Ακόμα μία κοκορομαχία άνευ ουσίας, μόνο για το θεαθήναι παρακολουθήσαμε χθες, μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης στη συζήτηση για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τη διασπάθιση δημοσίου χρήματος στις «Λίστες Πέτσα» και τις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Παρά το γεγονός πως κυβέρνηση και Αξιωματική αντιπολίτευση παρουσιάζονται να πίνουν νερό στο όνομα της διαφάνειας, της ελεύθερης ενημέρωσης και της πολυφωνίας, παρουσίασαν το ίδιο θλιβερό θέαμα που εδώ και χρόνια παρουσιάζουν.
Από τη μια λοιπόν είδαμε μια κυβέρνηση, που, ενώ έχει διαθέσει πακτωλό δημοσίου χρήματος στο σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ για να λιβανίζουν την ίδια και κυρίως τον Πρωθυπουργό, να επιχειρεί να μας πείσει, μέσω του Υπουργού Επικρατείας Γ. Γεραπετρίτη, πως τα μισά ΜΜΕ στέκονται κριτικά στην Κυβέρνηση, παρουσιάζοντάς μας ένα παράλληλο σύμπαν από αυτό του Μωυσέως της μεσογειακής τίγρης και άλλων πολύ γνωστών και «χαριτωμένων».
Από την άλλη, είδαμε έναν ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρεί να εφεύρει απεγνωσμένα μία διαφορά από την σημερινή κυβέρνηση για να μπορεί να την κουνά σα λάβαρο σε έναν ήδη στημένο αγώνα εντυπώσεων υπέρ της δήθεν πολυφωνίας των ΜΜΕ. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική όπως πολύ εύστοχα παρουσιάστηκε από την ειδική αγορήτρια του ΜέΡΑ25 Φωτεινή Μπακαδήμα, τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο Κλέωνα Γρηγοριάδη και την τοποθέτηση της βουλεύτριας Αγγελικής Αδαμοπούλου.
Το προνόμιο της Ολιγαρχίας να μας λέει τι να σκεφτόμαστε, πώς να ζούμε, τι να ψηφίζουμε εκτός κάδρου από τα δύο μεγάλα κόμματα
Συνολικά μιντιάρχες/καναλάρχες έλαβαν άμεσα – ζεστό δημόσιο χρήμα – και έμμεσα, με την αναστολή δόσεων, φορολογικών και ασφαλιστικών ελαφρύνσεων κλπ, άνω των €60εκ ως πληττόμενες από την πανδημία επιχειρήσεις, την ώρα που ο κόσμος κλεισμένος στα σπίτια του, από τα περιοριστικά μέτρα, καθόταν πίσω από μια τηλεόραση. Ο κ. Τσίπρας, σα να μην κυβέρνησε ποτέ, θέτει θέμα διερεύνησης όλων αυτών, ενώ κατά τη διάρκεια της δικής του διακυβέρνησης, δέχτηκε ασμένως μια δράκα ολιγαρχών να διατηρούν το προνόμιο να ορίζουν τη κοινή γνώμη, αλλά με ένα αντίτιμο, αυτή ήταν η διαφορά, μη τολμώντας να αγγίξει το ζήτημα στην ουσία του – δηλαδή την ιδιοκτησία της 4ης Εξουσίας που αποτελούν τα ΜΜΕ, αλλά μόνο διαχειριστικά, όπως άλλωστε συνηθίζει.
Για το ΜέΡΑ25, το επίδικο είναι η ιδιοκτησία των ΜΜΕ, που με όλες τις κυβερνήσεις πάντα βρισκόταν στα χέρια μιας χούφτας ολιγαρχών που κατέχουν παράλληλα και εταιρείες που λαμβάνουν κρατικά συμβόλαια και χρησιμοποιούν το προνόμιο που τους έχει δοθεί για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, εκβιάζοντας με αυτό οποιαδήποτε κυβέρνηση. Όσο το προνόμιο αυτό δεν παύει να υπάρχει, δεν πρόκειται να σταματήσει και η ροή του χρήματος από τα δημόσια ταμεία προς τους ολιγάρχες, όσα ψίχουλα και αν δώσουν για το προνόμιο αυτό.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
