Σε δυο μέρες συμπληρώνονται τρία χρόνια από το Δημοψήφισμα του 2015. Έχει χυθεί πολύ μελάνι για αυτό το δημοψήφισμα, τι σήμαινε, τι σηματοδότησε και πώς επέδρασε σε τελική ανάλυση στον μέσο ψηφοφόρο που είδε το ΟΧΙ του να γίνεται ΝΑΙ.

Καταρχάς τι σήμαινε αυτό το δημοψήφισμα, ποιο ήταν το πραγματικό ερώτημα πίσω από το θολούρα του “δέχεστε το πακέτο που προτείνουν οι δανειστές”; Θέλετε Ευρώ πάση θυσία ή όχι; Αυτό ήταν το πραγματικό ερώτημα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015, αυτό ήταν το ερώτημα στο οποίο συνειδητά ή υποσυνείδητα το 62% του πληθυσμού απάντησε αρνητικά. Το ΟΧΙ ήταν όχι στο Ευρώ πάση θυσία.

Γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά γιατί έγινε αυτό το δημοψήφισμα, το έχει καταγράψει – χωρίς να διαψευστεί από κανέναν – ο Γιάνης Βαρουφάκης στο Ανίκητοι Ηττημένοι: για να χαθεί. Για να μπορέσει η κυβέρνηση της επονομαζόμενης πρώτης φοράς αριστεράς να φέρει μνημόνιο με λαϊκή νομιμοποίηση. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Γιάνης Βαρουφάκης, μπαίνοντας ο ίδιος με χαρά στο Μαξίμου για το θριαμβευτικό 62%, αντίκρυσε πρόσωπα σκυθρωπά και προβληματισμένα.

Ο λαός ήταν πιο προωθημένος από την κυβέρνησή του. Είχε κάνει την υπέρβαση – με κλειστές τράπεζες και ασύλληπτη μιντιακή τρομοκρατία – αλλά δεν υπήρχε το αντίστοιχο πολιτικό προσωπικό να κεφαλαιοποιήσει αυτό το μομέντουμ.

Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ αποστράγγισε αυτόν τον κόσμο από κάθε ελπίδα, νομιμοποιώντας τον μονόδρομο της ΤΙΝΑ εξ αριστερών. Ο λαϊκός παλμός μετατράπηκε σε λαϊκή κατάθλιψη, σηματοδότησε πως δεν υπάρχει εναλλακτική.

Σε αριθμούς, αυτό φάνηκε στην αυξημένη κατά δέκα σχεδόν ποσοστιαίες μονάδες αποχή στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015: αφού τίποτα δεν αλλάζει η ψήφος, γιατί να ψηφίσω;

Και τώρα; Τρία χρόνια μετά έχουμε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι απλώς συνθηκολογημένη αλλά έχει πείσει και τον εαυτό της πως πράττει το σωστό, υιοθετώντας πλήρως το δικό της μνημόνιο, πιστεύοντας το.

Υπάρχει εναλλακτική; Όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει, ότι η δημοκρατία δεν παίζει κανέναν ρόλο μπροστά στη τυραννία των αγορών, εμείς ξέρουμε ότι η οικονομία δεν είναι φυσικό φαινόμενο αλλά αποφάσεις ανθρώπων. Και ναι, υπάρχει εναλλακτική, όπως υπήρχε και το 2015. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε όλοι είναι πως η συνέχιση του καθεστώτος χρεοδουλοπαροικίας, αυτής της διαρκούς εσωτερικής υποτίμησης με όχημα το χρέος, είναι το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί.

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.