Το ΜέΡΑ 25 ως πολιτικό υποκείμενο: Ο Γιάνης προσπαθεί το «ανέφικτο» να καταστεί «εφικτό»

Ανακοινώσεις ΜέΡΑ25
30 Σεπ, 2019
Φωτογραφία: Ευρωκίνηση

Πολιτική κατά πολλούς είναι η τέχνη του «εφικτού». Η άποψη αυτή προδήλως συντηρητική αφορά «διαχείριση». Πολιτική (υποστηρίζεται στο παρόν κείμενο) είναι η δημιουργία συνθηκών ώστε το «ανέφικτο» να καταστεί «εφικτό».

Αυτό επιχειρεί ο Γιάνης Βαρουφάκης στην Ελλάδα και στην Ευρώπη με το DiEM 25 και με το ΜέΡΑ 25.

Αρχικώς, πρόταγμα ενάντια τις πολιτικές της ελίτ των Βρυξελλών, κατά το ΜέΡΑ 25 (για να εστιάσουμε σε κόμμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου) είναι η αγωνιστική προσπάθεια εκδημοκρατισμού της Ευρωπαϊκής Συμπολιτείας και η ανάδειξη πράγματι των Αρχών και Αξιών του ευρωπαϊκού πρωτογενούς νομικού και πολιτικού πολιτισμού ως του προτάγματος των ενωσιακών πολιτικών. Έτσι όμως το ΜέΡΑ 25 αφορά αιχμή αλλαγής πολιτικών.

• τα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου

Ταυτοχρόνως στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τα τρία «πρώτα» σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματα ευθέως εμπλέκονται στη μνημονιακή νομοθεσία και στο δανειακό άχθος, ενω το ΚΚΕ παραμένει σε μεταφυσικό επίπεδο αμετάβλητο στις πάγιες μεταπολιτευτικές του θέσεις χωρίς αναπαραγωγή ιδεολογίας που να επιλύει τα κοινωνικά προβλήματα. Το επίσης ενυπάρχον «κόμμα Βελόπουλου» αφορά συνύπαρξη ακροδεξιών και εθνικιστικών θέσεων και προσωπικού απο τη μήτρα του ήδη ανύπαρκτου ΛΑΟΣ. ΣΥΝΕΠΩΣ: η μόνη δημοκρατική αντιπολιτευτική και αντιμνημονιακή κοινοβουλευτική παρουσία εστιάζει στο ΜέΡΑ 25 που ως πολιτικό υποκείμενο πέραν του κοινοβουλευτικού έργου, ταυτοχρόνως έχει καθήκον να αντιπολιτεύεται και τις επιλογές των απο καθέδρας πολιτικών της κυρίαρχης ευρωπαϊκής ελίτ.

• Τ.Ι.Ν.Α. και μονόδρομος

Το ΜέΡΑ 25 ευρίσκεται σε απόλυτη αντίθεση στην πάγια αντίληψη στο μονόδρομο του «δόγματος Τ.Ι.Ν.Α.» (There Is No Alternative), ότι δηλαδή δεν υπάρχει εναλλακτική πέραν εκείνης που η ευρωπαϊκή-γερμανική ελίτ προσδιορίζει, προστατεύει και επιτάσσει.

Ας εστιάσουμε όμως στον άξονα «Βρυξέλλες-Φρανκφούρτη-Βερολίνο». Ενταύθα, θα πρέπει να μας προβληματίσουν τα εξής:

Η εμμονή στο μονόδρομο που υποστηρίζει με αποφασιστικότητα ο προαναφερόμενος «άξονας πολιτικής», δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο, από την επιβολή του δόγματος της ελεύθερης αγοράς έναντι των προνοιών των κοινωνικών δικαιωμάτων. Ο μονόδρομος αυτός αφορά συνειδητή επιλογή της άρχουσας οικονομικής και πολιτικής ελίτ. Ως εκ τούτου:

  • Το ζήτημα που τίθεται και προβληματίζει είναι κατά πόσο οι πάγιες θέσεις του μονόδρομου του δόγματος Τ.Ι.Ν.Α. θα ανατραπούν με παρέμβαση ανυπότακτων κοινωνικών δυνάμεων που οραματίζονται την πραγματική Ευρώπη, την Ευρώπη των πρωτογενών Αρχών και Αξιών. Το ζήτημα που τίθεται δηλαδή είναι κατά πόσο μπορεί να υπάρξουν ή όχι ανατροπές επί των πάγιων αντιλήψεων που αποκλείουν δυνατότητες εναλλακτικών πολιτικών, έστω εντός του περιγράμματος του ευρωπαϊκού ενωσιακού δικαίου που επιβάλλει την κοινωνική συνοχή. Αυτή την ανατροπή , των πολιτικών του δόγματος Τ.Ι.Ν.Α. με δημοκρατική διαδικασία υπερασπίζεται το ΜέΡΑ 25 και το DiEM 25.

