τον μέσο άνθρωπο, ρήτρες και μηχανισμούς, που με ύπουλο τρόπο, τον βυθίζουν περαιτέρω στην χρεοκρατία.
Εν τω μεταξύ, με ορίζοντα τη λήξη των Cocos αλλά και την ανάγκη δραστικής μείωσης των NPLs, φημολογείται ότι στη διοίκηση της Τράπεζας Πειραιώς έχει κατατεθεί και πρόταση από τους 3 μεγαλύτερους μετόχους (Τζον Πόλσον, Αριστοτέλη Μυστακίδη και fund Bienville) για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου κατά 800 εκατ. Το ποσό αυτό είναι προφανώς μηδαμινό σε σχέση με τα κεφάλαια Cocos αλλα και με το ύψος των κόκκινων δανείων NPLs της τράπεζας που ανέρχονται σε δεκάδες δις. Οι κατά τα άλλα αξιόλογοι ξένοι μέτοχοι που
δήλωναν εμπιστοσύνη στην Ελληνική Οικονομία και στην τράπεζα που επένδυσαν ήρθε ο καιρός να δείξουν έμπρακτα την αλήθεια των λόγων τους και όχι να εκβιάζουν καταστάσεις σε βάρος του φτωχού ΄Ελληνα. Δίνεται η ευκαιρία σε αυτούς να πολλαπλασιάσουν τις επενδύσεις τους αν η οικονομια μας απαλλαχτεί από τα προβλήματα της και αναπτυχθεί κάτι το οποίο έχουν δηλώσει ότι πιστεύουν. Μπορούν να βάλουν βαθύτερα το χέρι στη τσέπη και όχι να συμπεριφερθούν ως αρπακτικά που λυμαίνονται το σώμα μιας νεκρής χώρας.
Εναλλακτικά το Ελληνικό κράτος θα επιβαρυνθεί περαιτέρω για να αποκτήσει μια τράπεζα με προβλήματα και αβέβαιο μέλλον. Η πανδημία Covid 19 θα σηματοδοτήσει νέες εξελίξεις, στην οικονομία και τον τραπεζικό χώρο, με την περίπτωση της τράπεζας Πειραιώς, να είναι η απαρχή. .
*Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
