Τα παιδιά του πολέμου, της Πέπης Ρηγοπούλου

Ανακοινώσεις ΜέΡΑ25
31 Οκτ, 2019

Παιδιά, κορίτσια και αγόρια με ξυρισμένα κεφαλάκια. Παιδιά που πλέουν σε ξένα τρύπια ρούχα, όταν έχουν ρούχα. Παιδιά με τραχώματα στα μάτια τους που μοιάζουν καρφωμένα σε μια ανείπωτη φρίκη. Διωγμένα μακριά από τον κόσμο μας, την μνήμη μας. Τα παιδιά του πολέμου, του κάθε πολέμου

Η Μαρίζα Κωχ και η Νένα Βενετσάνου τα έφεραν κοντά μας, τους έδωσαν φωνή στην Σφίγγα, το Σάββατο σε μια συγκλονιστική τελετουργία μνήμης που θέλει τόλμη και τέχνη για να αγγίξεις. Σε ένα κάλεσμα βασανισμένων ψυχών ριγμένων στην μέση του πουθενά. Θέλει θάρρος να μιλήσεις όπως μίλησε η Ντυράς και ο Ρεναί στο Χιροσίμα αγάπη μου για τον έρωτα ενός Γερμανού με μια Γαλλίδα στην γερμανική Κατοχή. Όμως στην ιστορία εκείνου του έρωτα, που δεν άφησε παιδιά, υπάρχει το προστατευτικό πέπλο της μυθοπλασίας.

Ενώ όταν μιλάς για την προσωπική σου ιστορία, όπως κάνει η Μαρίζα Κωχ στο βιβλίο της Το ξανθό κορίτσι της Σαντορίνης για τα παιδιά που γέννησε ο έρωτας ενός Γερμανού και μιας Ελληνίδας στην Κατοχή, το θάρρος είναι ακόμα πιο μεγάλο. Όταν μάλιστα η Γερμανία έχει δείξει πρόσφατα στην χώρα μας -όπως έξοχα φαίνεται στην ταινία του Γαβρά Ενήλικες στο δωμάτιο – πως δεν έχει ξεχάσει το αρνητικό πρόσωπο της.

Είδα πρόσφατα ένα ελβετικό ντοκυμαντέρ που μου έστειλε φίλη σχετικό με ευρωπαίους άντρες και γυναίκες που στρατεύθηκαν στον ISIS . Σε ένα τεράστιο στρατόπεδο στα σύνορα Συρίας και Τουρκίας, σε έναν τόπο/ ου-τόπο, γυναίκες κρυμμένες μέσα στα μαύρα τους ρούχα ζούσαν μέχρι την πρόσφατη τουρκική εισβολή υπό την διοίκηση των Κούρδων που είχαν πολεμήσει εναντίον του Χαλιφάτου, Δίπλα τους παιδιά μικρά και μεγάλα. Χωρίς πατέρα ή μητέρα, ή και τους δυο γονείς. Παγιδευμένα από τις επιλογές των γονιών τους, έρμαια στις επισφαλείς συνοριακές χαράξεις. Κάποιοι γονείς που επιζούν, θέλουν να επιστρέψουν. Κάποιοι γονείς των γονέων δεν έπαψαν να τους αναζητούν. Οι προσωπικές ιστορίες όσων κατάλαβαν τον ζόφο που είχαν επιλέξει ως δρόμο απελευθέρωσης σου σφίγγουν την καρδιά. Αδιέξοδο με τους αγνοούμενους, ιδιαίτερα τα αγνοούμενα παιδιά. Αδιέξοδο με άλλους που έχουν επικοινωνήσει με τις οικογένειες τους αλλά δεν έχουν δρόμο επιστροφής Οι κυβερνήσεις των χωρών στις οποίες ζούσαν αρνούνται για λόγος ασφαλείας να τους δεχθούν.
Η Κωχ και η Βενετσάνου, μέσα από μια έξοχη σύνθεση τραγουδιού και λόγου, φέρνουν κοντά μας τα παιδιά του πολέμου. , την μικρή Μαρίζα και την αδελφή της, όλα τα παιδιά των πολέμων. Γιατί όπως δίδαξε ο Κορνάρος, κάνουν με την σπουδαία τέχνη τους «να κλαίν και να γελούν τα μάτια των ανθρώπων».

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.

Μετάβαση στο περιεχόμενο