Εδώ και ένα περίπου χρόνο η ΛΑΡΚΟ, η μεγαλύτερη βιομηχανία σιδηρονικελίου στην Ευρώπη, μπήκε σε καθεστώς εκκαθάρισης. Αιτία ήταν τα χρέη που είχε συσσωρεύσει έναντι των πιστωτών της. Σήμερα, η κυβέρνηση με μια ακόμα τροπολογία της τελευταίας στιγμής, ανοίγει τη διαδικασία πώλησης των μεταλλείων και παραχώρησης του εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ σε «επενδυτές». Στα σχέδια της κυβέρνησης δεν αναφέρεται πουθενά η προστασία των θέσεων εργασίας, ούτε φυσικά δίνεται μια εκτίμηση ως προς το κόστος που θα κληθεί να πληρώσει ο όποιος επενδυτής. O υπουργός κ. Χατζηδάκης μάλιστα πανηγυρίζει για την εξέλιξη αυτή, παρουσιάζοντάς την ως τη μόνη δυνατή λύση.
γράφει ο Κώστας Ντάσκας
Όταν όμως πρόκειται για μια βιομηχανία που απασχολεί 1.200 εργαζόμενους σε 5 νομούς και 12.000 εξαρτώμενες από αυτή θέσεις εργασίας,
όταν πρόκειται για μια βιομηχανία που φέρνει περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ συνάλλαγμα το χρόνο στη χώρα,
όταν πρόκειται για την πώληση μεταλλείων νικελίου και κοβαλτίου εκτιμώμενης αξίας κοντά στα 20 δισεκατομμύρια,
τότε δεν μπορεί να μην απαιτούμε ξεκάθαρες απαντήσεις.
Δεν πρόκειται για το Μεγάλο Περίπατο της Αθήνας, που ο πρωθυπουργικός ανιψιός έκανε το κέφι του σκορπώντας δύο εκατομμύρια σε τσίγκινες γλάστρες που ξεράθηκαν και χρωματιστή άσφαλτο που ξέβαψε. Δεν πρόκειται για τα προγράμματα κατάρτισης των 80 εκατομμυρίων του κυρίου Βρούτση για να μάθουν οι επιστήμονες πως γράφεται το μυθικό Σκόιλ Ελικίκου.
Πρόκειται για το ξεπούλημα μιας από τις λιγοστές βαριές βιομηχανίες της χώρας.
Πρόκειται για εργαζόμενους που τους απολύουν αφού έχτισαν κυριολεκτικά με το αίμα τους την εταιρεία, έχοντας κατά μέσο όρο ένα θανατηφόρο εργατικό ατύχημα το χρόνο.
Πρόκειται για το ξεπούλημα των μεγαλύτερων κοιτασμάτων νικελίου και κοβαλτίου στην Ευρώπη, μετάλλων κρίσιμων για την ηλεκτροκίνηση, τη σημασία της οποίας υποτίθεται ότι κατανοεί η κυβέρνηση.
Απαιτούμε απαντήσεις από την κυβέρνηση και τον εκκαθαριστή για την αιτία της σημερινής κατάστασης.
Δεν μπορεί να χρέωσαν την εταιρεία οι γαλοπούλες που έπαιρναν τα Χριστούγεννα οι εργάτες.
Δεν μπορεί να αθροίζουν τους μισθούς των μεταλλωρύχων με αυτούς των κομματικών διοικήσεων για να παρουσιάζουν στα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα υψηλό μισθολογικό κόστος κατά Μέσο Όρο.
Δεν μπορεί κανείς τους να μην μιλάει για τα 400 εκατομμύρια ζημιά από την προπώληση νικελίου του 2005-07.
Δεν μπορεί να μην αναφέρεται πουθενά ότι δεν έχουν γίνει παραγωγικές επενδύσεις στην εταιρεία από το 2002.
Κυρίως όμως, δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως μόνη λύση το ξεπούλημα. Το εξειδικευμένο και έμπειρο προσωπικό υπάρχει, θέλει να συνεχίσει να προσφέρει και το απέδειξε όλα αυτά τα χρόνια αλλά και στην περίοδο της πανδημίας, κι ας αντιμετωπίζεται με περιφρόνηση από την κυβέρνηση και τον εκκαθαριστή. Η κρίσιμη πρώτη ύλη υπάρχει στα μεταλλεία, έχει αγορά στο παρόν αλλά και νέες προσοδοφόρες χρήσεις στο άμεσο μέλλον, κι ας αποσιωπάται στην αποτίμηση του Υπουργού. Η τεχνογνωσία για να εκσυγχρονιστεί η εταιρεία προς μια πράσινη κατεύθυνση υπάρχει, προέρχεται από τα ελληνικά πανεπιστήμια, χρησιμοποιείται ήδη σε άλλες χώρες, κι ας είναι παραπεταμένη στα συρτάρια των υπουργών από το 2007.
Αυτό που δεν υπάρχει είναι η παραμικρή βούληση της κυβέρνησης και του μνημονιακού συστήματος κάθε απόχρωσης να αξιοποιηθεί η εταιρεία προς όφελος των εργαζομένων και του λαού συνολικά. Αντίθετα, οι υπουργοί δρουν ως ντίλερ ιδιωτικών συμφερόντων και μόνο. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να παραδώσουν την περιουσία της ΛΑΡΚΟ και μάλιστα απαλλαγμένη από τα οικονομικά βάρη τα οποία όσο η εταιρεία είναι υπό δημόσιο έλεγχο είναι δυσβάσταχτα και ως δια μαγείας δεν απασχολούν κανένα αν πρόκειται η εταιρεία να εκποιηθεί.
Οι εργαζόμενοι δε, αντιμετωπίζονται ως παράπλευρη απώλεια. Μετά από μήνες εμπαιγμού, η κυβέρνηση πιστεύει ότι τους έφερε στο σημείο που ήθελε εξ αρχής. Στο σημείο της απελπισίας, στο σημείο που η ανάγκη και η αβεβαιότητα σε κάνουν να ρίξεις τις απαιτήσεις σου, να ξεχάσεις το δίκιο και να συναινέσεις σε μισθούς και συνθήκες αθλιότητας. Ό,τι πρέπει δηλαδή για τον επενδυτή που θα έρθει.
Όμως, δεν είναι αυτή η μόνη δυνατή προοπτική. Ούτε οι εργαζόμενοι ούτε οι τοπικές κοινωνίες δεν είναι υποχρεωμένες να κάτσουν ήσυχα σε μια γωνία να πεθάνουν προς όφελος του ΤΑΙΠΕΔ, των ολιγαρχών και των ντίλερ τους εντός κυβέρνησης. Πρέπει και μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Πρέπει και μπορούμε να βάλουμε ένα φρένο στην κατρακύλα και να διεκδικήσουμε άμεσα μια βιώσιμη πράσινη λύση για τη ΛΑΡΚΟ που θα εξασφαλίζει ποιοτικές θέσεις εργασίας και ισορροπημένη περιφερειακή ανάπτυξη.
Εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε στο πλευρό των εργαζομένων, όχι μόνο της ΛΑΡΚΟ, αλλά και των υπόλοιπων βιομηχανιών και οργανισμών που έχουν πάρει σειρά για ξεπούλημα όπως η ΕΛΒΟ, ο ΔΕΔΔΗΕ, η ΔΕΠΑ και άλλες.
*Ο Κώστας Ντάσκας είναι Χημικός Μηχανικός, μέλος της Π.Γ. του ΜέΡΑ25
Πηγή: thepressproject.gr
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.