Πριν τέσσερα χρόνια βιώσαμε την αυτοκτονία μίας νέας κοπέλας, της Λίνας Κοεμτζή, φοιτήτρια στο ΑΠΘ, η οποία έδωσε τέλος στη ζωή της υπό την πίεση αποκάλυψης ιδιωτικών ερωτικών της στιγμών. Στην τετραετία αυτή δεν έχει αλλάξει τίποτα στο δημόσιο διάλογο, αλλά ούτε και στην πολιτειακή μέριμνα που θα έπρεπε να θωρακίσει εμάς τις γυναίκες από την τοξική κοινωνική επίθεση στο αυτονόητο δικαίωμα του να έχουμε σεξουαλικότητα.

Η δημοσιότητα που πήρε το εκδικητικό πορνό κατά της Ιωάννας Τούνη και ο δημόσιος διασυρμός της ίδιας θέλουν να υπενθυμίσουν σε όλες εμάς την πιεστική πατριαρχική ανάγκη να υπακούσουμε στο στερεότυπο της καλής νοικοκυράς ως τον μοναδικό ανεκτικό κοινωνικό ρόλο προορισμένο για εμάς, που υπηρετεί τη λεγόμενη πυρηνική οικογένεια, αφαιρώντας κάθε άλλο δικαίωμα και επιλογή επάνω στο σώμα, τη σεξουαλικότητα και τη ζωή μας.

Το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι μόνο ένα κομμάτι του τοξικού πατριαρχικού πλαισίου που βλέπει τον αριθμό των γυναικοκτονιών, της σεξουαλικής παρενόχλησης και της βίας στις γυναίκες να παραμένει ψηλά, του πλαισίου που αμφισβητεί το απόλυτο δικαίωμά μας στην έκτρωση, και αυτού που μας κρατά μια ντροπιαστική μειοψηφία στα κέντρα που λαμβάνονται οι κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές αποφάσεις.

Αυτή η σκοταδιστικά συντηρητική κοινωνία ασφυκτιά. Αυτή η κοινωνία μας βρίσκει απόλυτα ανυπάκουες, μας βρίσκει στο δρόμο και με όλα τα μέσα να απαιτούμε το αυτονόητο δικαίωμα στη σεξουαλικότητα μας, στο σώμα μας, στις επιλογές της ζωής μας, να απαιτούμε την ισότητα στο σπίτι και στην εργασία και την κοινωνική συμμετοχικότητα.

Είμαστε δίπλα σε κάθε γυναίκα θύμα κοινωνικού εκφοβισμού, είμαστε ανυπάκουες μαζί!

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.