η οικονομική διακυβέρνηση

Η βάση του «όλου συστήματος» είναι θεμελιωμένη στις αυστηρές επιταγές της Οικονομικής Διακυβέρνησης. Αξιοπρόσεκτες δε είναι οι δεσμεύσεις του πακέτου Six Pack και του πακέτου Two Pack. Αξιοπρόσεκτο, όμως, επίσης είναι για τα καθ’ ημάς, ότι δεν γίνεται συζήτηση και για το «Σύμφωνο Ευρώ +» που αφορά συνομολόγηση πολιτικών κρατών-μελών της ευρωζώνης και χωρών με «παρέκκλιση», χωρών, δηλαδή, της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν ανήκουν στη ζώνη του ευρώ (πχ. Πολωνία, Δανία, Σουηδία κλπ).

  • Το σύμφωνο αυτό, αποσκοπεί στην εμβάθυνση και ενίσχυση κυρίως του ευρωσυστήματος, καθόσον υπαγορεύονται πολιτικές αλλά και δεσμεύσεις χωρών εκτός ευρωζώνης για την επίτευξη υψηλότερου βαθμού σύγκλισης. Υπ’ όψιν βεβαίως ότι τόσο το «Σύμφωνο Ευρώ+» όσο και οι δεσμεύσεις των πακέτων «SixPack – TwoPack» αφορούν στο όλον σύστημα του «Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης» (Σ.Σ.Α.).

Η λιτότητα όμως και η δημοσιονομική πειθαρχία του Σ.Σ.Α αφορούν πολιτικές ενισχυμένης εποπτείας, με πρόδηλη συνέπεια τον «ευρωσκεπτικισμό», πράγμα που συνεπάγεται περαιτέρω κρίση εάν οι δυνάμεις του λαϊκισμού έχουν αυξημένη απήχηση στην κοινωνία…

• το ΜέΡΑ 25 ως πολιτικό υποκείμενο

Στις προαναφερόμενες πολιτικές της επικυρίαρχης ελίτ ,κατά την πιό αντικειμενική άποψη, το ΜέΡΑ 25:

1) διακηρύττει πολιτικό λόγο δυνάμενο να εφαρμοσθεί , και κατάλληλο να συνθέτει την ιδιωτική πρωτοβουλία με τον εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα, (βάσει των απαιτήσεων και εξελίξεων της ψηφιακής οικονομίας),

2) υπερασπίζεται το κράτος δικαίου ως κράτος κοινωνικών δικαιωμάτων και φορολογικής ισονομίας στο πλαίσιο της αντίστοιχης φοροδοτικής ικανότητας, με εκπλήρωση των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας, μόνο σε σχέση και σε αναφορά με την ανάπτυξη της οικονομίας και την άνοδο του ΑΕΠ,

3) υπηρετεί την αξιοκρατία με σεβασμό στην αριστεία,

4) ακυρώνει «σεχταριστικές αντιλήψεις και πρακτικές»,

5) αντιπαρατίθεται στο «αφήγημα της καλύτερης διαχείρισης των μνημονίων» με ένα «νέο κοινωνικό συμβόλαιο», και 6) επιβεβαιώνει, (αντιπολιτευόμενο τη νεοφιλελεύθερη «ελίτ των Βρυξελλών»), την ανάγκη επαναπροσδιορισμού της Ευρώπης ως Συμπολιτείας η οποία υπερασπίζεται τη Δημοκρατική Αρχή, τα κοινά σύνορα, τη κοινωνική συνοχή, την αειφόρο ανάπτυξη, το σεβασμό στο περιβάλλον και την αλληλεγγύη ,ως έννομα αγαθά, αλλά και ατομικά δικαιώματα των πολιτών της Ένωσης. Στο παρόν κείμενο υποστηρίζεται οτι: η επιτυχία του εγχειρήματος της ιστορικής πρόκλησης που θα υπαγάγει σε μια συναντίληψη κοινωνικών συμμαχιών τους προαναφερόμενους έξι

(6) όρους, αφορά καθήκον των καιρών!

* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC-EU).

Πηγή: hellasjournal.com

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.

Μετάβαση στο περιεχόμενο